Οι περιπέτειες της αλήθειας σε καιρούς αριστερούς

Πάνος Τσεπενέκας

 Ήταν αρχές του 1948 όταν ο φονικός και αδελφοκτόνος πόλεμος ανάμεσα στους Έλληνες βρισκόταν στο αποκορύφωμά του. Η ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε τότε να μεταφέρει από τις ανταρτοκρατούμενες περιοχές της Βορείου Ελλάδος τα παιδιά από 3 έως 15 ετών σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης που ήλεγχαν ήδη οι κομμουνιστές. Περισσότερα από 25.000 παιδιά μεταφέρθηκαν εκεί με ένα νέου τύπου παιδομάζωμα. Πολλά από αυτά χωρίς τη θέληση και τη συγκατάθεση των γονέων τους. Η Ελένη Γκατζογιάννη, κάτοικος του ορεινού χωριού Λιά της Μουργκάνας στην Ήπειρο, κατάφερε να φυγαδεύσει τα τέσσερα παιδιά της στις περιοχές που ήλεγχε ο εθνικός στρατός. Το τίμημα της πράξης της ήταν ο θάνατος. Εκτελέστηκε για παραδειγματισμό στις 28/8/1948. Ήταν τότε 41 ετών. Τριάντα χρόνια αργότερα ο γιός της Νίκος, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας του και να φωτίσει τις συνθήκες της δολοφονίας της, γράφει το μυθιστόρημα «ΕΛΕΝΗ». Το βιβλίο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Στα μέσα της δεκαετίας του 80 προγραμματίζεται να γυριστεί και κινηματογραφική ταινία στα ίδια μέρη που συνέβησαν τα τραγικά γεγονότα. Το ΚΚΕ κάνει τα πάντα για να ματαιώσει τα γυρίσματα και το καταφέρνει. Η ταινία γυρίζεται τελικά στην Ισπανία! Όταν βγαίνει στις αίθουσες στην Ελλάδα, «αυθόρμητες» βίαιες εκδηλώσεις αγανακτισμένων κομμουνιστών διακόπτουν οριστικά την προβολή της. Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού πρέπει να παραμείνει αθέατη. Για ακόμα μια φορά η προπαγάνδα φιμώνει την αλήθεια.

«Σε έναν πόλεμο η αλήθεια είναι πάντα το πρώτο θύμα» έγραψε ο Αισχύλος και ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα μάλλον δεν τελείωσε ακόμα. Συνεχίζεται μέχρι σήμερα με άλλα μέσα. Γι’ αυτό και η ιστορική αλήθεια, αν και προφανής πλέον, δέχεται τέτοια σφοδρή πολεμική.

≈

Η αλήθεια στην αριστερά εκπορεύεται μόνο από το κόμμα και διατυπώνεται από τον εκάστοτε αρχηγό. Οι οπαδοί έχουν μια επιλογή: να αποδέχονται και να εφαρμόζουν τις αποφάσεις . Έτσι στις 12 Ιουνίου του 1945 η ΚΕ του ΚΚΕ αποκηρύσσει τον Άρη Βελουχιώτη και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ μέσα σε μια μέρα από ήρωα και θρυλικό καπετάνιο τον χαρακτηρίζει πλέον αποστάτη, τυχοδιώκτη, προδότη. Ο Άρης εγκαταλείπεται και το φυσικό του τέλος δεν αργεί.

Στις μέρες μας ο αρχηγός, τη μια μέρα βγαίνει στο μπαλκόνι μπροστά στους χιλιάδες οπαδούς και επιχειρηματολογεί υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και ακριβώς την επομένη μέρα, όταν το ΟΧΙ γίνεται πλειοψηφία, το μετατρέπει ανερυθρίαστα σε ΝΑΙ. Και οι οπαδοί το αποδέχονται και τον ξαναψηφίζουν.

Στο 13^ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης , τον Μάιο του 1924, ο δεύτερος μετά τον Λένιν στην ηγεσία των μπολσεβίκων Τρότσκι έλεγε: «Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει δίκαιο ενάντια στο κόμμα. Μπορεί να έχει δίκιο μόνο με το κόμμα και μέσω του κόμματος, αφού η ιστορία δεν δημιούργησε άλλο δρόμο για την πραγματοποίηση αυτού που είναι δίκαιο». Τον Αύγουστο του 1940 ο Τρότσκι δολοφονήθηκε στο Μεξικό από τον Ισπανό πράκτορα των Σοβιετικών, Ραμόν Μερκαντέρ. Το κόμμα, σύμφωνα με την άποψη που διατύπωσε ο ίδιος παραπάνω, είχε δίκιο που τον εκτέλεσε.

Αξίζει εδώ να θυμηθούμε τα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του 30 στη Σοβιετική Ένωση. Στα χρόνια αυτά ο Στάλιν εξόντωσε περισσότερους κομμουνιστές και πιστούς στην επαναστατική αλλαγή απ’ όσους όλη μαζί η «παγκόσμια αντίδραση». Από τα δύο εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες μέλη και υποψηφίους, το 1934 συνελήφθησαν το λιγότερο ένα εκατομμύριο, από τους οποίους τα 2/3 σκοτώθηκαν!  Όλη σχεδόν η ιστορική ηγεσία των Μπολσεβίκων εκτελέστηκε. Οι δίκες των ετών 1936 – 1939, οι συλλήψεις, οι ανακρίσεις, δεν είχαν στόχο την αναζήτηση της αλήθειας, την εξεύρεση πρακτόρων, αλλά στόχευαν στην κατάργηση της διάκρισης αλήθειας – ψεύδους, στο τσάκισμα της σπονδυλικής στήλης των ανθρώπων, ώστε να χαθεί το κριτήριο αναζήτησης του ορθού και του λογικού.

Όταν, μετά το θάνατο του Στάλιν, από το βήμα του 20^ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ το Φεβρουάριο του 1956 ο νέος γενικός γραμματέας Νικήτα Χρουστσόφ έφερνε στο φως τη φρίκη του σταλινισμού, όλη η ανθρωπότητα έμεινε αποσβολωμένη. Δυστυχώς όμως τα νέα αυτά δεν έχουν φτάσει ακόμα σε πολλούς Έλληνες κομμουνιστές. Έτσι ο Στάλιν απολαμβάνει μέχρι σήμερα εκτίμηση και δημοτικότητα στην πατρίδα μας. Η αλήθεια για ακόμα μια φορά στα αζήτητα.

≈

Οι Έλληνες κομμουνιστές πίστεψαν εύκολα και με ενθουσιασμό στις απλοϊκές οικονομικές ερμηνείες του κόσμου από τον μαρξισμό και πολλοί από αυτούς πολέμησαν μέχρι θανάτου για την επικράτησή τους. Πίστεψαν πως θα παραλείψουν τα ενδιάμεσα κεφάλαια και θα φτάσουν κατευθείαν στο τέλος, χρησιμοποιώντας τη βία για να φέρουν τη δικαιοσύνη στον κόσμο. Θυσίασαν όμως την αλήθεια για χάρη της δικαιοσύνης. Αλλά μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη χωρίς αλήθεια; Η ιστορία απάντησε κατηγορηματικά ΟΧΙ. Εκατομμύρια νεκροί και αρίφνητος πόνος συνόδευσαν το αποτυχημένο πείραμα. Δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο αν πρώτα δε γνωρίσεις τι είναι ο κόσμος και κυρίως αν δε γνωρίσεις πρώτα τον ίδιο σου τον εαυτό. «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια» (Ο Πλάτων είναι αγαπητός, όμως πιο αγαπητή είναι η αλήθεια.) μας δίδαξε ο Αριστοτέλης. Ποιος θυμάται όμως τους αρχαίους φιλοσόφους; Είναι αντιδραστικοί αυτοί, μας αρκεί το κομμουνιστικό μανιφέστο. Η αλήθεια όμως δε βρίσκεται σε κανένα μανιφέστο, είναι προσωπικός αγώνας αναζήτησης και κυρίως είναι βίωμα.

≈

Ας έρθουμε τώρα στα έργα και τις ημέρες των σύγχρονων αριστερών που βρίσκονται στην εξουσία τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας.

Ανέτρεψαν φουριόζοι και εσπευσμένα τη δεξιά κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ως  αφορμή την προεδρική εκλογή, με βασικό τους σύνθημα την κατάργηση των μνημονίων και την απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά των δανειστών. Τελικά μας οδήγησαν σε ένα τρίτο μνημόνιο σκληρότερο από τα προηγούμενα που περιλαμβάνει και την υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια!

Ξέχασαν εύκολα το παλιό σύνθημα τους «ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ» και εξελίχτηκαν γρήγορα στο βασικό συνεργάτη και τοποτηρητή του ΝΑΤΟ της ΕΕ και των Αμερικανών στα Βαλκάνια.

Αναδείχθηκαν στην σταθερότερη και μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση και μάλιστα με την πιο αρραγή κοινοβουλευτική ομάδα στην οποία δεν βρέθηκε ούτε ένας αριστερός βουλευτής να ψηφίσει όχι στα σκληρά οικονομικά μέτρα. Έτσι δικαίωσαν το γνωστό ιταλό βιομήχανο Τζιάνι Ανιέλι που φέρεται να έχει πει την παρακάτω φράση: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από τη Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».

Όσον αφορά τώρα στο δημόσιο λόγο τους, αξίζει εδώ να θυμηθούμε τα λόγια του Ζοζέ Σαραμάγκου: « ο αριστερός λόγος σήμερα, αντί να υπερασπίζεται την αλήθεια, έχει γίνει η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την κάλυψη κάθε αθλιότητας».

≈

Οι Έλληνες σήμερα δεν έχουμε ανάγκη  από εικονικές πολιτικές διαιρέσεις πού υπόγεια υπηρετούν τα ίδια αφεντικά και εφαρμόζουν ακριβώς την ίδια πολιτική. Έχουμε ανάγκη από ενότητα που θα βασίζεται πάνω στην αλήθεια.

Οι σκοτεινές εξουσίες προκειμένου να ελέγχουν τους λαούς χρησιμοποιούν πάντα το διαίρει και βασίλευε. Όποιος υπονομεύει την ενότητα των Ελλήνων ουσιαστικά δρα - συνειδητά ή όχι - για λογαριασμό των εχθρών μας.

Ο Θουκυδίδης από τα βάθη της Ελληνικής ιστορίας παρακολουθεί με πικρό χαμόγελο τους Έλληνες σήμερα να συνεχίζουν να είναι διαιρεμένοι και τους Πέρσες να αγοράζουν ανενόχλητοι με τριάκοντα αργύρια την ιερή Γή τους. Φαίνεται ότι δυόμιση χιλιάδες χρόνια δεν ήταν αρκετά για να μας διδάξουν ότι μόνο με την ενότητα και την αλήθεια μπορούμε να έχουμε μέλλον σ’ αυτόν τον ταραγμένο και επικίνδυνο κόσμο.

Ο Τζορτζ Όργουελ είχε πει : «Σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μια επαναστατική πράξη.» και η εποχή μας είναι μια εποχή καθολικής εξαπάτησης.

Η προπαγάνδα δεν είναι αλήθεια και ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. 

«Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» μας δίδαξε ο Χριστός.

‘’Στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν’’.

Στενός και ανηφορικός ο δρόμος της αλήθειας αλλά είναι ο μοναδικός που οδηγεί στη σωτηρία.

 Στην εικαστική πλαισίωση της σελίδας έργο του Boris Kustodiev. 

πηγή: Aντίφωνο