Κυριακή του Παραλύτου αύριο και η Εκκλησία έχει κατά κυριολεξίαν παραλύσει. 2 μήνες οι ναοί παραμένουν ερμητικά άβατο για τους πιστούς ως προς τη συμμετοχή τους στις ακολουθίες και στη λειτουργική ζωή προληπτικά για την προστασία του κοινωνικού συνόλου από τη μεταδοτικότητα μιας νόσου. Πριτάνευσε ο δυτικός σχολαστικισμός, η νοησιαρχία, η διαλεκτική λογική έναντι της αποδεικτικής μεθόδου της Νηπτικής Πατερικής θεολογίας και της χαρισματικής μεθοδολογίας που αποτελούν την ορθόδοξη πρακτική. Τα μυστήρια υποβαθμίστηκαν σε απλές τελετές που ελλοχεύουν κινδύνους και οιονεί αποτελούν δημόσιο κίνδυνο. Η ευχαριστιακή σύναξη αντιμετωπίστηκε με όρους αγέλης….
Αυτή η διαπάλη είναι διαμάχη αιώνων…..Ο λογιοτατισμός της Δύσης έναντι του μυστικισμού της Ανατολής….Δεν έχουμε παρά μια επανάληψη αυτού του κοντράστ…Οι αντίπαλοι των ησυχαστών θεωρούσαν ότι ο ενδεδειγμένος τρόπος προσέγγισης του θείου είναι η «εκ των κτισμάτων κατ΄αναλογίαν γνώσις» και η τελείωση του ανθρώπου κατορθώνεται από τη γνώση που λυτρώνει τον άνθρωπο από την άγνοια, πλάνη. Απορρίπτοντας την εμπειρική παλαμική «αποδεικτική» υποτίμησαν τη θεολογία σε πιθανολογία, υπερεκτιμώντας τη φιλοσοφία.
Κάτι ανάλογο πρεσβεύει και σήμερα η κοβιντολογία που δυστυχώς έγινε αποδεκτή ως επιχειρηματολογία και από την Ιεραρχία. Μόνη διαφορά ότι αντί της φιλοσοφίας οι σύγχρονοι αντι-ησυχαστές πρόταξαν ως μεθοδολογία την επιστήμη, αντί της φιλοσοφικής ενατένισης τον στείρο ορθολογισμό που ουδεμία σχέση έχει με την υπερβατική πνευματικότητα. Επινόησαν μια σωτηριολογία χωρίς Θεό κατάσταση τόσο αντιφατική όσο και μια Εσχατολογία χωρίς Τέλος….
Η Εκκλησία, η "επίσημη" Εκκλησία για να ακριβολογούμε (αλλά και το μεγαλύτερο δυστυχώς μέρος των χριστιανών, που μένουν χρόνια τώρα, ίσως και αιώνες, ακατήχητοι) υπάκουσε, ως μη ώφειλε, στην πολιτική, και όχι υγειονομική μόνο, απόφαση μιας κυβέρνησης, η οποία και από πολιτικής και από υγειονομικής πλευράς ελέγχεται ως έωλη. Για να ακολουθήση κάτι ακόμα χειρότερο! Η απόφαση "επισκόπων και ιερέων" (που δεν τους την επέβαλε μάλιστα κανείς!) να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία μόνοι τους, με τους "βοηθούς τους" ψάλτες και νεωκόρους! Μπροστά στις κάμερες μιας τηλεόρασης και ενός ιστότοπου στο Ίντερνετ! Περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Έχουν γίνει ούτως ή άλλως έτσι πια οι ακολουθίες μας; Οπότε τα "κεντρικά πρόσωπα" δέχτηκαν απλώς να λείπη το "κοινό"; Δεν είμαστε πια αδελφοί εν Κυρίω, αλλά "ανώτεροι" και "κατώτεροι", "σεσωσμένοι" και απλώς "ελπίζοντες"; Ας σταθούμε με "πνεύμα ευθές (εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου") απέναντι σ' αυτά που τελούνται, ίσως ως "μαθήματα" μέσα απ' τα "παθήματα"...
ΑπάντησηΔιαγραφή