Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης
Ασφαλώς, έχετε νοιώσει την εμπειρία να περπατάτε και, ξαφνικά, να νοιώσετε ένα ρεύμα αέρα, το απρόσμενο φύσημα ενός ανέμου, να σας παρασέρνει και να σας τυλίγει. Αν μάλιστα αυτό το ρεύμα είναι δυνατό, μπορεί ακόμη και να σας κάνει να αισθάνεστε ότι μόλις που τα πόδια σας ακουμπάνε στο έδαφος.
Ο πολιτισμικός πόλεμος που δημιούργησε τα ήθη και τις κοσμοθεωρίες της μοντέρνας και μεταμοντέρνας εποχής, βασίστηκε ακριβώς επάνω στην δημιουργία ρευμάτων, όχι φυσικά ανέμου, αλλά φιλοσοφιών, ιδεολογιών, τεχνών, ψυχολογιών και νοοτροπιών. Αυτή η ικανότητα δημιουργίας ρευμάτων, αγαπητοί αναγνώστες, θεωρείται η «τέχνη των τεχνών και η επιστήμη των επιστημών», από εκείνους τους κύκλους που αποσκοπούσαν στην ανατροπή του Παραδοσιακού πολιτισμού.
Τα κύρια ρεύματα που δημιουργήθηκαν ως όπλα στην υπηρεσία της αντι-παραδοσιακής δράσης κατευθύνθηκαν σε έξι τομείς:
ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ: Αναρίθμητα φιλοσοφικά συστήματα που αρνήθηκαν κάθε δυνατότητα υπερβατικής διασύνδεσης του ανθρώπου και, κατά συνέπεια, αμφισβήτησαν την έννοια της «αντικειμενικής αλήθειας». Έτσι, η φιλοσοφία με την πάροδο του χρόνου τέθηκε αποκλειστικά στην υπηρεσία των ανθρωπίνων νοητικών διεργασιών, που όντας ανθρώπινες, πολλές φορές έχουν και το στοιχείο της νοσηρότητας, ψυχικής ή πνευματικής.
ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: Σε αυτόν τον τομέα φύσηξαν ταυτόχρονα τρία είδη ρευμάτων: Το πρώτο ρεύμα έφερε την υποκειμενική ερμηνεία των Ιερών Γραφών(θρησκευτική Μεταρρύθμιση). Το δεύτερο ονομάστηκε ''εκκοσμίκευση'' και διαχώρισε την καθημερινή ζωή του ανθρώπου από την υπερβατική διάσταση και το μυστήριο, αφήνοντας αυτά τα τελευταία ως απλές τελετές στις οποίες ο άνθρωπος, αν θέλει, μπορεί να συμμετέχει κάποιες ημέρες τον μήνα. Το τρίτο ρεύμα ήταν υπόγειο ή σχεδόν : τα υποκατάστατα θρησκείας, δηλαδή οι μασονικές στοές, και οι διάφορες εσωτεριστικές και αποκρυφιστικές οργανώσεις που άνθισαν από τον 18ο έως τα μέσα του 20ου αιώνα.
ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Την πολιτική αντι-παραδοσιακή εκτροπή δεν συνιστά τόσο η επικράτηση των δημοκρατικών διαδικασιών επιλογής αρχόντων, μια που τέτοιες υπήρχαν και στον προμοντέρνο κόσμο, όσο η δυνατότητα της μάζας να επιλέγει μεταξύ διαφορετικών ιδεολογικών συστημάτων, δηλαδή, να επιλέγει μεταξύ διαφορετικών κοσμοθεωρητικών απόψεων.
ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ : Η έλευση της μοντέρνας τέχνης αφαίρεσε το ιδανικό του Κάλλους και της Αρμονίας από την καλλιτεχνική έκφραση, και αποσύνδεσε τους στόχους της από τα υψηλά ηθικά και πνευματικά ιδεώδη, στα οποία ήταν επικεντρωμένη η προμοντέρνα τέχνη.
ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Η μετάδοση του καπιταλιστικού πνεύματος.
ΣΤΑ ΗΘΗ: Ο νέο-γνωστικισμός μαζί με τις φυσιολατρικές τάσεις, αποτελέσαν την βάση της «πολιτισμικής επανάστασης» που έφερε τον ελευθεριασμό και την αντι-ιεραρχικότητα σε όλες τις ανθρώπινες εκδηλώσεις.
Τίθεται ένα ερώτημα: Αυτά τα ρεύματα είναι προϊόν ενός προμελετημένου σχεδίου ; η απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι η εξής: Σε ένα ποσοστό 50%, υπάρχουν οι ιστορικές αποδείξεις ότι, πράγματι, αποτέλεσαν μέρος ενός προμελετημένου σχεδίου. Το άλλο 50% είναι απόρροια της εκπεσούσης ανθρώπινης φύσεως .
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
 |
| Ο Απολλώνιος πολιτισμός |
Η δημιουργία αυτών των ρευμάτων δεν αποδείχτηκε αποτελεσματική επειδή αυτά προσέφεραν κάτι το σημαντικό ή το αξιοθαύμαστο, ή το ουσιαστικό, αλλά διότι είχαν την ιδιότητα να κάνουν τους ανθρώπους να αισθανθούν αυτό που περιγράψαμε στην αρχή του άρθρου: ότι σηκώνονται ψηλά από έναν ευχάριστο δροσερό άνεμο, που τους απελευθερώνει, τους τραμπαλίζει παιχνιδιάρικα μέσα στο αχανές τοπίο. Και πως κατάφεραν τα εν λόγω ρεύματα να δημιουργήσουν αυτή την αίσθηση; Με την απελευθέρωση ενέργειας και την αύξηση της εντροπίας (=ο βαθμός αταξίας ενός συστήματος) δείτε για παράδειγμα ένα σχετικό άρθρο του Θεόδοτου: Πράγματι, αν παρατηρήσετε το περιεχόμενο των έξι ρευμάτων που παρουσιάσαμε παραπάνω, θα διαπιστώσετε ότι όλα έχουν την ιδιότητα να απελευθερώνουν ενέργεια από τον άνθρωπο (ενέργεια νοητική, ενέργεια ενστικτώδη όπως η σεξουαλική, ενέργεια στην συμπεριφορά, ενέργεια στην φαντασία, ενέργεια στον εγωκεντρισμό κλπ), δηλαδή, προκαλούν μία ευχάριστη, ηδονική ΑΚΡΑΤΕΙΑ. Και η ακράτεια επιφέρει μία αύξηση της εντροπίας, η οποία ακολουθείται από μία ακόμη μεγαλύτερη ακράτεια και ούτω καθεξής.
Ο προμοντέρνος πολιτισμός μπορεί να χαρακτηριστεί ως «Απολλώνιος»: Δεν απελευθέρωνε ασύστολα και ανεξέλεγκτα την ενέργεια, αλλά την συγκρατούσε, και, όταν έπρεπε να απελευθερώσει ποσά ενέργειας, αυτά τα μορφοποιούσε, τα χρησιμοποιούσε δηλαδή, για να δημιουργήσει συστήματα (είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά) τάξης και αρμονίας, με αποτέλεσμα την μείωση της εντροπίας και την δημιουργία υψηλού πολιτισμού. Αντίθετα, ο πολιτισμός της ακράτειας μπορεί να ορισθεί ως «Διονυσιακός πολιτισμός» Είναι ο πολιτισμός στον οποίο σήμερα ζούμε και στον οποίο οδηγηθήκαμε μετά από την σταδιακή επικράτηση των ρευμάτων που περιγράψαμε. Τώρα πλέον ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει. Πως μπορούν να ξαναμπούν μέσα οι άνεμοι; Μόνον γεγονότα και καταστάσεις που θα έχουν την δύναμη να επηρεάσουν εσωτερικά τους ανθρώπους μπορεί να αναστρέψουν την πορεία των ρευμάτων. Κοσμοϊστορικά γεγονότα που θα σείσουν τα θεμέλια του σύγχρονου διονυσιακού πολιτισμού, παρόμοια με εκείνα που έσεισαν τα θεμέλια του Παραδοσιακού πολιτισμού πριν από αιώνες.
Αυτό τι ρεύμα είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ροτβάιλερ σήμερα σκότωσε ένα παιδάκι. Το ροτβάιλερ θανατώθηκε αμέσως; Όχι! Αλλά τι απέγινε; θα φιλοξενηθεί στις εγκαταστάσεις μιας φιλοζωικής οργάνωσης μέχρι να εξεταστεί από ειδικούς και να διαπιστωθεί εάν έχει επιθετική συμπεριφορά, οπότε, μετά θα πληροφορηθεί ο εισαγγελέας για τα αποτελέσματα της σκυλο-ανάλυσης και θα κρίνει για την τύχη του.
Ναι, αυτά που διαβάσατε είναι γεγονός! Έχει ξεφύγει η κατάσταση....
Κβαντική σκέψη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια η σημασία του επιθετικού προσδιορισμού «κβαντική», όταν χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει εκείνον τον κλάδο της φυσικής, που σήμερα έχει λάβει μυθικές σχεδόν προεκτάσεις; Και πως συνδέεται με τα στο παρόν κείμενο αναφερόμενα «ρεύματα»;
Κατ’ αρχήν, χωρίς ηλεκτρικό (ρεύμα), δεν νοείται καμιά Φυσική πέραν της «Νευτώνειας Φυσικής». Στην εποχή όμως των κβάντων, ούτε η «Νευτώνεια Φυσική» είναι πια δυνατόν να μελετηθεί χωρίς την βοήθεια ηλεκτρικών συσκευών.
Πως προέκυψε όμως η κβαντική θεωρία; Με την προσπάθεια του Max Planck να γεφυρώσει τις δυο μαθηματικές περιγραφές της ακτινοβολίας μέλανος σώματος (αναλόγως της θερμοκρασίας, αλλάζει και η εκπεμπόμενη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία). Οι δυο αυτές τυποποιήσεις έδιναν σωστή περιγραφή της ακτινοβολίας αυτής, μόνο για το ένα από τα δύο άκρα η κάθε μια (η μια για χαμηλές και η άλλη για υψηλές θερμοκρασίες). Ο Planck προσπάθησε λοιπόν να επινοήσει μια τυποποίηση, η οποία θα έδινε την σωστή περιγραφή σε όλες τις θερμοκρασίες. Στην προσπάθεια του αυτή, εισήγαγε την έννοια του κβαντισμού της ενέργειας. Αυτό σημαίνει, πως η ενέργεια (που οδηγεί στην αύξηση της θερμοκρασίας του μέλανος σώματος) μεταφέρεται σε πακέτα, τα οποία είναι πάντα ακέραια πολλαπλάσια μιας ελάχιστης δυνατής ενέργειας. Η σταθερά του Planck, h, είναι αυτή που μας περιγράφει έκτοτε, ποιες είναι οι επιτρεπόμενες ποσότητες ενέργειας που μπορεί να εκπεμφθούν, να μεταφερθούν, να απορροφηθούν από κάποιο υποατομικό σωματίδιο, άτομο, μόριο.
Ακολούθησε η εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου από τον Einstein, για την οποία πήρε το βραβείο Νόμπελ. Ο Einstein χρησιμοποίησε την νέα ανακάλυψη του Planck (ο ίδιος δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένος με την λύση που έδωσε, καθώς θεωρούσε αυθαίρετη την υπόθεση πως η ενέργεια μεταφέρεται σε πακέτα καθορισμένου μεγέθους) και την εφάρμοσε στην φωτεινή ακτινοβολία. …
Η «Κβαντική Φυσική» ανιχνεύει τις συνέπειες που έχει ο κβαντισμός της ενέργειας στην περιγραφή των φυσικών φαινομένων. Πολλά φυσικά φαινόμενα βέβαια λαμβάνουν χώρα στον κόσμο των κβάντων…των πακέτων ενέργειας δηλαδή, που είναι πάντα πολλαπλάσια της μιας ελάχιστης δυνατής ενέργειας, την οποία μας δίνει η σταθερά του Planck, h, και η οποία είναι απειροελάχιστη, με πάνω από 30 μηδενικά μετά το κόμμα.
Ο προσδιορισμός «κβαντική» σημαίνει απλώς πως βασίζεται στην υπόθεση, πως η ενέργεια μεταφέρεται σε πακέτα.
Τα πακέτα όμως έχουν και μια πιο πεζή σημασία. Και όπως γνωρίζουμε, πως μια ποσότητα ενέργειας, περιέχει τόσα κβάντα και μπορεί να απορροφηθεί από το τάδε άτομο…, έτσι ξέρουμε και το περιεχόμενο ορισμένων πιο καθημερινών πακέτων: οι αντιρατσιστές είναι φίλο-ομοφυλόφιλοι, διεθνιστές, ενάντια των συνόρων, φενινιστές…, οι χορτοφάγοι είναι ζωόφιλοι, ίσως αντιρατσιστές και φυσιοδίφες, οι ψεκασμένοι έχουν άλλα περιεχόμενα στο πακέτο, οι νεοφιλελεύθεροι άλλα, οι παλαιοημερολογήτες άλλα…Σε όλους όμως, εάν εκδηλωθεί μια πτυχή, είναι συνήθως γνωστές και όλες οι υπόλοιπες.
Και το ρεύμα που μεταφέρει τις ιδεολογίες και τα περιεχόμενα τους, είναι σαν το ηλεκτρικό, που και αυτό απλώς μεταφέρει σε συσκευασία ενέργεια στα πακέτα, τα οποία θα κάνουν αλλού την δουλειά τους.
Και μέσα στο ρεύμα της αναζήτησης του υπερβατικού στην κβαντική φυσική, λένε μερικοί πως επειδή τα κβάντα είναι απρόβλεπτα και απροσδιόριστα, μας ανοίγουν τον δρόμο προς το άγνωστο, ερμηνεύουν τους πατέρες και τον Θεό ….Σωστά. Είναι απρόβλεπτο, τι θα επιλέξει να κάνει το κβάντο (ένα φωτόνιο για παράδειγμα) μεταξύ δυο προκαθορισμένων επιλογών, μέσα σε αυστηρώς προκαθορισμένα πλαίσια.
Τεράστια μηχανήματα, που «τρώνε» πολύ ρεύμα, προσδοκούν ανυπόμονα να δουν τι θα κάνει το κβάντο. Και εμείς θα διαβάσουμε με ρίγη συγκίνησης στον ηλεκτρονικό πίνακα του μηχανήματος 1 ή 0, ή κάποιους άλλους αριθμούς που θα τους ερμηνεύσουμε με τους νόμους της στατιστικής. Με την ρουλέτα δηλαδή.
Κβαντική σκέψη, πακέτα ιδεών, απρόβλεπτα εντός των προβλεπόμενων ορίων τους.