Κήρυγμα του μητροπολίτη Ελβετίας Μαξίμου στις 16.09. 2018 κατά την επίσκεψη του στο Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας στην Βασιλεία

Το απόγευμα το Σαββάτου, πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου σύσκεψη με τα μέλη του «Ιδρύματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας Βασιλείας» και της «Εκκλησιαστικής Επιτροπής», κατά την οποία συνεζητήθη το θέμα των σχέσεων των δύο σωμάτων και αντηλλάγησαν απόψεις ως προς τον τρόπο λειτουργίας αυτών εις το εξής.

Την επομένην, Κυριακήν μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού, εις τον περικαλλή Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας και εν πληθούση Εκκλησία, ο Μητροπολίτης Ελβετίας προέστη της Θείας Λειτουργίας κηρύξας και τον Θείον Λόγον.

Παρέστησαν η Πρέσβυς της Ελλάδος στην Ελβετία κυρία Χαρά Σκολαρίκου, η Μεγάλη Ευεργέτις του Ιερού Ναού Δρ Σουμέλα Τερζάνη, ο Άρχων Καστρίνσιος κ. Πέτρος Καλαντζής, πλήθος ενοριτών και πιστοί από τις γειτονικές Ενορίες Βέρνης και Όλτεν.

Μετά την Θεία Λειτουργία ακολούθησε, σε εορταστική και χαροποιό ατμόσφαιρα, γεύμα αγάπης στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του Ιερού Ναού.

Κήρυγμα του μητροπολίτη Ελβετίας Μαξίμου στις 16.09. 2018 κατά την επίσκεψη του στο Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας στην Βασιλεία

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας

Αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ, είναι αναπόφευκτα και δικαιολογημένη ανθρωπίνως η συγκίνηση ενός νέου επισκόπου, όταν συναντά το πρώτο, το ποίμνιο του το εκτός των τειχών. Και εάν τύχει, είναι ενός επισκόπου η κανονική του έδρα, και στην προκειμένη περίπτωση, αυτή είναι η πόλη και η ενορία της Γενεύης, εσείς είστε η πρώτη έξοδος για ποιμαντική συνάντηση και συμπνευματισμό, επισκόπου και λαού του Θεού. Ενός λαού πολλαπλώς και πολυσχιδώς ευλογημένου, και μάλιστα ευλογία η οποία δεν έχει χαριστεί, αλλά κατά κάποιο τρόπο εφελκύσει την χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσω πολλών δυσκολιών, ταλαιπωριών, δοκιμασιών και πειρασμών. Δεν είναι τυχαία η επιλογή, ο νέος, αλλά όχι νεαρός, ο νέος επίσκοπος αλλά όχι καινούργιος και νεοαφικνούμενος στην περιοχή. Ευρίσκεται στην Ελβετία τριάκοντα συναπτά έτη....συγκυρίες δεν τον άφησαν να πλησιάσει καν την ενορία την τελευταία 11ετία. Όμως κυβερνών τα πάντα Θεός αλλέως έδοξε, εκείνος ο οποίος επέλεξε να μην προσέρχεται, να βρίσκεται σήμερα ενώπιον σας, όχι ως επαίτης, της αγάπης σας, αλλά ως κυριάρχης της ιεράς μητροπόλεως ταύτης... ευγνωμονούμε την μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο εγνώριζε τα πάντα... ανακαλώ στην μνήμη τις κρύες εκείνες Κυριακές του Χειμώνα... στον ναό του αγίου Αλβανού, όπως κυριολεκτικώς ως νομάδες και σκηνίτες...οι προσωπικές μνήμες σαφώς και δεν έχουν θέση την ώρα του κηρύγματος..

Μόλις προ ολίγου ακούσατε από τον επίσκοπο σας, ο οποίος δεν έχει νά σας κομίσει τίποτα περισσότερο, από πνεύμα ποιμαντικής ευθύνης, ειλικρινούς αγάπης, και εκκλήσεως για ομόνοια και κυριολεκτικώς τήν εφαρμογή της παύλειας προτροπής, τοις όπισθεν επιλανθανόμενοι, τοις έμπροσθεν επεκτεινόμενοι. Ακούσατε αυτόν τον επίσκοπο προ ολίγου να δέεται προς τον Πατέρα Θεόν να επιβλέψει επί την άμπελον ταύτην και να την καταρτίσει. Να της μορφώσει δηλαδή μέσα στις ψυχές της Χριστόν, όπως επίσης πάλιν ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει... η άμπελος αυτή έχει φυτευτεί από αυτόν ...που μετά την Ανάληψη κάθισε στα δεξιά του Πατρός για να δοξάσει και να δοξαστεί. Να δοξάσει τι; Το όνομα του Θεού Πατρός. Πάτερ δόξασον σου τον Υιόν, ίνα και ούτος δοξάσει σε, κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Και εδώ είναι το μεγαλείο της αγάπης του Θεού. Ους εδόξασε τούτους και συνήγηρε, και ους συνήγηρε, τούτους και συνεκάθισε, λέγει ο Απόστολος Παύλος. Κατανοούμε τα νοήματα;! Είναι μεγαλειώδη. Όχι μόνο μας έχει συναναστήσει από τον κόσμο της θανατερής αμαρτίας, γιατί η αμαρτία από μόνη της είναι ταυτισμένη με την έννοια του θανάτου.... ο θάνατος ήρθε, όσο και αν ακούγεται παράδοξο, να λειτουργήσει ως η διακοπή εκείνη της ατελεύτητης και απέραντης και αθάνατης αμαρτίας και ευτυχώς η αμαρτία δεν κατέστη τέτοια.... όχι μόνο συνήγηρε, αλλά και συνεκάθισε. Που μας έβαλε να καθίσουμε δίπλα Του; Εκεί που ίσταται και κάθεται ο Ίδιος ο Σωτήρ και Λυτρωτής Χριστός...

Ναι αλλά αυτές οι εικόνες θα εγείρει καποιος είναι εικόνες εσχατολογικές και φράσεις οι οποίες αναφέρονται σε καταστάσεις που θα έλθουν. Αγαπητοί μου, ως ιστορικά γεγονότα, έτσι είναι. Δεν τα έχουμε δει. Όμως, σε λίγα λεπτά, κατά την ώρα του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων, ο λειτουργός, εν προκειμένω ο αρχιερεύς της ευχαριστιακής συνάξεως, θα αρχίσει να αναμημνίσκεται, να θυμάται δηλαδή κάποια ιστορικά γεγονότα, και θα πει: μεμνημένοι, είναι ρήμα που συντάσσεται με γενική, γι’ αυτό θα ακούσετε γενικές, του σταυρού, του τάφου, της τριημέρου Αναστάσεως, της εκ δεξιών καθέδρας (ξέχασε της ουρανούς αναβάσεως πριν από αυτό), όλα αυτά τα είδαμε, άρα μπορούμε να τα θυμηθούμε. Και προσθέτει, της Δευτέρας και ενδόξου πάλιν παρουσίας. Αυτό δεν το είδαμε. Και αφού δεν το είδαμε, με ποιο μηχανισμό εγκεφαλικό μπορούμε να το ανακαλέσουμε στην μνήμη μας; Μόνο εάν γίνει αντιληπτό αυτό το συνήγηρε και συνεκάθισε, μπορεί να γίνει αντιληπτό, το ότι θυμόμαστε κάτι το οποίο δεν το έχουμε ανθρωπίνως ζήσει.  Άρα αυτή η Ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, είναι μόνο κάτι προσδωκόμενο; Ή κάτι το οποίο γνωρίζουμε, δεδομένου ότι κατά την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, η Βασιλεία των Ουρανών ταυτίζεται με γεγονότα μετά την Δευτέρα Παρουσία ως δυνάμενα κοινωνίας από τον άνθρωπο...Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.. η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστιν. Έχει ήδη ξεκινήσει να ενεργεί εν τω κόσμω, και ενεργεί μέσα στον καθένα από εμάς. Ποιον από εμάς; Αυτούς πού είναι μέλη συνειδητά της Εκκλησίας του Χριστού, βαπτισμένοι στο όνομα της Παναγίας Τριάδος, που συντηρούν την χάρη μέσω των μυστηρίων τής Εκκλησίας, που ζουν βίο ανεπίληπτο, σύμφωνα με τις επιταγές της μητέρας Εκκλησίας. Αυτούς που αναγνωρίζουν στα πρόσωπα του πλησίον τους τον αδελφό και την αδελφή τους.

Αλλά για να μπορεί να γίνει αυτό, πρέπει να μεσολαβήσει ο παράγων της μητρότητος. Δεν υπάρχει η αδελφοσύνη χωρίς την μητρότητα. Όποιος αισθάνεται παιδί της Εκκλησίας, μόνο αυτός μπορεί να αναγνωρίσει τον πλησίον ως αδελφόν του. ως έχοντα δηλαδή κοινή μητέρα. Και είναι κατά κάποιον τρόπον, πνευματικά και ηθικά ομομήτριοι αδελφοί. Αυτοί λοιπόν οι θεοφύτευτη άμπελος που είστε εσείς, δεήθηκε ο επίσκοπος σας, ο Θεός Πατήρ να καταρτίσει. Και αυτή είναι η πρώτη ευχή του ομιλούντος ενώπιον σας, ταπεινού κατά πάντα επισκόπου. Θα τον δείτε διδάσκοντα, θα τον δείτε ποιμένα, κυριάρχη, επειδή το απαιτεί το κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας, όχι διότι παράγεται από εσωτερική του επιθυμία να κυριαρχήσει έναντι ουδενός. Εάν καταργηθεί λοιπόν αυτή η έννοια της μητρότητος, καταπαύει και η έννοια της πατρότητος. Διακόπτεται και η σχέση και επισκόπου και ποιμνίου. Μόνο που εμείς έχουμε μια ασφαλιστική δικλείδα. Και πάλι ο Απόστολος Παύλος την εντοπίζει στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς. Τα πολλά αδέλφια είμαστε εμείς. Υπάρχει ένας πρωτότοκος αδελφός, ένας Θεός Πατέρας, και μια Εκκλησία μητέρα. Αυτά τα στοιχεία διασφαλίζουν στον απόλυτο βαθμό και περιτειχίζουν  τον λαό του Θεού, ώστε να έχει την απόλυτη βεβαιότητα, ότι ει Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών. Η δε Βασιλεία του Θεού, που ήδη ευρίσκεται εντός ημών ενεργεί τα θαυμάσια και τα μεγαλεία του Θεού. Από αυτήν την ζωή προγευόμεθα, στην άλλη η απόλυτη γνώση των πραγμάτων θα είναι εφικτή, όπως πάλι ο Απόστολος Παύλος, είδατε πόσες φορές τον επικαλεστήκαμε σήμερα, σημειώνει. Αυτοί που έφυγαν αναμένουν και εμάς, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

Αυτή την τελείωση σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, η οποία ταυτίζεται με τον δοξασμό, την αγιότητα, την θέωση. Αυτός άλλωστε είναι και ο μόνος σκοπός της ζωής του πιστού εντός της Εκκλησίας. Αμήν.

ΣΧΟΛΙΟ: O κυριάρχης λοιπόν. Επειδή τό απαιτεί τό δίκαιο τής Εκκλησίας.  "Υπάρχει ένας πρωτότοκος αδελφός, ένας Θεός Πατέρας, και μια Εκκλησία μητέρα."

Αυτός λοπόν ο κυριάρχης μετά πολλών βασάνων πέτυχε νά κερδίσει τήν Βασιλεία τής Ελβετίας, όπου θά εμφανίζεται καί θά τόν βλέπουν πότε σάν δάσκαλο καί πότε σάν ποιμένα αλλά πάντοτε σάν κυριάρχη, ο οποίος θά πάρει στά στιβαρά του χέρια, όπως βλέπουμε, τήν άμπελο πού τού παρέδωσε ο Πατήρ γιά νά τούς αλλάξει τά κλήματα. Διότι οι προηγούμενοι κυριάρχοι δέν έκαναν τίποτε καί όλα πρέπει νά ξεκινήσουν από τήν αρχή. Η αιώνια επανάληψη τού ιδίου μηδενός.

Αμέθυστος