ΟΔΗΓΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΚΛΟΓΩΝ

Ασκοπο να ασχοληθείς με τα κοινά αν δεν πιστεύεις κάπου. 

Η πίστη είναι η άγκυρα στη θύελλα των καιρών

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο στον εαυτό του, γιατί δεν αρκεί. Είναι πολύ «λίγος» για να βασιστεί μια ύπαρξη μόνο σε αυτόν. Αλλωστε, αυτό που λέμε «εαυτός» είναι όλο δανεικό, εφήμερο, διαρκώς μεταβαλλόμενο. Γονίδια, DNA πήραμε από μαμά και μπαμπά, που κι εκείνοι τα πήραν από τους δικούς τους γονείς κ.ο.κ. Αντιλήψεις, ιδέες, στερεότυπα, πεποιθήσεις, προλήψεις και στάση ζωής από άλλους. Μας έχουν επηρεάσει ο Χριστός, ο Πλάτων, ο Ομηρος, ο Βαμβακάρης, ο Γρηγόριος Παλαμάς, ο Καζαντζίδης, ο Καβάφης, ο Πίνδαρος, ο Καρκαβίτσας, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, ο βασιλεύς Γεώργιος, ο Κολοκοτρώνης, η ταινία «Η έβδομη σφραγίδα» του Μπέργκμαν, η μεξικανική τεκίλα, ο Μότσαρτ, η μαστίχα Χίου κι άλλα μύρια γεγονότα, μορφές, πράγματα, σκέψεις και κατασκευές.

Αυτοί οι άλλοι που μας επηρέασαν αναπαρήγαγαν μια δική τους εκδοχή απ' όσα άκουσαν, είδαν, ένιωσαν και υποπτεύθηκαν και όλη τούτη η αλυσίδα απλώνεται πίσω στον χρόνο σε
αναρίθμητες χιλιετίες. Για τους περισσότερους απ' όσους μας έδωσαν σάρκα και ιδέες δεν υποπτευόμαστε καν ότι υπήρξαν. Αυτό που θεωρούμε «εαυτό» είναι η δυνατότητα και η απόφαση να ανακατεύουμε υλικά και άυλα και να δημιουργούμε τη δική μας υπαρκτική «σαλάτα», πάντα με τους περιοριστικούς κανόνες των φυσικών νόμων και των κοινωνικώς «αποδεκτών» μεθόδων και πρακτικών.

Αυτό που νομίζουμε ότι είναι «εαυτός» αποτελεί κάτι τόσο παροδικό όσο οι εντυπώσεις μας για τα πράγματα και τους ανθρώπους. Κάθε μέρα που περνά μετενσαρκωνόμαστε σε κάτι νέο. Τη Δευτέρα αγαπάμε το ταίρι μας, την Τρίτη μάς προδίδει, την Τετάρτη χωρίζουμε και την Πέμπτη χαιρόμαστε την ελευθερία μας και λυπόμαστε για τη μοναξιά μας.

Χωρίς πίστη, που λειτουργεί σαν φάρος που δείχνει τη σωστή ρότα προς την πνευματική τελείωση και σαν έρμα που μας γλιτώνει από τον φρικτό παρασυρμό των περιστάσεων, δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στον αγώνα του βίου.

Ενας πολιτικός που δεν πιστεύει πουθενά παρά μόνο στο γέμισμα της τσέπης και στο άδειασμα, στην εκτόνωση των τοξικών απωθημένων του είναι διαρκώς απελπισμένος - ακόμα κι όταν νιώθει «νικητής». Αυτή δε η απελπισία του σαν αρρώστια απλώνεται παντού...
adiavroxoi