Ὁ σταυρὸς ὁ δικός μας καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ
Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
Περ. «Ἁγιορείτικη Μαρτυρία»
Τριμηνιαία ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Ξηροποτάμου Ἁγ. Ὄρους
. Ὁ Κύριος εἶπε στοὺς μαθητές Του: Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. Τί σημαίνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ; Γιατί αὐτὸς ὁ σταυρὸς αὐτοῦ, δηλ. ὁ ὡρισμένος γιὰ κάθε ἄνθρωπο, τίθεται παράλληλα μὲ τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ;
. Ὁ σταυρός μας: λύπες καὶ παθήματα τῆς ἐπίγειας ζωῆς, ποὺ γιὰ κάθε ἄνθρωπο εἶναι δικά του.
. Ὁ σταυρός μας: ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ οἱ ἄλλες εὐσεβεῖς ἀσκήσεις μὲ τὶς ὁποῖες ταπεινώνεται ἡ σάρκα καὶ ὑποτάσσεται, στὸ πνεῦμα. Αὐτὲς οἱ ἀσκήσεις πρέπει γιὰ τὸν καθένα νὰ εἶναι ἀνάλογες μὲ τὶς δυνάμεις του καὶ γι’ αὐτὸ γιὰ τὸν καθένα εἶναι δικές του.
. Ὁ σταυρός μας: οἱ ἁμαρτωλές μας κλίσεις ἢ τὰ πάθη μας, ποὺ γιὰ κάθε ἄνθρωπο εἶναι δικά του. Μὲ μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ γεννιόμαστε, μὲ ἄλλα μολυνόμεθα στὸν δρόμο τῆς ζωῆς.
. Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.
. Μάταιος καὶ ἀνώφελος εἶναι ὁ σταυρός μας, ἔστω καὶ ἂν εἶναι βαρύς, ἂν δὲν μεταβληθῆ σὲ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστό. Ὁ Σταυρός Του, γιὰ τὸν μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπολύτως πεπεισμένος ὅτι ὁ Χριστὸς ἄγρυπνα τὸν παρακολουθεῖ, ὅτι ὁ Χριστὸς τοῦ στέλνει τὶς θλίψεις σὰν ἀπαραίτητη καὶ ἀναπόφευκτη προϋπόθεσι τῆς χριστιανικῆς ἰδιότητος, ὅτι καμμιὰ θλίψις δὲν θὰ τὸν πλησιάζη, ἂν δὲν σταλῆ ἀπὸ τὸν Χριστό, ὅτι μὲ τὶς θλίψεις ὁ Χριστιανὸς γίνεται τοῦ Χριστοῦ, συμμέτοχος τοῦ κλήρου Του στὴν γῆ καὶ —χάρις σ’ αὐτὸ— στὸν οὐρανό! Ὁ σταυρός του, γιὰ τὸν μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ, γίνεται σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ ὁ ἀληθινὸς μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ θεωρεῖ ὡς μοναδικὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς του τὴν ἐκπλήρωσι τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὲς οἱ ἁγιώτατες ἐντολὲς γι’ αὐτὸν εἶναι σταυρός, στὸν ὁποῖον αὐτὸς συνεχῶς ἀνασταυρώνει τὸν παλαιὸν ἄνθρωπο σὺν τοῖς παθήμασιν αὐτοῦ καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις.
. Γίνεται λοιπὸν φανερὸ γιατί, γιὰ νὰ πάρωμε τὸν σταυρό μας, χρειάζεται προκαταβολικὰ νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν ἑαυτό μας ἀκόμη καὶ μέχρι σημείου νὰ χάσωμε τὴν «ψυχή» μας.
. Τόσο πολὺ καὶ τόσο γερὰ ἐζυμώθη ἡ ἁμαρτία μὲ τὴν πεσοῦσα φύσι μας, ὥστε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν παύει νὰ τὴν ὀνομάζη «ψυχὴ» τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.
. Γιὰ νὰ πάρωμε στοὺς ὤμους τὸν σταυρό, πρέπει πρῶτα νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸ σῶμα, ὡς πρὸς τὶς κακές του ἐπιθυμίες, καὶ νὰ τοῦ χορηγοῦμε μόνον τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴ συντήρησι. Πρέπει νὰ δοῦμε τὴν δικαιοσύνη μας μέσῳ τῆς ἀπάνθρωπης ἀδικίας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· τὸ λογικό μας μέσῳ τοῦ τελείου παραλογισμοῦ· καὶ τέλος, ἀφοῦ μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς πίστεώς μας ἀφιερωθοῦμε στὸν Θεὸ καὶ στὴν ἀδιάκοπη μελέτη καὶ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸ θέλημά μας.
. Αὐτὸς ποὺ ἀπαρνήθηκε τὸν ἑαυτό του κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, εἶναι ἱκανὸς νὰ λάβη τὸν σταυρό του. Μὲ ὑποταγὴ στὸν Θεό, ἐπικαλούμενος τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ τοῦ ἐνισχύση τὶς ἀσθενεῖς δυνάμεις, κοιτάζει ἄφοβα καὶ χωρὶς νὰ σαστίζη τὴν θλίψι ποὺ πλησιάζει, ἑτοιμάζεται μεγαλόψυχα καὶ ἀνδρεία νὰ τὴν ὑπομείνη, ἐλπίζει ὅτι δι’ αὐτῆς θὰ γίνη κοινωνὸς τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ, θὰ φθάση νὰ ἀκολουθῆ μυστικὰ τὸν Χριστό, ὄχι μόνο μὲ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἔργα καὶ μὲ ὅλη του τὴν ζωή.
. Ὁ σταυρὸς εἶναι βαρύς, ὅσο ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι «ὁ σταυρός μας». Ὅταν μεταβληθῆ σὲ «σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ» γίνεται ἀσυνήθιστα ἐλαφρός: Ὁ ζυγός μου χρηστός ἐστι καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν, εἶπε ὁ Κύριος. Ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ παίρνει στοὺς ὤμους του τὸν σταυρό, ὅταν ὁμολογῆ ὅτι τοῦ ἄξιζαν οἱ θλίψεις ποὺ τοῦ ἔστειλε ἡ θεία Πρόνοια.
. Ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ τότε καὶ μόνον τότε βαστάζει τὸν σταυρό του, ὅπως πρέπει, ὅταν παραδέχεται, ὅτι αὐτὲς ἀκριβῶς οἱ θλίψεις ποὺ τοῦ ἔστειλε ὁ Θεὸς καὶ ὄχι ἄλλες, εἶναι ἀπαραίτητες γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν μόρφωσί του καὶ τὴν σωτηρία του.
. Τὸ νὰ βαστάζη κανεὶς τὸν σταυρό του μὲ ὑπομονή, αὐτὸ σημαίνει ὅτι βλέπει σωστὰ καὶ ἔχει ἐπίγνωσι τῆς ἁμαρτίας του. Στὴν ἐπίγνωσι αὐτὴ δὲν ὑπάρχει κανένα στοιχεῖο αὐταπάτης. Ἐκεῖνος ποὺ παραδέχεται ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός, καὶ ταυτόχρονα γογγύζει καὶ φωνάζει γιὰ τὸν σταυρό του, δείχνει ὅτι μὲ τὴν ἐπιπόλαιη ἐπίγνωσι τῆς ἁμαρτίας του ἁπλῶς κολακεύει τὸν ἑαυτό του καὶ αὐταπατᾶται.
. Τὸ νὰ βαστάζη κανεὶς τὸν σταυρό του μὲ ὑπομονή, αὐτὸ εἶναι ἡ ἀληθινὴ μετάνοια.. Ἐνῶ εἶσαι καρφωμένος στὸν σταυρό, ἐξομολογήσου στὸν Κύριο ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ, πρόλαβε τὴν κρίσι τοῦ Θεοῦ, κατηγόρησε τὸν ἑαυτό σου, καὶ θὰ λάβης ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν σου.
. Ἐνῶ εἶσαι καρφωμένος στὸν σταυρό, ὁμολόγησε τὸν Χριστό, καὶ θὰ σοῦ ἀνοιχθοῦν οἱ πύλες τοῦ παραδείσου.
. Ἀπὸ τὸν σταυρό σου δοξολόγησε τὸν Κύριο, διώχνοντας μακρυά σου κάθε σκέψι γογγυσμοῦ καὶ πικρίας, θεωρώντας τα σὰν ἔγκλημα καὶ βλασφημία.
. Ἀπὸ τὸν σταυρό σου εὐχαρίστησε τὸν Κύριο γιὰ τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο, γιὰ τὸν σταυρό σου, γιὰ τὴν μεγάλη εὐλογία σου, γιὰ τὴν εὐλογία νὰ γίνης μιμητὴς τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ.
. Ἀπὸ τὸν σταυρὸ θεολόγησε: Ὁ σταυρὸς εἶναι τὸ ἀληθινὸ καὶ μοναδικὸ σχολεῖο. Τὸ φυλακτήριο καὶ ὁ θρόνος τῆς ἀληθινῆς θεολογίας. Χωρὶς σταυρὸ δὲν ὑπάρχει ζῶσα γνῶσις τοῦ Χριστοῦ.. Μὴ ζητᾶς τὴν χριστιανικὴ τελειότητα στὶς ἀνθρώπινες ἀρετές! Δὲν βρίσκεται σ’ αὐτές! Εἶναι κρυμμένη στὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ!. Ὁ «σταυρός σου» μεταβάλλεται σὲ «σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ», ὅταν ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ τὸν βαστάζη μὲ πραγματικὴ ἐπίγνωσι τῆς ἁμαρτωλότητός του, ποὺ τῆς πρέπει τιμωρία. Ὅταν τὸν βαστάζη μὲ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Χριστό, μὲ δοξολογία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ δοξολογία καὶ εὐχαριστία δίνουν στὸν πάσχοντα πνευματικὴ παρηγοριά. Ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ δοξολογία γίνονται ἡ ὑπεράφθονη πηγὴ τῆς ἀπρόσιτης καὶ ἀκήρατης χαρᾶς, ποὺ ὑπερπλημμυρίζει τὴν καρδιά, ξεχύνεται στὴν ψυχή, ξεχύνεται ἀκόμη καὶ στὸ σῶμα.
. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ μόνον κατὰ τὸ σχῆμα του εἶναι γιὰ τὰ σαρκικὰ μάτια στάδιο σκληρό. Γιὰ τὸν μαθητὴ ὅμως καὶ ὀπαδὸ τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ ἀγώνισμα ποὺ δίνει τὴ μεγαλύτερη δυνατὴ πνευματικὴ ἡδονή. Τόσο εἶναι μεγάλη αὐτὴ ἡ εὐχαρίστησις, ὥστε ἡ θλίψις καταπίνεται ἐντελῶς ἀπὸ τὴν εὐχαρίστησι, καὶ ὁ ὀπαδὸς τοῦ Χριστοῦ στὶς πιὸ σκληρὲς δοκιμασίες δοκιμάζει μόνον εὐχαρίστησι. Ἡ νεαρὰ ἅγια Μαῦρα ἔλεγε στὸν νεαρὸ σύζυγό της Τιμόθεο, ποὺ ὑπέμενε τὰ φρικώδη βασανιστήρια καὶ τὴν προσκαλοῦσε νὰ λάβη μέρος στὸ μαρτύριο: «Φοβοῦμαι, ἀδελφέ μου, μὴ δειλιάσω, ὅταν θὰ ἰδῶ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ τὸν ἡγεμόνα νὰ θυμώνη· μήπως λόγῳ τῆς ἡλικίας μου δὲν ἀντέξω καὶ δὲν ὑπομείνω». Τῆς ἀπάντησε ὁ μάρτυς: «Ἔλπισε στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, καὶ τὰ βασανιστήρια θὰ γίνουν γιὰ σένα λάδι, ποὺ θὰ ἀλείφη τὸ σῶμα σου, καὶ δροσερὸ ἀεράκι, ποὺ θὰ ἀνακουφίση ὅλους τοὺς πόνους σου».
. Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα ὅλων τῶν ἀπ’ αἰῶνος ἁγίων.
. Ὁ Σταυρὸς εἶναι ὁ ἰατρὸς τῶν παθῶν, ὁ ὄλεθρος τῶν δαιμόνων.
. Θανατηφόρος εἶναι ὁ σταυρὸς γιὰ κείνους, ποὺ δὲν μετέβαλαν τὸν «σταυρό τους» σὲ «σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ», ποὺ ὅταν ἔχουν σταυρὸ γογγύζουν κατὰ τῆς θείας Προνοίας, τὴν βλασφημοῦν, ἀπελπίζονται καὶ ἀπογοητεύονται. Οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοὶ ποὺ δὲν θέλουν νὰ συναισθανθοῦν τὴν ἀξία τοῦ σταυροῦ τους, πεθαίνουν τὸν αἰώνιο θάνατο καὶ στεροῦνται, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνυπομονησίας τους, τὴν ἀληθινὴ ζωή, τὴν ζωὴ μὲ τὸν Θεό. Γι’ αὐτοὺς ἡ ἀποκαθήλωσίς τους γίνεται μόνον γιὰ νὰ κατεβοῦν μὲ τὴν ψυχή τους στὸν αἰώνιο τάφο, στὴν φυλακὴ τοῦ ἅδου.
. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, τὸν μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ ποὺ σταυρώνεται ἐπάνω του, τὸν ἀνυψώνει ἀπὸ τὴν γῆ. Ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ὁ σταυρωμένος στὸν δικό του σταυρό, φρονεῖ τὰ ὑψηλά, μὲ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά του κατοικεῖ στὸν οὐρανὸ καὶ ἀξιώνεται νὰ θεωρῆ τὰ μυστήρια τοῦ Πνεύματος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίω ἡμῶν.
. Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν —εἶπεν ὁ Κύριος— ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ἀμήν.
ΠΗΓΗ: vatopaidi.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου