Η αναλογιστική μελέτη για το ασφαλιστικό είναι ένα συγκλονιστικό κείμενο που προδιαγράφει ένα ζοφερό μέλλον για τους Έλληνες – με τη μείωση της απασχόλησης, με την αύξηση των ξένων μεταναστών στο 20-30% του πληθυσμού, με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με την κλιμάκωση της γήρανσης και με την αύξηση της χρηματοδότησης από τους ασφαλισμένους της πραγματικής οικονομίας – προκαλώντας μας τελικά ένα μεγάλο ερωτηματικό ως προς την βιωσιμότητα τόσο του ασφαλιστικού, όσο και ολόκληρου του οικονομικού μας οικοδομήματος.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα αναφερθούμε σήμερα στην αναλογιστική μελέτη που υποστηρίζει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό – όπου εν πρώτοις αναρωτιόμαστε πώς θα έπρεπε να την κρίνουμε. Δηλαδή, ως μια αριθμητική άσκηση που φαινομενικά καταλήγει σε επιθυμητά αποτελέσματα αν και με αρκετές αναξιόπιστες υποθέσεις ή μήπως ως την αντανάκλαση της οικονομικής πολιτικής και του μέλλοντος των Πολιτών της χώρας μας για τα επόμενα πενήντα χρόνια; Δίνει πάντως την εντύπωση πως αποτελεί ένα κακέκτυπο οικονομικής ανάλυσης ή ένα οργουελικό σενάριο.
Πρόκειται πραγματικά για ένα συγκλονιστικό κείμενο που προδιαγράφει ένα ζοφερό μέλλον για τους Έλληνες – με τη μείωση της απασχόλησης, με την αύξηση των ξένων μεταναστών στο 20-30% του πληθυσμού, με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με την κλιμάκωση της γήρανσης και με την αύξηση της χρηματοδότησης από τους ασφαλισμένους της πραγματικής οικονομίας – προκαλώντας μας τελικά ένα μεγάλο ερωτηματικό ως προς την βιωσιμότητα τόσο του ασφαλιστικού, όσο και ολόκληρου του οικονομικού μας οικοδομήματος.
Υπάρχει μια αγγλική έκφραση για τα υπολογιστικά μοντέλα: «Garbage in, Garbage out». Σημαίνει πως εάν τροφοδοτείς με σκουπίδια προβλέψεις τους υπολογισμούς, θα βγάλεις σκουπίδια αποτελέσματα.
Δεν ξέρουμε πάντως τι ισχύει για τη συγκεκριμένη μελέτη – παρά το ότι θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο, εάν ο στόχος μας είναι ο σχεδιασμός μίας πολιτικής προς όφελος των Πολιτών και όχι των ξένων δυνάμεων κατοχής που μας έχουν επιβάλλει ένα εθνοκτόνο οικονομικό μοντέλο. Το πιθανότερο βέβαια είναι να επανέλθουν μετά από λίγα χρόνια οι ειδικοί, δήθεν απογοητευμένοι με τους λάθος πολλαπλασιαστές τους ή με τις διαφορετικές οικονομικές τους προβλέψεις, όπως επανειλημμένα το ΔΝΤ.
Συνεχίζοντας στις μακροοικονομικές προβλέψεις της μελέτης, βασίζονται σε ρυθμούς ανάπτυξης χαμηλότερους ακόμη και από αυτούς του προϋπολογισμού του 2020, των διεθνών οίκων αξιολόγησης, της ΕΕ και της ΤτΕ, πόσο μάλλον του 4% της ΝΔ – όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Φυσικά είναι αβέβαιες οι μακροπρόθεσμες προβλέψεις, ειδικά για μία χρεοκοπημένη χώρα – όπως είναι αβέβαιο το πώς θα επιτευχθεί η ανάπτυξη, όταν ο πληθυσμός προβλέπεται ότι θα μειώνεται. Βέβαια αυξάνεται η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό και μειώνεται η ανεργία στο 10% το 2040 και στο 8% μετά το 2050 – ενώ μειώνεται σε απόλυτα νούμερα και ο πληθυσμός σε εργάσιμες ηλικίες μεταξύ 15-64 ετών (πρακτικά). Σε κάθε περίπτωση, οι συγκεκριμένες προβλέψεις συμφωνούν με τις προβλέψεις του ΔΝΤ – σύμφωνα με το οποίο ο ρυθμός ανάπτυξης θα ήταν στο 1,2 % για τα έτη 2022-2024.
Μία επόμενη υπόθεση της μελέτης είναι η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας – χωρίς όμως να κατανοούμε πώς θα επιτευχθεί, με τις επενδύσεις σταθερά στο 50% σε σχέση με αυτές προ της κρίσης και με το ίδιο αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο.
Όσον αφορά τώρα τις δημογραφικές προβλέψεις της αναλογιστικής μελέτης, στηρίχτηκαν σε στοιχεία της Eurostat – όπου προβλέπεται η δημογραφική κατάρρευση της Ελλάδας και της Ευρώπης, με την παράλληλη μεγάλη αύξηση της μετανάστευσης. Σύμφωνα με τη EUROSTAT, ο πληθυσμός της Ελλάδας από 10.729.000 το 2018 μειώνεται σε 8.453.000 το 2070 – ενώ η νέα μετανάστευση στα 900.000 άτομα. Δηλαδή, από 911.929 ξένους το 2018 στην Ελλάδα με βάση τα επίσημα στοιχεία έναντι πληθυσμού 10.729.000, το 2070 θα φτάσουν στο 1.766.531 έναντι πληθυσμού 8.477.995 ατόμων – σε ποσοστά από το 8,5% σήμερα στο 21,2% το 2070 (πρακτικά).
Ειδικά όσον αφορά τη μαζική μετανάστευση των νέων μας, κυρίως προς τη Γερμανία, θα αναφέρω τα εξής για όσους θέλουν να καταλάβουν:
«Με την μείωση του πληθυσμού με έξωση και βίαιη μετανάστευση, σε τόσο μικρό αριθμό, ώστε οι ξένοι επιχειρηματίες να μπορούν να λειτουργήσουν με ασφάλεια. Έχουν κοινό συμφέρον να μετατρέψουν την ξένη χώρα σε βοσκοτόπια που θα προμηθεύουν τη δική τους χώρα με κρέας και μαλλί στις φθηνότερες δυνατές τιμές….Λόγω της συνεχώς αυξανόμενης συγκέντρωσης της ιδιοκτησίας, η ξένη χώρα στέλνει διαρκώς το δικό της πλεονασματικό εργατικό δυναμικό στη δική τους αγορά εργασίας και συνεπώς μειώνουν τους μισθούς και την θέση των εργαζόμενων στην χώρα τους».
Τα παραπάνω γράφτηκαν από τον Καρλ Μαρξ το 1870, σχετικά με την κατάσταση στην Ιρλανδία σε σχέση με την εμπλοκή του Αγγλικού κεφαλαίου εκεί στα χρόνια μετά το Μεγάλο Λοιμό του 1845-50 και την μαζική έξοδο του Ιρλανδικού πληθυσμού. Στον Μαρξ άλλωστε αποδίδεται και η εξής φράση: «Οι οικονομικοί μετανάστες είναι ο Δούρειος Ίππος του κεφαλαίου για την άλωση των εργασιακών κατακτήσεων των ντόπιων».
Εάν εδώ στη θέση της Αγγλίας βάλουμε τη Γερμανία και στη θέση της Ιρλανδίας την Ελλάδα, θα καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει.
Για το περίφημο «Ταμείο των Γενεών» πάντως και για τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες ή για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις που μπορούν να εξοφλήσουν το χρέος και να αυξήσουν το ΑΕΠ, δεν γίνεται καμία συζήτηση.
Συνεχίζοντας στο δείκτη εξάρτησης συνταξιούχων/ηλικιωμένων ως προς αυτούς που είναι μεταξύ 15 και 64 ετών, με τη μέθοδο που τον υπολογίζει η μελέτη αυξάνεται από 34,4 το 2018, στο 63,4 το 2050 και στη συνέχεια μειώνεται σε 58,4 το 2070. Επομένως προβλέπεται σημαντική γήρανση του πληθυσμού και επιβάρυνση του ασφαλιστικού συστήματος, καθώς επίσης αργότερα αντικατάσταση μέρους του από ξένους (πρακτικά). Η αναλογία δεσυνταξιούχων προς ασφαλισμένους από 0,54 – δηλαδή από περίπου 2 εργαζόμενους ανά συνταξιούχο – επιδεινώνεται στο 0,62 το 2070 – δηλαδή σε 1,6 εργαζόμενους.
Προβλέπεται επί πλέον μείωση των θέσεων εργασίας – από 4.695.220 το 2018 στις 3.459.874 το 2070 (πρακτικά). Με την παραδοσιακή λογική κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει, αφού αυξάνεται το ΑΕΠ – αλλά με την προβλεπόμενη αυτοματοποίηση ασφαλώς. Οι εκτιμήσεις για τη βιομηχανία είναι απώλεια θέσεων εργασίας από 15% έως 50% για τις ακριβές θέσεις. Μεγάλες απώλειες υπάρχουν ήδη στις θέσεις υπάλληλων γραφείου, ενώ θα ενταθούν με την Τεχνητή Νοημοσύνη και την ψηφιοποίηση.
Περαιτέρω, οι δαπάνες του κράτους για το ασφαλιστικό με βάση τη μελέτη μειώνονται στο 12% του ΑΕΠ το 2070 – ενώ αυξάνονται οι ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους, όπου προβλέπεται το 2023 να υπερβούν το 15% του ΑΕΠ. Βέβαια το ΔΝΤ θεωρεί πως το μαξιλάρι των 30 δις € κατά την αποχώρηση του επαρκεί για την εξυπηρέτηση της ανακύκλωσης του χρέους έως το 2024 (πρακτικά).
Βασιζόμενοι τώρα στις προβλέψεις για το ΑΕΠ, υπολογίσαμε τα ποσά που θα συγκεντρώνονται από το 0,5% του ΑΕΠ που θα διατίθενται για τις αποφάσεις του ΣΤΕ και για τη 13η σύνταξη – για το επίδομα καλύτερα (πρακτικά). Εν προκειμένω, προκύπτει πως το ποσόν που υπήρχε στον προϋπολογισμό, ύψους 970 εκ. €, καλύπτει οριακά τη 13η σύνταξη – οπότε αναρωτιόμαστε πώς ή έως πότε θα πληρωθούν τα αναδρομικά.
Συμπερασματικά τώρα οδηγούμαστε στην πτώση της συμμετοχής του δημοσίου όσον αφορά το ασφαλιστικό (πρακτικά), στην αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων μέσω της αύξησης των εισφορών των αυτοαπασχολούμενων και γενικότερα σε μειώσεις των πραγματικών συντάξεων – τεκμηριώνοντας και από εδώ πως συνεχίζεται η πολιτική των μνημονίων.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=Fvp6J22f9Xo&feature=emb_logoΒασίλης Βιλιάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου