Η «Αριστερά» και οι συμμορίες (παρακράτος)

Ο αριστερισμός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, κράμα πολιτικής αφέλειας και παιδαριώδους αντιλήψεως περί Αριστεράς, και μάλιστα «ριζοσπαστικής», έχει οδηγήσει την ηγεσία της στη δημιουργία μίας κατάστασης που προκαλεί και εθνικά ζημιογόνα προβλήματα. Πρόκειται για την πολιτική ανοχής που ασκεί η κυβέρνηση απέναντι στις δράσεις συμμοριών, οι οποίες, εμφανιζόμενες ως «αντιεξουσιαστικές», «αναρχικές» και γενικώς «επαναστατικές», προκαλούν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη υλικές καταστροφές, σκορπίζουν βία, τρόμο και απειλές κατά προσώπων.

Οι συμμορίες αυτές, έχοντας εξασφαλίσει, χάρη σε μία κυβερνητική έμπνευση, τον όρο «συλλογικότητα», κινούνται ως εκπρόσωποι μίας νέας «κουλτούρας» αλητοειδούς και κουκουλοφόρου, που αμφισβητεί, υποτίθεται, την «εξουσία» με συμπεριφορές ροπαλοφόρων τραμπούκων που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τον νόμο και κοροϊδεύουν κατάμουτρα την Αστυνομία.

Το εντυπωσιακό, που προδίδει και τη μεγάλη πνευματική σύγχυση της ηγεσίας του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι με το κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας και τα μεγάλα αστικά κέντρα απροστάτευτα στις διαθέσεις των συμμοριών, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του υποστηρίζουν δημοσίως ότι η Ελλάδα ξεπερνάει την κρίση, ότι είναι έτοιμη να υποδεχθεί επενδύσεις και ότι μάλιστα διεκδικεί πλέον ρόλο «πρωταγωνιστικό» στα Βαλκάνια!

Η πολιτική του κ. Τσίπρα απέναντι σε αυτόν τον νέο υπόκοσμο των πόλεων, που διαθέτει πανεπιστημιακούς χώρους («άσυλα») ως κέντρα εφόρμησης των νυχτερινών «καταδρομών» του και εφάπτεται και με κύκλους του ένοπλου ποινικού υποκόσμου, έχει υποβαθμίσει την Ελλάδα στο διεθνές περιβάλλον της, ευρωπαϊκό και βαλκανικό.

Όταν, σήμερα, η ελληνική κυβέρνηση κινείται στον ευρω-ατλαντικό περίγυρό της για να διαχειριστεί τα μεγάλα προβλήματα της εθνικής οικονομίας και μείζονες υποθέσεις εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας, μάλλον δεν αντιλαμβάνεται αυτό που σκέπτονται οι συνομιλητές της: Ότι συνομιλούν με την ηγεσία μίας Ελλάδας που σταδιακά αποκτά εσωτερικά χαρακτηριστικά που θυμίζουν πιο πολύ Κόσοβο και Αλβανία και πολύ λιγότερο μια χώρα ευρωπαϊκή, με δομές μίας σύγχρονης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Συμμορίες υποκοσμιακών τραμπούκων, ενόπλων ληστών, λαθρεμπόρων και εμπόρων ναρκωτικών σαρώνουν, ως γνωστόν, αυτές τις γειτονικές βαλκανικές χώρες, που προκαλούν την απέχθεια και την περιφρόνηση των Ευρωπαίων - οι οποίοι τις κοροϊδεύουν βεβαίως όταν για άλλους, «γεωπολιτικούς», λόγους, τους προσφέρουν εικόνες «ενταξιακής» προοπτικής στην Ε.Ε. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας, παγιδευμένος στα «λογιστικά» των Ευρωπαίων δανειστών, που σίγουρα εκτιμούν τον ρεαλισμό και την ευελιξία του, προφανώς δεν υπολογίζει πόσο υψηλό μπορεί να είναι διεθνώς το πολιτικό και οικονομικό κόστος της σημερινής Ελλάδας:

Της εικόνας μίας χώρας με ηγεσία ανίκανη και -το χειρότερο- απρόθυμη να ελέγχει έναν υπόκοσμο «επαναστατών της πόλης», ο οποίος, μάλιστα, σχεδόν καθημερινά προβαίνει σε αναιδείς επιδείξεις ισχύος σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, σε δημόσια κτίρια ως και έξω από το Κοινοβούλιο.

Η αναίδεια και η αυτοπεποίθηση αυτών των «μαχητών» τροφοδοτείται ευθέως από τις περί «αριστεράς» και «επαναστάσεως» πρωτοβάθμιες και εκτός χρόνου και τόπου αντιλήψεις του πρωθυπουργού και μιας ομάδας υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί πιστεύουν ότι οι θεσμοί της χώρας, τα πανεπιστήμια, η Αστυνομία, η δημόσια τάξη, τα δικαστήρια, οι φυλακές, όλα είναι «κατά βάθος» κατασκευές και όργανα του «παλαιού καθεστώτος», των μπουρζουάδων, «εχθρών του λαού».

Τα «πιστεύω» της Ριζοσπαστικής Αριστεράς τελούν, βεβαίως, υπό το κράτος της μέγιστης σύγχυσης που προκαλείται στις τάξεις της με την άτεγκτη άσκηση μίας σκληρής «μνημονιακής» πολιτικής από έναν κάποτε αγγελικό Σαιν Ζυστ, που τώρα, εξημερωμένος, μαστιγώνει με χαμόγελο τον (κυρίαρχο, πλην πενόμενο) «λαό», κρατώντας ψηλά τα λάβαρα του Βερολίνου. Όμως, για να μη χάσει κάθε επαφή με την ποδοπατημένη από τη Φρουρά του Μαξίμου, «Αριστερά», προσπαθεί να ικανοποιεί τουλάχιστον τις ομάδες των αριστεριστών του κόμματος, τους «ρουβίκωνες» και τους κουκουλοφόρους επαναστάτες της φακής.

Έτσι, λοιπόν, για τη σωτηρία της αριστερής ψυχής του, ο πολιτικά παραμορφωμένος αρχηγός παραδίδει την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τις πόλεις στις μολότοφ, στις φωτιές, στη βία και στις βαριοπούλες που κραδαίνουν οι «συλλογικότητες». Όσο για την Ελλάδα της επερχόμενης «ανάπτυξης», αυτή μπορεί και να περιμένει… 

Παραπολιτικά 

kostasxan