Η οικονομία, το μεταναστευτικό και τα εθνικά αποτελούν τα κυριότερα προβλήματα της πατρίδας μας, ενώ γενικότερα το δημογραφικό αποτελεί το νούμερο ένα πρόβλημα της Δύσης – όπου όλοι όσοι έχουμε ευρωπαϊκή καταγωγή πρέπει να γνωρίζουμε ότι, αποτελούμε πλέον το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, με μία συνεχή και γρήγορη καθοδική πορεία. Ειδικά η Ευρώπη την δεκαετία του 2020 θα βρεθεί στο στόχαστρο μίας μαζικής μετανάστευσης, με κύριες πύλες εισόδου την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα – τη μεγαλύτερη σε κλίμακα, από τις εισβολές των βαρβάρων τον 5ο μΧ. αιώνα, η οποία μπορεί να αποφευχθεί μόνο εάν η Ευρώπη παραμείνει ενωμένη και αλληλέγγυα. Σε παγκόσμιο επίπεδο η οικονομία και τα γεωπολιτικά ολοκληρώνουν τη σκοτεινή εικόνα – ευχόμενοι να γίνουν οι σωστές επιλογές και να μην οδηγηθούν στα άκρα οι μεγάλες δυνάμεις, αφού διαφορετικά δεν θα υπάρχουν νικητές, αλλά μόνο χαμένοι.
Ανάλυση
Η είσοδος της Ελλάδας στο 2020 και στη νέα δεκαετία, από την αισιόδοξη οπτική γωνία, είναι πολλά υποσχόμενη – ξεκινώντας από μία αμυντική εν πρώτοις και δευτερευόντως ενεργειακή συμφωνία με το Ισραήλ και την Κύπρο, υπό την αιγίδα των Η.Π.Α., ως προστασία απέναντι στην προκλητική Τουρκία. Η χώρα μας έχει για πρώτη φορά μία αμιγώς νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, έστω με καθυστέρηση 40 ετών από τον υπόλοιπο πλανήτη, σε μία καθαρά νεοφιλελεύθερη, γερμανική Ευρώπη – η οποία (ΝΔ) υιοθέτησε δεκάδες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, έχοντας διευκολυνθεί σε μεγάλο βαθμό από την προηγούμενη (ΣΥΡΙΖΑ), όσον αφορά την προδοσία της χώρας και των κατ’ επίφαση αριστερών αντιλήψεων της.
Από αυτήν που αφελλήνισε τις τράπεζες, που ίδρυσε το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ και δρομολόγησε την ΑΑΔΕ – δίνοντας «γη και ύδωρ» στους δανειστές. Το γεγονός βέβαια ότι, οι μεταρρυθμίσεις αυτές δρομολογούνται όταν πολλές άλλες χώρες εγκαταλείπουν ήδη το νεοφιλελευθερισμό, θεωρώντας τον ως ένα αποτυχημένο σύστημα όπως ο κομμουνισμός της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, δεν είναι ότι καλύτερο για την Ελλάδα – στην οποία συγχέεται με το νεοφιλελευθερισμό ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση μαζί του.
Φυσικά η Ελλάδα ξεκινάει τη χρονιά με το ίδιο μεγάλο βάρος του μη βιώσιμου υπέρογκου δημοσίου χρέους, το οποίο εξυπηρετείται προσωρινά από τα τεχνητά χαμηλά επιτόκια που εξασφαλίζει η ΕΚΤ – ελπίζοντας στον περιορισμό του (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ), εάν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι μεγαλύτερος τους. Επίσης με το μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία κόκκινο ιδιωτικό χρέος και με χρεοκοπημένες τράπεζες που η κυβέρνηση ευελπιστεί να διασώσει ακόμη μία φορά εις βάρος των φορολογουμένων – με το σχέδιο Ηρακλής, με ένα συμπληρωματικό από την ΤτΕ και με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς των ακινήτων των Ελλήνων.
Εν προκειμένω, η κυβέρνηση επικεντρώνεται αφενός μεν στις ξένες επενδύσεις, αφετέρου σε ένα αναπτυξιακό νομοσχέδιο που έχει μεν κάποια θετικά στοιχεία, αλλά διακρίνεται από ένα πλήθος φωτογραφικών ρυθμίσεων προς όφελος της εγχώριας κυρίως ελίτ – η οποία δυστυχώς ήταν ανέκαθεν άπατρις, ενδιαφερόμενη μόνο για την «απομύζηση» του υφισταμένου πλούτου της χώρας μας, αντί για την παραγωγή νέου.
Το ίδιο συμβαίνει με τους ξένους επενδυτές, με τους δανειστές και με τους εταίρους μας, όπου διαφαίνεται καθαρά πως ο πραγματικός σκοπός τους είναι η υφαρπαγή της Ελλάδας – η οποία κλιμακώνεται, θυμίζοντας πως το λιμάνι του Πειραιά είναι κρατικό κινεζικό, τα κερδοφόρα αεροδρόμια, ο ΟΤΕ και σχεδόν ολόκληρη η Θεσσαλονίκη κρατικά γερμανικά, τα τραίνα κρατικά ιταλικά, η ΔΕΣΦΑ κυρίως ιταλική, τα νερά μας θα καταλήξουν πιθανότατα στους Γάλλους, η ΔΕΗ στους Γερμανούς, η εξαιρετικά κερδοφόρα ΔΕΠΑ, ο ΔΕΔΔΗΕ και ο ΑΔΜΗΕ ποιός ξέρει σε ποιούς, το Ε. Βενιζέλος επίσης, τα ΕΛΠΕ στον όμιλο Λάτση που πιέζει μέσω του Ελληνικού, για το οποίο δεν έχει δώσει ούτε καν την προκαταβολή παρά το ότι συμφωνήθηκε μία εξευτελιστική τιμή κοκ.
Στα πλαίσια αυτά, προβλέπεται πως το Χρηματιστήριο θα ακολουθήσει ανοδική πορεία στις αρχές του 2020, ο ρυθμός ανάπτυξης ίσως υπερβεί το 3% εάν δεν συμβεί κάτι σοβαρό στα τουριστικά και ναυτιλιακά έσοδα της χώρας, λόγω σκληρού BREXIT και Τουρκίας (ο τουρισμός αύξησε το ΑΕΠ μας κατά 1% άμεσα και πάνω από 2% έμμεσα, με άμεσο τζίρο πάνω από 18 δις € το 2019 έναντι 16,1 δις € το 2018), τα δημόσια έσοδα θα αυξηθούν μαζί με τα θανατηφόρα πλεονάσματα, ενώ οι ξένες επενδύσεις θα απογειωθούν – χωρίς όμως να παραχθεί επί πλέον εγχώριος πλούτος, αφού η κυβέρνηση δεν έχει κανένα τέτοιο σχέδιο.
Καλώς ή κακώς δε, η μοναδική εναλλακτική λύση στο ελληνικό Κοινοβούλιο, εντός ενός κοινωνικά φιλελεύθερου πλαισίου Άμεσης Δημοκρατίας και παραγωγής πλούτου από τους Έλληνες, είναι η Ελληνική Λύση, παρά τις εύλογες αδυναμίες της ως ένα νέο κόμμα – σε μία εποχή που τόσο η ΕΕ/Ευρωζώνη, όσο τα μνημόνια και ο νεοφιλελευθερισμός, παρουσιάζονται ως ΤΙΝΑ (There Is No Alternative = Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση).
Δυστυχώς όμως είναι μόνη της, αφού οι «διανοούμενοι» της χώρας μας και όλοι οι υπόλοιποι ικανοί Έλληνες που θα μπορούσαν να στηρίξουν την προσπάθεια ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και απελευθέρωσης μας από τη γερμανική κατοχή (χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, αλλά με απόλυτο ρεαλισμό), παραμένουν στα κενά, χωρίς αντίκρισμα λόγια – πιθανότατα επειδή δεν θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους συμμετέχοντας στην πολιτική η οποία όμως, ενώ είναι πράγματι βρώμικη, αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα απελευθέρωσης της Ελλάδας με δημοκρατικές διαδικασίες (με εναλλακτική μία αιματηρή κοινωνική εξέγερση).
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση δεν έχει καμία δική της πατριωτική, μακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση, όσον αφορά τα τρία βασικά προβλήματα της Ελλάδας: (α) την Οικονομία, με βασική προτεραιότητα την πραγματική έξοδο μας από τα μνημόνια, τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, την ανάκτηση της αξίας των περιουσιακών μας στοιχείων όπου χάθηκαν πάνω από 1 τρις €, καθώς επίσης το σταμάτημα του ξεπουλήματος/δήμευσης/λεηλασίας της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας, (β) τα Εθνικά, με κέντρο βάρους την Τουρκία και το Σκοπιανό, καθώς επίσης (γ) το Μεταναστευτικό, όπου συνεχίζεται ο βίαιος εποικισμός της πατρίδας μας. Σε σχέση τώρα με τις διεθνείς συνθήκες, τα εξής:
Η μετανάστευση
Γενικότερα το δημογραφικό αποτελεί το νούμερο ένα πρόβλημα της Δύσης – όπου όλοι όσοι έχουμε ευρωπαϊκή καταγωγή πρέπει να γνωρίζουμε ότι, αποτελούμε πλέον το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, με μία συνεχή και γρήγορη καθοδική πορεία. Ειδικά η Ευρώπη την δεκαετία του 2020 θα βρεθεί στο στόχαστρο μίας μαζικής μετανάστευσης, με κύριες πύλες εισόδου την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα – τη μεγαλύτερη σε κλίμακα, από τις εισβολές των βαρβάρων τον 5ο μΧ. αιώνα, η οποία μπορεί να αποφευχθεί μόνο εάν η Ευρώπη παραμείνει ενωμένη και αλληλέγγυα.
Στην αρχή θα πρόκειται για εκατομμύρια και μετά για δεκάδες εκατομμύρια Αφρικανούς, οι οποίοι πλημμυρίζουν ήδη τις ακτές της Αφρικής αναζητώντας ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο – ενώ οι Η.Π.Α. θα βιώσουν κάτι ανάλογο, με ισπανόφωνους μετανάστες από την κεντρική και νότια Αμερική. Με δεδομένη όμως τη συνεκτική δομή των Η.Π.Α., μάλλον θα τα καταφέρουν εάν δεν πιεσθούν από άλλα προβλήματα – ενώ η Ευρώπη που οδηγείται στη διάλυση της με ευθύνη κυρίως της Γερμανίας, δεν θα είναι σε θέση να αντιδράσει, εάν δεν αλλάξει αμέσως πορεία.
Από την άλλη πλευρά, αρκετοί μωαμεθανοί από την κεντρική Ασία θα μεταναστεύσουν στη Ρωσία, η οικονομία της οποίας ανθεί (γράφημα οικονομικών δεικτών 3ου τριμήνου του 2018), οπότε αποτελεί πόλο έλξης των λαών, με τους οποίους συνορεύει – κάτι που ίσως υποτιμάει η κυβέρνηση της. Αντίθετα, πολλοί Κινέζοι θα μεταναστεύσουν στην Αφρική, όπου ευρίσκεται ήδη ένας μεγάλος αριθμός – επειδή έχουν δανείσει αρκετά δις δολάρια σε αφρικανικά κράτη, για να κατασκευάσουν λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, σιδηροδρόμους και άλλες υποδομές, στα πλαίσια της δημιουργίας του δρόμου του μεταξιού.
Εν προκειμένω, για να χρησιμοποιηθούν σωστά τα δάνεια της και να μη χαθούν χρήματα, η Κίνα θα εποικίσει την Αφρική – ενώ έτσι θα βρει επί πλέον διέξοδο για τον υπερβολικά μεγάλο πληθυσμό της. Με δεδομένο δε το ότι, έχει καταλάβει ήδη την πρώτη θέση παγκοσμίως σε όρους αγοραστικής δύναμης του ΑΕΠ της (ΡΡΡ, γράφημα), ενώ είναι ταυτόχρονα η μεγαλύτερη παραγωγική μηχανή του πλανήτη, θα εκτοπίσει από πολλές περιοχές τόσο τις Η.Π.Α., όσο και τα ευρωπαϊκά αποικιακά κράτη – τα οποία έτσι θα συρρικνωθούν ακόμη περισσότερο.
Οι αλλαγές πάντως που έχουν συμβεί στην Κίνα τα τελευταία χρόνια είναι μοναδικές στην παγκόσμια ιστορία και δεν συγκρίνονται με τίποτα – αν και η Αχίλλειος πτέρνα της, το χρηματοπιστωτικό της σύστημα που θα βιώσει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα όταν αρχίσουν να αθετούν μαζικά τις πληρωμές τους οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις της, ίσως αποβεί μοιραία για το μέλλον της. Μοναδική λύση της φαίνεται να είναι η κατακόρυφη υποτίμηση του νομίσματος της – κάτι που όμως θα προκαλούσε μεγάλες κοινωνικές αναταραχές, όταν οι Πολίτες της θα έβλεπαν τις αποταμιεύσεις τους να εξαϋλώνονται.
Η Οικονομία
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα της Δύσης θα έχει σχέση με την οικονομία, όταν συμβεί το αναμενόμενο κραχ – ως συνέχεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 που δεν καταπολεμήθηκε, αλλά απλά επιμηκύνθηκε επαυξημένη στο μέλλον. Τα σχεδόν 20 τρις $ νέα χρήματα των κεντρικών τραπεζών (των εμπορικών επίσης αφού δίνουν περισσότερα δάνεια λόγω των υπερδιογκωμένων εγγυήσεων από τις φούσκες στα ακίνητα και στις μετοχές), τα οποία προκάλεσαν αρχικά υπερπληθωρισμό στις αγορές παγίων (μετοχές, ακίνητα) και επιδείνωσαν τις συνθήκες με τα αρνητικά επιτόκια, αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούν στην πραγματική οικονομία – προκαλώντας μεγάλο πληθωρισμό, κατάρρευση των αγορών ομολόγων, ύφεση, μαζική ανεργία, μείωση του βιοτικού επιπέδου του 99% του πληθυσμού και αλλεπάλληλα χρηματιστηριακά κραχ.
Εδώ δεν πρόκειται για απαισιόδοξες προβλέψεις, αλλά για κάτι που είναι νομοτελειακό – ενώ έχει βιωθεί πολλές φορές στην παγκόσμια ιστορία, χωρίς δυστυχώς να έχει αποφευχθεί ποτέ. Οι πρώτες ανησυχητικές ενδείξεις άλλωστε έχουν ήδη εμφανιστεί – στις αγορές των repos που αποτελούν μία ωρολογιακή βόμβα (ανάλυση).
Ειδικά όσον αφορά τις Η.Π.Α., μία τέτοια εξέλιξη θα είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο των αριστερών Δημοκρατικών – αφού ήδη η χώρα βιώνει μία κατάσταση που ισοδυναμεί με μία πολιτισμική επανάσταση ανάλογη της δεκαετίας του 1960, κρίνοντας από το ότι ο πολιτικός μαρξισμός έχει επικρατήσει πια στα Πανεπιστήμια, στα ΜΜΕ και στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Ουσιαστικά η χώρα ευρίσκεται στα πρόθυρα ενός εμφυλίου πολέμου, μεταξύ των κόκκινων και των μπλε Πολιτειών/ομάδων – οι οποίες είναι αντίπαλες, αφού δεν μοιράζονται τις ίδιες αξίες.
Στην Ευρώπη τώρα θα συμβεί μάλλον το αντίθετο, αφού τα πατριωτικά κινήματα γίνονται όλο και πιο ισχυρά, κυρίως λόγω του προβλήματος της μετανάστευσης και της ισλαμικής τρομοκρατίας – ενώ τυχόν μη ελεγχόμενη έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ θα επιταχύνει τις εξελίξεις. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η ΕΕ θεωρείται ο μαύρος κύκνος του 2020 – με την έννοια πως θα αποτελέσει την αφετηρία της δυτικής παρακμής και της παγκόσμιας κρίσης, εάν δεν αλλάξει τακτική.
Τα γεωπολιτικά
Ο μεγάλος κίνδυνος εδώ είναι οι Η.Π.Α., λόγω του ότι βάλλονται από πολλές διαφορετικές πλευρές, κυρίως εκ μέρους της Ρωσίας και της Κίνας – αφενός μεν γεωπολιτικά, σε περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, αφετέρου οικονομικά, όσον αφορά το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα και το νόμισμα τους. Εν προκειμένω, πολλές χώρες διεθνώς θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν και από τα δύο – με αιχμή του δόρατος της Ρωσία (ήδη έχει το δικό της σύστημα διατραπεζικών συναλλαγών για να αντικαταστήσει το Swift), σε συνεργασία με την Κίνα (πετρογουάν).
Είναι λογικό δε το ότι δεν θέλουν να εξαρτώνται από το δολάριο, αφού είναι το νόμισμα αλλά και το βασικό όπλο του αντιπάλου τους – ειδικά όταν όλες οι συναλλαγές σε δολάρια είναι υποχρεωτικό να εκκαθαρίζονται στη Νέα Υόρκη, οπότε μπορούν να μπλοκαριστούν όποτε θέλουν οι Η.Π.Α. (όταν επιβάλλουν κυρώσεις κλπ.). Το δολάριο λοιπόν δέχεται μαζικές επιθέσεις, με μεγαλύτερη αυτήν στη Σαουδική Αραβία (ανάλυση) – την οποία θα χάσει, εάν κυριαρχήσει η Ρωσία στη Μέση Ανατολή.
Από την άλλη πλευρά, εάν το δολάριο χάσει τη θέση του ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα (όπως η βρετανική στερλίνα από το δολάριο, όταν η Μ. Βρετανία υπερχρεώθηκε εξαιτίας του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου), τότε τα τρισεκατομμύρια δολάρια που είναι παντού στον πλανήτη θα επιστρέψουν πίσω, πλημμυρίζοντας τις Η.Π.Α.- οπότε, πόσο μάλλον εάν πραγματικά προκληθεί πληθωρισμός από το αναμενόμενο κραχ, η χώρα κυριολεκτικά θα πνιγεί, με το δολάριο να υποτιμάται σε τρομακτικό βαθμό. Αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο προβληματίζει πολλά κράτη σήμερα – επιλέγοντας προληπτικά είτε να επαναπατρισθούν τα αποθέματα χρυσού που διαθέτουν στα θησαυροφυλάκια άλλων χωρών (κυρίως από τις Η.Π.Α. φοβούμενα την κατάσχεση τους), είτε να ανταλλάξουν τα δολάρια/αμερικανικά ομόλογα που διαθέτουν με χρυσό.
Στα πλαίσια αυτά, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, οι Η.Π.Α. ευρίσκονται κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο – διακινδυνεύουν δηλαδή την κατάρρευση της οικονομίας τους, έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στο εσωτερικό τους, μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις. Επομένως είναι πολύ πιθανόν να αντιδράσουν προκαλώντας έναν μεγάλο πόλεμο – μεταξύ άλλων για να ενώσουν την πολιτισμικά διαιρεμένη χώρα τους, απέναντι σε έναν κοινό εχθρό. Εν προκειμένω δεν εννοούμε πολέμους όπως στη Συρία ή στο Ιράκ, αλλά ενδεχομένως με τη Ρωσία, με την Κίνα ή, έστω, με το Ιράν (εικόνα, δηλώσεις του προέδρου Trump για τη δολοφονία του υποστράτηγου του Ιράν που ίσως ανοίξει το κουτί της Πανδώρας) – εάν όχι και με τους τρεις μαζί, με αφετηρία το Ιράν.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, αυτό που φαίνεται σήμερα νομοτελειακό θα μπορούσε να αποφευχθεί, εάν η Ρωσία και η Κίνα σταματήσουν να προκαλούν τις Η.Π.Α., – καθώς επίσης εάν όλοι μαζί ασχοληθούν με πιο δημιουργικά πράγματα, όπως είναι η εξέλιξη των νέων τεχνολογιών (τεχνητή νοημοσύνη, ρομποτική, βιοτεχνολογία, γενετική μηχανική, νανοτεχνολογία, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κοκ.), μεταρρυθμίζοντας τις οικονομίες τους με στόχο την παραγωγή πραγματικού πλούτου.
Αυτού του είδους οι ανακαλύψεις έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν την ίδια τη φύση της πραγματικότητας, όπως η βιομηχανική επανάσταση στο παρελθόν – κάτι που όμως θα χρειαστεί χρόνο για να έχει αποτέλεσμα. Ευχόμαστε λοιπόν να γίνουν οι σωστές επιλογές και να μην οδηγηθούν στα άκρα οι μεγάλες δυνάμεις – αφού διαφορετικά δεν θα υπάρχουν νικητές, αλλά μόνο χαμένοι.
Βασίλης Βιλιάρδος3 Ιανουαρίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου