Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
Η Δύση συνεχίζει να μετρά ανείπωτες τραγωδίες από την ισλαμική τρομοκρατία και τον ISIS. Αυτή τη φορά ήταν το Μάντσεστερ ο τόπος που χτύπησαν τα κτήνη του χαλιφάτου σπέρνοντας το θάνατο σε δεκάδες αθώα θύματα, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά.
Κι ενώ ο αυτός ο ιδιότυπος πόλεμος όχι απλώς δεν δείχνει να κοπάζει, αλλά, αντιθέτως, διαρκώς κλιμακώνεται, η Δύση, ιδίως η Ευρώπη, δείχνει ταυτόχρονα να παραμένει ανέτοιμη και ανίκανη να τον αντιμετωπίσει ριζικά και σε βάθος.
Εκείνο που κάνει πιο ευάλωτες τις δυτικές κοινωνίες, είναι, σε μεγάλο βαθμό, η ίδια τους η φύση: είναι κοινωνίες ανοικτές με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται. Αυτό εκμεταλλεύονται οι στυγνοί δολοφόνοι του φανατικού ισλάμ: τη δημοκρατία την ίδια, την ελευθερία που υπάρχει στη Δύση είναι που στρέφουν εναντίον της.
Όλα αυτά πρέπει επιτέλους να τελειώνουν. Οι απειλούμενες χώρες πρέπει το γρηγορότερο δυνατό να αντιληφθούν ότι πρόκειται για μια φοβερή μορφή πολέμου κι όχι για ένα ζήτημα κινδύνου των πολιτευμάτων τους. Η ισλαμική τρομοκρατία δεν δοκιμάζει τη δημοκρατία στη Δύση. Δοκιμάζει την ίδια την ύπαρξή της.
Ο δυτικός κόσμος, ιδίως η κοινή γνώμη του, οφείλει να αφυπνιστεί επιτέλους και να απαιτήσει από τις κυβερνήσεις και τους υπερεθνικούς οργανισμούς στους οποίους τα κράτη μετέχουν να πολεμήσουν με όσα μέσα διαθέτουν τη μεγαλύτερη μάστιγα των τελευταίων δεκαετιών. Δεν μπορεί να παραμένουμε άλλο πρακτικά βουβοί, όπως μέχρι σήμερα συμβαίνει, απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα.
Ο φόβος ότι πραγματικά έκτακτα μέτρα και αυξημένες εξουσίες για την αντιμετώπιση αυτού του κακού μπορεί να έρθουν σε σύγκρουση με τις δημοκρατικές αρχές του κράτους δικαίου, είναι ψευδεπίγραφος και παραπλανητικός. Και, το κυριότερο, ενθαρρυντικός των δολοφόνων τρομοκρατών.
Είναι αδιανόητο να έχουν επιφυλάξεις οι άνθρωποι στις δυτικές χώρες ως προς τις αυξημένες εξουσίες που απαιτούνται για να γίνει έστω μία ουσιαστική αρχή για την καταπολέμηση των τρομοκρατών. Οσο συμβαίνει αυτό, τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί πραγματικά. Οι δημοκρατίες δεν κινδυνεύουν από το να αμυνθούν πάση δυνάμει. Κινδυνεύουν από το να μην αμύνονται.
Αυτά τα κτήνη δεν μπορείς να τα πολεμήσεις με συζητήσεις και επιχειρήματα. Δεν μπορείς να τα πείσεις, ούτε να τα αλλάξεις, ούτε να τους αφήνεις χώρο να κινούνται επειδή είναι κατ΄ επίφαση άνθρωποι. Γιατί δεν είναι.
Ένα πράγμα είναι λοιπόν αυτό που μπορεί και πρέπει κανείς να κάνει: μια αποφασισμένη πανστρατιά για να εξαφανιστούν από προσώπου γης.
Πηγή "Το Βήμα"
kostasxan
"Ο φόβος ότι πραγματικά έκτακτα μέτρα και αυξημένες εξουσίες για την αντιμετώπιση αυτού του κακού μπορεί να έρθουν σε σύγκρουση με τις δημοκρατικές αρχές του κράτους δικαίου, είναι ψευδεπίγραφος και παραπλανητικός. Και, το κυριότερο, ενθαρρυντικός των δολοφόνων τρομοκρατών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αδιανόητο να έχουν επιφυλάξεις οι άνθρωποι στις δυτικές χώρες ως προς τις αυξημένες εξουσίες που απαιτούνται για να γίνει έστω μία ουσιαστική αρχή για την καταπολέμηση των τρομοκρατών. Οσο συμβαίνει αυτό, τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί πραγματικά."
Ωραία να δεχτούμε την επιβολή μεγαλύτερης αστυνομοκρατίας και αυστηρότερων μέτρων, αν είναι να καταπολεμηθεί αυτό το φαινόμενο.Υπάρχει όμως μια "παραφωνία" σε όλο αυτό (το λέω ήπια).Πρώτα ανοίγουν τα σύνορα, κάνουν άνω κάτω το Μουσουλμανικό κόσμο, γεμίζουν την Ευρώπη με κάθε καρυδιάς καρύδι, και μετά μας λένε ότι η αντιμετώπιση είναι η αστυνομοκρατία.
Με λίγα λόγια "δημιουργούν το πρόβλημα" και μετά "δίνουν και τη λύση".
Απόλυτος ηλεκτρονικός έλεγχος, τσιπάκια κτλ..
Έχουμε άδικο λοιπόν όταν μιλάμε για επιβολή παγκόσμιας ηλεκτρονικής δικτατορίας και στέρηση της ελευθερίας του ανθρώπου όπως γράφει και η Αποκάλυψη;;
Όλα αυτά είναι τυχαία, ή μέρος ενός σχεδίου που θα καταλήξει κάπoυ;;
Αυτή τήν στιγμή εκείνο πού μάς διαλύει είναι η παράδοση τού πολιτισμού στήν οικονομολογία. Δέν μπορούμε σήμερα νά αναφερόμαστε στήν ελευθερία τού ανθρώπου. Είναι ρητορικό σχήμα. Δύσκολο νά βρεθεί ελεύθερος άνθρωπος, χωρίς ιδεολογία, χωρίς ιδεοληψία, χωρίς κρυσταλλωμένη νοοτροπία. Χωρίς γνώμη καί άποψη. Χωρίς φόβο καί χωρίς συμφέρον. Χωρίς αυτοαναφορά. Είμαστε φυλακισμένοι στά φαινόμενα. Στίς σκιές τών πραγμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήEίναι ρητορικό σχήμα. Εσωτερική ελευθερία υπάρχει μόνο στους αγίους. Όλοι έχουμε πολλά με τα οποία παλεύουμε. Ιδέες γνώμες νοοτροπίες φόβους..Πνευματική ελευθερία σημαίνει "φόβο"(αγάπη) Θεού που εξαφανίζει κάθε άλλο φόβο, και κάθε γνώμη.Στο βαθμό που αυξάνεται αυτός ο "φόβος" Θεού, αυξάνεται και η ελευθερία του ανθρώπου, από τον "κόσμο", από τους "άλλους", αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. Ο γ. Σωφρόνιος αναφέρει και μια ένδειξη, την απροθυμία να εξουσιάζει, και την δική του χειραγώγηση από την εξουσία των άλλων (ανθρώπων και πραγμάτων) στην ψυχή του (διαχωρίζουμε την υπακοή).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί κανείς να την υποδουλώσει παρά μόνο αν ο άνθρωπος το παραχωρήσει με την αποστασία του από τον Θεό. Γιατί αν δεν είναι Εκείνος ο Κύριός του , θα είναι οπωσδήποτε κάποιος άλλος ακόμα και ο ίδιος ο εαυτός του και τα πάθη του.Δεν υπάρχει κάποια άλλη (μέση) κατάσταση.Ο μόνος τρόπος ελευθερίας είναι η "δουλεία στον Θεό".Όπως λέει ο Πρ. Ησαϊας "Κυριε ο Θεος ημων, αλλοι κυριοι, πλην σου, εξουσιασαν εφ' ημας· αλλα τωρα δια σου μονον θελομεν αναφερει το ονομα σου."
Εδώ μιλάμε όμως για την εξωτερική ελευθερία, και συγκεκριμένα τον έλεγχο της ζωής των ανθρώπων, με την απειλή της στέρησης της δυνατότητας οικονομικών συναλλαγών και επιβίωσης όπως λέει η Αποκάλυψη, όσων δεν δεχτούν στο μέλλον τα ηλεκτρονικά τους συστήματα (οποιασδήποτε μορφής).Για τον κοινωνικό αποκλεισμό τους.
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα είναι το "χάραγμα του θηρίου", "στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο". Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι θα είναι στο σώμα και δεν μπορεί να υποδουλώσει την ψυχή. Ο Θεός μας λέει όμως ρητά να μην το δεχτούμε..
Φοβάμαι ότι και οι συνεχείς τρομοκρατικές ενέργειες είναι μέρος ενός σχεδίου αποσταθεροποίησης (κάποιοι τροφοδοτούν το ISIS και γενικά την τρομοκρατία, και ανοίγουν τα σύνορα στην επέλαση του Ισλάμ), για να καταλήξουμε κάπου. Στα πρωτόκολλα της Σιών που ο Μ.Φριζής λέει ότι είναι πλαστά και προβοκατόρικα, γράφει ρητά ότι θα προκαλέσουν παγκόσμιες αναταραχές ώστε ο κόσμος να μισήσει την (επίπλαστη έτσι κι αλλιώς) δημοκρατία, να κουραστεί από "το βάρος και την ευθύνη" της ελευθερίας του, και να την παραχωρήσει σε κάποιον Σωτήρα, που θα του δώσει ασφάλεια.
Θά μάς δοθεί τό υπέρτατο δώρο, η ευκαιρία,αρνούμενοι τήν φαινομενική εξωτερική ελευθερία νά κερδίσουμε εύκολα τήν εσωτερική.
ΑπάντησηΔιαγραφή