Τὴν ἐγκύκλιο τὴν διάβασα ἐγώ, διότι ὁ γέροντας οὔτε νὰ τὴ διαβάσει δὲν δέχτηκε, καὶ ἂς ἦταν καὶ ζηλωτής! Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἔγραφε καὶ τὰ ἀκόλουθα: «ὅτι τὰ ὑπὸ τῶν Νεοημερολογιτῶν τελούμενα Μυστήρια, ὡς σχισματικῶν ὄντων τούτων, στεροῦνται τῆς Ἁγιαστικῆς χάριτος.
Ὠσαῦτος οὐδένα Νεοημερολογίτην δέον νὰ δέχεσθε εἰς τοὺς Κόλπους τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καὶ κατὰ συνέπειαν νὰ ἐξυπηρετεῖτε τοῦτον, ἄνευ προηγούμενης ὁμολογίας δὶ’ ἢς νὰ καταδικάζη οὗτος τὴν καινοτομίαν τῶν Νεοημερολογιτῶν καὶ νὰ κηρύσση τὴν Ἐκκλησίαν τούτων σχισματικήν. Προκειμένου δὲ περὶ βαπτισθέντων ὑπὸ τῶν καινοτόμων νὰ Μυρώνωνται διὰ Ἁγίου Μύρου ὀρθοδόξου προελεύσεως, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται ἐν ἀφθονία παρ’ ἠμίν…»
. . . Ὅταν τὰ διάβασα αὐτὰ μὲ ἔπιασε ἀνατριχίλα. Θεώρησα αὐτὸν ποὺ ἔγραψε τὴν ἐγκύκλιο ὅτι ἦταν δήμιος. Οἱ παλαιοημερολογίτες ἀπεκήρυξαν ὄχι ἕναν ἢ δύο ἐπισκόπους, ἀλλὰ ὁλόκληρη τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία οὔτε πρὸς στιγμὴν δὲν ἔπαυσεν νὰ ἔχει κανονικὲς σχέσεις μὲ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Μόλις, λοιπόν, ἀνέγνωσα τὴν ἐγκύκλιο, ἦταν νύχτα καὶ τελείωνε ἀπὸ τὴν ἀγρυπνία του ὁ Γέροντας, πῆγα καὶ τοῦ εἶπα: ...
– Γέροντα, ἡ ἐγκύκλιος γράφει αὐτὰ κι αὐτά.
– Τέρμα! Ἀποχωροῦμε! Αὐτοὶ ἔπεσαν ἔξω. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ αὐτή. Θὰ πρέπει νὰ γυρίσουμε μὲ τὰ μοναστήρια. Ἀλλὰ θὰ κάνουμε προσευχὴ πρῶτα νὰ δοῦμε τί ὁ Θεὸς θὰ μᾶς πεῖ. Παιδιά, προσευχή! Προσευχὴ πατέρες, νὰ μᾶς ἀποκαλύψει ὁ Θεός, νὰ μὴν κάνουμε λάθος. Ὅ,τι μᾶς ἀποκαλύψει ὁ Θεὸς θὰ ἀποδεχθοῦμε.
Ὁ Γέροντας δὲν εἶχε πανεπιστημιακὸ πτυχίο διανοητικῆς θεολογίας. Ἦταν ὅμως πραγματικὰ θεοδίδακτος καὶ ὡς θεοπτης ἦταν κάτοχός τῆς πραγματικῆς θεολογίας. Ποτέ μοῦ δὲν τὸν θυμᾶμαι νὰ ἐνήργησε χωρὶς νὰ ἔχει πληροφορία. Σ’ αὐτὸ τὸ σημαντικώτατο ζήτημα μᾶς ἔβαλε ὅλους μᾶς καὶ κάναμε τριήμερο νηστεία καὶ προσευχή. Γιὰ τρεῖς μέρες δὲν φάγαμε τίποτε, μόνο νεράκι ἠπίαμε.
Τὴν τρίτη μέρα κλείστηκε ὁ Γέροντας μέσα στὴν καλύβα του ὅλη τὴ νύκτα κάνοντας δακρύβρεχτη ἰκευτικὴ προσευχή, κι ἐμεῖς ἀπ’ ἔξω τὸν περιμέναμε σὰν τὸν Μωυσῆ νὰ βγεῖ καὶ νὰ μᾶς πεῖ τὰ ἀποτελέσματα τῆς «συνόδου». Μετὰ τὴν προσευχὴ φαίνεται θὰ εἶδε ἀποκαλυπτικὴ ὀπτασία καὶ βγαίνοντας μᾶς λέει:
– Ὅσοι πιστοί! Πατέρες, τέρμα. Ἡ πληροφορία εἶναι νὰ προχωρήσουμε μὲ τὰ μοναστήρια κι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια! Οἱ ζηλωταὶ εἶναι πλανεμένοι!
Ἦταν πράγματι μεγάλη καὶ ἀπότομη ἡ στροφὴ τοῦ Γέροντος, διότι ἦταν ζηλωτὴς καὶ μάλιστα αὐστηρός. Μέχρι τότε ἤμασταν ὅλοι ζηλωτές: Ὁ Γέρο-Ἀρσένιος, ὁ πατὴρ Ἰωσὴφ ὁ νεώτερος, ἐγώ, ὁ παπὰ-Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης, ὁ Γέρο-Νικηφόρος καὶ ἄλλοι… Μία τόσο, λοιπόν, ἀπότομη μεταστροφὴ τοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ στάθηκε «κεραυνὸς ἐν αἰθρία». Ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ Γέροντας οὐδέποτε ὑπῆρξε φανατικὸς καὶ οὐδέποτε ἀκολούθησε κάτι μὲ ἐμπάθεια, κατάλαβε ἀμέσως πὼς ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἔλεγε εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ Ὀρθοδοξία.
– Γέροντα, τί εἶδες;
– Δὲν θὰ σᾶς τὸ πῶ. Τὸ θέμα τελείωσε. Θὰ προχωρήσουμε μὲ τὰ μοναστήρια καὶ θὰ μνημονεύσουμε τὸν Πατριάρχη. [σήμ.ἐγκόλπιου: τὸ 1950 Πατριάρχης ἦταν ὁ Ἀθηναγόρας]
Πετάγεται ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος.
-Ἐγὼ δὲν μνημονεύω τὸν Πατριάρχη. Εἶναι αἱρετικός!
Ὁ Γέρο-Ἀρσένιος, πῆγε πίσω ἀπὸ τὸν γέροντα καὶ τοῦ λέει:
– Γέροντα, πολλοὶ πλανήθηκαν ἀκόμα καὶ μεγάλοι Ἅγιοι.
– Πάτερ Ἀρσένιε, αὐτὸς ὁ δρόμος πάει πρὸς τὰ ἐδῶ καὶ ὁ ἄλλος πάει πρὸς τὰ ἐκεῖ, ὅποιον θέλεις διάλεξε ἢ θὰ πειθαρχήσεις ἢ θὰ πάρεις τὸν δρόμο σου. Ἐγὼ θὰ ἀκολουθήσω τὰ μοναστήρια.
-Γέροντα ἐγὼ δυσκολεύομαι.
-Πάτερ Ἀρσένιε ἕνα καὶ ἕνα κάνουν δύο πάρε δρόμο καὶ φύγε!
Ἀμέσως ὅλοι κοκαλώσαμε. Μόλις ἄκουσε ἔτσι ὁ π. Ἀρσένιος λέει στὸν γέροντα: Εὐλόγησον! Εὐλόγησον!
[…]
Νὰ παρεμβάλλω ἐδῶ, πὼς σὰν πέρασε κάμποσος καιρός, ὁ Γέροντας μᾶς ἐκμυστηρεύτηκε τὸ περιεχόμενο τῆς ὀπτασίας, ποὺ τὸν πληροφόρησε γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἡμερολογίου:
Προσευχόμενος εἶδε μία φωτισμένη ὡραία Ἐκκλησία, ποὺ εἶχε μία μικρὴ ἔξοδο, ὅπου ἀπ’ αὐτὴν ἔβγαιναν ὅλοι. Στὴν αὐλὴ ὅμως μάλωναν καὶ φώναζε ἕνας πιστὸς στὸν ἄλλον:
– Ἐγὼ εἶμαι σωστός!
– Ἐγὼ εἶμαι σωστότερος! φώναζε ὁ δεύτερος.
– Ἐμεῖς εἴμαστε ἡ Ἐκκλησία! φώναζε ὁ τρίτος.
Καὶ μᾶς ἐξήγησε ὁ Γέροντας:
– Αὐτὸ φανερώνει ὅτι ναὶ μὲν μάλωναν, ἀλλὰ ἀνῆκαν στὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Εἶχαν κοινὸ τὸ δόγμα καὶ κοινὴ τὴν Χάρη, ἀλλὰ δὲν εἶχαν ἐλεύθερο Πνεῦμα καὶ ἁγιασμὸ , ὅποτε μάλωναν. Πῶς μπορῶ νὰ πῶ ἐγὼ τώρα ὅτι ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι κακόδοξη καὶ ὅτι δὲν ἔχει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ; Νὰ τὴν πῶ κακόδοξη γιὰ τὸ ἡμερολόγιο καὶ μόνον; Καὶ νὰ πῶ ὅτι ὁ Δεσπότης εἶναι κολασμένος; Εἶμαι μὲ τὸ παλιό, ἀλλὰ δὲν φρονῶ ὅπως φρονοῦν οἱ ζηλωτές.
Ἔκδοσις ἱερᾶς μονῆς Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνας USA 2008 (Γέροντος Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτου).
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ (1897-1959)
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΧΟΥΝ ΣΑΝ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟ ΙΕΡΕΑ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΝΟΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ.
ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕΙ.
ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΩΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ. Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.
Αμέθυστος
Και ο κ.Σημάτης λέει ότι στην Εκκλησία του Κυρίου υπάρχουν σάπια χέρια και πόδια.Δηλαδή η Εκκλησία του Χριστού είναι Εκκλησία νεκρών!Μόνο η Σύνοδος,μας λέει ο θολολόγος κ.Σημάτης,μπορεί να κάνει λαϊκό τον Ζηζιούλα και τον Βαρθολομαίο!Και ο Αντίχριστος Επίσκοπος θα είναι με έγκυρα μυστήρια,γιατί η Σύνοδος δεν θα τον καθαιρέσει.Αυτή είναι η Οικουμενιστική αίρεση του κ.Σημάτη,Ρίζου- Τσακίρογλου!Οι Επίσκοποι,μας λέει ο Οικουμενιστής κ.Σημάτης,με τα χέρια τους δίνουν την εξουσία στους κληρικούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ π.Ε.Τρικαμηνάς νομίζω έχει απαντήση για το θέμα του Επισκόπου Πριζρένης...
Θεολόγος καί ο Σημάτης; Η χειροτονία επιβεβαιώνει γιά όλους αυτό πού υπάρχει άν υπάρχει. Δέν δίνει άνθρωπος χάρι. Εξουσία ναί. Αλλά είμαστε εκτός εκκλησίας. Η εκκλησία κατήργησε τήν εξουσία. Ο Σημάτης κοροιδεύει τόν εαυτό του πρώτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή