ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΩΖΕΤΑΙ.
Γράφει ο π. Βασίλειος Γοντικάκης
Είναι μεγάλο πρόβλημα ο άνθρωπος. Σου γίνεται βάσανο και σταυρός ανανεούμενος, αν θέλεις να σεβαστείς τη φύση του, να μην τον ακρωτηριάσεις, αλλά να τον δεχθείς όπως είναι.
Γι’αυτό όλα τα συστήματα, για ν’ αποφύγουν το βάσανο αυτό που δημιουργεί ο άνθρωπος, με προκρούστεια μέθοδο τον φέρνουν στα μέτρα τους, κάνοντάς τον άτομο, μονάδα παραγωγής. Και οι ιδεαλισμοί τον εμπαίζουν με ανυπόστατους ρομαντισμούς, αφήνοντάς πεινασμένο, αμεταμόρφωτο και νεκρούμενο το σώμα της υπάρξεώς του.
Αν σ’ αυτή θελήσωμε να τον κλείσωμε,θα τον βασανίσωμε,έστω κι αν θέλωμε από καλή διάθεση,να τον κάνωμε σοφό, φρόνιμο, ή να του βελτιώσωμε τον χαρακτήρα. Τί να την κάμει τη βελτίωση του χαρακτήρα αυτός που ζητά την αιωνιότητα;
Το ερώτημα είναι: υπάρχει κανείς που μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο, να συντρίψει τα δεσμά της αιχμαλωσίας που τον κρατούν κάθειρκτο;
Υπάρχει κανείς που μπορεί να διαλύσει τα είδωλα που τον αποπνίγουν, και να του δώσει της ελευθερία του άλλου κόσμου, που ζητά σ’ αυτόν τον κόσμο από σήμερα;
Μόνο το σήμερα ζει ο άνθρωπος. Το σήμερα θέλει αιωνιότητα, όχι το αύριο, για να δεχθεί την Αλήθεια.
Θέλομε να ζήσωμε όλοι για όλα. Που θα το βρούμε αυτό;
Ποιος ανέχεται την ανυπόφορη απαίτησή μας, χωρίς να τα χάσει και να συνθλιβεί αυτός και το καθεστώς του, χωρίς να μας κλείσει το στόμα με φίμωτρο δικτατορίας ή με το ψεύτικο ψωμί της εν φυλακή ελευθερίας και του λιμού της ευμάρειας;
Ποιος θα μας πάρη στα σοβαρά, αφήνοντάς μας να του μιλήσουμε ελεύθερα, όπως μιλά η φύσι μας;
Ποιος θα ανεχθή τον άνθρωπο;
Μόνο Αυτός που μας έπλασε μας ξέρει πριν γεννηθούμε και αφού πεθάνωμε. Ζητούμε Αυτόν που έχομε. Και θέλομε να πραγματοποιήσωμε αυτό που είμαστε.
Μόνο μέσα στη Θεία Λειτουργία η απαίτηση κορέννυται. Τα υπέρ φύσιν και αίσθησιν δίδονται από σήμερα.
«Νυν τα ανήκουστα ηκούσθη» και τα άρρητα αρρήτως ελέχθη. Τα πάντα γέμισαν από φως, ανθρωπιά και ουράνια παράκληση.»
«Ήλθεν η της ζωής βασιλεία και κατελύθει του θανάτου το κράτος και γέγονεν άλλη γέννησις, βίος έτερος, άλλο ζωής είδος, αυτής της φύσεως ημών μεταστοιχείωσις».
Τα πάντα υπάρχουν θεανθρώπινα. Τίποτα δεν υπάρχει ψεύτικο. Τίποτε δεν υπάρχει αναπόδεικτο. Καμμία απορία δεν μένει άλυτη. Και καμία απάντηση δεν κλείνει το δρόμο για νέες ερωτήσεις.
Τα παν καθολικά κοινωνείται.
Είναι αισθητό, τωρινή γεύση της ζωής. Τα πάντα έγιναν ένα θαυμαστό παρόν στο πρόσωπο του Θεανθρώπου, που είναι το Α και το Ω της δημιουργίας και «τας αρχάς των όντων τοις πέρασιν ουκ εά συναφίστασθαι».
Όλη η ιστορία είναι μία μόνο Θεία Λειτουργία, και όλος ο κόσμος έγινε ένας ναός, οίκος Θεού, μία μόνη οικογένεια.
Όλα είναι φωτισμένα και καταγλαϊσμένα με το άκτιστο και άδυτο φάος.
Είναι σπασμένα τα κλείθρα του Άδη. Σχισμένα τα σάβανα των συστημάτων. Αναποδογυρισμένα τα τραπέζια των κολλυβιστών κάθε είδους. Και συντριμμένα όλα τα είδωλα, από τον Συντρίψαντα το κράτος του θανάτου.
Υπάρχει χώρος, για να ζήση ο άνθρωπος.
Είναι καλεσμένα τα μωρά, τα ασθενή, τα εξουθενημένα και τα μη όντα.
Είναι καλεσμένοι οι χωλοί, οι τυφλοί, οι ανάπηροι στο Δείπνο, στη Ζωή, στη θεολογία.
Είναι καλεσμένος ο άνθρωπος.
Δεν αφορά τους ειδικούς η Ορθόδοξη λειτουργική θεολογία. Αλλά χορταίνει τους πεινασμένους, ποτίζει τους διψασμένους, παρηγορεί τους πονεμένους και τους κλαμένους. Αφορά τον άνθρωπο, όχι την ειδίκευση.
Δεύτε, «ίνα γεμισθεί ο οίκος μου». Είναι η φωνή του Οικοδεσπότη.
Έρχονται και το πλήθος αυξάνει τον χώρο και τη χαρά. Γιατί δεν έχομε συνωστισμό όχλου, κορεσμό θέσεων, αλλά περιχώρηση αγαπωμένων προσώπων. «Γέγονεν ως επέταξας, και έτι τόπος εστί».
Όλοι προσδέχονται όλους. Συγχωρούν. Συγχωρούνται. Και περιχωρούνται.
Εδώ προσωποποιείται και παίρνει όνομα ο άνθρωπος, που με τη φιλαυτία και ανταρσία του είχε εκπέσει στην κατάστασι της απομονωμένης μονάδος.
Με το να γίνει Υιός του Θεού «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» έλαβε «όνομα, το υπέρ παν όνομα».
Με το να πεθάνει Εκείνος από αγάπη, για να ζήσωμε εμείς, ήλθε στον κόσμο ο νέος τρόπος ζωής, που ανιστά το πρόσωπο.
Με το να σταυρωθεί εδοξάσθη. Το «ούπω γαρ ην Πνεύμα άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη» σημαίνει ότι ο Ιησούς ουδέπω εσταυρώθη.
Και μεις παίρνομε όνομα βαπτιζόμενοι εν τῳ θανάτῳ του Ιησού.
Γινόμεθα πρόσωπα, «μηκέτι εαυτοίς ζώντες».
Δοξαζόμεθα και λαμβάνουμε τη χάρι του Πνεύματος, ταπεινούμενοι, υπομένοντες την ατιμίαν του καθ’ημέραν σταυρού.
Πλουτούμεν κενούμενοι δια τον Πτωχεύσαντα υπέρ ημών.
Είμεθα οι «μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες».
Όλοι ανακεφαλαιώνουν τα πάντα. Και καθένας μπορεί ελεύθερα να ακολουθήσει τον δρόμο του «εν παντί καιρώ και τόπω».
Ο Κύριος διαλύει τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως με το να καλή κατ’ όνομα τα ίδια πρόβατα και να εκβάλει αυτά στην ευρυχωρία που ορίζει η Θεία Λειτουργία.
Δεν παρεμποδίζει η ελευθερία των προσώπων από την οποιαδήποτε αιχμαλωσία. Και δεν θίγεται η ενότης των από την οποιαδήποτε διασπορά.
Οι διεσπαρμένοι δεν πλανώνται, αλλά είναι «συνηγμένοι δια Κύριον».
Η ενότης έχει τη χάρι και την ευρυχωρία της διασποράς. Και τη διασπορά τη θέρμη και την ασφάλεια της συναγωγής.
Από όλη τη λειτουργική κοινότητα και τη διάρθρωσή της λατρεύεται και δοξάζεται η Παναγία Τριάς, «η διαίρεση την ένωσιν και έμπαλιν έχουσα».
Το αληθινό –και διεσπαρμένο- είναι ενωμένο. Το ψεύτικο –και ενωμένο- είναι χωρισμένο και ανύπαρκτο.
Στη Θεία Λειτουργία ζητούμε την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, άρα, την αιώνιο ζωή και θεία περιχώρησι, και όχι την ανθρώπινη συνάρτηση ή συμμαχία.
π. Βασίλειος Γοντικάκης Προηγούμενος της Ιεράς Μονή Ιβήρων
από το βιβλίο: Λειτουργικός Τρόπος
Σήμερα έμαθα κάτι τυχαία που με επηρέασε άσχημα στην ούτως η άλλως πενιχροτατη εδώ και αρκετό καιρό τσέπη .Λοιπόν χωρίς ίχνος του έτσι και αλλιώς κακού μου χιούμορ θα πω ότι υπάρχουν δύο πραγματικότητες .Μια είναι αυτή των ανθρώπων που περίμεναν ουρές αψηφώντας κορονοιους στα ΑΤΜ για να πάρουν την κουτσοσυνταξη τους . Φανταστείτε όλοι εσείς που έχετε πνευματικές ανησυχίες πως περίμεναν αυτά τα έρμα αλλά τόσο χρήσιμα χαρτονομισματα .Είναι αυτοί που στήθηκαν χτες και προχτές για να πάρουν το ΚΕΑ της συμφοράς και μαυριλας .Είναι αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες που τρέχουν να πάρουν τα 800 ευρώ το πολοστημοριο μιας καλής καλογερικης πανηγυρικής τράπεζας μετά από πανυχιδα που όμως τα περιμένουν αυτά τα 800 ευρώ δικαίως σαν να είναι ο ίδιος ο Θεός .Η άλλη πραγματικότητα είναι αυτή ανθρώπων σαν τον Γοντικακη που ως ηγούμενος έκανε όταν ήταν εν ενεργεία υπογραφές εκατομμυρίων και είχε μια τόσο υψηλή θεολογία που από τα ύψη της ούτε έβλεπε αυτά τα ναυάγια της ζωής που ως λαϊκοί στο Άγιο Όρος γυρνούσαν και γυρνάνε σαν τα φαντάσματα με αντάλλαγμα ένα κουτσομεροκαματο και κάτι φορεμένες αρβύλες . Συνεχίζεται ΑΜ
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέγαμε λοιπόν για την στάση αυτών των νηπτικων πριγκηποφεουδαρχων που για ευνόητους λόγους είναι εξοργιστικοτερη από αυτή ανθρώπων όπως ας πούμε η Μενεγάκη που δεν ενεργούν εν ονόματι του ακτημονος Χριστού . Επειδή πολύς λόγος γίνεται για τον Αντίχριστο τώρα τελευταία και δη εκ των ακτημόνων αλλά με αμέτρητα ακίνητα Αγιορειτών ηγουμένων ότι τάχα τα πρώτα χρόνια του Αντιχρίστου θα είναι δίκαια άρα αυτοί θεωρούν υποσυνείδητα την δικαιοσύνη ως δαιμονική ιδιότητα πράγμα που εγώ δεν πιστεύω ότι έστω ένα δευτερόλεπτο της βασιλείας του Αντιχρίστου θα έχει ίχνος δικαιοσύνης αλλά ας πούμε ότι θα είναι έτσι .Ε λοιπόν κύριοι που εν ονόματι του Χριστού θεωρείται την δικαιοσύνη ως γνώρισμα του Διαβόλου αν είναι όπως τα λέτε τότε οι τιποτένιοι αυτής της γης που οι κοσμικές εξουσίες που πάντα είχατε νταλαβερι εσείς και τους καταδίκασαν σε επί γης κόλαση αν αυτοί λοιπόν για ένα κομμάτι ψωμί προσκυνήσουν τον Αντίχριστο τότε ακόμη και ο ίδιος ο Χριστός στην Δευτέρα Παρουσία θα δυσκολευτεί πάρα πολύ να τους στείλει στην κόλαση την ώρα που με τα φαφουτικα στόματα τους θα μασουλανε ακόμη το ψωμί που σύμφωνα πάντα με εσάς θα τους δώσει ο Αντίχριστος και που τους το αρνήθηκαν οι συνεργαζόμενοι με εσάς .ΑΜ
ΑπάντησηΔιαγραφή