Οι κομμουνιστές, όταν έχουν εξουσία, κόβουν το φαγητό στους λαούς. Τώρα μας κόβουν την όρεξη με τα «καλλιτεχνήματά» τους
Oι επιδόσεις του ΚΚΕ στην τέχνη είναι εφάμιλλες των πολιτικών τους! Την παραμονή των Χριστουγέννων ενημερώθηκαν οι λίγοι μερακλήδες του διαδικτύου που βολτάρουν στο 902.gr (κάποτε ήταν κανάλι και ραδιόφωνο, αλλά η κρατική άδεια μοσχοπουλήθηκε από τους κομμουνιστάς) ότι «τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα της ΚΝΕ έψαλαν στον 90,4 FM στη Θεσσαλονίκη οι μουσικοί της Οργάνωσης Περιοχής της Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ με συνοδεία οργάνων». Οι στίχοι του δημιουργήματος είχαν ως ακολούθως:
«Γεια και χαρά στο σπίτι σας, πιστοί στο έθιμό μας / κάλαντα θα σας ψάλουμε στον τρό- στον τρόπο τον δικό μας. / Ενας αιώνας ΚΚΕ και μπη- και μπήκαμε στον νέο / πάντα το δίκιο μας μπροστά, για όόό,τι πιο όμορφο κι ωραίο.
Στο ΚΚΕ η δύναμη μαζί, μαζί και η ελπίδα / των εργατών και του λαού η μόνη τους ασπίδα. / Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. στον ί- στον ίδιο είναι δρόμο / άλλη πορεία διάλεξε και όχι τροχονόμο.
Γδέρνουνε πάντα τους φτωχούς, με φό- με φόρους και ληστεία / στη φάτνη βάλαν ΕΝΦΙΑ, στους μάάά-γους ΜΑΤ για συνοδεία. / Δώρα δεν έχουνε για μας, χρυσό-χρυσό, λιβάνι, σμύρνα / έχουν για τους νατοϊκούς, βάση θα κάνουν την Αθήνα!»
Κάνουν καλή διαιτητική δουλειά αυτά τα κάλαντα. Μόλις τα ακούς, αποθέτεις πάλι τον κουραμπιέ στο πιατάκι του γλυκού και παραγγέλνεις έναν σκέτο καφέ. Η όρεξη κόβεται μαχαίρι σαν την προμήθεια των τροφίμων στην Ουκρανία την περίοδο του λιμού (Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας ή Γολoντομόρ, 1932-1933), όταν οι Σοβιετικοί ξεπάστρευαν τα ανεπιθύμητα τμήματα του πληθυσμού τους.
Τέτοια έλλειψη εμπνεύσεως, νερόβραστο αποτέλεσμα, παραβιάσεις του μέτρου και εκβιασμού της ομοιοκαταληξίας (π.χ. δρόμο - τροχονόμο) δεν θα περίμενες ούτε από κουκουέδες. Φυσικά, δεν θα το περίμενες επειδή έχεις εκπαιδευτεί σαν σκύλος του Παβλόφ (από τα σχολεία, την τιβί, τα ΜΜΕ και τα πανεπιστήμια) να πιστεύεις ότι η Αριστερά κάνει τέχνη, ενώ θα έπρεπε να έχεις υποψιαστεί ότι είναι… μυρωδιάδες από τα ελάχιστα εισιτήρια που κόβουν οι «στρατευμένες» ταινίες των αριστερών σκηνοθετών.
Στο ΚΚΕ η δύναμη μαζί, μαζί και η ελπίδα / των εργατών και του λαού η μόνη τους ασπίδα. / Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. στον ί- στον ίδιο είναι δρόμο / άλλη πορεία διάλεξε και όχι τροχονόμο.
Γδέρνουνε πάντα τους φτωχούς, με φό- με φόρους και ληστεία / στη φάτνη βάλαν ΕΝΦΙΑ, στους μάάά-γους ΜΑΤ για συνοδεία. / Δώρα δεν έχουνε για μας, χρυσό-χρυσό, λιβάνι, σμύρνα / έχουν για τους νατοϊκούς, βάση θα κάνουν την Αθήνα!»
Κάνουν καλή διαιτητική δουλειά αυτά τα κάλαντα. Μόλις τα ακούς, αποθέτεις πάλι τον κουραμπιέ στο πιατάκι του γλυκού και παραγγέλνεις έναν σκέτο καφέ. Η όρεξη κόβεται μαχαίρι σαν την προμήθεια των τροφίμων στην Ουκρανία την περίοδο του λιμού (Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας ή Γολoντομόρ, 1932-1933), όταν οι Σοβιετικοί ξεπάστρευαν τα ανεπιθύμητα τμήματα του πληθυσμού τους.
Τέτοια έλλειψη εμπνεύσεως, νερόβραστο αποτέλεσμα, παραβιάσεις του μέτρου και εκβιασμού της ομοιοκαταληξίας (π.χ. δρόμο - τροχονόμο) δεν θα περίμενες ούτε από κουκουέδες. Φυσικά, δεν θα το περίμενες επειδή έχεις εκπαιδευτεί σαν σκύλος του Παβλόφ (από τα σχολεία, την τιβί, τα ΜΜΕ και τα πανεπιστήμια) να πιστεύεις ότι η Αριστερά κάνει τέχνη, ενώ θα έπρεπε να έχεις υποψιαστεί ότι είναι… μυρωδιάδες από τα ελάχιστα εισιτήρια που κόβουν οι «στρατευμένες» ταινίες των αριστερών σκηνοθετών.
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου