Γιατί σήμερα μέ μεγάλη εὐκολία χωρίζουν τά ἀνδρόγυνα;

Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀθανασίου Π. Τύμπα

Αὐτὴν τὴν ἐρώτηση ἀπηύθυνε κάποτε κάποιος στὸν γέροντα Παΐσιο καὶ αὐτὸς ἀπάντησε: «Οἱ ἄνθρωποι, βρὲ παιδί μου, χωρίζουν ἀπὸ τὴ φιληδονία τους καὶ ἀπὸ τὸν ἐγωισμό τους. Ὅλους τοὺς ἄλλους λόγους τοὺς ἐμπνέονται ἐκ τῶν ὑστέρων, γιὰ νὰ δικαιολογοῦν τοὺς ἑαυτούς τους». 
Μὴν βρίσκουμε λοιπὸν ὅλοι μας «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις». Ζοῦμε σὲ μιὰ εἰκονικὴ πραγματικότητα. Μιὰ πραγματικότητα γεμάτη λαγνεία καὶ φιληδονία. Ἀπὸ τὸ πρωὶ ποὺ θὰ ἀνοίξει κανεὶς τὰ μάτια του ἕως τὸ βράδυ ποὺ θὰ τὰ κλείσει πρέπει νὰ ἀγωνίζεται νὰ τὰ προφυλάξει ἀπὸ τὴ γύμνια καὶ κάθε εἴδους προκλητικὲς εἰκόνες. Μακάριος καὶ ἤρεμος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν θὰ ἀνοίξει καθόλου τηλεόραση. Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι γι’ αὐτὸ ὀνόμασαν τὶς ματιὲς τῶν ὀφθαλμῶν κόρες, διότι συμβούλευαν τοὺς νέους νὰ εἶναι παρθένες, καὶ ὁ Θεὸς μὲ τὴ σοφία Του τοποθέτησε πάνω τους τὰ βλέφαρα γιὰ νὰ τὶς προστατεύουμε ἀστραπιαῖα. Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔγινε ὁρατὸ φέρνει μέσα μας τὴν εἰρήνη. Ἀντίθετα, ὅ,τι δέχεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου διεγείρει τὴ φαντασία. Ἡ φαντασία μὲ τὴ σειρὰ της διεγείρει ὅλα τὰ σαρκικὰ πάθη καὶ ἔτσι.... χάνεται ἡ γαλήνη τῆς ψυχῆς καὶ ἀρχίζει ὁ «ἀόρατος πόλεμος» τῶν λογισμῶν.

Εἶναι λάθος νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτὸ μας ἰσχυρότερο ἀπὸ τὸν προφήτη Δαυίδ. Ὁ Δαυὶδ ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μὲ εὐγενικὰ αἰσθήματα, ὅμως ἔπεσε σὲ δύο μεγάλα ἁμαρτήματα, τὴ μοιχεία καὶ τὸν φόνο. Ἀφορμὴ ἦταν ἕνα καὶ μόνο βλέμμα· αὐτὸ ἄναψε ὁλόκληρη πυρκαγιὰ ποὺ τὸν ἔκαψε. Ἀπὸ τὴν ταράτσα τοῦ ἀνακτόρου του εἶδε γυμνὴ μιὰ γυναίκα ποὺ ἔκανε τὸ λουτρό της, τὴν ἐπιθύμησε, σχεδίασε τὸν φόνο τοῦ συζύγου της κι ἔτσι τὴν πῆρε. Ὅταν μετάνιωσε, ἔκλαψε πικρὰ καὶ ἔγραψε, ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἑκατὸν πενήντα Ψαλμοὺς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὴν «καρδιὰ» ὅλης τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὅλες οἱ αἰσθήσεις μας θέλουν προσοχὴ, διότι εἶναι οἱ πύλες τῆς ψυχῆς μας.

Ἕνα ἀπὸ τὰ βιβλία ποὺ δὲν πρέπει νὰ λείπει ἀπὸ κανένα σπίτι εἶναι τὸ «Συμβουλευτικὸ ἐγχειρίδιο» ἢ «περὶ φυλακῆς τῶν πέντε αἰσθήσεων» τοῦ ἁγίου Νικoδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ περίληψη ὅλης της Πατερικῆς Θεολογίας καὶ Ἀνθρωπολογίας. Ἐκεῖ διαβάζουμε τὸ περίφημο ρητό: «ἐκ τοῦ ὁρᾶν τίκτεται τὸ ἐρᾶν (=ἡ ἐρωτικὴ ἐπιθυμία)» καὶ τὸ ἀντίστροφον «ἐκ τοῦ μὴ ὁρᾶν τίκτεται τὸ μὴ ἐρᾶν».

Τὸ νὰ βολέψουμε τὴν καλοπέραση τοῦ ἑαυτούλη μας εἶναι ἡ εὔκολη λύση. Ἡ ἁμαρτία σήμερα ἔγινε μόδα. Καὶ γιὰ νὰ γίνουμε λίγο πρακτικοὶ, ὀφείλουμε νὰ προσέχουμε ποιοὺς ἀνθρώπους βάζουμε μέσα στὸ σπίτι μας. Φροντίζουμε στὸν χῶρο ἐργασίας μας ἄνδρες καὶ γυναῖκες νὰ μὴν ἔχουμε τὸν ἀντίστοιχο πειρασμό; Ἀλλοίμονον, λέγει τὸ Εὐαγγέλιο, σ’ αὐτὸν ποὺ σκανδαλίζει ἀλλὰ καὶ σ’ αὐτὸν ποὺ σκανδαλίζεται. Τέχνη καὶ ἐξυπνάδα εἶναι ἡ πρόληψη καὶ ὄχι τὸ σβήσιμο τῆς φωτιᾶς. Ἂς φροντίσει κάθε οἰκογενειάρχης, ποὺ θέλει τὴν εἰρήνη μέσα στὸν γάμο του, νὰ ἀφήσει ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι του τὰ «ὑλικά» τῆς πυρκαγιᾶς.
enromiosini

orthodoxia-ellhnismos