Το κλισέ της πεντηκονταετίας: νέες τουρκικές προκλήσεις. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, πρόεδρος, υπουργός κ.ά. είπε ότι...
Ερχεται ο άλλος στο σπίτι σου. Παραβιάζει το άσυλό σου. Κάνει... τέρατα σε βάρος των αγαπημένων σου προσώπων. Βρίζει, σε φτύνει, σε κλέβει, σου κουνάει το χέρι απειλητικά και σου λέει ότι οτιδήποτε άλλο έχει πράξει σε βάρος σου στο παρελθόν καλώς το έπραξε και θα κάνει κι άλλα· όχι τα ίδια με το παρελθόν, αλλά πολύ χειρότερα. Κι εσύ πώς αντιδράς; Παίρνεις ένα μειλίχιο υφάκι δίποδου γαλακτομπούρεκου, του λες ότι αυτά που έκανε και είπε διαταράσσουν τις σχέσεις σας, δεν βοηθούν στην επίλυση των διαφορών σας, ότι παραβιάζει τον νόμο, αλλά εσύ δεν πρόκειται να τον ακολουθήσεις σ' αυτό το ολισθηρό μονοπάτι που έχει επιλέξει, αντίθετα θα συνεχίσεις να επενδύεις χρόνο και προσπάθεια στην κατεύθυνση της εξομάλυνσης των μεταξύ σας σχέσεων.
Εκείνος μόλις ακούει όλες τούτες τις μύξες και τα σάλια χασκογελάει και επαναλαμβάνει όσα είπε. Κι εσύ τι κάνεις; Πάλι παίρνεις μειλίχιο υφάκι δίποδου γαλακτομπούρεκου και ψελλίζεις περιδεής ότι, «αν χρειαστεί», θα πράξεις το καθήκον σου.
Ολα τα παραπάνω είναι μεταφορά σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων του έργου που βλέπουμε να παίζεται τις τελευταίες δεκαετίες με τους Τούρκους. Κατέχουν την Κύπρο, δεν την αναγνωρίζουν, διεκδικούν Θράκη, Αιγαίο, απειλούν, κάνουν παραβιάσεις, εμβολίζουν πλοία, καίνε τα δάση μας και δολοφονούν Ελληνες της Κύπρου στην πράσινη γραμμή, ειρωνεύονται, σαρκάζουν κι εμείς, τι; Ψηφίζουμε και χρυσοπληρώνουμε περιδεή ανθρωπάκια που πετάνε πού και πού κάνα δεκάρικο περί... Θερμοπυλών και «μολών λαβέ». Ποιοι είναι αυτοί που θα γίνουν (σε καμιά χιλιετία) «Λεωνίδες»; Αυτοί που φοβούνται να πάνε έως το περίπτερο χωρίς φρουρά και σίγουρα θα κοψοχολιαστούν, αν δουν αναπάντητη κλήση από πρεσβεία ισχυρής χώρας στο τηλέφωνό τους.
Σοφόν το σαφές: Αν σε «προκαλούν» εμπράκτως κι εσύ απαντάς με λεκτικές ροζ μπουρμπουλήθρες «απειλώντας» ότι θα ξυπνήσει ο πολέμαρχος μέσα σου, απλά χάνεις μια κανονική μάχη για λογαριασμό των Ελλήνων. Εσύ συνεχίζεις να πληρώνεσαι τη μισθάρα και οι Ελληνες συνεχίζουν να καταβάλλουν το τίμημα της ανανδρίας και της ανικανότητάς σου.
Ολα τα παραπάνω είναι μεταφορά σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων του έργου που βλέπουμε να παίζεται τις τελευταίες δεκαετίες με τους Τούρκους. Κατέχουν την Κύπρο, δεν την αναγνωρίζουν, διεκδικούν Θράκη, Αιγαίο, απειλούν, κάνουν παραβιάσεις, εμβολίζουν πλοία, καίνε τα δάση μας και δολοφονούν Ελληνες της Κύπρου στην πράσινη γραμμή, ειρωνεύονται, σαρκάζουν κι εμείς, τι; Ψηφίζουμε και χρυσοπληρώνουμε περιδεή ανθρωπάκια που πετάνε πού και πού κάνα δεκάρικο περί... Θερμοπυλών και «μολών λαβέ». Ποιοι είναι αυτοί που θα γίνουν (σε καμιά χιλιετία) «Λεωνίδες»; Αυτοί που φοβούνται να πάνε έως το περίπτερο χωρίς φρουρά και σίγουρα θα κοψοχολιαστούν, αν δουν αναπάντητη κλήση από πρεσβεία ισχυρής χώρας στο τηλέφωνό τους.
Σοφόν το σαφές: Αν σε «προκαλούν» εμπράκτως κι εσύ απαντάς με λεκτικές ροζ μπουρμπουλήθρες «απειλώντας» ότι θα ξυπνήσει ο πολέμαρχος μέσα σου, απλά χάνεις μια κανονική μάχη για λογαριασμό των Ελλήνων. Εσύ συνεχίζεις να πληρώνεσαι τη μισθάρα και οι Ελληνες συνεχίζουν να καταβάλλουν το τίμημα της ανανδρίας και της ανικανότητάς σου.
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου