ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ (13/02/2017) - Π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ
https://www.youtube.com/watch?v=0qsqReS7sP0
ΟΠΩΣ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΑΣ ΠΟΥΜΕ;ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ; ΔΗΛ. Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ;;; ΕΠΕΙΔΗ ΣΠΟΥΔΑΣΕ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ;
ΠΟΤΕ ΜΙΛΑΕΙ ΣΑΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΣ ΠΟΤΕ ΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ;
Ο πρ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΜΕ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
Τό ὑψηλό θεολογικό ἐπίπεδο, ἡ πνευματική κατανυκτική ἀτμόσφαιρα καί ἡ ἀπόλυτη προσήλωση τῶν μετεχόντων, χαρακτήρισαν τήν Ἱερατική Σύναξη στήν ὁποία προσκάλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ κ. Θεόκλητος τούς Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως του, τήν Δευτέρα 13/2/2017 στήν Ἀρναία, μέ ὁμιλητήν τόν Αἰδ. Πρωτ. π. Νικόλαον Λουδοβίκον Καθηγητήν τῆς Ἀνωτάτης Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Θεσσαλονίκης.
Ὁ Σεβ. στήν ἀρχή ἔδωσε ὁδηγίες γιά τά διάφορα διοικητικά θέματα, καί παρότρυνε τούς ἱερεῖς νά δείξουν περισσότερη ἐπιμέλεια κατά τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστή, γιά τήν ὁποία εὐχήθηκε τά δέοντα. Στή συνέχεια καλωσόρισε τόν π. Νικόλαον καί τόν εὐχαρίστησε γιά τήν παρουσία του ἐν μέσῳ τῶν ἱερέων τῆς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ.
Ὁ π. Νικόλαος ἀνέπτυξε τό θέμα: «Τό ὁμοούσιον στήν Τριαδολογία καί τήν Ἐκκλησιολογία».
Στήν ἀρχή ἐπεσήμανε «τήν ἀνάγκη τῆς δογματικῆς γνώσης ὡς προϋπόθεση γιά τήν ποιμαντική καί τό κήρυγμα μας. Ἡ ποιμαντική πρέπει νά εἶναι μετ’ ἐπιστήμης. Ἡ δογματική γνώση ὀμορφαίνει τό ἔργο μας. Ἁγιότητα δέν σημαίνει ἀγνωσία. Στούς Πατέρες συμβαδίζει ἡ γνώση μέ τό βίωμα.
Στά πολλά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα, δέν μποροῦμε νά μποῦμε χωρίς παιδεία καί βίωμα».
Καθώς ἀνέπτυσσε τό θέμα του μέ μοναδικό τρόπο, οἱ ἱερεῖς τόν παρακολουθοῦσαν ἄφωνοι καί ἐκστατικοί.
Παρακάτω παραθέτουμε πτωχή περίληψη τῆς ὁμιλίας τοῦ π.Νικολάου, φοβούμενοι ὅτι δέν μποροῦμε νά ἀποδώσουμε τά ὑπ’αὐτοῦ τῶν λεχθέντα.
«Τό «ὁμοούσιον», εἶπε, εἶναι μιά ἔννοια τῆς δογματικῆς, πού δέν ἔχει προσεχθῆ.
Διάφορες ἐκδοχές στήν ἑρμηνεία τοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος παρουσιάζονται πρίν τήν Α΄Οἰκουμενική Σύνοδο, πού ἦταν ὅμως αἱρετικές διδασκαλίες.
Ἡ Ὀρθοδοξία χρησιμοποίησε τόν ὅρο «ὁμοούσιος» γιά νά ἀποδόση τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τήν ἔννοια τοῦ ὁποίου ἀνέπτυξαν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος καί ὁ Μέγας Βασίλειος καί τελειοποίησε ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής.
Τό «ὁμοούσιον» δέν εἶναι στατική ἔννοια. Ὑπάρχει κίνησις. Ὁ Πατέρας προσφέρει ὅλη τήν οὐσία στόν Υἱό καί ὁ Υἱός τήν ἀντιπροσφέρει στόν Πατέρα.
Τό «ὁμοούσιον» δέν εἶναι στατική ἔννοια. Ὑπάρχει κίνησις. Ὁ Πατέρας προσφέρει ὅλη τήν οὐσία στόν Υἱό καί ὁ Υἱός τήν ἀντιπροσφέρει στόν Πατέρα.
Στήν Ἁγία Τριάδα συνεχῶς ὁ Πατέρας προσφέρει τήν Πατρότητα καί ὁ Υἱός ἀντιπροσφέρει τήν Υἱότητα.
«Ὁμοούσιον» σημαίνει, ὅτι ὁλόκληρη ἡ οὐσία ὑπάρχει καί στά Τρία Πρόσωπα. Παραμένουν ὅμως σέ κάθε πρόσωπο τά ὑποστατικά ἰδιώματα τοῦ κάθε προσώπου.
«Ὁμοούσιον» σημαίνει, ὅτι ὁλόκληρη ἡ οὐσία ὑπάρχει καί στά Τρία Πρόσωπα. Παραμένουν ὅμως σέ κάθε πρόσωπο τά ὑποστατικά ἰδιώματα τοῦ κάθε προσώπου.
Ὁ Πατήρ προσφέρει τά πάντα στόν Υἱό, χωρίς τήν πατρότητα.
Ὁ Πατήρ προσφέρει τά πάντα στό Πνεῦμα.
Τό Πνεῦμα προσφέρει τήν οὐσία στόν Υἱό.
Ἡ ἀγάπη εἶναι ὀντολογική στήν Ἁγία Τριάδα.
Μιά ἡ οὐσία, τρεῖς οἱ ὑποστάσεις.
Κοινωνία ἀπόλυτη, ἀλλά ὄχι ἀπόλυτη ταυτότητα, γι’αὐτό καί ἰσότητα μεταξύ τῶν προσώπων.
Τρεῖς οἱ ἐνεργοῦντες, ἀλλά μία ἡ ἐνέργεια.
Ἀπόλυτη οὐσία καί ἀπόλυτη ἐτερότητα.
Φαινόμενο ἀπόλυτης κοινωνίας καί ἀπόλυτης ἑτερότητος.
Τά πρόσωπα παραμένουν ἀναλλοίωτα, γι’αὐτό καί τέλεια.
Ἔτσι κατοχυρώνεται ἡ ἀξία τοῦ προσώπου μέσα στήν Ἐκκλησία.
«Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», εἶναι ἡ οὐσία τοῦ ὁμοουσίου.
Τό «ὁμοούσιον» γίνεται πραγματικότητα στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μέ τό τρόπο τοῦ Σταυροῦ. Μέ τήν πρόσληψη τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.
Τό μεγαλύτερο πρόβλημα τοῦ πολιτισμοῦ μας εἶναι ὁ ναρκισσιρμός.
Οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά εἶναι κοινωνία, ἀλλά δέν θέλουν νά βγοῦν ἀπό τό ναρκισσισμό τους. Γι αὐτό δέν μποροῦν νά εἶναι πρόσωπα.
Τό ὁμοούσιον στή κοινωνία σημαίνει συνεχές δόσιμο τοῦ ἑνός στόν ἄλλο.
Ὁ Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπηση παίρνει ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη φύση, γιά νά ἁγιάσει τόν ἄνθρωπο.
Μπαίνει μέσα στήν ἱστορία, γιά νά ἑνώσει ὁλόκληρη τή δημιουργία.
Ὁ διάβολος ἀγωνίζεται νά ξεμάθη τήν ἀγάπη στούς πειρασμούς τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Χριστός ἐπάνω στό Σταυρό συγχωρεῖ, δέν ἐγκαταλείπει τήν ἀγάπη.
Μέ τό βάπτισμα λαμβάνει ὁ καθένας τό χάρισμα, ὡς ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ.
Κάθε χάρισμα ἔχει ἐνέργεια, πού ἐνοποιεῖ. Οἱ ἅγιοι τιμοῦσαν τά χαρίσματα τῶν ἄλλων.
Τό «ὁμοούσιον» εἶναι ὁ θεολογικός τρόπος, νά στηρίξουμε τήν ἐνότητα, ἀλλά καί τό χάρισμα».
Στή συνέχεια δέχθηκε πολλά ἐρωτήματα καί δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά διευκρινήσει καί νά συμπληρώσει τήν ὁμιλία του. Οἱ ἱερεῖς ἐξέφρασαν τό θαυμασμό τους γιά τόν πλοῦτο τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ ὁμιλητής, τό παρουσίασε.
Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τούς ἱερεῖς γιά τίς παρεμβάσεις καί τόν ἰδιαιτέρως π. Νικόλαο, τόν ὁποῖο καί δεξιώθηκε.
ΕΝΑΣ ΕΠΙΦΑΝΗΣ ΜΕΤΑ-ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ. ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ.ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ. ΙΣΩΣ ΜΟΝΟ ΤΟ ΡΑΣΣΟ.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου