Καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν είναι δυνατό να γλιτώσει

Όταν βγει στο προσκήνιο η κρυπτόμενη κατάσταση στη Γαλλία, η Ευρώπη δεν θα έχει μια Ελλάδα, αλλά οικονομικούς γίγαντες να περιθάλψει 

Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Φρανσουά Ολάντ "Les Leçons du pouvoir" (Διδάγματα από την εξουσία), στο οποίο αναφέρθηκε η Voria.gr προ πενθημέρου, μου ήρθε στο νου η αποστροφή του λόγου του Γάλλου προέδρου, ότι «Καμιά από τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, δεν είναι δυνατό εφεξής να γλυτώσει», που είχε ειπωθεί όταν ήταν ακόμη Πρόεδρος.

Αυτή η φράση είχε συζητηθεί, επειδή κατέδειξε την πραγματική πτυχή του προβλήματος. [Βέβαια, το ίδιο υποστηρίζει εδώ και χρόνια αδιαλείπτως η ταπεινή μας στήλη, αλλά σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση "αυτή τα έλεγε, αυτή τα άκουγε"].

Επί του προκειμένου η ακριβής φράση του Φρ. Ολάντ ήταν: «Βρισκόμαστε ενώπιον μιας κρίσης εξαιρετικής σοβαρότητας, μιας μακράς κρίσης, η οποία διαρκεί ήδη περισσότερα από τέσσερα χρόνια [σ.σ. τα τέσσερα έγιναν ήδη οκτώ] και από την οποία καμία από τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, ακόμη και από τις αναδυόμενες, δεν είναι δυνατό εφεξής να γλιτώσει».

Εδώ τώρα τίθεται ένα θέμα. «Δεν είναι δυνατόν να γλυτώσει καμιά χώρα», είπε. Η κρίση στην Ιταλία το αποδεικνύει. Αλλά και η κρυπτόμενη κατάσταση στην Γαλλία, όταν κάποια στιγμή βγει στο προσκήνιο, τότε η Ευρώπη δεν θα έχει μια Ελλάδα με το 2% μόλις συμμετοχή στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, αλλά οικονομικούς γίγαντες να περιθάλψει.

Σ’ αυτήν τη στήλη δόθηκε η εκδοχή -εδώ και χρόνια-, ότι λάθος πρόβλημα επιχειρείται να λυθεί. Δεν είναι οικονομικό, είναι θέμα εξουσίας. Σκόπιμα, μεθοδικά και επί μακρύ χρόνο εργάστηκαν οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι να οδηγήσουν την υφήλιο στην "οικονομία του χάους". Επειδή με αυτήν εξασθενούν τα κράτη και οδηγούνται μοιραία στην προστασία των ισχυρών με απώλεια της κυριαρχίας τους.

Αυτή είναι η τοποθέτησή μου, την οποία επαναλαμβάνω κατά κόρον, και -δυστυχώς- δικαιώνομαι.

Είναι φανερό, παρατηρώντας τα γεγονότα της τελευταίας 40ετίας, όταν εγκαταλείφθηκε η κεϋνσιανή πολιτική -που ο υπογραφόμενος δεν έκρυψε ποτέ ότι την θεωρεί ως τη μοναδική κατάλληλη για την Ελλάδα- ότι το σύστημα, όπου δεν υπάρχουν αντιδράσεις από την κοινή γνώμη των δυτικών κρατών, θα διαλύει και θα διαιρεί τα κράτη με βόμβες, με προτεραιότητα εκείνα που εξακολουθούν να έχουν κρατικές τράπεζες και κρατική εταιρία πετρελαιοειδών.

Για τις χώρες της Δύσης, το "σφάξιμο" γίνεται με το βαμβάκι. Εάν δεν συνειδητοποιηθεί αυτό, τότε ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, θα έχει τελειώσει αμετάκλητα. Και να σημειωθεί: Όταν θα έρθει η σειρά της Γερμανίας και της Τουρκίας -που για διαφορετικό λόγο η κάθε μια, είναι αναγκαίες τώρα στο σύστημα- η πτώση τους θα γίνει με πάταγο. Καθαρά εξαγωγικές χώρες, θέλουν δεκαετίες για να προσαρμόσουν την παραγωγή τους στην εσωτερική αγορά. Και τέτοια χρονικά περιθώρια δεν έχουν στη διάθεσή τους.

Απαιτείται επομένως η αντιμετώπιση του προβλήματός μας, όχι μόνον στα στενά οικονομικά όρια, αλλά τοποθετημένο σε ευρύτερο πλαίσιο. Και προσθέτω μια αναγκαία σημείωση. Μη φανταστεί κανείς ότι σύστημα ενδιαφέρεται αν οι συναλλαγές μας θα γίνονται με ευρώ ή δραχμές. Ή αν στο εσωτερικό μιας χώρας θα υπάρχει συντηρητική ή "προοδευτική" κυβέρνηση. Πεντάρα δεν δίνει.

Από την στιγμή που κάθε χώρα, με όποιο σύστημα, εξαρτάται από τους χρηματοπιστωτικούς οίκους, τα άλλα θέματα αφορούν τους ιθαγενείς. Όποιος αμφιβάλλει, ας σκεφθεί ότι και ο Μοχάμεντ Μόρσι, όταν κατέλαβε την εξουσία της Αιγύπτου με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, κατάργησε μεν την συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ και βρέθηκε στην Τεχεράνη στο πλευρό του Αχμαντινεζάντ, επιβάλλοντας ισλαμικό καθεστώς στην Αίγυπτο, αλλά την ίδια στιγμή υπέβαλε αίτημα στο ΔΝΤ να δανειοδοτηθεί.

Έχοντας επομένως την εξουσία των εξασθενημένων χωρών, με πρόθυμους διαχειριστές στον ρόλο της κυβέρνησης, έχουν πετύχει τον σκοπό τους. Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα, έχουμε καταστήσει μείζον ζήτημα την νυκτερινή βάρδια στον ΟΛΘ. Τίποτε δεν καταλάβαμε.

Ο Μακεδών
Voria

kostasxan