Είδηση από τον Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλο
Έχει δίκιο ο Έκο, πράγματι τον Αύγουστο δεν παράγονται κανονικές ειδήσεις. Έτσι δίνεται η ευκαιρία στο τυχαίο να προκαλέσει για την παραγωγή… ειδησάρας! Και το τυχαίο έκανε την δουλειά του στην περίπτωση που θα αναφέρω και αφορά στην πληροφορία που αποκόμισα από στενό συνεργάτη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Ποια είναι η είδηση; Η γερμανική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει ήδη με την πολιτική ηγεσία του ΔΝΤ (δεσμευόμενοι αμφότεροι σε εμπάργκο στην ενημέρωση) πως για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη μετά το πέρας του τρέχοντος προγράμματος, θα απαιτηθεί μια νέα συμφωνία με τις Ελληνικές Αρχές, η οποία θα εισαγάγει μια νέα μορφή ολοκληρωμένων μνημονίων εντός ενός διαφορετικού καθεστώτος ορισμού και εξυπηρέτησης του χρέους προς τον λεγόμενο επίσημο τομέα. Η συμφωνία αυτή δεν προνοεί για αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους από επίσημες ευρωπαϊκές πηγές ή το ΔΝΤ, αν και υπάρχουν προς διερεύνηση εναλλακτικά σενάρια, σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμών, τα οποία στηρίζονται στην ευελιξία του European Stability Mechanism (ESM) με την μορφή εμπλουτισμού του……
Έτσι – σύμφωνα με τον άνθρωπο που γνωρίζει από πρώτο χέρι το πλαίσιο συμφωνίας της γερμανικής κυβέρνησης με την κυρία Lagarde και τους στενούς της συμβούλους – μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος που περιλαμβάνει ακόμη πολλές και σοβαρές έως δραματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο Κοινωνικό Μοντέλο και στην Αγορά, σχεδιάζεται η Ελλάδα να περάσει από την «αντιδημιουργική καταστροφή» σε μια δεύτερη φάση μνημονίων που θα δίνουν έμφαση στην σταδιακή ανάπτυξη με την ενεργοποίηση του μηχανισμού της αγοράς και τη συνέχιση της στενής εποπτείας από τους λεγόμενους «θεσμούς» και το ΔΝΤ.
«Δεν υπήρξε λάθος στρατηγικής», υποστηρίζει ο συνομιλητής μου – αντιδρώντας σε παρατήρησή μου που αφορά σε εξόχως αντιφατικές τακτικές και απολύτως άστοχες και σαφώς αντιδημοκρατικές προσεγγίσεις από όλους τους παράγοντες της τρόικας, οι οποίοι εμφανίζονταν μάλιστα κατά καιρούς να βρίσκονται σε σοβαρή διάσταση απόψεων (σε επίπεδο πολιτικής πέραν του τεχνικού μέρους).
Και εξηγείται, αναφερόμενος στο «όραμα» του σχεδίου για την Ελλάδα το οποίο επιμελήθηκε ιδιαιτέρως μια ομάδα εκ τεσσάρων συνεργατών του κ. Σόιμπλε: Ήταν στην πραγματικότητα μια διαφορετική εκδοχή του σχεδίου του Τομάζο Σκιόπα, με το οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου προσέγγισε στρατηγικώς (και ασφαλώς θεωρητικώς) την κρίση και την επίλυσή της. Σε αντίθεση με τον Σκιόπα, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εντόπισε το πρόβλημα της κρίσης – όπως μου εξηγεί ο σύμβουλός του – πολύ πέραν της δημοσιονομικής συμπεριφοράς του ελληνικού κράτους και του χρηματοπιστωτικού διλήμματος της συγκυρίας. «Στην Ελλάδα βασίλευσε μια αντιεπιχειρηματική κουλτούρα στην αγορά, υπό την πατρωνία του κράτους και όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων», μου λέει. «Υπήρξε δυσανάλογα μεγάλη σπατάλη ευρώ σε σχέση με τις επενδύσεις. Κυριάρχησε ο πλουτοκρατισμός και είχε χαθεί απολύτως το παραγωγικό πνεύμα, για τη δημιουργία κεφαλαίου. Υπήρξε μια μεγάλη παρεξήγηση στην ελληνική αγορά που ενισχύθηκε από το πολιτικό και διοικητικό σύστημα: η παραγωγή χρήματος – και η ενθυλάκωσή του – εξομοιώθηκε στρεβλά με την παραγωγή κεφαλαίου».
«Με την μεθοδολογία που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα επιδιώχθηκε στην πραγματικότητα να αποκατασταθεί ο μηχανισμός παραγωγής κεφαλαίου στο μέλλον, καθώς δίχως αυτόν η ελληνική αγορά θα ήταν μια αντιπαραγωγική ρουφήχτρα χρήματος με τον δημόσιο τομέα να πρωτοστατεί και να οργανώνει αυτή την επιχείρηση (: η Ελλάδα να παράγει διαρκώς λιγότερα από όσα καταναλώνει) «, υποστηρίζει – εξηγώντας το περίφημο «η Ελλάδα πρεπεί να σταματήσει να καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει» (Σόιμπλε), το οποίο έθιξα στον συνομιλητή μου, χαρακτηρίζοντάς το ανοησία.
Το γερμανικό υπουργείο οικονομικών – όπως και το ΔΝΤ – θεωρεί πως έχουν γίνει αρκετά, αλλά όχι ακόμη επαρκή βήματα για την αποκατάσταση του παραγωγικού μηχανισμού που μετατρέπει το χρήμα σε επένδυση. “Αυτός ήταν ο στόχος”, μου λέει, και «η περιοριστική πολιτική είναι ένα βασικό μέσο προς αυτό και όχι αυτοσκοπός». «Η νέα μορφή μνημονίων σε νέο καθεστώς χρέους στην επόμενη φάση προσαρμογής της Ελλάδας, θα υπακούει ακριβώς στο ίδιο όραμα, το οποίο δεν είναι διαφορετικό από τον πολιτικό οραματισμό της σημερινής κυβέρνησης [στην Γερμανία] για το μέλλον της Ευρώπης» – αποσαφηνίζει.
Μετέφερα, αναγνώστη μου, χωρίς δικό μου σχολιασμό, την είδηση για την «επόμενη μέρα» του ελληνικού προγράμματος και το σκεπτικό της γερμανικής κυβέρνησης που για πρώτη φορά αρθρώνεται – καθόσον γνωρίζω – με πολιτικώς σαφή τρόπο. Είμαι χαρούμενος για αυτή τη συνάντηση και συνομιλία με έναν από τους «senior» συμβούλους της γερμανικής κυβέρνησης, από την οποία καταρρίπτονται αυταπάτες και απάτες με τις οποίες δομείται το κυρίαρχο πολιτικό αφήγημα τόσο από την ελληνική κυβέρνηση, όσο και από την αντιπολίτευση. Η πολιτική μου διαφωνία ως προς την συγκεκριμένη μεθοδολογία που εφαρμόζεται και πρόκειται να επεκταθεί αναθεωρούμενη ως εφαρμογή – αν συμφωνήσει φυσικά το ελληνικό κοινοβούλιο (: το υφιστάμενο σώμα ή άλλο μετά από εκλογές που θεωρούνται πιθανές) – στο μέλλον με αρκετά ασαφή μάλιστα χρονικό ορίζοντα ως προς το περίφημο τέλος των μνημονίων και της επιτήρησης, δεν έχει σημασία στο πλαίσιο αυτού του σημειώματος.
Την γνώμη μου και την πολιτική μου άποψη για το ζήτημα την γνωρίζεις, τακτικέ αναγνώστη μου, καλό (: απαραίτητο) θεωρώ πως είναι να μάθεις και την «φιλοσοφία» αυτών που επηρεάζουν καθοριστικά το μέλλον της κοινωνίας και αγοράς στην Ελλάδα. Αν δεν ξέρεις πως σκέφτονται και πού το πάνε – ή δεν σε ενδιαφέρει να γνωρίζεις – μάλλον δεν σε ενδιαφέρει η πραγματικότητα, αλλά αποκλειστικά η υποκριτική σπέκουλα πάνω στην πραγματικότητα και τον συγκυριακό της πολιτικό μύθο…
Διαβάστε περισσότερα: http://kafeneio-gr.blogspot.com/2017/08/blog-post_946.html#ixzz4qNP1qST4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου