Παγκοσμιοποίηση ώρα μηδέν

Προβλέπεται πως το 2020 θα είναι ένα έτος μεγάλων κοινωνικών αναταραχών και εξεγέρσεων διεθνώς, με την παγκοσμιοποίηση σε συνεχή υποχώρηση – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως θα συμβεί κάτι ανάλογο με το νεοφιλελευθερισμό, αφού δεν έχει ακόμη βρεθεί ένα διάδοχο του οικονομικό σύστημα.

«Ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να ενστερνιστεί τα εθνικά του θεμέλια. Δεν πρέπει να προσπαθεί να τα διαγράψει ή να τα αντικαταστήσει. Το μέλλον δεν ανήκει στους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης, το μέλλον ανήκει στους πατριώτες» (D. Trump, πηγή).

Επικαιρότητα

Η παγκοσμιοποίηση και ο νεοφιλελευθερισμός ευρίσκονται πλέον στο στόχαστρο πολλών χωρών – η πρώτη κυρίως των Η.Π.Α. και της Μ. Βρετανίας, οι Πολίτες της οποίας τοποθετήθηκαν πλειοψηφικά υπέρ του BREXIT, εγκαταλείποντας τους Εργατικούς λόγω της υποστήριξης τους στην ΕΕ (=μικρογραφία της παγκοσμιοποίησης και του διεθνισμού που προωθεί τη μαζική μετανάστευση), δευτερευόντως δε της Ιταλίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας που αντιτίθενται στην απολυταρχική διακυβέρνηση της γερμανικής ΕΕ, καθώς επίσης στη μεταναστευτική συμφωνία του Μαρόκου.

Ο δεύτερος, ο νεοφιλελευθερισμός, έχει προκαλέσει μεγάλες κοινωνικές αναταραχές στη Γαλλία – με τα κίτρινα γιλέκα να μην εγκαταλείπουν τους δρόμους ούτε στις γιορτές, αρνούμενα να αποδεχθούν τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Macron. Επίσης στη Χιλή, οι Πολίτες της οποίας αφού ακύρωσαν τα νεοφιλελεύθερα μέτρα της κυβέρνησης τους, επιδιώκουν την αλλαγή του Συντάγματος πλημμυρίζοντας τους δρόμους – ενώ ανάλογες εξεγέρσεις σημειώνονται σε ολόκληρη σχεδόν τη Λατινική Αμερική, με το Εκουαδόρ και την Αργεντινή στις πρώτες θέσεις.

Το ίδιο συμβαίνει τόσο στην Αφρική, κυρίως στην Τυνησία, στην Αλγερία και στο Σουδάν, όσο και στην Ασία – πριν από όλα στο χρεοκοπημένο Λίβανο, στο Χονγκ Κονγκ και στο Ιράκ, ενώ εντάσεις σημειώνονται ακόμη και στην πλούσια Νότια Κορέα (11η πλουσιότερη στον πλανήτη, 14η σε όρους αγοραστικής δύναμης – γράφημα), όπου το 75% των νέων της τη θεωρεί ως νεοφιλελεύθερη κόλαση και θέλει να την εγκαταλείψει (πηγή).

Λογικά λοιπόν προβλέπεται πως το 2020 θα είναι ένα έτος μεγάλων κοινωνικών αναταραχών και εξεγέρσεων διεθνώς, με την παγκοσμιοποίηση σε συνεχή υποχώρηση – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως θα συμβεί κάτι ανάλογο με το νεοφιλελευθερισμό, αφού δεν έχει ακόμη βρεθεί ένα διάδοχο του οικονομικό σύστημα. Εάν όμως ακολουθήσει πράγματι κάτι τέτοιο, η παγκόσμια οικονομία θα βυθιστεί στην ύφεση, οπότε θα δημιουργηθούν μεγάλα προβλήματα και στις ανεπτυγμένες χώρες – ειδικά σε αυτές με πολύ υψηλό χρέος των νοικοκυριών ως προς το ΑΕΠ τους, όπου πρώτη στην κατάταξη είναι παραδόξως η Ελβετία (γράφημα).

Για την Ελλάδα βέβαια, η οποία βιώνει μία μοναδική στην ιστορία τραγωδία τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ κλιμακώνεται ο βίαιος εποικισμός της από την Τουρκία (η εικόνα από την πλατεία Συντάγματος την παραμονή πρωτοχρονιάς είναι χαρακτηριστική), με τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν, όλα όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο πλανήτη δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον – αν και η ενδεχόμενη ύφεση δεν θα την αφήσει αλώβητη.

Εν τούτοις, ίσως την ωφελήσουν αφού (β) η Ευρώπη θα αναγκασθεί να αλλάξει πολιτική εάν δεν θελήσει να αποσυντεθεί και (β) η υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης θα αμβλύνει τις μεταναστευτικές πιέσεις που δέχεται – με κίνδυνο την ολοκληρωτική αλλοίωση της κοινωνίας της, την άνοδο της εγκληματικότητας και την πλήρη κατάρρευση του κοινωνικού της ιστού.

https://analyst.gr/2020/01/02/pagkosmiopoiisi-ora-miden/