ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

‘Όλα θα τα δούμε σε αυτόν τον τόπο, καθώς η Ελλάδα, σε κώμα ευρισκόμενη, αιωρείται διαρκώς ανάμεσα στο τραγικό και το γελοίο.

Προ ολίγου χρόνου ο Πρωθυπουργός, που φαίνεται ότι τα χρειάστηκε μην του σκαρώσουνε καναν ελληνοτουρκικό πόλεμο στα καλά καθούμενα, δεν πήρε τηλέφωνο τους φίλους του, τον Αμερικανό Πρέσβη στην Αθήνα ή τον κ. Νετανιάχου στο Ισραήλ. Τον Πρόεδρο Πούτιν της Ρωσίας αναζήτησε, καθώς, κατά τα φαινόμενα, κάτι δεν πάει καλά, ως μη όφειλε σε τέτοια κρίσιμη εποχή, στην επαφή του με τον ίδιο τον Ερντογάν.

Τα ίδια έκανε και ο Αναστασιάδης ο οποίος έχει δώσει κι αυτός τα πάντα στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά αναγκάστηκε να στραφεί στη Ρωσία όταν του άσκησαν ασφυκτικές πιέσεις, μετά την εκλογή του, να ξαναπάει στη Γενεύη. Πάμε λέει, αλλά να έρθουν κι όλα τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, δηλαδή Κίνα, Ρωσία και Γαλλία εκτός από τους Αγγλοαμερικανούς.

Μόλις όμως ησυχάζουν λίγο και ξεσφίγγει η θηλιά στον λαιμό τους, πάλι στους Νταβατζήδες πάνε. Πήγε τώρα ο Υπουργός Εξωτερικών του Τσίπρα στο Βερολίνο και έβγαλε μια ομιλία. ‘Όχι, δεν είπε στους Γερμανούς ότι είναι επιτέλους καιρός να ρυθμιστεί, με μια διαγραφή, το χρέος, δεν τους είπε για ρήτρα ανάπτυξης, δεν τους είπε ότι είναι προς όφελος και της Γερμανίας και της Ευρώπης, να σταθεροποιηθεί πραγματικά η κατάσταση στην Ελλάδα. Δεν τους είπε φυσικά για τις οφειλές τους. Δεν έκανε μια παρέμβαση για να σταματήσει επιτέλους ο Ψυχρός Πόλεμος στην Ευρώπη, οι κυρώσεις, οι απειλές χρήσης πυρηνικών όπλων, πράγματα σημειωτέον που πολλοί θέλουν πια στην Ευρώπη. Δεν τους εξέθεσε καμμιά σπουδαία ιδέα για το μέλλον της ΕΕ.

‘Όχι, τίποτα από αυτά. Ο κ. Κοτζιάς πήγε στο Βερολίνο και έβγαλε μια ψυχροπολεμική ομιλία κατά της Ρωσίας, υποστηρίζοντας ότι στο μυαλό του Πούτιν είναι να αρπάξει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ!

Φαίνεται ότι την ελληνική κυβέρνηση, περισσότερο από το μέλλον της χώρας της, την ανησυχεί το μέλλον της Ατλαντικής Συμμαχίας. ‘Εστειλε μάλιστα τελευταία και ελληνικά αεροσκάφη, πληροφορούμεθα από άρθρο του καλού συναδέλφου Νίκου Μελέτη, να «προστατεύουν» το Μαυροβούνιο! Δεν έχουμε καύσιμα για τα δικά μας μέσα, έχουμε αεροπλάνα για το Μαυροβούνιο, που σημειωτέον δεν χρειάζεται προστασία από κανέναν. Το μόνο που πετυχαίνει εκεί η ελληνική αεροπορία, είναι να προσθέσει έναν ακόμα λόγο να μας θεωρούν Σερβία και Ρωσία εχθρικές δυνάμεις!

Τώρα, στη Γερμανία και την Ευρώπη κουβεντιάζουν μήπως το παράκαναν με τη Ρωσία, αλλά και το ότι η ιστορία με τον Τραμπ θα οδηγήσει σε άσχημα ξεμπερδέματα. Η Μόσχα από την πλευρά της, αισθάνεται ότι απειλείται από τη Δύση. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Πούτιν διετύπωσε επανειλημμένα πυρηνικά casus belli για να συγκρατήσει την αμερικανική επιθετικότητα στη Συρία. Σε αυτή την κατάσταση, γιατί εξαπολύει η Ελλάδα από την καρδιά της Ευρώπης επίθεση κατά της Ρωσίας;

Προφανώς, αυτό μπορεί να κάνει την ελληνική κυβέρνηση πιο δημοφιλή στους Αμερικανούς και Ισραηλινούς εξτρεμιστές, αλλά δεν κάνει καθόλου δημοφιλή τη χώρα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα και αυτοί άλλωστε, περισσότερο θα μας λογάριαζαν αν άκουγαν κάπου-κάπου και κάνα ‘Όχι, που τόχει απαγορεύσει όμως στον εαυτό της η κυβέρνηση, όταν συναλλάσσεται με νταβατζήδες.

Ούτε καν στους Γερμανούς δεν γινόμαστε έτσι δημοφιλείς. Το 2009, ένας από τους λόγους που ενίσχυσαν την γερμανική εχθρότητα κατά της Ελλάδας ήταν η αίσθηση του Βερολίνου ότι ο νεοεκλεγείς τότε Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, του οποίου στενός συνεργάτης διετέλεσε ο κ. Κοτζιάς, είναι απολύτως εξαρτημένος από την Ουάσιγκτων και καθόλου «Ευρωπαίος».

Κυρίως όμως είναι με τη Ρωσία που υπάρχει πρόβλημα. Με τέτοιες δηλώσεις η Ελλάδα καταγράφεται, σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη συγκυρία, ως εχθρική δύναμη, συνδεδεμένη και εξαρτώμενη από τις πιο εξτρεμιστικές και τυχοδιωκτικές δυνάμεις του πλανήτη, από τα ραντάρ και της Μόσχας και της ‘Αγκυρας, που διακατέχονται δικαιολογημένα από μεγάλη ανησυχία και αίσθηση εναντίον τους απειλής. Κι αν μεν έχουμε έναν εθνικό λόγο, χίλιες φορές να το κάνουμε., αν κι εκεί υπάρχει βέβαια ο κατάλληλος τρόπος, που δεν είναι ασφαλώς να βγάζουμε ομιλίες στο Βερολίνο, αλλά να πηγαίνουμε στη Μόσχα και να θέτουμε τα θέματα που μας απασχολούν.

Αλλά εδώ συγνώμη, κανένα εθνικό ελληνικό συμφέρον δεν διακυβεύεται, το αντίθετο, αν τυχόν η Ρωσία «αρπάξει» την Τουρκία από το ΝΑΤΟ; Πράγμα άλλωστε που, αν συμβεί, δεν θα είναι τόσο ρωσικό κατόρθωμα, όσο κατόρθωμα των Αμερικανών και Ισραηλινών Νεοσυντηρητικών, που οργάνωσαν το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 κατά του Ερντογάν.

Εμείς τουλάχιστο δεν θυμόμαστε μεταπολεμικά ελληνική κυβέρνηση να ξιφουλκεί κατά της Ρωσίας ακόμη και στο κρεσέντο του Ψυχρού Πολέμου. Οι φανατικοί όμως, λένε οι ψυχαναλυτές, γίνονται ευκολότερα αιρετικοί κι αισθάνονται πολύ συχνότερα την ανάγκη να εκφράζουν εμπράκτως και διαρκώς μεταμέλεια. ‘Όσοι έχουν διατελέσει στελέχη του ΚΚΕ, και μάλιστα «Κούτβηδες» για να αλλάξουν μετά στρατόπεδο, έχουν περισσότερη ανάγκη από άλλους να αποδεικνύουν συνέχεια, ακόμα και άνευ αποχρώντος λόγου, ότι έχουν αλλάξει. Αλλά αυτά αφορούν τα στελέχη της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος κι ας τα λύσουν αυτοί. Τον ελληνικό λαό τον ενδιαφέρει κυρίως που στο διάολο πάει ο ίδιος και η χώρα του.

Μπορεί οι ελληνικές κυβερνήσεις να είχαν αποδεχθεί την ένταξη της Ελλάδας στο αντίπαλο του ρωσικού στρατόπεδο, αλλά πρόσεχαν πάντα να μην είναι αυτές που πρωταγωνιστούν στη σύγκρουση. Στη Μόσχα άλλωστε έκαναν ανοίγματα και από αυτή ζήτησαν βοήθεια πολιτικοί εντελώς διαφορετικοί, όπως ο Μαρκεζίνης, ο Κωνσταντίνος και ο Κώστας Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Μακάριος, ο Κυπριανού, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Λυσσαρίδης. Ο τελευταίος πήγε στη Ρωσία να δει τον Χρουστσώφ, απεσταλμένος του Μακαρίου, όπως μας έχει περιγράψει ο ίδιος, εξασφαλίζοντας την αποτροπή της Μόσχας προς την Ουάσιγκτων και τη ματαίωση της εισβολής στην Κύπρο που σχεδίαζε η ‘Αγκυρα το 1964.

Χαρακτηριστικό του ειδικού κλίματος μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας, ανεξαρτήτως των διεθνών διακυμάνσεων και της εκάστοτε ιδεολογίας των κρατούντων είναι ένα επεισόδιο που μας διηγείται στενός συνεργάτης του πρώην Προέδρου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, ο σοβιετικός ηγέτης Γκορμπατσώφ, αποχαιρετώντας τον Καραμανλή, μετά από μία επίσκεψή του στην Αθήνα, τον ρώτησε τι δώρο θέλει να του φέρει την επόμενη φορά. Κι αυτός, σύμφωνα με στενό συνεργάτη του τέως ‘Ελληνα Προέδρου του απάντησε: «Τη Ρωσία να μας φέρεις πίσω Πρόεδρε. Τη χρειαζόμαστε» κι ο  Γκορμπατσώφ δάκρυσε ακούγοντάς τον.

Ακόμη και ο δικτάτωρ Παπαδόπουλος, αν και τοποθετηθείς στη θέση του από τη CIA, διατήρησε ένα modus vivendi με τη Μόσχα ενώ ήταν πολύ επιφυλακτικός στη χρήση του ελληνικού εδάφους για τους πολέμους κατά των Αράβων.

Για ποιο λόγο το έκαναν αυτά οι ‘Ελληνες πολιτικοί, ακόμα και σε πολύ σκοτεινές εποχές; Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που όπως ήδη αναφέραμε, ο κ. Τσίπρας τηλεφώνησε στον Πούτιν όταν τα χρειάστηκε.  Μπας και ξεσφίξουν λίγο τη θηλειά πούσφιγγαν στη χώρα οι φίλοι φίδια της και οι σύμμαχοί της.

ΝΑΤΟ, Τουρκία και Ελλάδα

Διερωτάται κανείς όμως τι μας κόφτει εν τέλει εμάς να μείνει η Τουρκία στη Δύση και στο ΝΑΤΟ κι αν οι Ρώσοι όντως θέλουν ή δεν θέλουν να την αρπάξουν, σε σημείο μάλιστα να πάμε να ενημερώσουμε τους Γερμανούς επ’ αυτών, λες και χρειάζονται εμάς για να σχηματίσουν άποψη για την Ρωσία και την Τουρκία!

Είδαμε μήπως κανένα καλό, ως Ελλάδα, από τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και αν ναι, ποιο είναι αυτό;

Όχι μόνο δεν είδαμε κανένα τέτοιο καλό, πάθαμε πολύ μεγάλες καταστροφές λόγω της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην Τουρκία και λόγω της χρήσης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ.

‘Ολες οι κρίσεις και οι συγκρούσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σημειώθηκαν με την Τουρκία μέσα στο ΝΑΤΟ και με την ενθάρρυνση και σε στενό συντονισμό με τις ηγέτιδες δυνάμεις της Ατλαντικής Συμμαχίας.

Οι Βρετανοί εμπνεύστηκαν και επέβαλαν την επέμβαση της Τουρκίας στο κυπριακό εις βάρος μας, περιλαμβανομένου του πογκρόμ των Ελλήνων της Πόλης, το σχέδιο του οποίου εκπονήθηκε από τις βρετανικές και εκτελέστηκε από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.

Το ΝΑΤΟϊκό διεθνές παρακρατικό δίκτυο Gladio οργάνωσε την τουρκοκυπριακή τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ του Ραούφ Ντενκτάς.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η CIA και ο Χένρι Κίσσινγκερ, εκ των ανθρώπων (;) με τη μεγαλύτερη επιρροή στον Τραμπ, συνεργάστηκαν στενά με την ‘Αγκυρα για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Ούσα μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία απηύθυνε στην Ελλάδα το casus belli για τα χωρικά ύδατα.

Η Τανσού Τσιλλέρ, που έχει κατηγορηθεί ως πράκτωρ της CIA στην ίδια την Τουρκία, οργάνωσε σε συντονισμό με τις ΗΠΑ την κρίση των Ιμίων, αφενός για να οδηγήσει την κυβέρνηση Σημίτη στην πολιτική προσέγγισης που κατήντησε πολιτική παράδοσης, αφετέρου για να εξηγήσει πειστικά στο Βερολίνο ποιος παραμένει πάντα το αφεντικό στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών που μας επέβαλαν με τις παραπάνω μεθόδους Αμερικανοί και Τούρκοι συνέβαλε, μαζί με τον τρόπο που τον διαχειριστήκαμε ασφαλώς, στην οικονομική μας καταστροφή και στην τραγωδία που τώρα ζούμε. (Να το σημειώσουμε, γιατί πολλούς βολεύει να το ξεχνάνε. Τα οικονομικά προγράμματα καταστροφής της Ελλάδας που εφηρμόσθησαν μετά το 2010, προκαλώντας στη χώρα μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην παγκόσμιο ιστορία του καπιταλισμού, ενεκρίθησαν από το ΔΝΤ δηλαδή από τις ΗΠΑ. Χρειάστηκε να γίνει μάλιστα και ένα μίνι πραξικόπημα εντός του Ταμείου).

Με άλλα λόγια, η Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και σύμμαχοί τους χρησιμοποίησαν συστηματικά την Τουρκία εντός του ΝΑΤΟ για να περιορίσουν ή να ακυρώσουν την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της και να εμποδίσουν τους ‘Ελληνες της Κύπρου να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση, όχι μόνο εξασκώντας απλές πιέσεις αλλά και μαζική εθνοκάθαρση των Ελλήνων από μέρη που κατοικούσαν επί χιλιάδες χρόνια.

Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση που η ‘Αγκυρα να κινήθηκε κατά της Ελλάδας με δική της πρωτοβουλία. Πάντα κινήθηκε με την παρότρυνση και σε συντονισμό με τους ‘Αγγλους, τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Συνδυάζοντας τις δικές της με τις δικές τους επιδιώξεις.

Ποτέ στην ιστορία της η Τουρκία δεν έκανε επίσης πολεμική επιχείρηση αν δεν ήταν σίγουρη για το αποτέλεσμα και ήταν σίγουρη μόνο όταν είχε την κάλυψη του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών, που την χρησιμοποίησαν από την πλευρά τους συστηματικά εναντίον των ελληνικών συμφερόντων.

Κατανοητό γιατί η Ουάσιγκτων και το Ισραήλ έχουν πάθει delirio tremens στην προοπτική να χάσουν την Τουρκία. Τον κ. Κοτζιά και τον κ. Τσίπρα όμως γιατί τους απασχολεί; Την Ελλάδα τι την κόφτει; Σε τι μας συμφέρει εμάς να μπαίνουμε στο κάδρο, να καταγραφόμαστε από τα ραντάρ της Μόσχας και της ‘Αγκυρας ως εχθρική δύναμη, για ένα θέμα που όχι μόνο δεν θίγει ελληνικά εθνικά συμφέροντα, πιθανότατα τα εξυπηρετεί;

Το μόνο που έχει κάνει ιστορικά ο έλεγχος της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ είναι να έχει προσφέρει στους Δυτικούς τη δυνατότητα να τη χρησιμοποιούν εναντίον μας.

Μας φαίνεται λοιπόν κάπως παρανοϊκό να επικρίνει η Αθήνα τη Ρωσία ότι θέλει να συνδράμει την Τουρκία στο να ανεξαρτοποιηθεί από το ΝΑΤΟ και από τη Δύση, στερώντας τη Δύση από ένα μοχλό εναντίον μας! Το πολύ γαρ όμως της εξαρτήσεως, γεννά παραφροσύνη και η ακραία υποτέλεια μεταμορφώνεται σε εθνομαζοχισμό.

Αλλά έθιξε και άλλα γενικότερου ενδιαφέροντος σημεία στη ομιλία του ο Υπουργός Εξωτερικών, γι’ αυτό και είμαστε υποχρεωμένοι να επανέλθουμε.

konstantakopoulos