Υπάρχουν μεν μεγάλοι κίνδυνοι, αλλά και πραγματικές λύσεις για την οικονομία – οι οποίες όμως δεν δρομολογούνται από τη γερμανόφιλη κυβέρνηση μας. Επίσης για το μεταναστευτικό, όπου είναι ολοφάνερο από τις εισροές που αυξήθηκαν κατά 300% μετά τις εκλογές, πως ο βίαιος εποικισμός των νησιών της Ελλάδας και η εισβολή της Τουρκίας μέσω των παράνομων μεταναστών, μεταξύ άλλων με νέες μεθόδους, συνεχίζεται – ενώ η περιστασιακή υποχώρηση της στον Έβρο, στον οποίο πλέον έχουν εγκαινιαστεί οι συνεχείς πτήσεις των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων επί πλέον αυτών στο Αιγαίο, οφείλεται στην πανδημία του κορώνα-ιού που έχει προσβάλει τη γειτονική χώρα σε μεγάλο βαθμό. Είναι επίσης φανερό πως η στήριξη εκ μέρους της Γερμανίας, μεταξύ άλλων όσον αφορά τα χρήματα που διατίθενται για την πανδημία με την αποδοχή εκ μέρους της των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού μας, έχει επιτευχθεί μέσω εθνικά και μεταναστευτικά επιζήμιων ανταλλαγμάτων – όπως η συμφωνία μας στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις των Σκοπίων και της Αλβανίας, καθώς επίσης η ακόμη χειρότερη με τη Λιβύη, μέσω της οποίας θα μεταφέρονται παράνομοι μετανάστες και στην Κρήτη. Εκτός αυτού με τη συμφωνία μας για τη μεταφορά των παράνομων μεταναστών στην ενδοχώρα, με τη δημιουργία 28 μουσουλμανικών κυρίως χωριών – όταν την ίδια στιγμή η ύπαρξη του μολυσμένου ιού στις μεταναστευτικές δομές, όπως πρόσφατα στη Ριτσώνα με 20 κρούσματα, είναι δεδομένη και ικανή να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες.
Ανάλυση
Πρέπει να είναι κανείς ειλικρινής όταν απευθύνεται στην κοινωνία ή καλύτερα να μην αναστατώνει τους ανθρώπους; Η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει σκόπιμα το δεύτερο, σε σχέση με τα μεγάλα προβλήματα της χώρας: την οικονομία, ειδικά όσον αφορά τις συνέπειες της πανδημίας, τις τουρκικές διεκδικήσεις και το μεταναστευτικό. Εν τούτοις το γεγονός αυτό, αν και φαίνεται αποτελεσματικό σήμερα με τη βοήθεια της κατάλληλης επικοινωνιακής πολιτικής και των διατεταγμένων ΜΜΕ που τη στηρίζουν, θα μπορούσε να μετατραπεί μεσοπρόθεσμα σε μπούμερανγκ – αφού στη διάρκεια του χρόνου είναι αδύνατον να κρυφτούν οι πραγματικές συνθήκες.
Βέβαια, όποιος επιλέγει ένα υπερβολικό σενάριο φρίκης, παραδείγματος χάριν για τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, συμβάλλει στον πανικό είτε εσκεμμένα, είτε όχι – οπότε, ανάλογα με το κοινό του, επιταχύνει το καθοδικό σπιράλ του θανάτου. Το πόσο καταστροφικές δε είναι αυτού του είδους οι αυτοεκπληρούμενες προβλέψεις και πόσο γρήγορα συμβάλλουν στον πανικό, φαίνεται από τα άδεια ράφια των Σούπερ Μάρκετ σε πολλές χώρες – ειδικά όσον αφορά τα χαρτιά υγείας.
Από την άλλη πλευρά όμως, όποιος συμπεριφέρεται ακριβώς αντίθετα, υποτιμώντας αυτά που συμβαίνουν, δημιουργεί επίσης μεγάλα προβλήματα – επειδή λειτουργεί ως τροχοπέδη όσον αφορά τα μέτρα πρόληψης, ο σχεδιασμός και το εύρος των οποίων πρέπει να βασίζεται σε ρεαλιστικές προβλέψεις.
Κατά την άποψη μας λοιπόν, η μοναδική διέξοδος από το δίλημμα «μαύρες προβλέψεις ή ωραιοποίηση των γεγονότων», δεν είναι άλλη από τις ειλικρινείς και τεκμηριωμένες πληροφορίες που δεν θα έχουν στόχο απλά την επικοινωνιακή πολιτική για κομματικά οφέλη – έτσι ώστε να ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα και να είναι σωστά προετοιμασμένοι οι Πολίτες που δεν τους αρέσει να εθελοτυφλούν. Στα πλαίσια αυτά τα εξής:
Η ελληνική οικονομία
Εν προκειμένω είναι σαφές πως το οικονομικό μοντέλο της χώρας μας, οι βασικοί πυλώνες του οποίου είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία, είναι λανθασμένο – εκτός από τον υπερβολικά μεγάλο κρατισμό σοβιετικού τύπου που γιγαντώνεται ξανά σήμερα, ακόμη και με αντισυνταγματικές απαγορεύσεις, μέσω της πανδημίας. Αυτό ακριβώς το λανθασμένο οικονομικό μοντέλο, μας οδήγησε στην υπερχρέωση του 2009 (ανάλυση), στη χρεοκοπία του 2012 (ανάλυση) και στη χαριστική βολή του 2015 – όπου χάσαμε τις τράπεζες και την οικονομική μας ανεξαρτησία, με την ίδρυση του Υπερταμείου και της ΑΑΔΕ.
Οι δύο αυτοί πυλώνες είναι (α) «προκυκλικοί», δηλαδή υποφέρουν σε περιόδους ύφεσης και ευημερούν σε περιόδους ανάπτυξης και (β) εντάσεως κεφαλαίου, οπότε παρουσιάζουν προβλήματα σε περιόδους συρρίκνωσης της ρευστότητας. Ανεξάρτητα λοιπόν από την εξέλιξη της πανδημίας του κορώνα-ιού στη χώρα μας που μέχρι στιγμής φαίνεται ήπια, οι συνέπειες για την οικονομία μας θα είναι μεγάλες – αφού στις άλλες χώρες η πανδημία κλιμακώνεται, με πρώτα θύματα της τον τουρισμό και την ναυτιλία (η τελευταία λόγω της πτώσης του παγκοσμίου εμπορίου και των προβλημάτων στις διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού από το κλείσιμο των συνόρων, την ύφεση κλπ.).
Σύμφωνα τώρα με τις διεθνείς προβλέψεις, αφενός με τις πολύ δυσμενείς του ΟΟΣΑ (πηγή), αφετέρου με τις σχετικά ηπιότερες του Παγκοσμίου Οργανισμού Τουρισμού (πηγή), θα πρέπει να υπολογίζουμε με μία πτώση των εσόδων από τους δύο παραπάνω κλάδους της τάξης του 30% – με την πλέον αισιόδοξη πλευρά τους. Επειδή τώρα τα άμεσα έσοδα του τουρισμού είναι 18,2 δις € και μαζί με τα έμμεσα περί τα 40 δις €, η πτώση των εσόδων μας (-30%) θα είναι της τάξης των 12 δις € ή περίπου 6,4% σε ένα ΑΕΠ 188 δις €.
Όσον αφορά τη ναυτιλία και μόνο από τα άμεσα έσοδα της, ύψους 17,3 δις €, η μείωση θα είναι το λιγότερο 5,19 δις € ή 2,7% του ΑΕΠ μας. Συνολικά λοιπόν περί το 9%, στο οποίο θα προστεθούν και οι άλλοι τομείς της οικονομίας μας, οπότε λογικά η ύφεση θα υπερβεί το 10% και το ΑΕΠ μας θα μειωθεί ανάλογα – έστω μόλις κατά 10% στα 169 δις €. Με δεδομένο δε το ότι, μόνο στον τουρισμό απασχολούνται άμεσα και έμμεσα 800.000 περίπου Έλληνες, η άνοδος της ανεργίας, με την αντίστοιχη επιβάρυνση των αδύναμων ασφαλιστικών μας ταμείων, θα είναι πολύ μεγάλη – εξαιρετικά προβληματική για την Ελλάδα, αφού είναι η μοναδική χώρα στη Δύση με την ανεργία πάνω από το 17%.
Σε αυτό το ΑΕΠ, το ήδη υφιστάμενο δημόσιο χρέος μας ύψους 356 δις € θα αυξηθεί από το 183% σήμερα στο 210% – υποθέτοντας αισιόδοξα πως τα όποια ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού θα καλυφθούν από το μαξιλάρι των 15,7 δις € που συμπεριλαμβάνεται ήδη στο δημόσιο χρέος. Όσον αφορά το κόκκινο ιδιωτικό χρέος ύψους περίπου 330 δις €, επίσης υποθέτοντας αισιόδοξα πως δεν θα αυξηθεί, θα ανέλθει από το μοναδικό στην ιστορία 175% σήμερα, στο 195%.
Συμπερασματικά λοιπόν, με τις πλέον αισιόδοξες προβλέψεις, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να δανεισθεί πια με βιώσιμα επιτόκια από τις συρρικνωμένες αγορές, σε συνθήκες παγκοσμίου κραχ – οπότε είτε θα χρεοκοπήσει, είτε θα διασωθεί από τον γερμανικό ESM με ένα πολύ πιο αυστηρό μνημόνιο.
Ακόμη όμως και να διασωθεί, δανειζόμενη από τον ESM έναντι μνημονίων ή άλλων ανταλλαγμάτων (για παράδειγμα στο μεταναστευτικό, όπως πρόσφατα με τη συμφωνία της Λιβύης ή στα εθνικά όπως προηγουμένως με την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας), τα χρέη της θα συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία – οπότε η εξυπηρέτηση τους θα επιβαρύνει τον ήδη προβληματικό ιδιωτικό τομέα, τους Έλληνες, πολλοί από τους οποίους πιθανότατα δεν θα το αντέξουν.
Υπάρχουν βέβαια διάφορα «παράθυρα ελπίδας», τα οποία όμως δεν εξαρτώνται από εμάς, όπως η παροχή δωρεάν ρευστότητας από την ΕΚΤ και όχι από τον ESM – ούτε με ευρωομόλογα, αφού τα τελευταία θα επιβαρύνουν ξανά το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος μας και θα μεταθέσουν το πρόβλημα μας διογκωμένο στο μέλλον. Με απλά λόγια, εάν αποφασισθεί πως τα χρήματα που θα δοθούν δεν θα προέρχονται ούτε από τα δημόσια ταμεία, ούτε από τα πορτοφόλια των Πολιτών – αλλά από την ΕΚΤ, με το τύπωμα νέων όπως συμβαίνει στις Η.Π.Α., αφού καμία χώρα της νομισματικής ένωσης δεν έχει τη δυνατότητα να τυπώσει μόνη της. Εν προκειμένω απαιτείται η συμφωνία της Γερμανίας και των δύο βασικών δορυφόρων της, της Ολλανδίας και της Αυστρίας – κάτι που θεωρείται ουτοπικό.
Ένα δεύτερο παράθυρο ελπίδας που όμως επίσης δεν εξαρτάται από εμάς, είναι να έλθουν στην Ελλάδα οι τουρίστες που δεν θα επισκεφθούν την Ιταλία, την Ισπανία και την Τουρκία – λόγω της σοβαρότερης πανδημίας που αντιμετωπίζουν, με πολύ περισσότερα κρούσματα και θανάτους. Δύσκολα όμως, αφενός μεν επειδή η πλειοψηφία των τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα είναι Βρετανοί, Γερμανοί και Ιταλοί, τους οποίους μάλλον εμείς δεν θα θέλουμε λόγω του ιού στις χώρες τους, αφετέρου εξαιτίας του ότι οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία μας υποχωρούν ασταμάτητα – ενώ πολλά από αυτά δεν έχουν προβεί σε καμία ενέργεια προετοιμασίας τους για τη σεζόν.
Το μεγάλο παράθυρο όμως που εξαρτάται από εμάς είναι να εκμεταλλευθούμε τις συνέπειες της πανδημίας, να τη θεωρήσουμε δηλαδή ευκαιρία και όχι απειλή, αλλάζοντας αμέσως οικονομικό μοντέλο – κάτι που όμως δεν φαίνεται να επιδιώκει η κυβέρνηση, προσβλέποντας αισιόδοξα στη βοήθεια της ΕΚΤ και της ΕΕ ή στη μη πτώση των τουριστικών εσόδων, κρίνοντας από τα μέτρα που λαμβάνει και από το κλείδωμα της οικονομίας.
Εν προκειμένω η δική μας πρόταση θα ήταν, διαπιστώνοντας πως ο μεταποιητικός τομέας στην Ελλάδα, ο δευτερογενής μαζί με τον πρωτογενή παρουσιάζουν ανοδική ζήτηση, λόγω των παγκοσμίων προβλημάτων, ενώ θα έχουν μαζί με τη βιομηχανία τη μεγαλύτερη άνοδο μετά την κρίση, να στηριχθούν αυτοί οι τρεις τομείς με τη διενέργεια επενδύσεων και με τη σωστή κατεύθυνση των εργαζομένων.
Να διατεθούν δηλαδή σε αυτούς τους τομείς πόροι από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, από το ΕΣΠΑ, από τις τράπεζες, από τον προϋπολογισμό και από την κρατική τράπεζα επενδύσεων που έχει ήδη δρομολογηθεί – πολύ λιγότερα στην κατανάλωση ή στον τουρισμό. Επί πλέον να οδηγηθούν υποχρεωτικά σε αυτούς τους τομείς οι άνεργοι, αντί να επιδοτούνται από το κράτος – καθώς επίσης να διενεργηθούν αμέσως τεστ σε όλους, έτσι ώστε αυτοί που δεν έχουν τον ιό να εργασθούν, αντί να παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους.
Απλούστερα, η Ελλάδα χρειάζεται αναμφίβολα μία επιθετική πολιτική για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με τη δημιουργία συνθηκών αυτάρκειας στην οικονομία της, εκεί που είναι σε θέση να το πετύχει – εκμεταλλευόμενη την κρίση ως ευκαιρία, μεταξύ άλλων το ότι η επιβράδυνση των εισαγωγών και το σταμάτημα των εξαγωγών εκ μέρους διαφόρων κρατών, λειτουργούν ως μία έμμεση επιβολή δασμών που στηρίζει την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής.
Αυτή είναι η καλύτερη λύση για τη χώρα μας, ειδικά επειδή έχει μακροπρόθεσμες προοπτικές και δεν εξαρτάται από τρίτους – ούτε από αισιόδοξες προβλέψεις που ευχόμαστε μεν να πραγματοποιηθούν, αλλά θεωρούμε ανόητο το να στηριζόμαστε μόνο σε αυτές. Άλλωστε ακόμη και χωρίς την πανδημία, η Ελλάδα όσο δεν παράγει θα βουλιάζει – κάτι που μόνο όσοι εθελοτυφλούν δεν το βλέπουν. Εν τούτοις η λύση αυτή είναι επίπονη, ενώ χρειάζεται προθυμία και δουλειά – συνθήκες που δυστυχώς δεν βλέπουμε να υπάρχουν.
Το μεταναστευτικό και η τουρκική εισβολή
Αποφεύγοντας και εδώ τις υπερβολές ή το αντίθετο τους, την υποτίμηση δηλαδή του προβλήματος, είναι ολοφάνερο από τις εισροές που αυξήθηκαν κατά 300% μετά τις εκλογές (πίνακας) πως ο βίαιος εποικισμός των νησιών της Ελλάδας και η εισβολή της Τουρκίας μέσω των παράνομων μεταναστών, μεταξύ άλλων με νέες μεθόδους (πηγή), συνεχίζεται – ενώ η υποχώρηση της στον Έβρο, στον οποίο πλέον έχουν εγκαινιαστεί οι συνεχείς πτήσεις των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων επί πλέον αυτών στο Αιγαίο, οφείλεται στην πανδημία του κορώνα-ιού που έχει προσβάλει τη γειτονική χώρα σε μεγάλο βαθμό.
Είναι επίσης φανερό πως η στήριξη εκ μέρους της Γερμανίας, μεταξύ άλλων όσον αφορά τα χρήματα που διατίθενται για την πανδημία με την αποδοχή εκ μέρους της των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού μας, έχει επιτευχθεί μέσω εθνικά και μεταναστευτικά επιζήμιων ανταλλαγμάτων – όπως η συμφωνία μας στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις των Σκοπίων και της Αλβανίας, καθώς επίσης η ακόμη χειρότερη με τη Λιβύη, μέσω της οποίας θα μεταφέρονται παράνομοι μετανάστες και στην Κρήτη.
Εκτός αυτού με τη συμφωνία μας για τη μεταφορά των παράνομων μεταναστών στην ενδοχώρα, με τη δημιουργία 28 μουσουλμανικών κυρίως χωριών (πηγή) – όταν την ίδια στιγμή η ύπαρξη του μολυσμένου ιού στις μεταναστευτικές δομές, όπως πρόσφατα στη Ριτσώνα με 20 κρούσματα (πηγή), είναι δεδομένη και ικανή να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στις τοπικές κοινωνίας.
Όλα αυτά αποκρύπτονται σκόπιμα από την κυβέρνηση, με το μαζικό επικοινωνιακό βομβαρδισμό των Ελλήνων από τα δικά της ΜΜΕ – στα οποία διέθεσε 13 εκ. € από τον προϋπολογισμό για τη διαφήμιση του «μένουμε σπίτι», όταν είναι υποχρεωμένα να την προβάλουν δωρεάν. Εύλογα λοιπόν αύξησαν ως αντάλλαγμα τα ποσοστά της στις δημοσκοπήσεις – οι οποίες ασφαλώς επηρεάζουν την ψήφο των Πολιτών, μαζί με τα χρήματα που τους δίνουν δωρεάν και την παρουσίαση τους ως ήρωες, επειδή μένουν σπίτι και πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν! Παράλληλα προβάλλεται το επικοινωνιακό σόου των έξι στην τηλεόραση, με τους δύο προικισμένους ηθοποιούς-επιδημιολόγους, έτσι ώστε να ολοκληρώνεται σωστά η χειραγώγηση.
Φυσικά στο θέμα του κλεισίματος των ΜΚΟ ή των αυστηρότερων ποινών για τους διακινητές, δεν υπάρχει καμία πρόοδος – παρά το ότι έτσι σταμάτησε η Ιταλία τις μαζικές μεταναστευτικές εισροές, με τη σημερινή της κυβέρνηση να αρνείται επί πλέον τους παράνομους μετανάστες από τη Λιβύη, τους οποίους ανέλαβε η Ελλάδα!
Η λύση εδώ δεν είναι άλλη από την επίκληση του άρθρου 78 του Μάαστριχτ (πηγή) σε συνδυασμό με ανάλογες ενέργειες όπως της Ιταλίας – ενώ η κυβέρνηση, γερμανόφιλη σε υπέρτατο βαθμό, δεν κάνει τίποτα από αυτά, προφανώς επειδή έχει συμφωνήσει με τη Γερμανία στη μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών, με αντάλλαγμα τις οικονομικές διευκολύνσεις που μας επιτρέπουν να «μένουμε σπίτι» και να πληρωνόμαστε.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, η γερμανόφιλη ελληνική κυβέρνηση με τον απαράμιλλο ραγιαδισμό της που είναι ολοφάνερος από τη συνέχιση της πολιτικής της υποτέλειας και των υποκλίσεων απέναντι στη Γερμανία, δρομολογεί σιωπηρά την αλλοτρίωση της ελληνικής κοινωνίας – τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα πολυπολιτισμικό συνονθύλευμα διαφόρων λαών, για την προστασία της Ευρώπης από την παράνομη μετανάστευση (με την ανάληψη της θέσης της Τουρκίας έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων).
Ταυτόχρονα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τη στήριξη μίας μεγάλης μερίδας Πολιτών που χειραγωγούνται, για να μην αντιλαμβάνονται πού οδηγούνται – ανθρώπων που δεν κατανοούν πως δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα πουθενά, καθώς επίσης ότι αυτά που τους προσφέρονται, με τη χώρα χρεοκοπημένη όσο καμία άλλη στην παγκόσμια ιστορία, έχουν ένα πανάκριβο τίμημα για τους ίδιους και για όλες τις μελλοντικές γενιές.
Κάποια στιγμή βέβαια όλοι όσοι εθελοτυφλούν ή απλά δεν βλέπουν την πραγματικότητα χειραγωγούμενοι, θα ξυπνήσουν – διαπιστώνοντας πως η πατρίδα τους δεν θα έχει καμία σχέση με την εθνικά κυρίαρχη, υπερήφανη και αξιοπρεπή χώρα που τους κληροδότησαν οι πρόγονοί τους. Τότε θα αρχίσουν ξανά να απαιτούν προτάσεις και λύσεις, όπως συμβαίνει όλα τα χρόνια των μνημονίων – στα οποία υπήρχαν πάντοτε λύσεις, αλλά καμία τόσο ανώδυνη, όσο επιθυμούσαν.
Με απλά λόγια όπως και τότε, έτσι και σήμερα, το να θέλει κάποιος να πολεμήσει μόνο υπό την προϋπόθεση πως θα έχει προηγουμένως την εγγύηση ότι, δεν θα του συμβεί τίποτα και δεν θα υποφέρει, είναι εντελώς ουτοπικό – όπως επίσης είναι ψευδαίσθηση το ότι οι Έλληνες θα αντιδράσουν αρνούμενοι να σκύψουν το κεφάλι, όσο κάποιος τους προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί.
Βασίλης Βιλιάρδος3 Απριλίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου