Η τρομακτική ύφεση που προβλέπεται σήμερα, δεν οφείλεται μόνο στην πανδημία και θα μπορούσε να αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό, εάν η Ελλάδα ήταν μία ευνομούμενη χώρα. Ένα Κράτος Δικαίου, με μία ορθολογική οικονομική πολιτική και με μία μη γερμανόφιλη κυβέρνηση όπως δυστυχώς η σημερινή που συνεχίζει την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων απέναντι στην καγκελάριο – μιμούμενη τους προκατόχους της, καθώς επίσης εξευτελίζοντας τον υπερήφανο και αξιοπρεπή λαό μας. Όταν τώρα δηλώνει μία ακόμη κυβέρνηση της χρεοκοπημένης χώρας μας πως «λεφτά υπάρχουν» και την πιστεύουν οι Πολίτες, παρά τις οδυνηρές εμπειρίες τους μετά από τρία συνεχή μνημόνια που θα τα ακολουθήσει ένα τέταρτο οδυνηρότερο, τότε οι ελπίδες μας για το μέλλον της πατρίδας μας και των παιδιών μας «μαραίνονται» – πόσο μάλλον όταν τα όποια χρήματα διαθέτουμε σπαταλούνται ξανά για καταναλωτικούς και όχι για επενδυτικούς σκοπούς, το αποτυχημένο οικονομικό μας μοντέλο παραμένει ως έχει παρά το ότι μας οδήγησε στο χάος, ενώ ο πρωθυπουργός αναγγέλλει καθημερινά νέα μέτρα για να στηρίξει υστερόβουλα το πολιτικό του προφίλ. Χθες διπλάσια σε σχέση με το ΑΕΠ από αυτά που ανακοίνωσε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός οικονομικών του – απογοητεύοντας εντελώς όσους τουλάχιστον καταλαβαίνουν από αριθμούς και δεν πιστεύουν πως η κυβέρνηση ανακάλυψε κάποιον χαμένο θησαυρό. Ευχαρίστως πάντως να θυσιάζαμε όλοι μέρος της ευημερίας μας που όμως το μεγαλύτερο ποσοστό της χάθηκε άσκοπα τα τελευταία δέκα χρόνια, όπως μας ζήτησε χωρίς να πει τι θα θυσιάσει ο ίδιος, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος στόχος – στόχος που δυστυχώς είναι ανύπαρκτος, όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς.
Άποψη
Εισαγωγικά, ακούγεται πως για το κατάντημα της Ελλάδας, όσον αφορά (α) τη θλιβερή κατάσταση της οικονομίας της, (β) την παράνομη μετανάστευση και (γ) τα εθνικά με την έννοια της χρησιμοποίησης των μεταναστών ως όπλο εισβολής και βίαιου εποικισμού της χώρας μας από την Τουρκία, για να ακολουθήσει σύντομα το πρώτο γεωτρύπανο της στο Αιγαίο, είναι υπεύθυνοι οι 300 της Βουλής. Η κατηγορία αυτή ασφαλώς δεν ισχύει, αφού η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στα τρία κόμματα που οι Έλληνες επέλεξαν να ψηφίσουν στις πρώτες θέσεις:
(α) στη ΝΔ που προκάλεσε την υπερχρέωση της χώρας μας έως το 2009 (ανάλυση), καθώς επίσης τη χρεοκοπία της το 2012 με την υπογραφή του PSI – όπου υποθηκεύθηκε η Ελλάδα και παρέδωσε αμαχητί την εθνική της κυριαρχία στη Γερμανία (πηγή), διασώζοντας τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες,
(β) στο ΠΑΣΟΚ που ενώ ισχυριζόταν το 2009 ότι, «χρήματα υπάρχουν», παρέδωσε την Ελλάδα στα νύχια της Τρόικα, συμμετέχοντας στην απάτη της ΕΛΣΤΑΤ – ενώ αργότερα συγκυβέρνησε με τη ΝΔ, συνυπογράφοντας το PSI και
(γ) στο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το 2015 αντέστρεψε αντιδημοκρατικά το δημοψήφισμα, υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατοχυρώνοντας όλα τα προηγούμενα, αφελλήνισε τις τράπεζες προκαλώντας ζημίες στην Ελλάδα πάνω από 60 δις €, ίδρυσε το υπό ξένο έλεγχο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ και τέλος την ΑΑΔΕ – συμβάλλοντας στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην απαξίωση πολλών κρατικών επιχειρήσεων όπως της ΔΕΗ, στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής περιουσίας.
Είναι ολοφάνερο λοιπόν πως τα υπόλοιπα κόμματα δεν έχουν καμία ευθύνη – ενώ η συμμετοχή τους στη Βουλή έχει σκοπό την πολιτική τους ενεργοποίηση, σύμφωνα με το ρητό πως όποιος δεν λαμβάνει μέρος στα κοινά, είναι καταδικασμένος να τον κυβερνούν οι χειρότεροι. Υπενθυμίζουμε εδώ τα λόγια του Σωκράτη, κατά τον οποίο τα εξής:
“Γι’ αυτόν λοιπόν τον λόγο, είπα εγώ, οι άξιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την εξουσία ούτε για τα χρήματα ούτε για τη δόξα – γιατί ούτε πληρωμένοι θέλουν να χαρακτηριστούν, εισπράττοντας φανερά μισθό για το αξίωμά τους, ούτε κλέφτες, αποκομίζοντας κρυφά κέρδος από αυτό. Ούτε πάλι για τη δόξα – γιατί δεν είναι φιλόδοξοι. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει κάποιος αναγκασμός γι’ αυτούς και κάποια τιμωρία, προκειμένου να θελήσουν να ασκήσουν εξουσία – έτσι που σχεδόν να θεωρείται ντροπή να αναλάβει κανείς με τη θέλησή του κυβερνητικό αξίωμα προτού να εξαναγκαστεί να το πράξει. Και η πιο μεγάλη τιμωρία εδώ είναι να τον εξουσιάζει κάποιος χειρότερός του, αφού ο ίδιος δε θα έχει τη διάθεση να κυβερνά. Από φόβο γι’ αυτήν ακριβώς την τιμωρία δέχονται κατά τη γνώμη μου να ασκήσουν εξουσία οι άξιοι άνθρωποι, όταν καμιά φορά συμβεί να πάρουν εξουσία στα χέρια τους και αναλαμβάνουν τότε να κυβερνήσουν, όχι με την ιδέα ότι τους περιμένει εκεί κάτι καλό ή ότι θα καλοπεράσουν, αλλά σαν να προχωρούν σε κάτι που είναι ανάγκη να το πράξουν και που δεν έχουν κάποιους καλύτερούς τους ή έστω όμοιούς τους για να τους το αναθέσουν”.
Αυτό που κάνουν τώρα στη Βουλή τα κόμματα που δεν ανήκουν στο «αμαρτωλό τρίο» που όμως νομιμοποίησαν οι Έλληνες με την ψήφο τους, είναι να αξιολογούν τα νομοσχέδια που καταθέτει οι κυβέρνηση ψηφίζοντας ή καταψηφίζοντας τα, να ενημερώνουν με τις δημόσιες ομιλίες τους στο Κοινοβούλιο τους Πολίτες, να ελέγχουν την κυβέρνηση με γραπτές και προφορικές ερωτήσεις, καθώς επίσης να συμμετέχουν στις συζητήσεις των ΜΜΕ επίσης για να πληροφορούν τους Πολίτες – όπου φυσικά καλούνται, αφού οι κυβερνήσεις χειραγωγούν τα περισσότερα ΜΜΕ με την παροχή χρημάτων και τα εμποδίζουν. Πρόσφατα με τα 11 εκ. € για την ενημέρωση σχετικά με την πανδημία, παρά το ότι τα ΜΜΕ είναι υποχρεωμένα να πληροφορούν δωρεάν τους Έλληνες.
Εκτός αυτού, ο λόγος που συμμετέχουν στη Βουλή είναι για να κυβερνήσουν την Ελλάδα, αφού δεν υπάρχει άλλος αναίμακτος τρόπος σε μία δημοκρατική χώρα – κάτι που φυσικά είναι αδύνατον να συμβεί άμεσα, αφενός μεν γιατί είναι άγνωστα σε ένα μεγάλο μέρος των Πολιτών, αφετέρου επειδή η πρόσβαση τους στα ΜΜΕ είναι περιορισμένη για τους λόγους που αναφέραμε. Ένα επί πλέον μεγάλο εμπόδιο είναι οι πληρωμένες συνήθως από τα μεγάλα κόμματα δημοσκοπήσεις, με στόχο τη χειραγώγηση των ψηφοφόρων – μία χειραγώγηση που έχει αναχθεί σήμερα σε επιστήμη, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά (πηγή).
Αναγκάζονται λοιπόν να εργάζονται νυχθημερόν σε συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού – όπως για παράδειγμα με τα εκατοντάδες νομοσχέδια που κατατίθενται, όπου μόλις δέκα βουλευτές ενός μικρού κόμματος πρέπει να αποδώσουν όσο οι 158 βουλευτές της κυβέρνησης και οι εκατοντάδες σύμβουλοι τους (μαζί με τις κρατικές υπηρεσίες που μόνο η κυβέρνηση ελέγχει, όπως το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, η ΕΛΣΤΑΤ, ο στρατός των υπαλλήλων στα υπουργεία κοκ.).
Σαν να μην έφτανε δε μόνο αυτό, αντιμετωπίζουν τις μαζικές επιθέσεις εκ μέρους της κυβέρνησης και των διατεταγμένων μαζί της ΜΜΕ, με συκοφαντίες, με κακεντρέχειες κλπ. – ενώ η δυνατότητα τους να αμυνθούν είναι πολύ περιορισμένη, συνήθως στα πλαίσια του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή κάποιων, τοπικών συνήθως, ραδιοτηλεοπτικών σταθμών. Είναι απομονωμένα ακόμη και από τα έντυπα ΜΜΕ, όπως οι εφημερίδες, τα περιοδικά και τα παραδοσιακά site – αφού δεν έχουν τη δυνατότητα να τα χρηματίζουν, ούτε να εξυπηρετούν με νόμους τα συμφέροντα τους, όπως η κυβέρνηση αλλά και γενικότερα τα κόμματα εξουσίας.
Επομένως είναι αναγκασμένα να μάχονται κυριολεκτικά υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουν – ενώ οι βουλευτές τους που επίσης δέχονται υβριστικές ή/και συκοφαντικές επιθέσεις, διακινδυνεύοντας την τιμή, την υπόληψη και την οικογένεια τους, επισκέπτονται ταυτόχρονα τις περιφέρειες τους, για να ενημερωθούν για τα προβλήματα των ανθρώπων και να προσπαθήσουν να τα επιλύσουν, με τις πενιχρές δυνατότητες που έχουν.
Συμπερασματικά λοιπόν είναι άδικο να κατηγορούνται και οι 300 για τα προβλήματα της χώρας – εκτός εάν θεωρεί κανείς ότι είναι λύση η παραίτηση ή η μη συμμετοχή στα κοινά ενός κράτους, αφήνοντας αυτούς που έχουν καταλάβει την εξουσία διατηρώντας την με νύχια και με δόντια, με το διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος που ίδρυσαν καταπατώντας ακόμη και το Σύνταγμα (πηγή), να κάνουν ότι θέλουν.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν βέβαια πως όλα τα μικρά ή τα νεοεισερχόμενα κόμματα που επένδυσαν πολλά χρήματα και χρόνο για να το επιτύχουν, εργάζονται με συνέπεια και ήθος, δεν πρόκειται να προδώσουν ανάλογα ή έχουν τις λύσεις για την Ελλάδα – αλλά σίγουρα κάποια από αυτά που οφείλουν να τα ανακαλύψουν και να τα στηρίξουν οι Πολίτες για το δικό τους συμφέρον, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι δεν έχουν διαβρωθεί ακόμη από την εξουσία. Άλλωστε εκείνο το κράτος που κυβερνάται συνεχώς από τους ίδιους, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική Δημοκρατία – αλλά με μία καλυμμένη βασιλεία ή δικτατορία.
Ακριβώς για αυτό το λόγο χρεοκόπησε η Ελλάδα και παραμένει βυθισμένη στην κρίση για δέκα ολόκληρα χρόνια, με το μέλλον της να διαγράφεται όλο και πιο σκοτεινό – ενώ σίγουρα η τρομακτική ύφεση που προβλέπεται σήμερα, δεν οφείλεται μόνο στην πανδημία και θα μπορούσε να αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό, εάν η Ελλάδα ήταν μία ευνομούμενη χώρα. Ένα Κράτος Δικαίου, με μία ορθολογική οικονομική πολιτική και με μία μη γερμανόφιλη κυβέρνηση όπως δυστυχώς η σημερινή που συνεχίζει την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων απέναντι στην καγκελάριο – μιμούμενη τους προκατόχους της, καθώς επίσης εξευτελίζοντας τον υπερήφανο και αξιοπρεπή λαό μας.
Όταν όμως δηλώνει μία ακόμη κυβέρνηση της χρεοκοπημένης χώρας μας (μία χρεοκοπημένη ΝΔ αφού χρωστάει μόνο στις τράπεζες σχεδόν 300 εκ. €) πως «λεφτά υπάρχουν» και την πιστεύουν οι Πολίτες, παρά τις οδυνηρές εμπειρίες τους μετά από τρία συνεχή μνημόνια που θα τα ακολουθήσει ένα τέταρτο οδυνηρότερο, τότε οι ελπίδες μας για το μέλλον της πατρίδας μας και των παιδιών μας μαραίνονται – πόσο μάλλον όταν τα όποια χρήματα διαθέτουμε σπαταλούνται ξανά για καταναλωτικούς και όχι για επενδυτικούς σκοπούς, το αποτυχημένο οικονομικό μας μοντέλο παραμένει ως έχει παρά το ότι μας οδήγησε στο χάος, ενώ ο πρωθυπουργός αναγγέλλει καθημερινά νέα μέτρα για να στηρίξει υστερόβουλα το πολιτικό του προφίλ.
Χθες διπλάσια σε σχέση με το ΑΕΠ από αυτά που ανακοίνωσε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός οικονομικών του (πηγή) – απογοητεύοντας εντελώς όσους τουλάχιστον καταλαβαίνουν από αριθμούς και δεν πιστεύουν πως η κυβέρνηση ανακάλυψε κάποιον χαμένο θησαυρό. Ευχαρίστως πάντως να θυσιάζαμε όλοι μέρος της ευημερίας μας που όμως το μεγαλύτερο ποσοστό της χάθηκε άσκοπα τα τελευταία δέκα χρόνια, όπως μας ζήτησε χωρίς να πει τι θα θυσιάσει ο ίδιος, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος στόχος – στόχος που δυστυχώς είναι ανύπαρκτος, όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς.
Βασίλης Βιλιάρδος14 Απριλίου 2020
Ακολουθία του Νιπτήρος σήμερα,που εμείς έχουμε αναγάγει σε σύμβολο της εποχής.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Νιπτήρες με τα σιφόνια τους γεμάτα σαπουνάδα. Ιριδίζοντες σωροί από φούσκες. Φούσκες μεγάλες, μικρές, αδιόρατες, που δεν προλαβαίνουν να σκάσουν και μένουν εκεί, περιμένοντας το επόμενο σαπούνισμα χεριών, σώματος, πιάτων, αντικειμένων, φρούτων. Αλλά κυρίως χεριών. Σαπούνισμα μέχρι να πληγιάσουν. Να το ξανασκεφτούμε για τα θυροκλείσια του Μεγαλοβδόμαδου.Μήπως να κάνουμε την εξαίρεση για την Ακολουθία του Νιπτήρος, τη Μεγάλη Τετάρτη;
Παρά τους αφρισμένους νιπτήρες και το πολύ σαπούνι, αυτό που ζούμε σαπουνόπερα δεν το λες. Είναι, βέβαια, γεμάτο φούσκες. Φούσκες πλάνης, ψεύδους, ψευδαίσθησης, απάτης, αυταπάτης. Όλος ο κόσμος ένας τεράστιος αφρισμένος νιπτήρας, που περιμένει να ανοίξει η βρύση κι ένας καταρράκτης νερού να παρασύρει τις σαπουνόφουσκες στο έρεβος του σιφονιού και της αποχέτευσης. Μήπως όλο αυτό είναι μια παραβολή για το τέλος εποχής, για τον σωρό από φούσκες που θα σκάσουν στα μούτρα μας; Η φούσκα των χρεών, ιδιωτικών και κρατικών. Η φούσκα της Πίστης - της τραπεζικής, φυσικά, η άλλη πίστη δεν ξεφουσκώνει με τίποτα. Η φούσκα της αέναης μεγέθυνσης. Η φούσκα του κέρδους. Η φούσκα της ευημερίας. Η φούσκα της αφθονίας. Η φούσκα της αειφορίας, πράσινης ή κατάμαυρης. Η φούσκα των αγορών. Η φούσκα του μπουρδο-φιλελευθερισμού. Η φούσκα του τουρμπο-καπιταλισμού. Η φούσκα του χρήματος.
Ο COVID-19 υποχρέωσε τη δαιμόνια μηχανή του χρήματος να δουλέψει ακατάπαυστα. Να παραγάγει χρήμα από παντού. Χρήμα από τις κεντρικές τράπεζες, χρήμα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, χρήμα από τα γκισέ των τραπεζών, χρήμα από τα ATM. Χρήμα από το ελικόπτερο, σκορπισμένο από αέρος, χρήμα από το αεροπλάνο, χρήμα από τους δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη. Αλλά έχουμε ήδη ξεπεράσει κι αυτό το επίπεδο, περνάμε στο επόμενο στάδιο, χρειαζόμαστε χρήμα από το Διάστημα. Από τη Σελήνη, από τον Άρη, εν ανάγκη από άλλο ηλιακό σύστημα, ίσως και από άλλο γαλαξία, από την Ανδρομέδα για παράδειγμα, για να είναι τόσο λαμπερή και ορατή, δεν μπορεί, θα βρίθει πλούτου.
Οι φούσκες χρήματος από το Διάστημα, ή από όπου αλλού επινοήσει η χρηματοκρατία (ας πούμε, από τον πωπό κάθε χρυσοτόκου όρνιθος που κυκλοφορεί εντός και εκτός παραμυθιών), αποτελούν ήδη μια τεράστια διαταραχή στην ιστορία και τη λειτουργία του χρήματος. Το χρήμα είναι πάντα χρέος. Αλλά ακριβώς ως χρήμα-χρέος δεν παύει να αναπαριστά πλούτο που κάποιοι, κάπου παράγουν. Ακόμη και στις πιο πλασματικές και ευφάνταστες εκδοχές του, το χρήμα εγκλωβίζει αξία για την οποία προηγείται εργασία ενός ή χιλιάδων ανθρώπων, που ακόμη κι αν αγνοούν ο ένας την ύπαρξη του άλλου, η σωματική και διανοητική τους δύναμη συντίθεται σε προϊόντα με αξίες και τιμές που έχουν τη χρηματική τους αναπαράσταση. Με το 80% της παγκόσμιας παραγωγικής δραστηριότητας αναγκαστικά παγωμένο, ποιες αξίες και ποια εργασία, τελικά, αναπαριστά το χρήμα που πέφτει από το ελικόπτερο ή από το Διάστημα;
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιμετωπίζουμε μια πρωτοφανή διάρρηξη της αναπαραστατικής λειτουργίας του χρήματος, από τις πιο παράδοξες στην ιστορία του: χρήμα χωρίς παραγωγή, αλλά και χωρίς πληθωρισμό, που θα ήταν μια αναμενόμενη αποτύπωση της επιλογής κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών να προκαλέσουν μια πλημμυρίδα ρευστότητας με νέο, φρεσκοκομμένο χρήμα. Δεν είναι όμως χρήμα πληθωριστικό, είναι καθαρό χρήμα–χρέος, το χρήμα στην πυρηνική του εκδοχή. Είναι νέο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, που όταν αποκατασταθεί η λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας, όταν ξαναλειτουργήσουν τα δίκτυα και οι διεθνείς συναλλαγές, όταν ο Σάιλοκ της χρηματοπιστωτικής μαφίας αναζητήσει ή τη λίβρα κρέας ή τα λεφτά που δάνεισε, τότε κράτη, τράπεζες και ιδιώτες θα βρεθούν προ του διλήμματος: ή διαγράφουν δραστικά και αμοιβαία κρατικά και ιδιωτικά χρέη ή το όλο σύστημα καταρρέει με πάταγο, μέσα σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό, ανοιχτό ακόμη και σε πολεμική, αιματηρή εκτόνωση.Ο Ντράγκι (στερνή μου γνώση…) το έχει πει δημόσια προ δύο εβδομάδων ότι η διαγραφή χρεών είναι μονόδρομος. Τα φληναφήματα των Ευρωπαίων ηγετών περί «Σχεδίου Μάρσαλ» είναι κενολογίες, αν δεν περιλαμβάνουν στο σενάριο μια παγκόσμια, βαθιά σεισάχθεια. Η εναλλακτική δεν είναι απλώς ένα εφιαλτικό παγκόσμιο bank run. Το χειρότερο είναι ένα food run, μια έφοδος των πληβείων στα σούπερ μάρκετ και στα μανάβικα. Κι όταν αδειάσουν τα ράφια από κάθε τι βρώσιμο, οι πεινασμένοι θα φάνε τους χορτάτους. Και μετά ο ένας τον άλλον".
(απόσπασμα από ΕΦΣΥΝ-ΚΙΜΠΙ 4-5/4/2020)
Tό χρήμα έπαψε νά είναι νόμισμα, νά έχει σχέση μέ τό νομίζω, μέ τήν αισθητηριακή γνώση.
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή