Τα σοβαρά ερωτηματικά της ακατανόητης πρόσκλησης Ερντογάν στην Αθήνα

Ο Τούρκος πρόεδρος, αν και πανευρωπαϊκά αποκλεισμένος, προσκαλείται από την Ελλάδα - Αμφισβητούμενα τα ενδεχόμενα οφέλη από την επίσκεψή του

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου εφ΄ όλης της ύλης που παραχώρησε στους διπλωματικούς συντάκτες, μετά την συνάντησή του με Τσαβούσογλου και Ερντογάν, ανέφερε περί επικείμενης επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα.

Ομολογώ πως με εξέπληξε, και παρά τις προσπάθειές μου αδυνατώ να κατανοήσω τη σκοπιμότητα αυτής της πρόσκλησης, με δεδομένο ότι ο Ερντογάν είναι αποβλητέος από κάθε δυτική χώρα, ως πρόσωπο του οποίου ο βίος και η πολιτεία είναι ακατανόμαστη. Πολλώ δε μάλλον, που η Ελλάδα έχει πολλούς λόγους να διατηρηθεί στην απομόνωση ο Τούρκος πρόεδρος, γνωστού όντος ότι αυτή η κατάσταση λειτουργεί προς όφελός μας.

Η παρουσία του στην Αθήνα αποτελεί ένα πρώτο μέτρο νομιμοποίησης των εγκλημάτων του, όχι μόνον κατά της Ελλάδος, ούτε μόνον κατά της Ευρώπης, αλλά και κατά του ίδιου του λαού του. Προς τι ο λόγος να συντελέσουμε να βγει από την απομόνωση των Δυτικών και να τον αναβαθμίσουμε; Όταν μάλιστα τον απεχθάνονται ιδιαιτέρως ηγέτες χωρών με τους οποίους λέμε ότι συνήψαμε στρατηγική συμμαχία; [Νετανιάχου και αλ Σίσι].

Ποιο θα είναι το όφελος της Ελλάδας από την αναμενόμενη επίσκεψη του Ερντογάν; Θα τον στριμώξει ο Α. Τσίπρας και ο σουλτάνος θα υποχωρήσει; Υπάρχει ένας Έλληνας, ακόμη και από τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ που να το πιστεύει αυτό; Όταν συναντιώνται Έλληνες πολιτικοί με Τούρκους, στην καλύτερη περίπτωση θα παραμείνουμε στα ίδια. Αλλιώς, αμέσως με την χειραψία, πρέπει να μετρούμε μήπως και μας λείπει κάποιο δάκτυλο.

Τι μπορούμε να υποθέσουμε, λοιπόν; Ότι αποτελεί στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης, με την βεβαιότητα ότι κάτι θα κερδίσει; [το κόμμα, όχι η Ελλάδα]. Ότι μας το ζήτησε και δεν μπορέσαμε να αρνηθούμε; [γιατί ορίσαμε ημερομηνία -περί το Νοέμβριο- και δεν την αφήσαμε απροσδιόριστη;] Μας ζήτησαν να τον φέρουμε στην Αθήνα, προκειμένου να συναντηθεί με κάποιον, που δεν πρέπει να εμφανιστεί στην Άγκυρα; Αδυνατώ να κατανοήσω. Ελπίζω να υπάρχει σοβαρός λόγος, και να μη οφείλεται στον γνωστό ραγιαδισμό που επί δεκαετίες έχει ριζώσει στα υψηλά κλιμάκια.

Φρονώ, πως το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων πρέπει να το χειρίζεται ο Κοτζιάς, έχοντας μάλιστα απέναντί του τον Τσαβούσογλου, που κατά τις συναντήσεις τους ο Έλληνας ΥΠΕΞ είναι σα να κλέβει αφύλακτη εκκλησία. Η συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν με φοβίζει.

Έχει μείνει σταθερά στη μνήμη μου, και δεν θέλω να το ξαναζήσω, η επίσκεψη του πρωθυπουργού Νταβούτογλου, τον οποίο προσφώνησε ο Σαμαράς με τρόπο ανεπίτρεπτο: Καλωσορίζω είπε, τον… φίλο Νταβούτογλου. Μάλιστα δε, υπήρξε μια παύση λίγων δευτερολέπτων, πριν τον αποκαλέσει φίλο, -τέχνασμα που χρησιμοποιούν οι έμπειροι ρήτορες-, για να τονιστεί ιδιαιτέρως το νόημα της λέξης ή της φράσης που ακολουθεί. Ο Σαμαράς ήθελε να δείξει ότι δεν επρόκειτο περί τυπικής προσφώνησης, αλλά όντως τον θεωρούσε φίλο [ο Νταβούτογλου είχε φέρει μαζί του αεροπλάνα και πλοία που παραβίαζαν τον εθνικό χώρο της Ελλάδας].

Την ίδια απορία είχα και με το ταξίδι του Α. Τσίπρα στην Ουκρανία. Κανείς λόγος οφέλους για την Ελλάδα δεν υπήρχε, ούτε τον συνόδευσαν επιχειρηματίες, και το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι έγινε κατ’ εντολήν προκειμένου να οριστικοποιηθεί η ρήξη μας με την Ρωσία. Όπως και συνέβη, μετά τις δηλώσεις Τσίπρα για την Κριμαία και την ακεραιότητα της Ουκρανίας. Μάλλον, ήταν μια σελίδα για το διαβατήριο της πρόσφατης επίσκεψης του πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο.

Μακεδών
Πηγή Voria

kostasxan