Η Ελλάδα οδηγείται στην καταστροφή και στο χάος

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος 

Ο δρόμος μίας οικονομίας προς την ανάπτυξη εξαρτάται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις κεφαλαιακές επενδύσεις, καθώς επίσης από την εξέλιξη του πληθυσμού – όπου η Ελλάδα υποφέρει και από τα δύο, αφού κανείς δεν διακινδυνεύει τα χρήματα του σε μία διπλά υπερχρεωμένη χώρα (δημόσιος και ιδιωτικός τομέας), ενώ από την άλλη πλευρά όλο και περισσότεροι Έλληνες, ιδίως οι νέοι, εγκαταλείπουν τη χώρα, η υπογεννητικότητα είναι δεδομένη, ενώ το προσδόκιμο ζωής μειώνεται διαρκώς (εικόνα).

Επομένως είναι αδύνατη η ανάπτυξη, η άνοδος του ΑΕΠ δηλαδή στη χώρα μας, χωρίς τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους (σενάριο), η οποία θα επέτρεπε στους νέους να επιστρέψουν, στις καταθέσεις επίσης, στους επενδυτές να επενδύσουν κοκ. – οπότε το χρέος είναι το νούμερο ένα εθνικό πρόβλημα της Ελλάδας, ενώ από αυτό εξαρτώνται τα πάντα (ανάλυση).

Για παράδειγμα, όταν εγκαταλείπουν τη χώρα 500.000 άτομα, τότε χάνεται ένα ετήσιο ΑΕΠ της τάξης των 25 δις € (500.000 Χ 50.000 € μέση ετήσια παραγωγικότητα) – ενώ με το κόστος εκπαίδευσης έως την ηλικία των 22 ετών να υπολογίζεται στα 200.000 € στη Δύση, χάνεται ένα εθνικό κεφάλαιο ύψους περί τα 100 δις € (200.000 € Χ 500.000), με το οποίο προικοδοτούνται οι άλλες χώρες. Είναι δυνατόν λοιπόν κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις να ανακάμψει ποτέ η Ελλάδα;

Από την άλλη πλευρά, μία ύφεση που διαρκεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν δημιουργεί μόνο βραχυχρόνια μεγάλα προβλήματα σε μία οικονομία – αλλά, πολύ χειρότερα, επιδεινώνει τις συνθήκες μελλοντικής ανάπτυξης της, καθιστώντας τη χώρα σημαντικά φτωχότερη στο διηνεκές.

Ειδικότερα, αφενός μεν σημειώνεται μείωση της συνολικής παραγωγικής της δυναμικότητας λόγω της διεξαγωγής λιγότερων επενδύσεων, αφετέρου προκαλούνται ποιοτικές ζημίες στο εργατικό της δυναμικό – επειδή οι ευκαιρίες εκπαίδευσης και ποιοτικής εξέλιξης των εργαζομένων περιορίζονται σημαντικά, οπότε μειώνεται το εργασιακό επίπεδο τους.

Οι νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά δεν εξελίσσονται, ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι χάνουν ένα μεγάλο μέρος των επαγγελματικών τους δεξιοτήτων –πόσο μάλλον σε ένα εργασιακό περιβάλλον που αλλάζει διαρκώς, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης. Ως εκ τούτου, οι ποιοτικές ζημίες του εργατικού δυναμικού, σε συνδυασμό με την έλλειψη επενδύσεων σε νέες παραγωγικές δυνατότητες σημαίνουν ότι, οι μελλοντικές προοπτικές της χώρας περιορίζονται συνεχώς – ευθέως ανάλογα με τα χρόνια που είναι βυθισμένη στην ύφεση.

Περαιτέρω, εφόσον είναι όλα αυτά γνωστά από την επιστήμη, οι κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν τα πάντα, στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους, για να αποφεύγουν τις υφέσεις – αφού δεν καταστρέφουν μόνο τις ζωές των ανθρώπων που αναγκάζονται να υπομένουν δυσανάλογο κόστος αλλά, πολύ χειρότερα, υπονομεύουν τη μελλοντική ευημερία των παιδιών τους, καθώς επίσης όλες τις επόμενες γενιές.

Όταν τώρα συμβούν όλα όσα τραγικά συνέβησαν στην Ελλάδα, αυτό που απαιτείται σήμερα, χωρίς καμία απολύτως καθυστέρηση και πάση θυσία, είναι η κατάργηση των μνημονίων, καθώς επίσης η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, δημοσίου και ιδιωτικού – έτσι ώστε να διενεργηθούν επενδύσεις και να απαλυνθεί η τεράστια ζημία που έχει ήδη προκληθεί.

Εάν δεν γίνει κάτι τέτοιο, τότε η χώρα μας θα έχει κυριολεκτικά καταδικαστεί σε θάνατο για πολλές δεκαετίες, ανεξάρτητα από ποιό κόμμα θα την κυβερνάει, ακόμη και αν έχει θεϊκές ικανότητες – κάτι που οφείλει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο, πριν είναι πολύ αργά.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε λοιπόν να το καταλάβουν όλα τα κόμματα, ιδίως η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση που επιμένει στην εφαρμογή των μνημονίων θεωρώντας εσφαλμένα πως αρκεί ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής, τα ΜΜΕ, καθώς επίσης όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες Πολίτες – οι οποίοι δεν έχουν προφανώς κανένα δικαίωμα να θυσιάσουν το μέλλον της πατρίδας τους και των παιδιών τους.

Σε κάθε περίπτωση, ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα απαιτεί μία εθνική αντιμετώπιση – τη συνεργασία δηλαδή όλων, πέρα από τις διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις. Εάν δεν γίνει κατανοητό το ότι, η κρίση έχει ήδη κοστίσει περισσότερο από το βομβαρδισμό της Ελλάδας κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, θα οδηγηθούμε στην ολοκληρωτική καταστροφή και στο χάος – μέσα από κοινωνικές αναταραχές και εμφύλιες συγκρούσεις που μπορεί μεν σήμερα να μην φαίνονται τόσο πιθανές, αλλά είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο πως θα συμβούν ξαφνικά και όταν κανένας δεν θα το περιμένει.

Πηγή Analyst

kostasxan