Βασίλειος Γ. Ιακωβίδης, Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών
Από τις συναντήσεις μας το 1980
Από τις συναντήσεις μας το 1980
1.Οι άλλοι δικαιούνται να μας βασανίζουν, χτυπούν, βρίζουν, περιφρονούν. Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε τα ίδια. Το δικαίωμά μας το φυλάει ο Χριστός στην άλλη ζωή.
2.Το καλό δεν είναι καλό, αν δεν έχει μέσα του το στοιχείο της αυταπάρνησης, της στερήσεως από κάτι που μας ανήκει και είναι χρήσιμο σε μας.
3.Ο άνθρωπος που ενεργεί με την καρδιά και όχι το μυαλό τα πάντα δύναται, γιατί η καρδιά είναι η πιο μεγάλη δύναμη του ανθρώπου. Ό,τι αγαπάς με την καρδιά σου δεν κουράζεσαι να το κάνεις, έστω κι αν θέλει πολύ κόπο. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι στους οποίους υπερτερεί η καρδιά (έναντι της λογικής) έχουν απεριόριστες δυνατότητες δημιουργικής δράσεως εκεί που αγαπούν.
4.Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε πρόβλημα, ερώτημα δεν μπορούμε να απαντήσουμε με ένα ναι ή με ένα όχι. Χρειάζεται πολλές φορές να περιμένουμε, να κάνουμε υπομονή, ν’ αναβάλλουμε την απάντηση μέχρις ότου δείξει ο Θεός και ξεκαθαρίσει η κατάσταση.
5.Όταν σε κάτι διαφωνείς με τη σύζυγο, πες τη γνώμη σου, αλλά υποχώρησε στο θέλημά της κι, αν βγει ζημιά από το θέλημά της, μην της πεις «Είδες; Έγινε το δικό σου και την πάθαμε», γιατί τότε θα αρχίσει τις δικαιολογίες.
6.Η αρρώστια της εποχής μας είναι ότι πιστεύουμε στους λογισμούς. Δεν χρησιμοποιούμε ούτε τη λογική. Χρειάζεται να μην πιστεύουμε στους λογισμούς, γιατί μπορεί να μας τρελάνουν. Χωρίς να έχουμε τίποτε, αγωνιούμε «μήπως έχω καρδιά; Μήπως έχω καρκίνο;» και δώστου εξετάσεις.
7.Ευτυχώς που η ζωή αυτή με τα βάσανά και τις θλίψεις της τελειώνει γρήγορα. Αν ζούσαμε 700-1000 χρόνια, η ζωή θα ήταν αφόρητη, σωστή κόλαση. Ο Θεός κολοβώνει τις ημέρες για τους εκλεκτούς.
8.Υπάρχει παιδί που του αρκεί να του δώσεις μια συμβουλή, μια εντολή από μακριά και προχωρεί στη ζωή σωστά. Και υπάρχει άλλο που κολλάει απάνω σου και θέλει χάδι, στοργή. Αλίμονο αν του πεις κι αυτού τα ίδια ή, ακόμη χειρότερα, δεν έχω καιρό, έχω δουλειά, το σκότωσες.
9.Μερικές φορές η πνευματική μας πρόοδος δεν φαίνεται, γιατί ο διάβολος πολλαπλασιάζει τους πειρασμούς, τις επιθέσεις κι από παντού φαίνεται ότι νικιόμαστε. Σήμερα έχει να κάνεις μ’ ένα δαίμονα κι αύριο με δέκα. Και φαίνεται πως είσαι ο ίδιος ή και χειρότερος παρά τις προσπάθειες και τον αγώνα σου.
10.Αυτοί που το ρίχνουν στη σαρκική ζωή, το κάνουν, για να ξεφύγουν από το άγχος που τους διακατέχει.
11.Οι άνθρωποι σήμερα χωρίζονται σε κατσίκια και πρόβατα. Τα κατσίκια αγρίεψαν και χτυπούν τα πρόβατα. Τα πρόβατα, για να προφυλαχθούν από τα χτυπήματα, μαζεύονται γύρω από τον Ποιμένα (τον Κύριο) στην Εκκλησία. Κι έτσι πραγματοποιείται αυτό που λέγει ο Κύριος «και γενήσεται μία ποίμνη και εις ποιμήν». Όχι, δεν θα γίνει αυτό με τον διάλογο του Πατριάρχη με τον Πάπα. Έτσι θα γίνει. Σήμερα οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σ’ αυτούς που αρνούνται τελείως τον Χριστό και σ’ αυτούς που ακολουθούν τον Χριστό. Έτσι θα δούμε στις πόλεις τους ανθρώπους που ακολουθούν το διάβολο να αμαρτάνουν μ’ όλη την ψυχή τους, να δίνονται πέρα για πέρα στη ζωή της αμαρτίας. Κι αυτοί που ακολουθούν τον Χριστό να είναι θερμοί, να αγρυπνούν, να προσεύχονται θερμά, να κάνουν παρακλήσεις. Χλιαροί δεν θα υπάρχουν. Οι πρώτοι θα πορεύονται όλο και πιο πολύ στο δρόμο της απωλείας και της αρνήσεως, για να φτάσουν κάποτε στον γκρεμό. Εκεί ξαφνικά θα συνέλθουν μπροστά στο δρόμο της καταστροφής. Και θα γυρίσουν πίσω στον Χριστό, όμως, πολλοί απ’ αυτούς θα είναι σακατεμένοι και πληγωμένοι, αλλά θα έχουν τόσο πολύ σιχαθεί την αμαρτωλή ζωή τους, ώστε όταν τους παροτρύνει κανείς να ξαναγυρίσουν σ’ αυτή, θα αισθάνονται βαθειά αποστροφή και δεν θα θέλουν ν’ ακούσουν. Έτσι θα επιστρέψουν στον Κύριο και τότε θα γίνει η Κρίσις.
12.Ο Θεός μας χαϊδεύει με τη Χάρη Του, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί έχουμε το νου μας στις μέριμνες του βίου (όπως τα παιδιά στα παιχνίδια τους και δεν καταλαβαίνουν το χάδι των γονιών). Αν απαγκιστρωθούμε από τις μέριμνες, θα νιώσουμε το απαλό χάδι της Χάρης και δεν θα θέλουμε να ξαναγυρίσουμε σ’ αυτές.
13.Σ’ αυτόν τον κόσμο περνάμε εξετάσεις, για να προβιβασθούμε στην άλλη ζωή. Και οι εξετάσεις αυτές είναι οι πειρασμοί. Πρέπει να τους περάσουμε, να επιτύχουμε, να νικήσουμε, για να προβιβαστούμε.
2.Το καλό δεν είναι καλό, αν δεν έχει μέσα του το στοιχείο της αυταπάρνησης, της στερήσεως από κάτι που μας ανήκει και είναι χρήσιμο σε μας.
3.Ο άνθρωπος που ενεργεί με την καρδιά και όχι το μυαλό τα πάντα δύναται, γιατί η καρδιά είναι η πιο μεγάλη δύναμη του ανθρώπου. Ό,τι αγαπάς με την καρδιά σου δεν κουράζεσαι να το κάνεις, έστω κι αν θέλει πολύ κόπο. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι στους οποίους υπερτερεί η καρδιά (έναντι της λογικής) έχουν απεριόριστες δυνατότητες δημιουργικής δράσεως εκεί που αγαπούν.
4.Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε πρόβλημα, ερώτημα δεν μπορούμε να απαντήσουμε με ένα ναι ή με ένα όχι. Χρειάζεται πολλές φορές να περιμένουμε, να κάνουμε υπομονή, ν’ αναβάλλουμε την απάντηση μέχρις ότου δείξει ο Θεός και ξεκαθαρίσει η κατάσταση.
5.Όταν σε κάτι διαφωνείς με τη σύζυγο, πες τη γνώμη σου, αλλά υποχώρησε στο θέλημά της κι, αν βγει ζημιά από το θέλημά της, μην της πεις «Είδες; Έγινε το δικό σου και την πάθαμε», γιατί τότε θα αρχίσει τις δικαιολογίες.
6.Η αρρώστια της εποχής μας είναι ότι πιστεύουμε στους λογισμούς. Δεν χρησιμοποιούμε ούτε τη λογική. Χρειάζεται να μην πιστεύουμε στους λογισμούς, γιατί μπορεί να μας τρελάνουν. Χωρίς να έχουμε τίποτε, αγωνιούμε «μήπως έχω καρδιά; Μήπως έχω καρκίνο;» και δώστου εξετάσεις.
7.Ευτυχώς που η ζωή αυτή με τα βάσανά και τις θλίψεις της τελειώνει γρήγορα. Αν ζούσαμε 700-1000 χρόνια, η ζωή θα ήταν αφόρητη, σωστή κόλαση. Ο Θεός κολοβώνει τις ημέρες για τους εκλεκτούς.
8.Υπάρχει παιδί που του αρκεί να του δώσεις μια συμβουλή, μια εντολή από μακριά και προχωρεί στη ζωή σωστά. Και υπάρχει άλλο που κολλάει απάνω σου και θέλει χάδι, στοργή. Αλίμονο αν του πεις κι αυτού τα ίδια ή, ακόμη χειρότερα, δεν έχω καιρό, έχω δουλειά, το σκότωσες.
9.Μερικές φορές η πνευματική μας πρόοδος δεν φαίνεται, γιατί ο διάβολος πολλαπλασιάζει τους πειρασμούς, τις επιθέσεις κι από παντού φαίνεται ότι νικιόμαστε. Σήμερα έχει να κάνεις μ’ ένα δαίμονα κι αύριο με δέκα. Και φαίνεται πως είσαι ο ίδιος ή και χειρότερος παρά τις προσπάθειες και τον αγώνα σου.
10.Αυτοί που το ρίχνουν στη σαρκική ζωή, το κάνουν, για να ξεφύγουν από το άγχος που τους διακατέχει.
11.Οι άνθρωποι σήμερα χωρίζονται σε κατσίκια και πρόβατα. Τα κατσίκια αγρίεψαν και χτυπούν τα πρόβατα. Τα πρόβατα, για να προφυλαχθούν από τα χτυπήματα, μαζεύονται γύρω από τον Ποιμένα (τον Κύριο) στην Εκκλησία. Κι έτσι πραγματοποιείται αυτό που λέγει ο Κύριος «και γενήσεται μία ποίμνη και εις ποιμήν». Όχι, δεν θα γίνει αυτό με τον διάλογο του Πατριάρχη με τον Πάπα. Έτσι θα γίνει. Σήμερα οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σ’ αυτούς που αρνούνται τελείως τον Χριστό και σ’ αυτούς που ακολουθούν τον Χριστό. Έτσι θα δούμε στις πόλεις τους ανθρώπους που ακολουθούν το διάβολο να αμαρτάνουν μ’ όλη την ψυχή τους, να δίνονται πέρα για πέρα στη ζωή της αμαρτίας. Κι αυτοί που ακολουθούν τον Χριστό να είναι θερμοί, να αγρυπνούν, να προσεύχονται θερμά, να κάνουν παρακλήσεις. Χλιαροί δεν θα υπάρχουν. Οι πρώτοι θα πορεύονται όλο και πιο πολύ στο δρόμο της απωλείας και της αρνήσεως, για να φτάσουν κάποτε στον γκρεμό. Εκεί ξαφνικά θα συνέλθουν μπροστά στο δρόμο της καταστροφής. Και θα γυρίσουν πίσω στον Χριστό, όμως, πολλοί απ’ αυτούς θα είναι σακατεμένοι και πληγωμένοι, αλλά θα έχουν τόσο πολύ σιχαθεί την αμαρτωλή ζωή τους, ώστε όταν τους παροτρύνει κανείς να ξαναγυρίσουν σ’ αυτή, θα αισθάνονται βαθειά αποστροφή και δεν θα θέλουν ν’ ακούσουν. Έτσι θα επιστρέψουν στον Κύριο και τότε θα γίνει η Κρίσις.
12.Ο Θεός μας χαϊδεύει με τη Χάρη Του, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί έχουμε το νου μας στις μέριμνες του βίου (όπως τα παιδιά στα παιχνίδια τους και δεν καταλαβαίνουν το χάδι των γονιών). Αν απαγκιστρωθούμε από τις μέριμνες, θα νιώσουμε το απαλό χάδι της Χάρης και δεν θα θέλουμε να ξαναγυρίσουμε σ’ αυτές.
13.Σ’ αυτόν τον κόσμο περνάμε εξετάσεις, για να προβιβασθούμε στην άλλη ζωή. Και οι εξετάσεις αυτές είναι οι πειρασμοί. Πρέπει να τους περάσουμε, να επιτύχουμε, να νικήσουμε, για να προβιβαστούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου