Η αποτείχισή του από δύο ...Ορθόδοξους Πατριάρχες!

Περί Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, 12-11-2017

ΣΧΟΛΙΟ :Είναι αλήθεια πώς δέν γίνεται φανερό ακριβώς γιατί η αποτείχιση τού Αγίου αποτελούσε δογματικό θέμα. Υπάρχει μιά θλιβερή τραγωδία γιά τήν ορθοδοξία μέ τήν ίδρυση τής θρησκείας τών Αγγλικανών. Ο τότε βασιληάς ζήτησε διαζύγιο από τόν Πάπα, τό οποίο δέν έλαβε καί τυφλωμένος ίδρυσε τόν Αγγλικανισμό αλλά ταυτοχρόνως έκαψε τά άγια σκηνώματα πού θαυματουργούσαν καί τίς άγιες εικόνες τών ορθοδόξων αγίων πού ταπεινά κρατούσαν ζωντανή τήν πίστη.
Οι Πατριάρχες λοιπόν μάλλον ενήργησαν μέ σοφία στήν εποχή τους καί ίσως οι περισσότερες καταστροφές τών εικονομάχων νά είχαν αποφευχθεί χωρίς τίς εξοργιστικές καί υπερβολικές παρεμβάσεις τού Αγίου Θεοδώρου. Σήμερα ο Αγιος Θεόδωρος είναι η σημαία τών παλαιοημερολογιτών καί τών αποτειχισμένων οι οποίοι δέν κατορθώνουν παρoμοίως νά μάς δείξουν γιατί οι ανταρσίες τους αποτελούν δογματικό θέμα καί όχι τήν αποθέωση τής κενοδοξίας.
Ιδιαιτέρως ιλαρός είναι καί ο καθορισμός τού Οικουμενισμού σάν Παναιρέσεως, στήν σκιά τού Αγίου Πόποβιτς, ο οποίος όρισε ταυτόχρονα καί τόν Χριστό σάν Παναλήθεια.
Ο Χριστός Παναλήθεια τού Πόποβιτς είναι στήν πραγματικότητα τό Summum Bonnum τού Ακινάτη. Καί η Παναίρεση πού ακολουθεί είναι τό Summum Malum τού Αυγουστίνου.

Ας δούμε επίσης καί τήν μυστική πηγή τού κληρικαλισμού πού υποτίθεται ότι σώζει τήν εκκλησία:

Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος συνεκλήθη το 692 στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Β', ο οποίος επευφημήθη από τη σύνοδο ως «αρχιερέας βασιλιάς»^[1]. Είναι γνωστή επίσης ως Εν Τρούλω Σύνοδος, γιατί συνεκλήθη στην ειδική αίθουσα που έφερε θολωτή στέγη καλούμενη «αίθουσα Τρούλου», στο Ιερό Παλάτι.

Επειδή οι δύο προηγούμενες Οικουμενικές Σύνοδοι δεν ασχολήθηκαν με τη σύνταξη κανόνων, αυτή λειτούργησε ως συμπλήρωμα αυτού του κενού, πράγμα στο οποίο οφείλει το όνομά της. Σε αυτήν μετείχαν 215 επίσκοποι, προερχόμενοι όλοι από την Ανατολή. Προήδρευσε ο Πατριάρχης Παύλος Γ΄, ενώ ο Βασίλειος Γορτύνης, επίσκοπος από το Ανατολικό Ιλλυρικό, χρίστηκε εκπρόσωπος του Πάπα Ρώμης.

Το έργο της ήταν αποκλειστικά νομοκανονικό. Συντάχθηκαν 102 Κανόνες, οι οποίοι ακόμη και σήμερα αποτελούν τη σημαντικότερη κανονική συλλογή της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Οι αποφάσεις της δεν έγιναν όμως αποδεκτές από τον Πάπα Σέργιο Α΄ και ακόμη και σήμερα η Καθολική Εκκλησία δεν αναγνωρίζει κανέναν από τους κανόνες της.

"Τα περί της διδασκαλίας των Γραφών διαλαμβάνουν κυρίως οι παρακάτω Κανόνες της Εκκλησίας: ιε΄ Αποστ. ιγ΄ της Δ΄, ιθ΄, ξδ΄ και ο΄ της Πενθ. και ιγ΄ της Αντιόχειας. Σύμφωνα με τους Κανόνες αυτούς, η διδασκαλία από την Αγία Γραφή, από τα Πατερικά Κείμενα ή από τους Όρους των Οικουμενικών Συνόδων γίνεται αποκλειστικά από τους Επισκόπους (ιθ΄ Πενθ.), οι οποίοι δύνανται να μεταβιβάσουν το έργο της διδασκαλίας σε άλλον Κληρικό ανώτερο (Πρεσβύτερο, Διάκονο) ή κατώτερο (Υποδιάκονο, Αναγνώστη), ποτέ δε σε Λαϊκό (ξδ΄ Πενθ.) ή Γυναίκα (ο΄ Πενθ.).

Επομένως, η διδασκαλία των Γραφών επιτρέπεται να γίνεται στην Εκκλησία (ή στην κατ’ οίκον Εκκλησία) μόνον από άνδρες και μόνον από Κληρικούς (με τον βαθμό του Αναγνώστη και πάνω). Δεν επιτρέπεται η διδασκαλία των Γραφών από άνδρες Λαϊκούς ή Γυναίκες στην Εκκλησία (ή την κατ’ οίκον Εκκλησία). Οι Κανόνες δεν αναγνωρίζουν την ιδιότητα του θεολόγου ή του ιεροκήρυκα.

Σύμφωνα λοιπόν με τους παραπάνω Κανόνες, η δημόσια διδασκαλία (στην Εκκλησία) ή η ιδιωτική (στην κατ’ οίκον Εκκλησία) των Γραφών από Λαϊκό (σε Επισκοπή, όπου βεβαίως ανήκει ο Λαϊκός) απαγορεύεται, ο δε παραβαίνων τον Κανόνα (ξδ΄ Πενθ.) αφορίζεται, εάν δε είναι Κληρικός και διδάσκει άνευ αδείας του Επισκόπου καθαιρείται.

Εάν η διδασκαλία αυτή υπό Κληρικού (τουλάχιστον Αναγνώστη) γίνει σε ετέρα Επισκοπή, άνευ αδείας του επιχώριου Επισκόπου, τότε υπάρχει η κανονική παρέκκλιση της Εισπήδησης, η οποία τιμωρείται με καθαίρεση (ιγ΄ Αντιόχειας)."

Αμέθυστος