ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ

      ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

      569 Β. Ο παλαιός νόμος καθιστούσε βασιλείς όπως καί ιερείς μέ τή χρίση. 

Ο θεσμός όμως τής εκκλησίας καθιστά βασιλείς μέ τή χρίση καί ιερείς μέ τήν επίθεση τών χειρών καί τήν επίκληση τού Αγίου Πνεύματος.

Αυτό δείχνει ότι καί τό ένα καί τό άλλο φέρνουν τά ίδια αποτελέσματα καί έχουν τήν ίδια δύναμη.

Έπειτα καί ώς πρός τά ονόματα συνδέονται μεταξύ τους. Χρίση ονομάζεται η χειροτονία καί κοινωνία Πνεύματος τό Χρίσμα.....τή χειροτονία τών ιερέων ονομάζουν χρίση καί αντίστροφα αυτοί πού μυούνται στό Μυστήριο τού Μύρου είναι κοινωνοί τού Αγίου Πνεύματος.....γιαυτό η τελετή ονομάζεται σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου.

520 Α. Καί αφού έτσι γεννηθούμε καί σφραγισθούμε μέ τόν Χριστό σάν μέ κάποιο σχήμα καί κάποια μορφή, γιά νά μήν προσλάβουμε κανένα άλλο σχήμα, ο Ίδιος κρατά τίς εισόδους τής ζωής.

573 Α. Τό Μύρο εισάγει τόν Ίδιο τόν Κύριο Ιησού, στόν Οποίο εναπόκειται όλη η σωτηρία τών ανθρώπων καί κάθε ελπίδα αγαθών, από τόν Οποίο έχουμε τήν κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος καί μέ τόν Οποίο οδηγούμαστε στόν Πατέρα. Γιατί, ενώ από κοινού η Αγία Τριάς πραγματοποιεί τήν ανάπλαση τών ανθρώπων, αυτουργός είναι μόνος ο Λόγος.

576 Α. Μεταδίδεται πραγματικά λοιπόν τό Άγιο Πνεύμα. Σέ ορισμένους γιά νά μπορέσουν νά ωφελήσουν τούς άλλους καί νά οικοδομήσουν, όπως λέει ο Παύλος, τήν εκκλησία προφητεύοντας γιά τά μέλλοντα ή διδάσκοντας τά Μυστήρια τού Θεού, ή θεραπεύοντας ασθένειες μέ τό λόγο τους.....

Υποκινήται από τό Θεό η προαίρεση γιά νά υποτάξουμε τά πάθη, νά γίνουμε φιλάνθρωποι καί δίκαιοι. Γιατί, καθώς υπάρχουν θηριώδεις κακίες στούς ανθρώπους, πού ενεργούνται από τά πονηρά πνεύματα, έτσι καί από τήν αντίθετη πλευρά υπάρχουν θείες καί πέρα από τόν ανθρώπινο νόμο αρετές, όταν κίνητρο είναι ο Θεός.

Σχόλιο : Όπως βλέπουμε λοιπόν ενώ ο ανθρώπινος θεσμός χωρίζει τούς ανθρώπους, η εκκλησία είναι τό Μυστήριο τής ενότητος. 

512 Β. Μέ τίς πύλες τών ιερών Μυστηρίων τό παραπέτασμα καί τό μεσότοιχο καταλύθηκε καί αφανίστηκε εντελώς. Αδύνατο νά υψωθεί ξανά φραγμός, νά γίνουν θύρες, νά χωρισθούν μέ τείχος οι κόσμοι μεταξύ τους.

Πρός τί λοιπόν τά σιδερένια τείχη πού επέβαλλε στό ναό ο κληρικαλισμός;

Δέν μάς ξαναγυρνά στήν προ-Χριστού εποχή, υπόδουλους τού κοσμικού φρονήματος;

ΙΔΟΥ ΚΑΙΝΑ ΠΟΙΩ ΠΑΝΤΑ.

Aμέθυστος