Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι μια μαγική προσθήκη ικανοτήτων και χαρισμάτων στον άνθρωπο. Είναι μια απελευθέρωση των δυνατοτήτων της ζωής που δεν έχει τίποτα το άλογο και "υπερφυσικό". Το Πνεύμα επιφοιτά στη φύση μας μεταβάλλοντας όχι το λόγο της φύσης (αυτό που είναι η φύση μας), αλλά τον τρόπο υπάρξεώς της, τον τρόπο συστάσεως της υπόστασής μας. Δεχόμενοι το Πνεύμα του Θεού παύουμε να υπάρχουμε αντλώντας υπόσταση από την αναγκαιότητα της βιολογικής διαδοχής και της αυτονομημένης ατομικότητας. Υπάρχουμε επειδή το θέλημα της αγάπης του Θεού ζωοποιεί και συνιστά και υποστασιάζει το είναι μας. Αυτή η ελευθερία από τη φυσική αναγκαιότητα και ο συντονισμός της ύπαρξής μας με το ζωοποιό θέλημα του Θεού έχει ως οργανικό αποτέλεσμα όλα τα "σημεία" που αναφέρει η Γραφή στη ζωή του Χριστού και των Αποστόλων-¨σημεία¨ που τα ζει αδιάκοπα η Εκκλησία και στα πρόσωπα των αγίων της.
Οι θεραπείες των ασθενών και η γλωσολαλία και η θεολογική σοφία και όποια άλλα χαρίσματα, είναι οι καρποί της αναγέννησης του ανθρώπου ¨εν Αγίω Πνεύματι"¨. Όπως στη γέννηση του ανθρώπου είναι μια θαυμαστή έκπληξη οι πρώτες εκδηλώσεις της ζωής: η πρώτη ανάσα και το πρώτο κλαυθμίρισμα, και αργότερα το πρώτο χαμόγελο και η έκφραση στο βλέμμα και οι πρώτες λέξεις που αρθρώνει το βρέφος- θαυμαστές αλλά και αυτονόητες φανερώσεις της προσωπικότητας που γεννιέται- έτσι θαυμαστοί, αλλά και αυτονόητοι είναι και οι καρποί της αναγέννησης του ανθρώπου "εν Αγίω Πνεύματι". Κι αν δεν γίνονται πάντοτε φανεροί αυτοί οι καρποί, δεν είναι γιατί το Πνεύμα χορηγείται με ποσοτικές διαφοροποιήσεις-¨ου γαρ εκ μέτρου δίδωσιν ο Θεός το Πνεύμα"(Ιω.3,34)-, αλλά γιατί είναι διαφοροποιημένες οπωσδήποτε οι αντιστάσεις θανάτου που αναπτύσσει η ελευθερία μας.
Χρήστος Γιανναράς
ΒΡΥΕΝΙΟΣ
Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΣΤΌ ΣΗΜΕΙΟ,( Ιω. 3,34) ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.
Όχι,λέει για το Άγιο Πνεύμα.Το γράφει καθαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘά μπορούσες νά μάς τό εξηγήσεις λεπτομερέστερα; Οπωσδήποτε αυτές οι αντιστάσεις θανάτου δέν μπορούν νά συγκατοικήσουν μέ τό Αγιο Πνεύμα. Αλλά ίσως εντόπισες κάτι άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ιωάννης ο Πρόδρομος λέει για τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος(Πνεύμα ονομάζει τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος,όχι την ουσία Του).Ότι αυτές υπάρχουν χωρίς μέτρο στην ανθρώπινη φύση του Χριστού(πόσο μάλλον η ουσία).Δηλαδή,δεν μιλάει(εδώ)ο Πρόδρομος για τον Θεό Λόγο,αλλά ΜΟΝΟ για τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα(μιλάει μόνο για την ανθρώπινη φύση του Χριστού).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανθρώπινη φύση τού Χριστού περιέχει τό Αγιο Πνεύμα; Καί η Θεία φύση τί περιέχει; Πάλι τό Αγιο Πνεύμα; Τό Αγιο Πνεύμα είναι τό περιεχόμενο τής Αγίας Τριάδος; Ο Χριστός δέν είναι Πνεύμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χριστός δεν είναι δι'αυτό αξιοπιστος εις αυτούς(τους μαθητες του Προδρόμου),επειδη δηλαδή εχει την ενεργεια του Αγίου Πνευματος.Διοτι δεν χρειαζεται την βοηθεια εξ'αυτου,επειδη ο ιδιος ειναι πληρως αυταρκης.Προσωρινως ομως ομιλει(ο Προδρομος)συμφωνα με την γνωμη των πνευματικώς ατελεστέρων,επειδη επιθυμει να τους ανυψωσει σιγα-σιγα απο τα ταπεινά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σημαινουν αυτα που ειπε ο Προδρομος"οτι ο Θεος δεν ΔΙΔΕΙ το Πνευμα με μετρο";Θελει να καταδειξη οτι ολοι ημεις επηραμεν με μετρο την ενεργεια του Αγιου Πνευματος,(Πνευμα βεβαια εδω ονομαζει την ενεργεια του Αγιου Πνευματος,διοτι αυτη ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ),ενω ο Χριστος εχει αμετρητον και ολοκρηρον ολην την ενεργεια του Αγιου Πνευματος.Εαν ομως η ενεργεια αυτου ειναι αμετρητος,πολυ περισσοτερο θα ειναι η ουσια.
Γι'αυτο και συνεχως καταφεύγει προς τον Πατερα και το Αγιο Πνευμα και απο εκει διαβεβαιωνει τα λεγομενα.
Πάλι τά ίδια επαναλαμβάνεις φίλε.Ταυτίζεις τόν Χριστό μέ τό Αγιο Πνεύμα. Μέ τόν Πουαρό δέν κάνεις θεολογία. Διαβάζεις λάθος βιβλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι ο Πουαρο αυτος που τα λεει,ειναι ο Χρυσοστομος Αντιοχειας!
ΑπάντησηΔιαγραφή*"Γι'αυτο και συνεχως καταφευγει(ο Ιωάννης ο Πρόδρομος)προς τον Πατερα και το Αγιο Πνευμα και απο εκει διαβεβαιωνει τα λεγομενα".
Μονο τον Χρυσοστομο Ιωαννη διαβαζω(και λιγο τον Στουδιτη Θεοδωρο).Ειναι οι Παπες της Ορθοδοξιας!
Καί είσαι σίγουρος γιά τήν γνώση σου. τόσο πού δέν καταλαβαίνεις τίποτε όταν τονίζουμε ότι η αλήθεια τού λόγου τών πατέρων δέν βρίσκεται στά ονόματα. Στόν Αγιο Γρηγόριο Παλαμά βρίσκεται η τελική διάκριση τών πατερικών όρων. Ο θεός καί τό Πνεύμα στούς Πατέρες πολλαχώς λέγεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη πνεύμα είναι μια πολύσημη λέξη. Η πολυσημία την καθιστά μια μη συμβατική λέξη. Το αρχικά σχεδόν μονοσήμαντο, συμβατικό, αναγνωρίσιμο περιεχόμενο της μεταβλήθηκε πολύ γρήγορα, εμπλουτίστηκε και έγινε σύνθετο μέσα από την συνεχή διάχυση της λέξης στα συναφή εννοιολογικά πεδία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παρατηρείται μια αμφίδρομη ροή. Έννοιες οι οποίες έχουν μια συνάφεια με τη λέξη, προσεταιρίζονται την λέξη και ορέγονται να σημανθούν από αυτή. Ενώ η λέξη με ευελιξία σημαίνει αυτό το ενεργό πλήθος των εννοιών. Δηλαδή μια ροή εννοιών συναντά την λέξη που ανταποκρίνεται θετικά σημαίνοντάς τις. Έτσι κατέληξε η λέξη να σημαίνει και να διαπερνά πολλές εννοιολογικές περιοχές. Αποτέλεσμα η δυναμική ανάπτυξη και πολύτροπη κίνηση της, φορές ενσταλάζει στον ουδέτερο παρατηρητή την εντύπωση ότι έχει μια εσωτερική χειραφέτηση που την εμφανίζει, αν δεν την καθιστά, αυτόνομη. Αντίστοιχα φαινόμενα αυτονομίας παρατηρούμε ότι ενέχει και η λέξη ψυχή, η οποία, όπως προείπαμε, ενδιατρίβει στον ίδιο εννοιολογικό τόπο και ενίοτε ταυτίζεται με την λέξη πνεύμα. Το σύνολο των εννοιών που προσπαθούνε να σημάνουνε οι άνθρωποι με την λέξη πνεύμα την ζωογονεί και την ελευθερώνει από την προοπτική ενός συγκεκριμένου χειρισμού δίδοντας της χαρακτηριστικά αυτονομίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προσλαμβάνουμε ως αυτονομία το άθροισμα: i. της αδυναμίας πλήρους πρόσληψης ικανού αριθμού εννοιών που σημαίνονται από την λέξη και ρέουν προς τον άνθρωπο και ii. του διαρκούς εμπλουτισμού της, μέσα από την σήμανση των εννοιών που προκύπτουν ως φυσικό επακόλουθο της κοσμικής ανακατανομής των πραγμάτων, της αποσύνθεσης και της ανασύνθεσης του κοσμικού γίγνεσθαι στην πορεία του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι μερος εργασιας αμεθυστε. Εδω αναφερομαστε στην λεξη πνευμα και οχι στο Αγιο Πνευμα. Απλα δειχνουμε την δυσκολια χειρισμου της λεξης.