Η αποκάλυψη του Θεού που δόθηκε στον Μωυσή

Γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ

H αποκάλυψη που δόθηκε στο Μωυσή «Εγώ ειμι ο Ών», πήρε για μένα προσωπικό χαρακτήρα. Τα λόγια αυτά της Γραφής τα εξέλαβα ως αποκάλυψη για τον προσωπικό χαρακτήρα του Απολύτου. «Εγώ ειμι ο ών», δηλαδή όλο το πλήρωμα του είναι περικλείεται στο Πρόσωπο· τίποτε δεν υπάρχει πέρα από αυτή την Αρχή.
Όλα γίνονταν στο Όνομα και με το Όνομα του «Εγώ ειμι» που του αποκαλύφθηκε. Το Όνομα αυτό είναι φοβερό κατά τη δύναμη και την εξουσία Του. Είναι άγιο, Θείο. Σε αυτό εκφράζεται η γνώση για Εκείνον, στην ευδοκία του Οποίου οφείλεται κάθε υπαρκτό στον απέραντο για μας κόσμο. Το Όνομα αυτό ως ενέργεια, που εκπορεύεται από τον Θεό, περικλείει μέσα του την άκτιστη Ενέργεια του Παντοκράτορα: «Εγώ ειμι ο Ών».

Ο Μωυσής, ο γίγαντας της ιστορίας του κόσμου μας, ελευθέρωσε τον εβραϊκο λαό από τον «αιγυπτιακό ζυγό», που αποτελεί τον τύπο όλων των μορφών της δουλείας, των παλαιών και των συγχρόνων. Κατά τη διάρκεια της πορείας στην έρημο αποδείχθηκε ότι ο πρωτόγονος λαός των νομάδων, τους οποίους κατεύθυνε, δεν ήταν ακόμη έτοιμος για την πρόσληψη ενός τόσο μεγάλου Φωτός, παρά τα πολλά θαύματα που πραγματοποιήθηκαν μπροστά στα μάτια τους. Με τον εμφανέστερο τρόπο εκδηλώθηκε η απιστία τους, όταν προσήγγισαν τα όρια της Γης της Επαγγελίας. Ακολούθησε η απόφαση: Όλοι όσοι ανατράφηκαν στην κοσμοθεωρία της Αιγύπτου όφειλαν να αφήσουν τα οστά τους στην έρημο. Αυτοί δεν θα εισέλθουν στον Νέο Κόσμο «δι’ απιστίαν» (Εβρ. 3,16‐19). Κατά τους μακρούς χρόνους των περιπλανήσεων στην έρημο ο Μωυσής θα καταρτίσει νέα γενιά με μεγαλύτερη κατανόηση για τον Αόρατο, ο Οποίος βαστάζει τα πάντα στην παλάμη Του.
εν αιθρεία