Είναι η διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό ένα “θέατρο σκιών” για μια προαποφασισμένη λύση;

Γράφει ο Σίμος Ρέκτης 

Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα είχε πει την Τρίτη ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς όταν ρωτήθηκε μετά τη συνάντηση του με τον ειδικό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, πότε προβλέπει να ολοκληρώνονται οι διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια για το θέμα της ονομασίας.

Την Πέμπτη το απόγευμα πριν περάσουν 48 ώρες ο ίδιος μιλώντας στο Reuters, εμφανίστηκε βέβαιος ότι το θέμα θα έχει λυθεί μέχρι τον Ιούνιο. Μέχρι δηλαδή τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ που θα εξετάσει το θέμα της ένταξης της γειτονικής χώρας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.

Τι μεσολάβησε μέσα σε αυτές τις 48 ώρες που έκανε ξεκάθαρο το χρονοδιάγραμμα;

Απολύτως τίποτα. Δεν είχαν καν ολοκληρωθεί οι συναντήσεις του κ. Νίμιτς με την πολιτική ηγεσία των Σκοπίων.

Απλά σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ότι το χρονοδιάγραμμα είναι προδιαγεγραμμένο από την αρχή. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες που θέλουν να «μαντρώσουν» τους Σκοπιανούς πριν βρουν παρηγοριά στην “ζεστή” αγκαλιά της Ρωσίας.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμα, αν έχει προαποφασισθεί από άλλους, είναι αυτή καθ’ αυτή η λύση. Και αυτό που ζούμε τώρα είναι απλά ένα θέατρο σκιών για να μπορέσουμε να «καταπιούμε» αυτά που έχουν αποφασισθεί πριν από μας για μας.

Τα Σκόπια θα έχουν μια σύνθετη ονομασία με κάποιο προσδιορισμό μπροστά από το «Μακεδονία», θα έχουν την ταυτότητα των Μακεδόνων, την μακεδονική γλώσσα και το δικό τους Έθνος.
Με την άποψη αυτή διαφωνεί κάθετα και οριζόντια η Αθήνα. Δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς τη σπάλα του αρνιού για να τα δει όλα αυτά. Φαίνονται μέσα οπό τα «παράθυρα» και τις «ευκαιρίες» που μας “πιπιλάνε” τα αυτιά τις τελευταίες ημέρες.

Και όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί.

Το αν είναι το καλύτερο η όχι δεν το ξέρουμε. Ούτε θα το μάθουμε ποτέ.

- Ίσως αν αρνηθούμε τη όποια λύση τώρα το “Μακεδονία”να μείνει σκέτο. Που θα το απολαμβάνουν σαν ακριβό ουίσκι οι γείτονες και θα έχει μια πικρή γεύση για μας.
- Ίσως από την άλλη, αν πούμε “όχι” να μας πάρουν σοβαρά και να κάνουν πίσω όλοι όσοι έχουν επενδύσει πολλά σε αυτή τη λύση και εμείς να κερδίσουμε περισσότερα.

Η ιστορία δεν γράφεται με «αν» και «ίσως». Σίγουρα όμως θα καταγράψει κάποιους ως τους καλύτερους πολιτικούς ή ως τους μεγαλύτερους “προδότες” κατά την άποψη των “μακεδονομάχων”, που ξαφνικά ξεφύτρωσαν στη χώρα μας…

Ο χρόνος θα δείξει…

MIgnatiou

kostasxan