«ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ»
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου
Οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἀδιόρθωτοι καὶ προκλητικοὶ συνεχίζουν ἐτσιθελικὰ τὴν διαστροφὴ τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως. Ἀρνοῦνται νὰ συζητήσπυν σοβαρά, νὰ δικαιολογήσουν ἔστω τὴννέο-μετα-πατερική τους δράση καὶ τὴν κακὴ Οἰκονομία ποὺ ἐφαρμόζουν, καὶ ἔτσι ἁπλά, τὴν συνεχίζουν ἀνενδοίαστα καὶ τὴν καθιστοῦν προοδευτικὰ Κανόνα καὶ Ἀκρίβεια.
Συμβαίνει μ’ αὐτοὺς αὐτὸ τὸ τραγελαφικό· διαβάζουν ἀναθέματα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ παρὰ ταῦτα κοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς ποὺ ἀναθεμάτισαν καὶ τοὺς μνημονεύουν! Κάνουν Συνέδρια, ὁμιλίες καὶ Ἡμερίδες καὶ καταδεικνύουν τὴν Παναίρεση μὲ τὰμελανότερα χρώματα, ἀλλὰ συλλειτουργοῦν μὲ τοὺς πρωταίτιους τῶν αἱρέσεων ἢ στέλνουν τὰ πνευματικά τους παιδιὰ νὰ κοινωνοῦν ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές!
Αὐτὸ ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ παγκόσμια πρωτοτυπία, στὴν γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας δέ, λέγεται ὑποκρισία, ἀπάτη καὶ βλασφημία.
Ἐπὶ πλέον, μὲ μαεστρία ὁ π. Παῦλος, παρότι ξεκάθαρα τὸν Οἰκουμενισμὸ τὸν δέχεται ὡς αἵρεση, βραχυκυκλώνει τοὺς πιστούς, διαπραγματευόμενος τὴν Νέα Ἐποχὴ καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς δύο «μεγέθη», ταυτίζοντας οὐσιαστικὰ στὴν συνείδηση τοῦ ἀκροατοῦ (ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση) μιὰ αἵρεση ποὺ λυμαίνεται ἐκ τῶνἔσω τὸ σώμα τῆς Ἐκκλησίας, μὲ ἕνα πολιτικοοικονομικό σύστημα ἐκτὸς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο φυσικὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ διαφορετικὸ τρόπο.
Μᾶς καλεῖ «νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν ἀκεραιότητα τοῦ δόγματο», μὲ τήν …ἐπαγρύπνηση, ἐκεῖ ποὺ οἱ Πατέρες[Ο Αγιος Θεόδωρος Στουδίτης δηλ. ο άρχων τού κληρικαλισμού] μᾶς διδάσκουν τὴνἔξοδο καὶ τὴν διακοπὴ κοινωνίας μὲ τὴν αἵρεση!
Σημειώνουμε τὰ κυριότερα σημεῖα τῆς ὁμιλίας:
«Σήμερα η Εκκλησία μας καλείται κυρίως να αντιμετωπίσει δύο νέες ύπουλες και επικίνδυνες αιρέσεις, δύο πολυκέφαλα θηρία, δύο σκοτεινά, δαιμονικά και αντίχριστα κινήματα παγκοσμίων διαστάσεων, τη λεγόμενη Νέα Εποχή και τον Οικουμενισμό».
«Φθάσαμε στο σημείο, μετά από αλλεπάλληλες υποχωρήσειςκαι συμβιβασμούς, να αναγνωρίσουμε τους ετεροδόξους ως Εκκλησίες».
«Ο Οικουμενισμός δεν περιορίστηκε μόνο σε διαχριστιανικό επίπεδο, αλλά σύντομα επεκτάθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, και σε διαθρησκειακό. Το πρώτο επίσημο άνοιγμα προς τις άλλες θρησκείες πραγματοποιεί ο Παπισμός κατά την Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο».
«Το παράδειγμα του Βατικανού ακολούθησε στη συνέχεια το Π.Σ.Ε. και η Ορθόδοξη Εκκλησία».
«Ζούμε σε μια εποχή που έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των εσχάτων χρόνων, όπως αυτά έχουν προφητευθεί από το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου μας, από τους ιερούς συγγραφείς της Αγίας Γραφής και από αγίους και χαρισματούχους Γέροντες… Απέναντι στην διπλή αυτή απειλή καλείται να θωρακιστεί με την παντοδύναμο Χάρη του Θεού, με την πνευματική εκείνη πανοπλία, για την οποία κάνει λόγο ο απόστολος Παύλος».
Καλεῖται, λοιπόν, πάτερ Παῦλε, τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ «να θωρακιστεί με την Χάρη, να υπερασπιστεί την ακεραιότητα του δόγματος», ἀλλὰ τοῦ ἀποκρύπτετε τὸν τρόπο ποὺ διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Νά, λοιπόν, ἡ παραποίηση καὶ ἡ ὑποκρισία!
Δέχονται οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς αὐτὰ ποὺ ἔχουν γράψει οἱ συγγραφεῖς τῆς Ἁγ. Γραφῆς καὶ ἔχουν προφητεύσει οἱ χαρισματοῦχοι Γέροντες περὶ ἐσχάτων, ἀλλὰ ἀποκρύπτει καὶ οὐσιαστικὰ δὲν δέχεται τὴν Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, «ἐξέρχεσθε ἐκ μέσου αὐτῶν» καὶ «χαίρειν αὐτοῖς μὴ λέγητε», οὔτε τὴν διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» καὶ μάλιστα σὲ ἐσχάτους καιρούς!
Καὶ δὲν παραιτεῖται ὁ π. Παῦλος καὶ ὁ Μητροπολίτης του (σύμφωνα μὲ τὴν Ἐντολὴ τοὺ Ἀποστόλου), οὔτε ἀπὸ τοὺς ἐκτὸςἘκκλησίας αἱρετικούς (ἀφοῦ ἀνήκει στὸ Π.Σ.Ε.),οὔτε ἀπὸ τοὺς ψευδεπισκόπουςσυνεπισκόπους του (ὅπως τὸν Μεσσηνίας, τὸν Σύρου, τὸν Δημητριάδος) μετὰ τῶν ὁποίων συλλειτουργεῖ καὶ καλεῖ στὴν Μητρόπολή του, οὔτε κἂν ἀπὸ τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη κ. Βαρθολομαῖο!
Καὶ μετὰ ἀπὸ την ὁμιλία του αὐτὴ τοῦ π. Παύλου, ποιά ἦταν ἡ συμβουλή του στοὺς πιστούς, τὸ ἐγερτήριο σάλπισμα; Μήπως ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, ποὺ διὰ στόματος τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Βασιλείου καὶ Φωτίου τοῦ Μεγάλου λέγουν: Οὔτε μιὰ ὥρα μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετικούς· φύγετε ἀπ’ αὐτοὺς σὰς ἀπὸ λύκους καὶ φίδια; Ὄχι βέβαια. Ἀλλὰ τί προτρέπει; «Καλείται (λέγει ὁ π. Παῦλος) σήμερα η Εκκλησία δια του κλήρου και του πιστού λαού της, να επαγρυπνεί και να διακρίνει τα “σημεία των καιρών”»!
Ἀλλὰ βέβαια, οἱ μέντορές του κι αὐτός, τοὺς συμβουλεύουν νὰ κοινωνοῦν οἱ πιστοὶ καὶ νὰ συναναστρέφονται τὰ φίδια καὶ τοὺς λύκους!!! Ὡς ἐκ τούτου, γιὰ ποια ἐπαγρύπνηση ὁμιλεῖ. Ἡ συναναστροφὴ μὲ τοὺς λύκους καὶ ἡ κοινωνία ἀπὸ τὸ φαρμακερὸ στόμα τῶν φιδιῶν, ὀνομάζεται ἐπαγρύπνηση;
Ἀλλὰ βέβαια, οἱ μέντορές του κι αὐτός, τοὺς συμβουλεύουν νὰ κοινωνοῦν οἱ πιστοὶ καὶ νὰ συναναστρέφονται τὰ φίδια καὶ τοὺς λύκους!!! Ὡς ἐκ τούτου, γιὰ ποια ἐπαγρύπνηση ὁμιλεῖ. Ἡ συναναστροφὴ μὲ τοὺς λύκους καὶ ἡ κοινωνία ἀπὸ τὸ φαρμακερὸ στόμα τῶν φιδιῶν, ὀνομάζεται ἐπαγρύπνηση;
Ποιός Ἅγιος, ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς λέτε νὰ μιμηθοῦμε, π. Παῦλε, ἐφάρμοσε τὶς δικές σας κουτοπόνηρες καὶ ὑποκριτικὲς «ἀγωνιστικὲς» μεθοδεύσεις;
ΣΧΟΛΙΟ: Πέραν τού γεγονότος ότι ο κλήρος δέν μπορεί νά συλλάβει ακόμη τό ασύμπτωτο τού ορισμού τού οικουμενισμού σάν Παναίρεση καί τήν οφθαλμοφανή του σύγκλιση μέ τήν Νέα Εποχή, τήν απόλυτη κυριαρχία τής κατηγορίας τού "νέου", εδώ αποκαλύπτεται καί τό τραγικό νόημα τού αγώνος τής αποτειχίσεως εναντίον τού οικουμενισμού μέ μοναδικό όπλο τούς θεόδοτους κανόνες, καί ο λόγος πού τούς οδηγεί στό σχίσμα. "ταυτίζοντας οὐσιαστικὰ στὴν συνείδηση τοῦ ἀκροατοῦ (ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση) μιὰ αἵρεση ποὺ λυμαίνεται ἐκ τῶν ἔσω τὸ σώμα τῆς Ἐκκλησίας, μὲ ἕνα πολιτικοοικονομικό σύστημα ἐκτὸς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο φυσικὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ διαφορετικὸ τρόπο".
Γι' αυτό καί τρώγονται μεταξύ τους στό θέμα τής ακρίβειας καί τής οικονομίας, διότι αποδεχόμενοι τήν οικονομία θά βγούν εκτός εκκλησίας καί θά μείνουν χωρίς κανόνες στά χέρια γιά νά πολεμήσουν. ΤΟ ΦΙΛΙΟΚΒΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΜΕΛΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου