Μελετώντες τον βίο του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου, αδελφοί χριστιανοί, σταματήσαμε στο σημείο που ο άγιος ένοιωθε μια μεγάλη κατάπτωση της ψυχής του, ένα βασανιστικό μαρτύριο, λόγω των επιθέσεων των βλασφήμων λογισμών· αλλά ο άγιος στην συνέχεια ένοιωσε και μια ανείπωτη χαρά από μία μεγαλοπρεπή και γλυκειά θεοφάνεια, που έλαβε. Του φανερώθηκε ο Χριστός, στον Οποίο προσευχόταν θερμά να τον απαλλάξει από το μαρτύριο των κακών λογισμών! Αλλά, γιατί μερικοί, σαν τον άγιο Σιλουανό, γεύονται τέτοια φαινόμενα, ενώ άλλοι τα θεωρούν αυτά ως περίεργα και παράξενες καταστάσεις;
Κάθε άνθρωπος, αγαπητοί μου, είναι ένα μοναδικό φαινόμενο και στα πνευματικά ακόμη θέματα. Γενικά οι άγιοι Πατέρες κατατάσσουν σε τρία είδη την πνευματική ζωή των χριστιανών: Στο πρώτο είδος ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό και κάνουν με την Χάρη του Θεού κάποιον αγώνα να τηρήσουν τις εντολές του. Σ᾽ αυτό το είδος ανήκουν οι περισσότεροι χριστιανοί, που ζούν μια συνηθισμένη πνευματική ζωή. Αν αυτοί οι χριστιανοί είναι σταθεροί στην προσπάθειά τους και τον αγώνα τους, τους έρχεται μεγαλύτερη Χάρη και γεύονται περισσότερο τον Θεό. Σ᾽ αυτό το είδος ανήκουν και πολλοί μοναχοί.
Στο δεύτερο είδος ανήκουν οι χριστιανοί εκείνοι, που παίρνουν από την αρχή κάποια μεγαλύτερη Χάρη από τον Θεό, και με την Χάρη αυτή, αγωνίζονται δυνατά εναντίον των παθών τους. Γι᾽ αυτό και ο Θεός τους δίνει στην συνέχεια ακόμη μεγαλύτερη Χάρη και φθάνουν σε ψηλότερο βαθμό αρετής.
Και στο τρίτο είδος ανήκουν οι χριστιανοί εκείνοι και οι μοναχοί εκείνοι που, λόγω της φλογερότητάς τους, έλαβαν από τον Θεό μεγάλη Χάρη, αυτή την Χάρη που λαμβάνουν οι τέλειοι. Και νοιώθουν αυτοί απέραντη χαρά και ευτυχία γι᾽ αυτήν την κατάσταση που ζούν. Ζούν τον παράδεισο. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να κρατήσει κανείς την Χάρη των τελείων, που του δόθηκε από την αρχή. Στην συνέχεια θα νοιώσει, ή εξ αιτίας του, ή, λόγω κάποιου παιδαγωγικού σχεδίου του Θεού, θα νοιώσει, λέγω, την άρση της θείας Χάριτος, την εγκατάλειψη του Θεού. Και η ψυχή του θα έχει μια βασανιστική κόλαση γι᾽ αυτό.
Ο άγιος Γέροντας Σιλουανός ανήκε σ᾽ αυτό το είδος των μοναχών. Αγάπησε από την αρχή πολύ δυνατά τον Χριστό, ζούσε την αγάπη αυτή με γλυκασμό στην προσευχή, αλλά υπέφερε δυνατά όταν έχανε την απόλαυσή του αυτή με την άρση της θείας Χάριτος. Γι᾽ αυτό και έλεγε στους γύρω του: «Εσείς δεν μπορείτε να καταλάβετε τον πόνο μου»! Όταν περιέγραφε την απαρηγόρητη λύπη και τον θρήνο του Αδάμ για την έξωσή του από τον παράδεισο, ουσιαστικά περιέγραφε τον δικό του θρήνο και την δική του θλίψη για την χαμένη απ᾽ αυτόν θεία Χάρη.
Ακριβώς δε, επειδή ο δόκιμος ακόμη Συμεών ένοιωθε βαθύ πόνο, όταν η ψυχή του έχανε τον γλυκασμό της αγάπης του Χριστού, γι᾽ αυτό και πονούσε πολύ, όταν διέπραττε κάποια αμαρτία. Τον πόνο για την αμαρτία ο Συμεών τον βίωνε βαθειά και δυνατά. Την μετάνοιά του την εκδήλωνε με ακράτητα δάκρυα μέχρι να νοιώσει η ψυχή του ότι ο Θεός τον συγχώρεσε. Ο Συμεών, όταν ζητούσε από τον Θεό να του συγχωρέσει μία αμαρτία που διέπραξε, ζητούσε να του συγχωρέσει εντελώς την αμαρτία αυτή, ζητούσε ο Θεός να τον κάνει να την μισήσει, ώστε να μην την ξανακάνει πιά. Προσευχόταν να τον λυτρώσει ο Θεός από τον «νόμο της αμαρτίας», που ενεργεί μέσα μας (Ρωμ. 7,23). Βίωνε με πολλή θλίψη το επακόλουθο της αμαρτίας, που είναι το να χάσει την Χάρη του Θεού, και γι᾽ αυτό φοβόταν μην ξαναπράξει την αμαρτία. Για τον δόκιμο μοναχό Συμεών το φοβερώτερο απ᾽ όλα ήταν το να χάσει την αγάπη του Θεού και την ειρήνη του Χριστού. Η συνείδηση ότι έκανε κάτι, που δεν το ήθελε ο Θεός, ήταν γι᾽ αυτόν η χειρότερη κόλαση. Αισθανόταν βαθειά θλίψη στην συνείδησή του, γιατί αμάρτησε κατά της αγίας αγάπης του Χριστού. Όποιος έχει αγαπήσει τον Χριστό, το νοιώθει πραγματικά ότι είναι φοβερή βάσανος το να προσβάλει αυτήν την αγάπη.
Τόσο, λοιπόν, δυνατά βίωνε την μετάνοιά του ο Συμεών, γι᾽ αυτό, όταν αμάρτανε, ζούσε την κόλαση του άδου, «εβόα εξ άδου κατωτάτου», μέχρις ότου εύρισκε πάλι εκείνο που έχασε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου