Je suis France...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος 

Συμπάσχοντας με τον γαλλικό λαό και την μαλ βλακεία που έκανε χθες, αναρτούμε κι εμείς κατά την νέα μόδα, φωτογραφία με την γαλλική σημαία, ως αλληλέγγυοι για το τρομοκρατικό χτύπημα, που μέσω των εκλογών, η γαλλική κοινωνία κατάφερε στον εαυτό της.

Ένα εκλογικό αποτέλεσμα που οδηγεί τσιφ σε δύο βδομάδες στην εκλογή του πιό συστημικού από τους 11(!) υποψήφιους, της πιό καλής, της πιό πιστής γαλλίδας δουλίτσας του Σόϊμπλε και της Νέας γερμανικής Τάξης ευρωπαϊκών πραγμάτων.
Εξ ου και η ανακούφιση στην Γερμανία και στις Βρυξέλλες: 
Η Γαλλία με τον Μακρονίπρα (κατά το "Ολαντρέου") θα εξακολουθήσει να είναι υποτακτικός και χωροφύλακας της γερμανικής Ευρωπαϊκής "Ένωσης". 
Αυτό το τρομοκρατικό χτύπημα του αποτελέσματος των εκλογών είναι πολύ πιό δυνατό απ' τις βόμβες, και η Γαλλία, καθώς και η υπόλοιπη Ευρώπη θα το πληρώσει με περισσότερο αίμα.
Άσχετο αν το αίμα αυτό θα είναι μόνον των εργαζόμενων και των μικρών και μεσαίωνοικονομικά στρωμάτων της κοινωνίας.

Ένα αποτέλεσμα απολύτως ανάλογο των δικών μας εκλογών του Σεπτέμβρη του 2015, που θα επιτρέψει αύριο-μεθαύριο να βγαίνει ο κάθε γλοιώδης τυχάρπαστος -όπως εδώ- και να δηλώνει πως ο λαός ήξερε τί ψήφιζε όταν ψήφιζε.
Αυτό είναι το κακό για μας -καλό για το σύστημα- των εκλογών: με την πολυδιάσπαση του λαϊκού χώρου, οιονεί αντιμνημονιακού και στην ουσία αντι-ευρωπαϊκού όσον αφορά ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ  "Ένωση", οι στρεβλώσεις στην απεικόνιση της λαϊκής βούλησης είναι αναπόφευκτες.
Κι αυτός είναι ο λόγος που το σύστημα διατηρεί και επιτρέπει ακόμη την διαδικασία των εκλογών.
Σε αντιδιαστολή με τα δημοψηφίσματα που με την στυγνή λογική τους του ΝΑΙ-ΟΧΙ καταφέρνουν να αναδείξουν την πραγματική βούληση και τάση των λαών.
Γι αυτό και αν ξαναδείτε δημοψήφισμα εντός Ευρωπαϊκής "Ένωσης" να μας τρυπήσετε την μύτη με την χοντρή την σακοράφα.
Το σύστημα ήδη τα έχει απαγορεύσει.

Κι ακόμα, αυτός είναι ο λόγος που πολύ σωστά ισχυρίζονται όσοι το ισχυρίζονται πως πολύ δύσκολα έως απίθανο να αλλάξει κάτι με μόνες τις εκλογές.
Με σκέτες εκλογές προκηρυσσόμενες όποτε λέει ο νόμος ή όποτε βολεύει το σύστημα, οι λαοί το πολύ-πολύ να κερδίζουν -όταν κερδίζουν- μία μικρή παράταση στην θανατική τους καταδίκη. 
Θανατική καταδίκη που αφορά την δημοκρατία, την αυτοδιάθεση, την ελευθερία των λαών.

Χρειάζεται και κάτι άλλο:
Χρειάζεται η ασφυκτική, η καταλυτική πίεση των λαών προς τις εξουσίες για να γίνονται εκλογές όχι όποτε το σύστημα θέλει, αλλά όποτε η εξουσία η δοσμένη απ' τον λαό ξεφεύγει, καταχράται, ψεύδεται, αθετεί.

Σήμερα συμπάσχουμε με τον γαλλικό λαό.
Θα περάσει πολύ άσχημα.
Κι εμείς μαζί!... 

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
kostasxan.