Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την πολιτική σοκ και δέους που επιβλήθηκε στη χώρα, πέθαναν 13.600.000 Ρώσοι μέσα σε ελάχιστα έτη – όσοι περίπου κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι γνωστό πως η Σοβιετική Ένωση απέρριψε τον κομμουνισμό τη δεκαετία του 1990, ενώ την ίδια εποχή οι σοβιετικές δημοκρατίες διαχωρίστηκαν από τη «μητρική χώρα» – αποτελώντας οι περισσότερες μέρος της τσαρικής Ρωσίας στο παρελθόν, όπου στη συνέχεια αναγνωρίσθηκαν ως αυτόνομες δημοκρατίες.
Στην ίδια τη Ρωσία, έλαβε χώρα μία βίαιη οικονομική αλλαγή υπό τον πρόεδρο Jelzin, κυρίως με τη βοήθεια ενός στρατού αμερικανών επιστημόνων, τραπεζιτών, του ΔΝΤ κοκ. – στην οποία έχουμε αναφερθεί με τον τίτλο «Στρατηγική σοκ και δέος» (πηγή). Μία από τις συνέπειες αυτής της αλλαγής ήταν η μείωση του μέσου προσδόκιμου ζωής από τα 70 έτη στα 60 – στην οποία δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία, παρά το ότι επρόκειτο για μία πολύ μεγάλη πτώση, αφού για παράδειγμα η θεραπεία όλων των καρκινοπαθών του πλανήτη θα αύξανε το προσδόκιμο ζωής μόλις κατά 1 έτος.
Επομένως, τα δέκα έτη ήταν ένα τεράστιο νούμερο – ενώ μία ανάλογη αλλαγή του μέσου προσδόκιμου ζωής σε αυτό το ύψος δεν είχε συμβεί ποτέ μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελώντας ως εκ τούτου μία μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή. Με βάση τώρα αυτό το νούμερο υπολογίζεται πως εκείνο το χρονικό διάστημα πέθαναν 13.600.000 Ρώσοι, όσοι περίπου κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – κάτι που επιβεβαιώνεται από την πτώση του πληθυσμού της, ο οποίος υπερέβαινε τα 160 εκ. πριν το 1990.
Μετά τη χρεοκοπία τώρα της χώρας και την άνοδο του προέδρου Putin στην εξουσία, το μέσο προσδόκιμο ζωής άρχισε ξανά να αυξάνεται – ενώ η Ρωσία απέκτησε ένα ορισμένο επίπεδο ευημερίας, αρκετά υψηλότερο από το παρελθόν (γράφημα, κατά κεφαλήν εισόδημα σε όρους αγοραστικής δύναμης). Παρά το ότι λοιπόν η Δύση ισχυρίζεται πως οι Ρώσοι αγαπούν τους αυταρχικούς ηγέτες, η αιτία είναι εντελώς διαφορετική – αφού θυμούνται πολύ καλά την ανθρωπιστική καταστροφή της δεκαετίας του 1990, την οποία αποκαλούν ως «περίοδο των μαζικών θανάτων», αναφέροντας πως τα νεκροταφεία γέμιζαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί τη δεκαετία του 1920, όπου το νέο τότε καθεστώς είχε δημεύσει τις μεγάλες εδαφικές ιδιοκτησίες – γεγονός που, σε συνδυασμό με τον εμφύλιο πόλεμο, είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνουν εκατομμύρια άνθρωποι από την πείνα. Ακριβώς για το λόγο αυτό ο Putin είχε χαρακτηρίσει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ως τη μεγαλύτερη καταστροφή του 20ου αιώνα – αφού ανάλογοι θάνατοι είχαν συμβεί σε όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπου υπολογίζονται συνολικά στα 30.000.000.
Σήμερα πάντως το μέσο προσδόκιμο ζωής στη Συρία από το ξεκίνημα του πολέμου έχει μειωθεί από τα 70 έτη στα 55 – κατά 15 ολόκληρα χρόνια δηλαδή, χωρίς να γίνεται σχεδόν καμία αναφορά από τα ΜΜΕ. Ελπίζουμε να μη μειωθεί και στην Ελλάδα, στην οποία επιβάλλεται η ίδια πολιτική σοκ και δέους με τη Ρωσία τότε, αλλά σταδιακά και όχι τόσο βίαια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου