Η Γερμανία το μόνο που δεν σκέφτεται μέσα στην κρίση είναι να επιδείξει και την παραμικρή αλληλεγγύη προς τις πιο αδύναμες χώρες της Ε.Ε και ειδικά τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
Αντίθετα, το γερμανικό κατεστημένο βλέπει την δίδυμη κρίση ως μεγάλη ευκαιρία για να εξουθενώσει ακόμα περισσότερο τις ευρωπαϊκές χώρες και να ενισχύσει την απόστασή του από αυτές, προκειμένου να βγει πιο γρήγορα και πιο ισχυρή από την κρίση και με πιο εδραιωμένη την επικυριαρχία του στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Είναι απίστευτο ότι η Γερμανία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Bruegel (βλέπε εδώ) και με όσα έχουν ήδη αποφασιστεί μέχρι τώρα, δαπανάει για την αντιμετώπιση της κρίσης το κολοσσιαίο ποσό του 60% του γερμανικού ΑΕΠ ( Δημοσιονομικές δαπάνες 236 δις, Αναβολές 500 δις, Εγγυήσεις για δάνεια σε επιχειρήσεις 1,322 τρις), το οποίο είναι
το μεγαλύτερο στον κόσμο ως ποσοστό του ΑΕΠ και διπλάσιο, σχεδόν, από όσα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, δαπανούν για την κρίση ΗΠΑ και Βρετανία μαζί, παρότι και οι δαπάνες των δύο τελευταίων χωρών είναι τεράστιες. Και μάλλον οι γερμανικές αυτές δαπάνες είναι μόνο η αρχή, γιατί έπεται συνέχεια.
το μεγαλύτερο στον κόσμο ως ποσοστό του ΑΕΠ και διπλάσιο, σχεδόν, από όσα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, δαπανούν για την κρίση ΗΠΑ και Βρετανία μαζί, παρότι και οι δαπάνες των δύο τελευταίων χωρών είναι τεράστιες. Και μάλλον οι γερμανικές αυτές δαπάνες είναι μόνο η αρχή, γιατί έπεται συνέχεια.
Η Γερμανία δαπανά βάσει σχεδίου αυτά τα αστρονομικά ποσά μέσα στην κρίση, γιατί υπάρχει ένα γερμανικό κατεστημένο απολύτως αφοσιωμένο στα γερμανικά αρπακτικά συμφέροντα και στις ηγεμονικές επιδιώξεις τους αλλά και γιατί διαθέτει μικρό, σχετικά, χρέος. Δαπανά, όμως, αυτά τα μυθώδη ποσά κυρίως γιατί μπορεί να δανείζεται με αρνητικά επιτόκια και επομένως να την πληρώνουν για να την δανείζουν, ενώ την ίδια ώρα η Γερμανία έχει πρώτη την δυνατότητα να αρπάζει τη μερίδα του λέοντος των κοινοτικών κονδυλίων. Είναι, “φυσικό“, λοιπόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες το γερμανικό κατεστημένο να αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι κάθε πρόταση για αμοιβαιοποίηση των χρεών στην ευρωζώνη και την Ε.Ε με έκδοση ευρωομόλογων.
Ένα τέτοιο κολοσσιαίο μέγεθος γερμανικών δαπανών για την αντιμετώπιση της κρίσης, που είναι μεγαλύτερο από όσα δαπανούν όλες οι άλλες χώρες της Ε.Ε μαζί, θα βουλιάξει τα περισσότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε, ενώ θα εκτοξεύσει την απόσταση της Γερμανίας από αυτά, την ώρα που θα ενισχύσει και τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Ταυτόχρονα, οι πολύ μικρές δαπάνες των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου και ιδιαίτερα της Ελλάδας, οι οποίες θα γίνουν, μάλιστα, αποκλειστικά με δανεικά, θα οδηγήσουν τις χώρες αυτές στην υπερχρέωση, σε μακρόχρονη λιτότητα, σε μνημονιακή επιτροπεία και σε ομηρεία από τους πιστωτές και ειδικά την Γερμανία. Αυτό, άλλωστε, μοιάζει να είναι και το μακιαβελικό γερμανικό σχέδιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα θα δαπανήσει το πολύ μόνο 5,2% του ΑΕΠ (9,5 δις) για την κρίση, στα οποία θα προστεθούν κάποια δανεικά κονδύλια από Ευρωπαϊκά Ταμεία και κάποιες κοινοτικές επιδοτήσεις.
Αυτές οι ελάχιστες δαπάνες που καθιστούν την Ελλάδα ουραγό σε όλη την Ε.Ε, αποτελούν την τέλεια συνταγή για να βουλιάξουν και να περιθωριοποιήσουν περαιτέρω την χώρα μας μέσα στη ζώνη του ευρω-μάρκου. Η Ελλάδα κάτω από την δικτατορία του ευρώ και της Ενιαίας Αγοράς της Ε.Ε συνεχώς αιμορραγεί, χωρίς να λαμβάνει το ελάχιστο, έστω, αντάλλαγμα. Και όμως κάποιοι επιμένουν να παραμένει η Ελλάδα κάτω από την ιδιόμορφη κατοχική γερμανική μπότα.
Η γερμανική επιδρομή
Πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι χαρακτηρίζουν ως επέλαση και επιδρομή στην Ε.Ε τις κολοσσιαίες γερμανικές δαπάνες.
Οι γερμανικές αυτές δαπάνες, πέραν των άλλων, έχουν μια διπλή σκοπιμότητα:
Πρώτον: Την στήριξη μέσω αυτών των δαπανών και πρώτα από όλα μέσα από το γερμανικό “καύχημα”, που ονομάζεται κρατική αναπτυξιακή τράπεζα (KfW), των γερμανικών επιχειρήσεων για να αποφύγουν την χρεοκοπία και την εξαγορά και αντίθετα να μπορέσουν να ενισχυθούν και να επεκταθούν μετά την κρίση. Γι’ αυτό, άλλωστε, η Γερμανία στήριξε ολόθερμα την κατάργηση μέσα στην κρίση του ιερού κανόνα της Ε.Ε που απαγορεύει τις κρατικές ενισχύσεις στις επιχειρήσεις.
Δεύτερον: Οι κολοσσιαίες γερμανικές δαπάνες έχουν ως σχεδιασμό, επίσης, την εξαγορά δυναμικών επιχειρήσεων-φιλέτων σε άλλες χώρες της Ε.Ε που θα βουλιάζουν και θα αντιμετωπίζουν προσωρινές δυσκολίες.
Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, έχουν αρχίσει ήδη συζητήσεις για την εξαγορά σειράς επιχειρήσεων από γερμανικές εταιρείες και ειδικά την εξαγορά μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων από τον γερμανικό ταξιδιωτικό κολοσσό TUI.
Ο τελευταίος, για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δυσκολίες και για να να πραγματοποιήσει την αντεπίθεση του, θα χρηματοδοτηθεί με 1,8 δις από την KfW, επιπλέον από την χρηματοδοτική γραμμή των 1,7 δις που της έχει ανοίξει το γερμανικό δημόσιο.
Η Lufthansa, επίσης, για παράδειγμα, πρόκειται να λάβει στήριξη από το γερμανικό δημόσιο ύψους 9 δις €, όσο δηλαδή το πρόγραμμα δαπανών της Ελλάδας για την κρίση, ενώ δάνεια με γερμανική κρατική εγγύηση θα λάβουν σειρά άλλων γερμανικών κολοσσών, οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, ενώ ήδη μόνο η Adidas παίρνει δάνειο με κρατική εγγύηση ύψους 2,4 δις €.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά η Ευρωζώνη είναι κατασκευασμένες για ελάχιστους παίχτες και πρώτα απ’ όλα την Γερμανία.
Είναι κρίμα ότι αυτήν την πικρή και αυτονόητη αλήθεια δεν την έχει συνειδητοποιήσει, ακόμα, ο ελληνικός λαός και ακολουθεί στην πλειοψηφία του ένα γερμανόφιλο εγχώριο πολιτικό κατεστημένο . Είναι καιρός να βγάλουμε, επιτέλους, κάποια συμπεράσματα γιατί δεν θα υπάρχει “μετά” για τις ελληνικές γενιές που έρχονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου