Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019

Απάντηση φωτιά Λεμεσού-Κύκκου-Ταμασού: ''Δόθηκε αυτοκεφαλία παρά τους Ι. Κανόνες, έγινε προκαθήμενος μη χειροτονημένος και η δικαιοδοσία ανήκει στον Μόσχας"



σ.σ. Αλληθωρίζει ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, γι’ αυτό στο τέλος του άρθρου θα του αφιερώσουμε την φωτογραφία στην οποία ο Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειος εναγκαλίζεται με τον σχισματικό και αχειροτόνητο Ευστράτιο μέσα στο Ιερό όταν συλλειτούργησε μαζί του στο Φανάρι. Εάν ο Αρχιεπίσκοπος ήταν ουδέτερος, όπως δηλώνει, τότε θα αλληθώριζε και με τα δύο μάτια. Το γεγονός ότι αλληθωρίζει μόνο με το ένα, το «τσακίρικο» το μάτι, σημαίνει ότι ο «πάπας της Ανατολής» του τράβηξε το αυτί!

Δημοσιεύουμε παρακάτω την απάντηση των τριών Ιεραρχών, Λεμεσσού, Κύκκου και Ταμασού προς τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο, για τις δηλώσεις του στα ΜΜΕ:
«Ἀναφορικά μέ συνέντευξη τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ.κ. Χρυσοστόμου Β’ στήν Ἐφημερίδα «Πολίτης», τῆς Δευτέρας, 16/12/2019, ἔχομε νά παρατηρήσομε τά ἀκόλουθα:
• Δέν νομίζομε, ὅτι ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας, περί «οὐδετερότητας» στό Οὐκρανικό πρόβλημα, εἶχε τήν ἔννοια τῆς διακοπῆς τῆς Εὐχαριστηριακῆς Κοινωνίας ἤ ὁποιασδήποτε ἄλλης ἐκκλησιαστικῆς σχέσης, τόσο μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὅσο καί μέ τήν ὁμόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.
• Ἡ «οὐδετερότητα», τήν ὁποία ἐπικαλεῖται ὁ Μακαριώτατος, ἀναφέρεται στήν τοποθέτησή μας, ὡς Ἐκκλησίας Κύπρου, στό πρόβλημα, τό ὁποῖο προέκυψε μέ τήν παραχώρηση, παρά τούς ἱερούς κανόνες καί τήν ὑπάρχουσα ἐκκλησιαστική εὐταξία, Αὐτοκεφάλου, στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, καί μάλιστα στήν ἀνάδειξη ἑνός μή κανονικῶς χειροτονημένου κληρικοῦ, ὡς Προκαθημένου τῆς ἐν λόγῳ Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία κανονικῶς ὑπάγεται στό Πατριαρχεῖο Μόσχας.
• Ἀντιστρέφοντας τόν λόγο, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τίς «ἐπιπλήξεις» τοῦ Μακαριωτάτου, πρός τό πρόσωπό μας, ἐπειδή συνδιοργανώσαμε μέ τό Συνοδικό Γραφεῖο Μοναχισμοῦ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Συνέδριο γιά τόν Μοναχισμό, διερωτόμαστε, γιατί ὁ Μακαριώτατος δέν τήρησε τήν ἴδια στάση καί συμπεριφορά γιά τή μετάβαση στήν Κωνσταντινούπολη καί τή συμμετοχή τοῦ Μητροπολίτη Κωνσταντίας κ. Βασιλείου, ὡς ἐκπροσώπου, μάλιστα, τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου, στή Θρονική Ἑορτή (30/11/2019) τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁ ὁποῖος συλλειτούργησε καί μέ τόν Μητροπολίτη Τσερνίγιβ καί Νίζνας Εὐστράτιο, ἐκπρόσωπο, τῆς δῆθεν Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας. Αὐτό, Μακαριώτατε, ἀποτελεῖ ναί ἤ ὄχι παραβίαση τῆς περί «οὐδετερότητας» ἀπόφασης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου στό ὑπό ἀναφορά ζήτημα;
• Ἡ ἐν λόγῳ συμμετοχή καί ἐκπροσώπηση, ὅπως δημοσιεύθηκε, τοῦ Μητροπολίτη Κωνσταντίας κ. Βασιλείου, πῶς ἑρμηνεύεται ἀπό τήν Α.Μ. τόν Ἀρχιεπίσκοπο κ.κ. Χρυσόστομο Β’;
• Τό Μοναστικό Συνέδριο, τό ὁποῖο διοργανώθηκε ἀπό τίς τρεῖς Μητροπόλεις Λεμεσοῦ, Κύκκου καί Ταμασοῦ καί μέ τή συμμετοχή τοῦ Συνοδικοῦ Γραφείου Μοναχισμοῦ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, στίς 28 καί 29 Νοεμβρίου 2019, καί τό ὁποῖο ἦταν προγραμματισμένο, ὡς συνέχεια παρομοίου Συνεδρίου, (τοῦ 2018), διερωτόμαστε, πῶς διασυνδέεται μέ τή σχετική ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περί οὐδετερότητάς μας στήν οὐκρανική κρίση;
• Παρακάμπτομε, γιατί θέλομε νά σεβόμαστε τούς ἑαυτούς μας, τούς ἄστοχους, ἄν ὄχι ἀνοίκειους, χαρακτηρισμούς τοῦ Μακαριωτάτου πρός τά πρόσωπά μας, οἱ ὁποῖοι καί ἀπάδουν, δυστυχῶς, πρός τό ὅλο ἐκκλησιαστικό πνεῦμα, τό ὁποῖο πρέπει νά χαρακτηρίζει τήν ἀναστροφή μας.
16 Δεκεμβρίου 2019 
Οἱ Μητροπολίτες
Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος – Κύκκου Νικηφόρος – Ταμασοῦ Ἠσαΐας»


1 σχόλιο:

  1. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου έχει δώσει δείγματα του πως αντιλαμβάνεται την συνοδικότητα, από την περίοδο της συνόδου της Κρήτης που υπέγραψε σε κάποιες περιπτώσεις (με αυταρχικό τρόπο) στη θέση άλλων Μητροπολιτών. Έβαλε την υπογραφή του κάτω από όνομα άλλων, κάτι που είναι απαράδεκτο. Λες και πρόκειται για μικρά παιδιά, χωρίς υπευθυνότητα, χωρίς κρίση, ανίκανα να πάρουν θέση, για τα οποία υπογράφει ο πατέρας τους.
    Πρόκειται για μια κακώς εννοούμενη ιδέα περί «υπακοής», όταν ειδικότερα στην περίπτωση αυτή είχαμε να κάνουμε με δογματικά ζητήματα και ήταν απολύτως απαραίτητη η λειτουργία της συνοδικότητας (με την πλήρη έννοιά της όπως έγινε σε όλες τις Οικουμενικές Συνόδους στην ιστορία της Εκκλησίας), και όχι η «τοποθέτηση», «δια αντιπροσώπων» με την επιλεκτική δυνατότητα ψηφοφορίας μόνο στους Προκαθήμενους, τους οποίους λόγω μικρότερου αριθμού και εμπλοκής των γεωπολιτικών ζητημάτων μπορούσαν να ελέγξουν καλύτερα.
    Γνωρίζουμε τους απροκάλυπτους, (βελούδινους ή μη) εκβιασμούς των Αμερικανών μέσω Πάιατ στα εκκλησιαστικά γραφεία εδώ και χρόνια (όπως και την περίοδο της Συμφωνίας των Πρεσπών), σε Ελλάδα και Κύπρο (και τελευταία στην Αλεξάνδρεια), με διακύβευμα όχι απλώς ζητήματα όπως το Χρεός και η μισθοδοσία του κλήρου όπως διέρρεαν τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης, αλλά τώρα πια, την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας και της Κύπρου.
    Όπως ακριβώς το ακούμε.
    Τα εκκλησιαστικά πρόσωπα του λεγόμενου 'ανώτερου' και ΄κατώτερου' κλήρου δεν είναι όλα στην ίδια κατηγορία, άσχετα αν αυτό μπορεί τελικά να μην παίζει ρόλο ως προς το αποτέλεσμα.
    Άλλοι επιδιώκουν π.χ. την Ένωση εκ πεποιθήσεως όπως ο Πατριάρχης, άλλοι είναι δορυφόροι του, άλλοι τον φοβούνται, άλλοι προσπαθούν για υποτιθέμενη 'ουδετερότητα' όπως ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, (είτε γιατί δεν θέλει να χαλάσει τις σχέσεις του μαζί του, είτε και δευτερευόντως γιατί είναι όντως σε μια κρίσιμη για τις εξελίξεις περιοχή όπως η Κύπρος και δεν γνωρίζουμε και εκεί τους εκβιασμούς που υπάρχουν, ώστε να δοθεί υποτιθέμενη προστασία), και άλλοι θεωρούν ότι σε αυτές τις συνθήκες ίσως τα πράγματα γίνουν χειρότερα με τα εσωτερικά σχίσματα (όπως κάνουν όσοι πάρει ξεκάθαρη θέση για το Ουκρανικό, αλλά μέχρι εκεί).
    Το θέμα είναι ότι χάριν όλων αυτών έχουμε ήδη εν εξελίξει πραγματικό σχίσμα.
    Και επιπλέον διάλυση της Ορθοδοξίας, όπως ακριβώς σχεδιάστηκε και πραγματοποιείται βήμα βήμα.
    Σε πνευματικό επίπεδο με την πνευματική άλωση των Ορθοδόξων λαών, σε πολιτικό-οικονομικό με το αλυσόδεμά τους από ξένα κέντρα εξουσίας, και σε εκκλησιαστικό με την χειραγώγηση προσώπων σε κρίσιμες θέσεις εδώ και δεκαετίες είτε μέσω χορηγήσεων και δωρεάν σπουδών στο εξωτερικό ώστε να λένε σήμερα ότι δεν έχουμε δογματικές διαφορές με τους παπικούς, είτε μέσω σημερινών εκβιασμών και κινδυνολογίας.
    Δεν πρέπει όμως να φοβάται κανείς, παρά τους όντως ΥΠΑΡΚΤΟΥΣ τεράστιους κινδύνους.Πάνω απ΄όλους είναι ο Θεός, και θα πει τον τελευταίο λόγο με βάση την ΔΙΚΗ μας μετάνοια και επιστροφή και ΜΟΝΟ. Τα παραδείγματα της εκκλησιαστικής ιστορίας ήδη από την εποχή της Π.Διαθήκης είναι πολλά και γνωστά. Ας μείνει λοιπόν καθένας στη θέση που πρέπει.
    Η οικονομία των πραγμάτων έχει εκείνα τα όρια, που φτάνουν και ακουμπούν ΑΚΡΙΒΩΣ τα όρια της Εκκλησίας. Οποιοδήποτε επιπλέον μέτρο οικονομίας, όταν γίνεται αιτία να γκρεμίζονται τα όρια της Εκκλησίας, δεν θα μας ωφελήσει, γιατί θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή