Χούντα χωρίς τανκς

Το κυβερνητικό παρακράτος έδωσε τα ρέστα του για να διαλύσει το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Η αστυνομία, έξω από κάθε λογική, έριξε βροχή δακρυγόνων στην καρδιά της διαδήλωσης, για να… σταματήσει μια χούφτα ανθρώπων που της έδωσε την αφορμή να τα ρίξει.

Η δημοκρατία καρκινοβατεί πια στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση του Τσίπρα βρίσκεται πια μισό βήμα πριν από τον ανοιχτό ολοκληρωτισμό. Στην πραγματικότητα, μια ιδιότυπη μορφή χούντας κυβερνά πια αυτόν τον τόπο. Μιας χούντας που δεν έχει τανκς – άλλωστε δεν της χρειάζονται.

Μια κυβέρνηση με δεδηλωμένη που αφού πρώτα στηρίχθηκε από μία άθλια πολιτική συναλλαγή, το αμέσως επόμενο βήμα της ήταν να καταφύγει σε ακραία αστυνομική καταστολή για να διαλύσει ουσιαστικά μια τεράστια διαδήλωση η οποία δεν της αρέσει. Μια κυβέρνηση που φιμώνει πια τον ελληνικό λαό με τα δακρυγόνα. Και που ετοιμάζεται να ψηφίσει μια συμφωνία που βρίσκει αντίθετη τη συντριπτική πλειοψηφία του.

Ακόμα και ο Ζάεφ υπήρξε πιο γενναίος και πιο τίμιος από τον Τσίπρα, που κρύβεται πλέον πίσω από τα χημικά και τα ΜΑΤ. Ο Ζάεφ έκανε δημοψήφισμα. Ο Τσίπρας όχι απλώς δεν έκανε, αλλά χτύπησε ωμά ακόμα και τη διαδήλωση για τη Μακεδονία.

Ολα αυτά, ουδεμία σχέση με δημοκρατία έχουν. Συνιστούν ξεκάθαρες εκφάνσεις ολοκληρωτισμού που η Ελλάδα δεν έχει ξαναζήσει εδώ και δεκαετίες.

Χούντα σήμερα δεν σημαίνει αναγκαστικά και μόνον τανκς στους δρόμους. Σημαίνει όμως θεσμική εκτροπή, σημαίνει μεθόδους παρακράτους, σημαίνει ωμή εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης για πολιτικές διώξεις, σημαίνει κάθετη αντίθεση και ευθεία σύγκρουση με το πρόδηλο λαϊκό αίσθημα. Οπως και σημαίνει να διαστρεβλώνει πλήρως κανείς την εντολή που έχει λάβει στις κάλπες και στα δημοψηφίσματα.

Ο Τσίπρας τα έχει κάνει όλα αυτά. Και όχι μόνον.

Η εξουσία του μπορεί να μην έχει, ακόμα, τη σφραγίδα της παρανομίας και της κατάλυσης του Συντάγματος, έχει όμως πλέον όλη την ουσία τους.

Γεώργιος Π. Μαλούχος

Έτσι «πούλησαν» τη μεγάλη συγκέντρωση για τη Μακεδονία

Το πρώτο μέρος του σχεδίου ήταν η απαξίωση και η στοχοποίηση. Όσοι θα πήγαιναν στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία είναι εθνιστικές, γραφικοί, ακραίοι, όψιμοι υπερασπιστές μιας χαμένης υπόθεσης ή ακόμη και επαγγελματίες Μακεδονομάχοι.

Τα troll του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και μία εβδομάδα έπιασαν δουλειά στο διαδίκτυο και μαζί με τα επίσημα troll, τους γραφιάδες σε εφημερίδες και sites που ελέγχονται από τα υπόγεια του Μαξίμου, έφτιαξαν το κλίμα. Η συγκέντρωση για τη Μακεδονία στο Σύνταγμα έπρεπε να περάσει στην κοινή γνώμη ως μια συνάντηση απελπισμένων ακροδεξιών που δεν θέλουν την Ελλάδα μια ανοικτή χώρα αλλά που θέλγονται από ακραίους πολιτικούς οι οποίοι κατά κύριο λόγο βρίσκονται στη Νέα Δημοκρατία.

Το δεύτερο μέρος του σχεδίου ήταν η αποδόμηση. «Η συγκέντρωση θα ήταν μικρή», «λίγοι θα πάνε στο Σύνταγμα», «είναι νόμιμη η διαδήλωση αλλά πρέπει να απομονωθούν οι ακραίοι», όπως είπε και ο πρωθυπουργός.

Τα troll έπιασαν και πάλι δουλειά. Μέχρι και λογαριασμούς άνοιξαν με τίτλο «γιατί δεν θα πάω στο Σύνταγμα». Ανέβηκαν άρθρα από το προηγούμενο συλλαλητήριο, άρχισαν και οι αναλυτές να λένε πόσο σημαντική και ωφέλιμη για την Ελλάδα είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Μέχρι και βίντεο με δηλώσεις στελεχών της ΝΔ που έλεγαν ότι είναι υπέρ της σύνθετης ονομασίας ανασύρθηκαν. Λες και η ΝΔ αυτή την ώρα αντιδρά στη σύνθετη ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» κι όχι στην άθλια συμφωνία που αφήνει παράθυρα για αλυτρωτισμούς και που επιτρέπει να φύγει μέσα σε μια νύχτα ο γεωγραφικός προσδιορισμός «Βόρεια» και να μείνει το «Μακεδονία» μόνο του. Όπως και «μακεδονικός λαός», «μακεδονική γλώσσα».

Η γλώσσα

Η επιχείρηση αποδόμησης των αντίθετων επιχειρημάτων έφτασε στο σημείο να στήσει μέχρι και μια ιστορία για αναγνώριση της μακεδονικής γλώσσας το 1977, παρά το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές εκείνης της υπόθεσης, καθηγητές γλωσσολογίας, διαψεύδουν κατηγορηματικά ότι έγινε τέτοια αναγνώριση.

Βεβαίως, στην προπαγάνδα που στήθηκε από προχθές δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει και η επίσημη πλευρά. Πολλές χιλιάδες ευρώ σπαταλήθηκαν για να δημοσιευτεί η συμφωνία των Πρεσπών και η ρηματική διακοίνωση προκειμένου να «ενημερωθούν» οι πολίτες. Χωρίς βεβαίως καμιά απάντηση γιατί αναφέρεται ο «μακεδονικός λαός» στα επίσημα έγγραφα και χωρίς να απαντά κανείς γιατί θα πρέπει να απλός πολίτης να καταλάβει ένα διπλωματικό έγγραφο από τη στιγμή που ούτε η κυβέρνηση δεν του το εξηγεί και σπεύδει μέσα σε πέντε ημέρες να το κάνει νόμο του κράτους.

Και το τρίτο μέρος του σχεδίου ήταν η διάλυση της συγκέντρωσης. Δεν έπρεπε να φανεί ότι η διαδήλωση για το Μακεδονικό ήταν μεγάλη και η κυβέρνηση έπρεπε να τελειώσει. «Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Λίγη ώρα μετά τις 2 λοιπόν έκαναν την εμφάνισή τους οι «γνωστοί – άγνωστοι».

Η προβοκάτσια

Νεαροί που δεν είχαν καμιά σχέση με τη διαδήλωση, με κράνη, μάσκες για χημικά (λες και ήξεραν), με κουκούλες στα πρόσωπα, κινήθηκαν προς τις αστυνομικές δυνάμεις. Τυχαίο, αλλά λίγη ώρα πριν στα Προπύλαια υπήρχε αντισυγκέντρωση από ομάδα αντιεξουσιαστών.

Οι νεαροί βγήκαν από τον κόσμο και προσπάθησαν να ανέβουν στα σκαλιά που οδηγούν στο περιστύλιο της Βουλής.

Δεν υπήρχε περίπτωση η Αστυνομία τους αφήσει (αν και κάποια άλλη φορά, είχε αφήσει άλλους να φτάσουν ακόμη και μέχρι την είσοδο στο Κοινοβούλιο. Όμως εκείνοι ήταν… αριστερών προδιαγραφών διαδηλωτές, σαν κι αυτούς που ο Νίκος Βούτσης ήθελε να μεταφέρει με ταξί).

Ετσι ξεκίνησαν τα επεισόδια, έτσι τα ΜΑΤ επιστράτευσαν δεκάδες χημικά τα οποία έριξαν όχι στους κουκουλοφόρους αλλά σε εκατοντάδες συγκεντρωμένους στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Η προβοκάτσια προφανής μιας και μέσα σε λίγα λεπτά η συγκέντρωση διαλύθηκε. Δεκάδες παιδιά και γυναίκες δέχονταν τις πρώτες βοήθειες καθώς δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν. Οργισμένοι πολίτες που ήρθαν από όλα τα μέρη της Ελλάδας φώναζαν για την μεγάλη αδικία, να μην μπορούν να διαδηλώσουν γι’ αυτό που πιστεύουν. Από τα μεγάφωνα προέτρεπαν τον κόσμο να φύγει, να απομακρυνθούν τα παιδιά ενώ η Αστυνομία έπαιζε το δικό της παιχνίδι.

Αφού «είδε» μόλις 60 χιλιάδες διαδηλωτές, δεν «είδε» τα χημικά που έπεσαν κατά δεκάδες. Δεν είδε τους πνιγμένους στα δακρυγόνα πολίτες αλλά ανακοίνωσε τραυματίες… αστυνομικούς. Δεν αντιλήφθηκε τις επιθέσεις σε βάρος δημοσιογράφων, ούτε διαπίστωσε ότι οι νεαροί που διαδήλωναν πριν στα Προπύλαια στη συνέχεια παρεισέφρησαν στη συγκέντρωση.

Για την κυβέρνηση τα επεισόδια τα έκαναν μόνο οι χρυσαυγίτες, αυτοί έκαναν την προβοκάτσια σε μια προφανή προσπάθεια αποπροσανατολισμούς της κοινής γνώμης και «συριζοποίησης» της πραγματικότητας.

Η προσφυγή στο λαό

Και κάπως έτσι, άδοξα, ολοκληρώθηκε μια μεγάλη συγκέντρωση που η κυβέρνηση ήθελε από την αρχή να «κοντύνει». Γιατί πρόκειται για μια κυβέρνηση που φοβάται τη λαϊκή βούληση. Αν δεν φοβόταν, αν τηρούσε τις δημοκρατικές αρχές και τις αξίες της Αριστεράς θα προσέφευγε στον ελληνικό λαό. Είτε με εκλογές, είτε με δημοψήφισμα.

Αν ο κ. Τσίπρας έχει δίκιο για το Μακεδονικό ας το εξηγήσει στον ελληνικό λαό κι όχι να καταφεύγει σε πλαστές πλειοψηφίες – κουρελούδες στη Βουλή.

Αλλωστε, δεν μπορεί να έχει νομιμότητα μια κύρωση της συμφωνίας από βουλευτές – γυρολόγους οι οποίοι στις επόμενες εκλογές θα έχουν εξαφανιστεί. Ούτε βεβαίως κι από κόμματα – σφραγίδες, δηλαδή κόμματα που δεν έχουν πλέον καμιά αναφορά στην κοινωνία.

Ο Αλέξης Τσίπρας φοβάται γι’ αυτό και δεν θέλει να μάθει μια είναι η γνώση του ελληνικού λαού. Αν πήγαν στο συλλαλητήριο μόλις 60.000 πολίτες τότε μπορεί η πλειοψηφία της κοινωνίας να είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Αλλά αυτό μπορούμε να το μάθουμε μόνο αν προσφύγει η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό.

Πηγή