Με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν πάντοτε οι εκσυγχρονιστές του κυρίου Σημίτη
Απότον Μανώλη Κοττάκη
Tον περασμένο Νοέμβριο, πριν από οκτώ μήνες και κάτι, 210.000 πολίτες προσήλθαν στις κάλπες για να εκλέξουν τον νέο αρχηγό του Κινήματος Αλλαγής. Μεταξύ των υποψηφίων ήταν και ο πρόεδρος του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος δήλωνε ιδιαιτέρως αισιόδοξος για την επικράτησή του. Στο πλαίσιο της παρουσίασης του βιβλίου του διακεκριμένου διπλωμάτη μας Αλέξανδρου Μαλλιά, στο αίθριο Polis Art Cafe του Αρσακείου, καθίσαμε εκείνες τις ημέρες δίπλα δίπλα με τον Σταύρο στο πάνελ.
«Οι άσπονδοι εχθροί σου λένε ότι θα αποσυρθείς στο τέλος» του ψιθύρισα στο αυτί. Ακούμπησε στο τραπέζι το «αλά Ελευθέριος Βενιζέλος» ομματογυάλιό του και γύρισε προς το μέρος μου. Το βλέμμα του γυάλιζε. Αρπαξε ένα κομμάτι χαρτί, την πρόσκληση της εκδήλωσης και πάνω στα ονόματά μας έγραψε με την πένα του αποφασιστικά: «Θα κερδίσω και με διαφορά!» Μου το έδωσε. Δευτερόλεπτα μετά, μου ζήτησε ξανά το χαρτί πίσω. Εβαλε και τη μονογραφή του, ένα μεγάλο «Σ». Μου άρεσε η αντίδρασή του. Είχε μόλις βγει από την περιπέτειά του και έδειχνε πάλι ακμαίος. Δυνατός. Χαιρετηθήκαμε (οι σχέσεις μας ήταν πάντα μέτριες - ούτε καλές ούτε εχθρικές, μέτριες) και ανταμώσαμε προσφάτως στο στούντιο του ΑΝΤ1 με τον Γιώργο Παπαδάκη.
Ο Σταύρος δεν κατάφερε να εκλεγεί αρχηγός και εγώ πέταξα το χαρτί με την υπόσχεσή του ότι θα εκλεγεί - θα είχε αξία δημοσίευσης μόνο αν τα κατάφερνε. Το ποσοστό που έλαβε, μάλιστα, σε σύγκριση με την προβολή την οποία απόλαυσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου υπήρξε εξαιρετικά χαμηλό - μόλις 9,81%. Τον πέρασαν ο Καμίνης με 13,5%, ο Ανδρουλάκης με 25,14% και βεβαίως η Φώφη με 42,5%. Αναφέρομαι στον πρώτο γύρο. Σήμερα, ο πρόεδρος του Ποταμιού συγκαλεί την Κεντρική Επιτροπή του, την οποία, για λόγους μεγαλείου, αποκαλεί «Μεγάλη Συνέλευση των Αντιπροσώπων», και σύμφωνα με πληροφορίες θα ανακοινώσει την αποχώρησή του από το Κίνημα Αλλαγής, οκτώ μήνες μετά τον σχηματισμό του νέου φορέα. Κάνω αυτή την αναδρομή στην πορεία και στις συγκρούσεις του Θεοδωράκη εντός του Κινήματος Αλλαγής γιατί θέλω να δείξω κάτι, αλλά και να προειδοποιήσω για κάτι. Ετσι λειτουργούν πάντοτε οι εκσυγχρονιστές του κυρίου Σημίτη εντός των κομμάτων - είναι απείθαρχες μειοψηφίες. Ή γίνεται το δικό τους ή φεύγουν. Και, πάντως, δυσκολεύονται πολύ να πειθαρχήσουν στις πλειοψηφίες, να ενσωματωθούν σε αυτές.
Πρόκειται για κουλτούρα πολιτικής συμπεριφοράς. Πρώτος διδάξας είναι ο ίδιος ο Σημίτης. Εάν έχανε από τον Ακη στο Συνέδριο του 1996 για την αρχηγία, η ομάδα του θα αποχωρούσε από το ΠΑΣΟΚ και θα ίδρυε δικό της κόμμα. Το ίδιο κάνει, στη δική του κλίμακα, αντιμετωπίζοντας τα αδιέξοδά του, ο Σταύρος: Αποχωρεί. Αφού συγκρούστηκε επανειλημμένως με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και υπονόμευσε την προοπτική του φορέα της Κεντροαριστεράς, υπακούοντας για ακόμα μία φορά στην εσωτερική του φωνή ανωτερότητας -κατ' άλλους, «ελιτισμός»-, παίρνει το σακίδιό του και αναχωρεί. Σιγά μη σεβαστεί 210.000 κόσμο, που στήθηκε στις ουρές για να ψηφίσει... Σιγά μην αποθεώσει την εσωκομματική δημοκρατία... Σιγά μη συνεχίσει να υπακούει στις εντολές της Γεννηματά... «Γεια σας!» Το 9,81% δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα και θέλει να κάνει τα δικά του. Διδακτικό - εξόχως.
Εξόχως, διότι τις ίδιες παρέες με την αυτή νοοτροπία και κουλτούρα κάνει αυτή την εποχή και η ηγεσία της Ν.Δ. Παρέες που, αν και μειοψηφικές στην ελληνική κοινωνία, είναι σταθερά πατερναλιστικές, ηγεμονικές, κυριαρχικές, δύσκολα συνεννοείται κανείς μαζί τους εντός συλλογικών σχημάτων. Εύχομαι -αν και δεν το πιστεύω- οι συνεργασίες της Ν.Δ. με τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ να μην έχουν την αυτή τύχη και την αυτή τροπή με τη συνεργασία του ΚΙΝ.ΑΛ. με τους εκσυγχρονιστές του Ποταμιού. Για το καλό του τόπου.
«Οι άσπονδοι εχθροί σου λένε ότι θα αποσυρθείς στο τέλος» του ψιθύρισα στο αυτί. Ακούμπησε στο τραπέζι το «αλά Ελευθέριος Βενιζέλος» ομματογυάλιό του και γύρισε προς το μέρος μου. Το βλέμμα του γυάλιζε. Αρπαξε ένα κομμάτι χαρτί, την πρόσκληση της εκδήλωσης και πάνω στα ονόματά μας έγραψε με την πένα του αποφασιστικά: «Θα κερδίσω και με διαφορά!» Μου το έδωσε. Δευτερόλεπτα μετά, μου ζήτησε ξανά το χαρτί πίσω. Εβαλε και τη μονογραφή του, ένα μεγάλο «Σ». Μου άρεσε η αντίδρασή του. Είχε μόλις βγει από την περιπέτειά του και έδειχνε πάλι ακμαίος. Δυνατός. Χαιρετηθήκαμε (οι σχέσεις μας ήταν πάντα μέτριες - ούτε καλές ούτε εχθρικές, μέτριες) και ανταμώσαμε προσφάτως στο στούντιο του ΑΝΤ1 με τον Γιώργο Παπαδάκη.
Ο Σταύρος δεν κατάφερε να εκλεγεί αρχηγός και εγώ πέταξα το χαρτί με την υπόσχεσή του ότι θα εκλεγεί - θα είχε αξία δημοσίευσης μόνο αν τα κατάφερνε. Το ποσοστό που έλαβε, μάλιστα, σε σύγκριση με την προβολή την οποία απόλαυσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου υπήρξε εξαιρετικά χαμηλό - μόλις 9,81%. Τον πέρασαν ο Καμίνης με 13,5%, ο Ανδρουλάκης με 25,14% και βεβαίως η Φώφη με 42,5%. Αναφέρομαι στον πρώτο γύρο. Σήμερα, ο πρόεδρος του Ποταμιού συγκαλεί την Κεντρική Επιτροπή του, την οποία, για λόγους μεγαλείου, αποκαλεί «Μεγάλη Συνέλευση των Αντιπροσώπων», και σύμφωνα με πληροφορίες θα ανακοινώσει την αποχώρησή του από το Κίνημα Αλλαγής, οκτώ μήνες μετά τον σχηματισμό του νέου φορέα. Κάνω αυτή την αναδρομή στην πορεία και στις συγκρούσεις του Θεοδωράκη εντός του Κινήματος Αλλαγής γιατί θέλω να δείξω κάτι, αλλά και να προειδοποιήσω για κάτι. Ετσι λειτουργούν πάντοτε οι εκσυγχρονιστές του κυρίου Σημίτη εντός των κομμάτων - είναι απείθαρχες μειοψηφίες. Ή γίνεται το δικό τους ή φεύγουν. Και, πάντως, δυσκολεύονται πολύ να πειθαρχήσουν στις πλειοψηφίες, να ενσωματωθούν σε αυτές.
Πρόκειται για κουλτούρα πολιτικής συμπεριφοράς. Πρώτος διδάξας είναι ο ίδιος ο Σημίτης. Εάν έχανε από τον Ακη στο Συνέδριο του 1996 για την αρχηγία, η ομάδα του θα αποχωρούσε από το ΠΑΣΟΚ και θα ίδρυε δικό της κόμμα. Το ίδιο κάνει, στη δική του κλίμακα, αντιμετωπίζοντας τα αδιέξοδά του, ο Σταύρος: Αποχωρεί. Αφού συγκρούστηκε επανειλημμένως με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και υπονόμευσε την προοπτική του φορέα της Κεντροαριστεράς, υπακούοντας για ακόμα μία φορά στην εσωτερική του φωνή ανωτερότητας -κατ' άλλους, «ελιτισμός»-, παίρνει το σακίδιό του και αναχωρεί. Σιγά μη σεβαστεί 210.000 κόσμο, που στήθηκε στις ουρές για να ψηφίσει... Σιγά μην αποθεώσει την εσωκομματική δημοκρατία... Σιγά μη συνεχίσει να υπακούει στις εντολές της Γεννηματά... «Γεια σας!» Το 9,81% δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα και θέλει να κάνει τα δικά του. Διδακτικό - εξόχως.
Εξόχως, διότι τις ίδιες παρέες με την αυτή νοοτροπία και κουλτούρα κάνει αυτή την εποχή και η ηγεσία της Ν.Δ. Παρέες που, αν και μειοψηφικές στην ελληνική κοινωνία, είναι σταθερά πατερναλιστικές, ηγεμονικές, κυριαρχικές, δύσκολα συνεννοείται κανείς μαζί τους εντός συλλογικών σχημάτων. Εύχομαι -αν και δεν το πιστεύω- οι συνεργασίες της Ν.Δ. με τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ να μην έχουν την αυτή τύχη και την αυτή τροπή με τη συνεργασία του ΚΙΝ.ΑΛ. με τους εκσυγχρονιστές του Ποταμιού. Για το καλό του τόπου.
ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου