Περί της εξόδου από την ΕΕ

Οι προοπτικές για το μέλλον μας, το δικό μας, των παιδιών μας και της πατρίδας μας, είναι ζοφερές – ενώ η Ευρώπη έχει μετατραπεί πια σε μία νεοφιλελεύθερη γερμανική λέσχη, χάνοντας εντελώς την αρχική της υπόσταση. Εύλογα λοιπόν αναρωτιόμαστε εάν ήλθε η ώρα να αλλάξει και η Ελλάδα στάση, όπως η Βρετανία. Να σκεφθεί εάν θα πρέπει να επιλέξει την έξοδο της από την ΕΕ, παρά το ότι είναι πολύ αργά, έχοντας παραδώσει ήδη το 2012 την εθνική της κυριαρχία υποθηκεύοντας τα πάντα. Παρά το ότι είναι εγκλωβισμένη στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια – παρά το ότι είναι κυριολεκτικά δεμένη χειροπόδαρα. Εάν αξίζει η παραμονή σε ένα ασφαλές μεν σπίτι που όμως σε απομυζούν, σε κλέβουν, σε δέρνουν, σε εξευτελίζουν, σε κακολογούν, δεν σου δίνουν καμία σημασία και σε ληστεύουν καθημερινά, απαιτώντας επί πλέον την πλήρη υποταγή σου. Συνοψίζοντας, εάν ήλθε η ώρα για ένα πραγματικό GREEXIT.

Άποψη

Εμείς οι Έλληνες έχουμε άλλα προβλήματα σήμερα, τα οποία έχουν προστεθεί στα άλυτα προηγούμενα και μας εμποδίζουν να ασχοληθούμε με την Οικονομία: τον υβριδικό μεταναστευτικό πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον μας η Τουρκία, με στόχο το βίαιο εποικισμό των νησιών μας, ενδεχομένως για να μας αναγκάσει να προσφύγουμε μαζί της στη Χάγη που η ίδια δεν αναγνωρίζει, για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Παράλληλος στόχος της Τουρκίας, μετά την ήττα της από τους Ρώσους στη Συρία και τη διεθνή απομόνωση της, είναι ο εκβιασμός της Ευρώπης και των Η.Π.Α. – της δυτικής συμμαχίας δηλαδή με τη χρήση των παράνομων μεταναστών ως όπλο, μεταξύ άλλων για να στηριχθεί στα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Είναι φανερό τώρα πως απέναντι σε αυτό το εθνικό πρόβλημα πρέπει να είμαστε ενωμένοι – αφήνοντας τις πολιτικές διαφορές μας για πιο ήσυχες εποχές. Εν τούτοις, όσο η οικονομική μας κατάσταση επιδεινώνεται, τόσο θα αυξάνονται τα προβλήματα μας και τόσο θα αργεί η επιστροφή μας στην κανονικότητα – οπότε δεν πρέπει να πάψει η Οικονομία να αποτελεί τη νούμερο ένα προτεραιότητα μας, αφού αυτή είναι η πηγή των δεινών μας.

Στα πλαίσια αυτά, έχει ενδιαφέρον το παλαιότερο άρθρο του σημερινού πρωθυπουργού της M. Βρετανίας, το οποίο προηγήθηκε του BREXIT – σύμφωνα με το οποίο «Η ελληνική ταλαιπωρία συνεχίζεται και το μάθημα είναι ξεκάθαρο: η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν μπόρεσαν να πουν στους Ευρωπαίους να πάνε στα τσακίδια» (πηγή). Ειδικότερα έγραψε τα εξής:

“Μπορεί βλέποντας τις πολύβουες μαρίνες και τα γεμάτα εστιατόρια, να έχεις πειστεί ότι η κρίση του ευρώ έχει φτάσει στο τέλος της. Ότι ο καλός κύριος Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρήκε τη λύση, το ευρώ πλέον είναι υγιές και οι χώρες της Μεσογείου είναι στον δρόμο της ανάκαμψης. Τότε ίσως αναρωτηθείς εάν έχουν δίκιο όταν λένε ότι η προσωρινή ανάκαμψη του ευρώ αποδεικνύει ότι, το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να μείνει πιστό στις Βρυξέλλες – κάνοντας ακριβώς ότι μας πει η ΕΕ, ακόμη και όταν δεν θα έχουμε καμία επιρροή στις όποιες αποφάσεις.

Εάν αυτό είναι το συμπέρασμα σου μετά από μία εβδομάδα στο ήλιο, τότε ήπιες πολλή ρετσίνα. Η κρίση του ευρώ απέχει πολύ από το να τελειώσει. Το ενιαίο νόμισμα παραμένει καταστροφικό και είναι πολύ πιθανόν μία μέρα να καταρρεύσει.

Η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί μάθημα για την τρέλα κάθε χώρας που επιτρέπει να δέχεται bulling, να εκφοβίζεται δηλαδή από τους διαπραγματευτές της ΕΕ. Αν οδηγήσεις σε οποιαδήποτε μεγάλη ελληνική πόλη μακριά από τα τουριστικά σημεία, θα δεις σε κάθε κτήριο που έχει μπει λουκέτο και σε κάθε σπασμένο τζάμι, την απελπισία και την απόγνωση της ελληνικής βιομηχανίας – η οποία σε τρία χρόνια, από το 2010 γνώρισε μείωση από 80.000 εργοστάσια, σε 57.000.

Στα γκράφιτι στους τοίχους μπορείς να δεις την οργή μιας χαμένης γενιάς νέων ανθρώπων που ακόμη αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να βρουν δουλειά. Η ανεργία είναι ακόμη στο 20%, η οικονομία είναι ακόμη 25% χειρότερη από το 2008 και υπάρχει ένα απίστευτο 35% ανθρώπων που ζουν στην απόλυτη ανέχεια. Η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν είχαν τα κότσια να πουν στους Ευρωπαίους αξιωματούχους να πάνε στα τσακίδια.

Όταν η Ευρώπη αποφάσιζε να επιβάλει το μνημόνιο στην Ελλάδα, δεν σκεφτόταν τη χώρα και τους πολίτες της. Σκεφτόταν μόνο την ΕΕ. Έτσι η Ελλάδα βρέθηκε στην τρομακτική θέση να διαπραγματεύεται με ανθρώπους που δεν νοιάζονταν για τα συμφέροντά της, αλλά θεωρούσαν ότι θα ήταν πολιτικά χρήσιμο να κάνουν την Ελλάδα παράδειγμα προς αποφυγή για τις υπόλοιπες χώρες. Με το να κάνουν τη χώρα να υποφέρει θα απέτρεπαν οποιονδήποτε μελλοντικά θα έμπαινε σε πειρασμό να διαφοροποιηθεί από τις Βρυξέλλες.

Κοιτώντας στη Μεσόγειο, θα δεις στοιχεία της ίδιας ιστορίας. Πώς το ευρώ όχι μόνο απέτυχε στον σκοπό του, αλλά κατέληξε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό για το οποίο προοριζόταν. Κοιτάξτε τον εξευτελισμό της Ελλάδας, μέλους της ΕΕ και αναρωτηθείτε πώς θα νομοθετήσει η Ένωση με τον Ηνωμένο Βασίλειο εκτός – όταν δεν θα μπορούμε πια να  κάνουμε τίποτα για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από το βάρος αυτών των κανονισμών.

Η ελληνική ταλαιπωρία συνεχίζεται και το μάθημα είναι ξεκάθαρο, η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν μπόρεσαν να πουν στους Ευρωπαίους να πάνε στα τσακίδια. Δεν μπόρεσαν ποτέ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να λειτουργήσουν την οικονομία προς όφελος των ψηφοφόρων. Αυτό θα ισχύσει και για τη Βρετανία εάν παραμείνει στην ΕΕ. Ετοιμαζόμαστε να κάνουμε ένα ιστορικό λάθος και να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε κάποια που απλά θα δέχεται εντολές από τις Βρυξέλλες, χωρίς λόγο στις αποφάσεις και τους κανονισμούς. Με παράδειγμα λοιπόν την Ελλάδα, αναρωτηθείτε:

Η ΕΕ θα δρα προς όφελος δικό μας και της Βρετανίας ή της ίδιας της Ένωσης; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Είναι γραμμένη σε γκράφιτι σε όλη την Ελλάδα. Γιατί, λοιπόν, προτείνουμε να μετατρέψουμε το Ηνωμένο Βασίλειο στον παντοτινό υποτακτικό των Βρυξελλών;“

Περαιτέρω, είναι προφανές πως όλα αυτά που γράφει ο Βρετανός είναι σωστά, εάν όχι πολύ χειρότερα από όσο τα παρουσιάζει. Με απλά λόγια, η οικονομική μας κατάσταση είναι τρισχειρότερη σε σχέση με το 2010, ιδίως όσον αφορά το κόκκινο ιδιωτικό χρέος, έχουμε υποθηκεύσει τα πάντα, ξεπουλάμε τη δημόσια και ιδιωτική μας περιουσία χωρίς να μειώνεται το χρέος, χάσαμε τις τράπεζες μαζί με τα 44 + 17 δις € που τις ενισχύσαμε, ενώ σήμερα καλούμαστε να τις στηρίξουμε ξανά με τα 12 δις € του σχεδίου Ηρακλής για να πάρουν τα σπίτια μας, παραδώσαμε το όνομα της Μακεδονίας έναντι της αναβολής πληρωμής των 96 δις € κοκ.

Πολύ περισσότερο, οι προοπτικές για το μέλλον μας, το δικό μας, των παιδιών μας και της πατρίδας μας είναι ζοφερές – ενώ η Ευρώπη έχει μετατραπεί πια σε μία νεοφιλελεύθερη γερμανική λέσχη, χάνοντας εντελώς την αρχική της υπόσταση. Όσον αφορά τη Γερμανία, ανέκαθεν σύμμαχο της Τουρκίας, ασφαλώς δεν θα μας στηρίξει ούτε στο μεταναστευτικό. Εύλογα λοιπόν αναρωτιόμαστε εάν ήλθε η ώρα να αλλάξει και η Ελλάδα στάση.

Να σκεφθεί εάν θα πρέπει να επιλέξει την έξοδο της από την ΕΕ, παρά το ότι είναι πολύ αργά, έχοντας παραδώσει ήδη το 2012 την εθνική της κυριαρχία υποθηκεύοντας τα πάντα. Παρά το ότι είναι εγκλωβισμένη στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια – παρά το ότι είναι κυριολεκτικά δεμένη χειροπόδαρα. Εάν αξίζει η παραμονή σε ένα ασφαλές μεν σπίτι που όμως σε απομυζούν, σε κλέβουν, σε δέρνουν, σε εξευτελίζουν, σε κακολογούν, δεν σου δίνουν καμία σημασία και σε ληστεύουν καθημερινά, απαιτώντας επί πλέον την πλήρη υποταγή σου. Συνοψίζοντας, εάν ήλθε η ώρα για ένα πραγματικό GREEXIT.

Η απάντηση είναι βέβαια πολύ δύσκολη – κυρίως επειδή δεν φαίνεται να είναι πρόθυμη η πλειοψηφία των Πολιτών για τις αρχικές μεγάλες θυσίες που θα απαιτούνταν. Για τους πρώτους μήνες που ο πληθυσμός θα υπέφερε τα πάνδεινα, υφιστάμενος μεγάλες πιέσεις από παντού – χωρίς να υπάρχει καμία εγγύηση επιτυχίας. Όσον αφορά δε τις εγχώριες ελίτ που θα αντιτίθονταν σε κάτι τέτοιο, όπως στο παράδειγμα των τουρκικών πιέσεων που θα προτιμούσαν να δώσουν το μισό Αιγαίο και τα νησιά μας αντί να κινδυνεύσουν να χάσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε έναν πόλεμο, είναι φανερό πως όχι μόνο δεν θα στήριζαν καθόλου μία τέτοια προσπάθεια αλλά, αντίθετα, θα την σαμποτάριζαν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο.

Η εναλλακτική λύση όμως είναι δεδομένη: η συνέχιση της κυλιόμενης χρεοκοπίας, η οδύνη δίχως τέλος δηλαδή,  όπου δεν αποκλείεται να καταλήξει στο να χαθούμε εντελώς ως Έθνος – αφού προηγουμένως εξαθλιωθεί η συντριπτική πλειοψηφία, μετατρεπόμενη σε φθηνό εργατικό δυναμικό των νέων ιδιοκτητών της χώρας. Των Γερμανών που θα επιδιώξουν επί πλέον την πληθυσμιακή αλλοίωση της κοινωνίας εμβολιάζοντας την με μετανάστες – για να είναι ευκολότερα ελεγχόμενη και να μην αντιδράει.

 Βασίλης Βιλιάρδος3 Μαρτίου 2020

https://analyst.gr/2020/03/03/peri-tis-exodou-apo-tin-ee/