Η δουλοπρέπεια του υπουργού ανάπτυξης

«Στη διαπραγμάτευση, οι δανειστές μας», δήλωσε πρόσφατα ο κ. Γεωργιάδης, «δείχνουν συνέχεια χαρτιά με υπογραφές του Φλαμπουράρη, της Αχτσιόγλου και άλλων στελεχών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις … Αν υπάρξει μονομερής ενέργεια για την προστασία της α΄ κατοικίας, θα έχει επιπτώσεις στα επιτόκια και την διεθνή εικόνα της χώρας. Προτιμώ να τους πείσω για τις θέσεις μας» για … αναβολή. Ο ίδιος υπουργός το 2012, όταν έκλεινε τα νοσοκομεία και απέλυε τους γιατρούς, με αποτέλεσμα σήμερα να αναγκαστούμε να κλειδώσουμε την οικονομία μας με καταστροφικά αποτελέσματα για το μέλλον μας, δήλωνε τότε πως δεν ήθελε να του πάρει τη δόξα η Τρόικα!

Η Ελληνική κοινωνία απαιτείται να βοηθηθεί να σταθεί όρθια, να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο η κοινωνική συνοχή, να διαφυλαχθεί η αξιοπρέπεια και η περιουσία που απέκτησαν με μόχθο και κόπο και να εξασφαλιστεί ότι στους πολύ δύσκολους καιρούς που επέρχονται κοινωνία και εξουσία ενωμένοι δεν θα αφήσουν να επαναληφθούν τα θηριώδη εγκλήματα κατά της Ελληνικής κοινωνίας και των πολιτών της. Γιατί αν οι πολίτες δεν αισθάνονται αξιοπρεπείς και αν πολλοί βρεθούν στον δρόμο, εξ αντικειμένου το νεοελληνικό κράτος τερματίζει τον ιστορικό του κύκλο: Δεν εξερχόμαστε της κρίσης όταν αρθούν τα περιοριστικά μέτρα. Η κρίση δεν αφορά μόνο την διάδοση του κορονοϊού αλλά αφορά πλέον την πολιτικοοικονομική συγκρότηση, την κοινωνική συνοχή και την δρομολόγηση προϋποθέσεων οικονομικής ανταγωνιστικότητας εντός ενός ρευστού και δυνητικά πολυτάραχου διεθνούς συστήματος. 

Ξένη Δημοσίευση

Απαγόρευση εισόδου του (μεταμοντέρνου) Δαρβίνου στην πατρίδα μας

– του Παναγιώτη Ήφαιστου

Αφορμή για το παρόν η δήλωση του νυν υπουργού Ανάπτυξης Επενδύσεων που θυμίζει το ιδιοφυές τραγούδι του Κηλαηδόνη «δεν φταίω εγώ φταίει ο χοντρός».  «Στη διαπραγμάτευση, οι δανειστές μας», δήλωσε πρόσφατα, «δείχνουν συνέχεια χαρτιά με υπογραφές του Φλαμπουράρη, της Αχτσιόγλου και άλλων στελεχών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις … Αν υπάρξει μονομερής ενέργεια για την προστασία της α΄ κατοικίας, θα έχει επιπτώσεις στα επιτόκια και την διεθνή εικόνα της χώρας. Προτιμώ να τους πείσω για τις θέσεις μας» για … αναβολή.

Απίστευτο αλλά αληθινό. Θέλουν να ηγούνται ενός εθνοκράτους φορέα του πολιτισμού της ελευθερίας, της δημοκρατίας και κληρονόμου του Λεωνίδα, του Ρήγα Βελεστινλή, του Κολοκοτρώνη και του Παλληκαρίδη και συνεχίζουν να συνομιλούν με τους εκβιαστές οι οποίοι οι ίδιοι ομολόγησαν πως είναι δράστες συνωμοτικών μεθοδεύσεων δολοφονίας της Ελληνικής οικονομίας, του κράτους και της κοινωνίας. Είπε ή δεν είπε, για παράδειγμα, ο Ντάϊσεμπλουμ, όταν ρωτήθηκε κατά πόσο έχει δίκαιο όταν είπε πως το πρώτο πρόγραμμα έγινε για να στηριχθούν οι τράπεζες:

«Το πρώτο πρόγραμμα έγινε για να στηριχθούν οι τράπεζες.  Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια ήταν οι Τράπεζες. Είχαμε τραπεζική κρίση και χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογούμενου, «με λάθος τρόπο κατά την γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες». Και «ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια του Ελληνικού προγράμματος, πως όλα έγιναν για τις τράπεζες, έχουν “κάποιο” δίκιο. Οι τράπεζες, στην Ευρώπη, σώθηκαν σε βάρος του φορολογούμενου … αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί».

https://youtu.be/oRpDUV0uXnA

Ερωτάται επίσης με απλά Ελληνικά: Αντί συσπείρωσης της Ελληνικής κοινωνίας και κόκκινης γραμμής της έσχατης λογικής της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής ανεξαρτησίας, θα συνεχίσουμε δεχόμαστε να συνομιλούμε με κάποιους τεχνοκράτες που ομολογούν ότι εκπροσωπούν τον θηριωδέστερο Δαρβίνο όλων των εποχών, τουτέστιν τον Δαρβίνο των κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτων κερδοσκόπων και τοκογλύφων; Ομολόγησαν ή δεν ομολόγησαν δημόσια τεχνοκράτες και όχι μόνο όπως οι Ρέϊν και ο Ντάϊσεμπλουμ ότι τα μνημόνια και οι εκβιασμοί που τα επέβαλαν αποσκοπούσαν να σώσουν τις τράπεζές τους;

Μπορεί βέβαια μερικά οικονομικά προβλήματα εν μέρει να οφείλονταν στο γεγονός ότι υπέβοσκαν πελατειακές σχέσεις, πλην σε άλλα κράτη-μέλη συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας η Ελλάδα ήταν και συνεχίζει να είναι «πελατειακή παιδική χαρά». [Εδώ μια χαρακτηριστική αναφορά όσον αφορά την διαφθορά στη Γερμανία (πηγή) Αν κάτι ίσχυε και ισχύει είναι ότι εν μέσω απουσίας ορθολογιστικών πολιτικοοικονομικών δομών –κάτι που επιτάθηκε με την ένταξη στον λάκκο των λεόντων της κοινωνικοπολιτικά αθέσπιστης ΟΝΕ, την οποία επί τη ευκαιρία έκαναν για να «δέσουν (οι Γάλλοι) με νομισματικά δεσμά την Γερμανία»– οι περιουσίες των συγχρόνων Ελλήνων εξ αντικειμένου και αδιαμφισβήτητα είναι προϊόν τίμιου μόχθου και κόπου γενεών δύο αιώνων. Μεταναστών, ναυτικών, εφοπλιστών και τίμιων νοικοκύρηδων αγωνιστών της ζωής κάθε είδους.

Γιατί οι πολιτικές εξουσίες και ιδιαίτερα η συγκαιρινή εν μέσω πανδημίας, καταμαρτυρημένων πλέον θεσμικών, πολιτικών και κοσμοθεωρητικών ελλειμμάτων της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και πολύτιμων νομικών και θεσμικών τεκμηρίων δεν εγείρουν αξιώσεις άμεσης διαγραφής των αποτελεσμάτων των οικονομικών εγκλημάτων κατά της Ελλάδας; Τις τους εμποδίζει άραγε!   

Μήπως για να συνομιλούν ακόμη υπουργοί με τους δράστες φορείς των μνημονιακών «θεσμών» (ο Θεός να τους κάνει θεσμούς) σημαίνει πως κοιμούνται τον ύπνο τον αξύπνητο για το τι συμβαίνει γύρω μας! Δεν κατανοούν ότι το «αύριο» της Ευρώπης και του κόσμου δεν θα είναι όπως το χθες και πως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να συνομιλούν με τους δράστες μια ανώμαλης και διεστραμμένης κατάστασης του χθες. Δράστες οι οποίοι ανενδοίαστα με αιτιολογήσεις που ίσως ούτε ο Δαρβίνος δεν θα ξεστόμιζε απαιτούν να αρπάξουν τα σπίτια και τις περιουσίες συμπεριλαμβανομένης της δημόσιας περιουσίας.

Είναι αμφίβολο αν στις εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες σπιτιών και επιχειρήσεων που έπληξαν οι διεθνικοί και τεχνοκρατικοί Δαρβίνοι έστω και ένα μικρό ποσοστό φταίει σε κάτι. Μια χαρά πορεύονταν τα Ελληνικά νοικοκυριά, μια χαρά ήταν. Οι νοικοκύρηδες και οι οικογενειάρχες τίμια πάλεψαν να κτίσουν «κεραμίδι πάνω από τα κεφάλια τους». Μια χαρά ήταν και οι μικρομεσαίες Ελληνικές επιχειρήσεις μέχρι που τους έπληξε ο μνημονιακός «θεσμικός» Δαρβίνος. Θύματα είναι οι Έλληνες νοικοκύρηδες πολίτες και δράστες οι Δαρβίνοι μιας ΕΕ που κατάντησε υποχείριο κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτων τεχνοκρατών και διεθνικών δρώντων.

Οι Έλληνες πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να φανούν αντάξιοι της υψηλοτάτης υπόστασης Ελληνικής κοινωνίας η οποία διαμαρτυρήθηκε φιλειρηνικά  για το «μακεδονικό» ενώ εν μέσω πανδημίας αποδεικνύεται ότι τα μέλη της διακατέχονται από υψηλό αίσθημα ευθύνης, να την διασώσουν από τον Δαρβίνο των «θεσμών» που επελαύνει ξανά αδίστακτα.

Η Ελληνική κοινωνία απαιτείται να βοηθηθεί να σταθεί όρθια, να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο η κοινωνική συνοχή, να διαφυλαχθεί η αξιοπρέπεια και η περιουσία που απέκτησαν με μόχθο και κόπο και να εξασφαλιστεί ότι στους πολύ δύσκολους καιρούς που επέρχονται κοινωνία και εξουσία ενωμένοι δεν θα αφήσουν να επαναληφθούν τα θηριώδη εγκλήματα κατά της Ελληνικής κοινωνίας και των πολιτών της.

Γιατί αν οι πολίτες δεν αισθάνονται αξιοπρεπείς και αν πολλοί βρεθούν στον δρόμο, εξ αντικειμένου το νεοελληνικό κράτος τερματίζει τον ιστορικό του κύκλο: Δεν εξερχόμαστε της κρίσης όταν αρθούν τα περιοριστικά μέτρα. Η κρίση δεν αφορά μόνο την διάδοση του κορονοϊού αλλά αφορά πλέον την πολιτικοοικονομική συγκρότηση, την κοινωνική συνοχή και την δρομολόγηση προϋποθέσεων οικονομικής ανταγωνιστικότητας εντός ενός ρευστού και δυνητικά πολυτάραχου διεθνούς συστήματος. 

Τα μέλη της Ελληνικής κοινωνίας καταμαρτυρείται ξανά και ξανά ότι είναι φορείς των πολιτικών παραδόσεων της Ελληνικότητας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των παραδοχών για το κοινό πολιτειακό συμφέρον (εθνικό συμφέρον με σύγχρονη ορολογία). Προϋπόθεση, επιτέλους, είναι οι φορείς της εξουσίας –και μέχρι να γίνει Συνταγματική και νομοθετική ρύθμιση για κάτι τέτοιο– να λειτουργούν και συμπεριφέρονται ανάλογα και αντίστοιχα. Σύμφωνα με τις Ελληνικές δημοκρατικές πολιτικές παραδόσεις να συμπεριφέρονται και να αποφασίζουν ως ανακλητοί εντολοδόχοι των πολιτών.

Σίγουρα εν μέσω κοινοτικών διαπραγματεύσεων απαιτείται άμεσα να γίνει επίκληση νομικών, θεσμικών, πολιτικών και κάθε άλλων επιχειρημάτων όχι μόνο για να τερματιστούν τα μνημόνια αλλά και για να αποζημιωθούν για τα πολιτικοοικονομικά εγκλήματα που οι ίδιοι οι «θεσμικοί» Δαρβίνοι ομολογούν δημόσια ότι διέπραξαν εις βάρος της Ελλάδας.

Ας πούμε συνοπτικά ότι η κοινωνική συνοχή, η διανεμητική δικαιοσύνη που νομιμοποιεί τις πολιτικοοικονομικές ιεραρχίες και η αποτελεσματικότητα των Ελληνικών επιχειρήσεων είναι έσχατες λογικές, το ίδιο και τα σπίτια των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών οι οποίοι λόγω πολιτικοικονομικών εγκλημάτων των διεθνικών Δαρβίνων οδηγήθηκε σε συρρίκνωση ή και εκμηδενισμό των εισοδημάτων του για «να σωθούν οι τράπεζες εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου».

Ως προς αυτά, με νόημα, προστίθεται και το εξής: Εάν Έλληνες πολιτικοί συνεχίσουν να υποκύπτουν στους εκβιασμούς των «θεσμικών» Δαρβίνων, εάν δεν ζητήσουν να αποζημιωθούν οι Έλληνες για τις ζημιές και εάν επιχειρήσουν για ακόμη μια φορά να εκποιήσουν τις επιχειρήσεις και τα σπίτια των Ελλήνων πολιτών, παρανομούν. Εάν δεν υπήρχαν αποδείξεις δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί ένας τέτοιος ισχυρισμός. Όμως, υπάρχουν άπειρες αποδείξεις και οι φορείς εξουσίας θα παρανομήσουν εάν δεχθούν να συζητήσουν ή και να αποφασίσουν επικύρωση των πολιτικοοικονομικών και θεσμικών εγκλημάτων κατά των Ελλήνων.

Αυτή την φορά αντί γονυπετούς υπακοής στους εκβιαστές απαιτείται σκληρή διαπραγμάτευση με τεκμηριωμένα επιχειρήματα στην βάση ομολογιών όπως οι πιο πάνω αλλά και δεκάδες άλλες που έγιναν και που προσφέρουν όπως είπαμε νομικά και κάθε άλλου είδους επιχειρήματα. Σε κάθε περίπτωση, συμφέρουσες και καλά προετοιμασμένες θέσεις και ακλόνητες ανυποχώρητες στάσεις θα είναι sine qua non παντού στο νέο διεθνές περιβάλλον αλλά πολύ περισσότερο στην ΕΕ. Εκεί η Ελλάδα ως ισότιμο κράτος μέλος που πέραν άλλων διαθέτει δικαίωμα βέτο σε μια σειρά μεγάλων ζητημάτων είναι απόλυτα νομιμοποιημένη να αξιώσει, να παλέψει και να επιτύχει αποφάσεις που την συμφέρον αλλά και που με κάθε κριτήριο συμφέρουν τις προσπάθειες πολλών να διασώσουν το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης του οποίου τα προβλήματα είναι πολλά εδώ και καιρό πλην η πανδημία τα έβγαλε στην επιφάνεια. Ως προς το τελευταίο ζήτημα, συχνά υποστηρίξαμε ότι η Ελλάδα όφειλε από καιρό να είχε προχωρήσει με πρωτοβουλίες μεταρρύθμισης της ΕΕ. Γιατί όπως κινείται οι προεκτάσεις αναπόδραστα οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.

Επιπρόσθετα σχόλια, επισημάνσεις και υπογραμμίσεις

Καλό είναι να μην παραβλέπουμε τον κανόνα και να εστιάζουμε τα επιχειρήματα στις εξαιρέσεις ως είδος αυτομαστιγώματος.  Το τι ακριβώς ισχύ και ποια είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα οι περισσότεροι Έλληνες την βιώνουν εδώ και δύο αιώνες. Ο κανόνας συντριπτικά ίσως και το 99% των Ελλήνων πολιτών κινούνται θεμιτά και νομιμοποιημένα παλεύοντας εδώ και δύο αιώνες να επιβιώσουν. Κατά την διάρκεια αυτών των δύο αιώνων οι αλληλοδιαπλεκόμενοι καρεκλοκένταυροι είναι εξαίρεση. Ίσως να είναι μόνο το 1%. Μπορεί να συμπλέουν ή και να συμπράττουν το 10 ή και το 20% των πολιτών που για τον ένα ή άλλο λόγο κατρακυλάει μέσα στο ποτάμι του 1% με αποτέλεσμα να κάνουν λάθη. Οι δράστες όμως δεν είναι αυτοί αλλά το «σύστημα».

Θα ήταν και αυτοί δράστες εάν ήταν οι εντολείς μιας ανακλητής εξουσίας κάτι που δεν ισχύει. Συνοπτικά λέμε τα εξής γιατί έπονται και άρθρα και εκτενέστερα κείμενα:

• Κατά την διάρκεια πολλών αιώνων μετά την Κλασική εποχή οι Έλληνες ήταν δημοκρατικά οργανωμένοι μέσα σε Πόλεις και Κοινά. Πυρήνας ήταν οι Οικογένειες και τα νοικοκυριά τους. Ακόμη και κάτω από τις πιο δεσποτικές εξουσίες «κατόρθωναν το ακατόρθωτο». Να έχουν οικογενειακή επιχείρηση, σπίτι, πάση θυσία δυνατότητα μόρφωσης και εξέλιξης των απογόνων τους και διαφύλαξη του Ελληνικού πολιτισμού και των Ελληνικών πολιτικών παραδόσεων. Κατόρθωναν επίσης να τους αναγνωρίζεται –ακόμη και εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας– η δυνατότητα δημοκρατικής πολιτικής αυτοθέσπισης σύμφωνα με τις αιώνιες πολιτικές παραδόσεις τους. (βλ. ως προς αυτό τις πολύ σημαντικές αναλύσεις του Γιώργου Κοντογιώργη σε πολλά βιβλία και μικρότερα κείμενα)
• Το Ελληνικό κράτος «έπαυσε» ουσιαστικά να υπάρχει μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και έκτοτε οι Έλληνες πολίτες πασχίζουν να επιβιώσουν ενάντια στους ξένους και τους καρεκλοκένταυρους. Ο πρώτος νόμος των Βαυαρών ήταν να καταργήσουν το αυτεξούσιο των τοπικών Ελληνικών κοινοτήτων που επί δεκαετίες διατηρούσαν. Επί δύο αιώνες πάλευαν ενάντια στην ξενοκρατία και πάλι «κατόρθωσαν το ακατόρθωτο». Σε κάποιο βαθμό υποχρεώθηκαν να έλθουν σε πελατειακή συναλλαγή με το ξενοκρατούμενο κράτος [αυτό είναι άλλης τάξης ζήτημα σε σύγκριση με την διαφθορά των ολιγαρχικών μοντερνιστικών κρατών πχ στην Γερμανία, την Γαλλία ή στην Βρετανία]. Για τις ανάγκες του παρόντος συστήνω στον ενδιαφερόμενο ένα εξαίσιο, τεκμηριωμένο και κατατοπιστικό βιβλίο του Βαγγέλη Κοροβίνη «Νεοελληνική Φαυλοκρατία». Το 1989 έγινε best seller. Πρόβλεψε ότι τελικά τα Ελληνικά νοικοκυριά στάθηκαν όρθια και θα πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, δηλαδή να γίνουν εντολείς μιας εντολοδόχου εξουσίας και κοινωνία κάτοχος του κράτους. Ήλθε η … παγκοσμιοποίηση, ο εθνομηδενισμός, η κρίση, η ΟΝΕ, τα «λεφτά “μας” υπάρχουν», το Μέρκελ go home / Μέρκελ come please να σε αγκαλιάσω γιατί είμαι … υπεύθυνος κτλ. Είναι παράλειψη, στο ίδιο πλαίσιο, να μην αναφέρω και τον Γιώργο Κοντογιώργη που σε πάρα πολλά κείμενα αναλύει την σχέση του «συστήματος» με την κοινωνία υπό ένα ευρύτερο διαχρονικό πρίσμα.
• Μέσα σε αυτές τις ιστορικές συγκυρίες της σύγχρονης εποχής οι Έλληνες πολίτες μετανάστευσαν, έγιναν ναυτικοί, επιτυχημένοι έμποροι. Όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και εδώ «παρά το κράτος» με το να δημιουργούν μικρές επιχειρήσεις ή και μεγαλύτερες παλεύοντας να εκπληρώσουν τα σχέδιά τους που επί αιώνες όπως είπαμε πιο πάνω κατόρθωναν να εκπληρώνουν κάτω από δεσποτικά καθεστώτα. Να θυμηθούμε ότι αυτό έκαναν υποχρεωτικά και εκατομμύρια Ελλήνων που εξορίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες στα Βαλκάνια, την Μικρά Ασία και την Κύπρο όταν η «μητρόπολη» με τα κατορθώματά της τους κατέστρεψε.
• Πολλά θα μπορούσα να γράψω. Λέω όμως κάτι βιωματικό – οι βιωματικές εμπειρίες ιδιαίτερα όταν αποτυπώνουν τον κανόνα και το καθολικό είναι οι εγκυρότερες. Τελείωσα την σχολή Πλοιάρχων Ασπροπύργου 17 χρόνων, ταξίδεψα 2 χρόνια πριν πάω στρατό και πανεπιστήμιο. Δεν θα πω για το μετά που έχει και αυτό την σημασία του όταν γνώρισα τις Ελληνικές κοινότητες στην Ευρώπη ως μέλος διπλωματικής αποστολής επί 9.5 χρόνια ενώ ταυτόχρονα έκανα το διδακτορικό μου. [Επιβάλλεται να σημειώσω παρενθετικά ως σχετικό με την συζήτηση ότι μετά το πανεπιστήμιο στην Αθήνα πήγα ξανά ως αξιωματικός ένα χρόνο για να συνεχίσω μεταπτυχιακά λόγω της συμφοράς του 1974 που προκάλεσε απώλεια των «κεραμιδιών» πάνω από κεφάλια της οικογένειας. Τι σημαίνει αυτό ακριβώς; Χρειάζονται πολλές εκατοντάδες σελίδες για να μπορέσω να εξηγήσω πως ο πατέρας μου –αλλά και πλήθος άλλων γνωστών περιπτώσεων– παλεύοντας επί δεκαετίες είχε έτοιμα 4 σπίτια για τα 4 παιδιά του συν μια επιχείρηση. Συνολικά 11 χρόνια «εκτός» πριν γεννηθούμε. Για να ξεχρεώσει τον πατέρα του, να δώσει προίκα στις αδελφές του και να κτίσει το οικογενειακό σπίτι όταν παντρεύτηκε. Οι δικές μου λοιπόν εμπειρίες συμπληρώνονται όπως για όλους μας με άπειρες εμπειρίες των προγόνων μας που καταμαρτυρούν τα ίδια.]
• Συνεχίζοντας με τις δικές μου εμπειρίες λέω μόνο ότι είναι αντιπροσωπευτικές του σύγχρονου Έλληνα που οι τοκογλύφοι και κερδοσκόποι χέρι-χέρι με ντόπιους επιχειρούν να τον εξοντώσουν.Αναφέρω λοιπόν μερικά βιωματικά παραδείγματα. Δουλεύοντας όπως είπαμε στα καράβια ως αξιωματικός κάνοντας βάρδια στην Γέφυρα (δύο τετράωρα) πάντα εκεί εναλλάσονταν ναύτες, τιμονιέρηδες ενώ άλλα μέλη του πληρώματος μας επισκέπτονταν. Ναύτες πολλοί από αυτούς μορφωμένοι και μερικοί υποψήφιοι για το πανεπιστήμιο. Ήταν Έλληνες των κοινοτήτων μας από όλη την Ελλάδα. Από την Κάλυμνο, την Χίο, την Ζάκυνθο, την Μάνη, την Πελοπόννησο και από κάθε άλλο μέρος.
  Ακούστε λοιπόν: Σχεδόν όλοι τα δύο χρόνια πριν πάνε στρατό και μετά πανεπιστήμιο «μπάρκαραν» για να ξοφλήσουν τα χρέη του πατέρα τους ή να τον βοηθήσουν να αναπτύξει την «επιχείρησή τους», να δώσουν προίκα στις αδελφές τους, να αγοράσουν ένα κτήμα στην περιοχή τους να το καλλιεργούν και πάντα όλοι για να δημιουργήσουν την χρηματική βάση για να κάνουν το δικό τους σπίτι.
  Αυτοί είναι οι Έλληνες και έτσι ή παρόμοια έκτισαν το «κεραμίδι» πάνω από τα κεφάλια της οικογένειας ή και άλλο ένα ή δύο για τα παιδιά τους συν μερικοί δημιουργούσαν και οικογενειακή επιχείρηση. Αυτό που τώρα, υπενθυμίζουμε ξανά, οι «θεσμοί»-Δαρβίνοι αντιπροσωπεύοντας κερδοσκόπους και ηγεμονικά συμφέροντα επιβάλλουν με μνημόνια και ύπουλη χρέωση που οι ίδιοι προκάλεσαν (βλ. τος παραδοχές τεχνοκρατών στο παρεμβαλλόμενο βίντεο).
• Τώρα, συνεχίζοντας τα ταξίδια φτάνοντας στον Καναδά, στην Αυστραλία ή στις ΗΠΑ το καράβι παρέμενε δεμένο πέραν του δέοντος στο λιμάνι. Γιατί; Μα επειδή βασικά μέναμε στο καράβι μόνο εγώ και ο καπετάνιος και περιμέναμε νέο πλήρωμα [όσον με αφορά στο πρώτο μπάρκο πριν το πανεπιστήμιο είχα προγραμματίσει να ταξιδέψω μόνο δύο χρόνια εξ ου και φρόντιζα να αλλάζω καράβια για να επισκεφτώ πολλά μέρη του πλανήτη]. Έμεναν έξω μετανάστες για τους ίδιους λόγους που ανέφερα προηγουμένως. Περιμέναμε λοιπόν να έλθει νέο πλήρωμα. Άνθρωποι μορφωμένοι και με υπόσταση αμέσως το βράδυ έπιαναν δουλειά σε καφετερίες, εστιατόρια και επιχειρήσεις Ελλήνων. Δεν χάναμε επαφή. Μέχρι να έλθει το νέο πλήρωμα πηγαίναμε και τους βλέπαμε, γνωρίζαμε και παλαιότερους, ήδη επιτυχημένους επιχειρηματίες. Όλων !! ανεξαιρέτως !! ο σκοπός είναι να εκπληρώσουν τους σκοπούς ή παρόμοιους με αυτούς που αναφέρθηκαν μόλις και να επιστρέψουν στην μητέρα πατρίδα.Μερικοί βέβαια δεν τα κατάφερναν επειδή τα παιδιά τους πήγαιναν σε ξενόγλωσσα σχολεία, περίμεναν να τελειώσουν πανεπιστήμιο και τελικά πλήθυνε αυτό που ξέρουμε ως «Ελληνική διασπορά».
• Μετά στην διπλωματική υπηρεσία στις Βρυξέλλες καθώς επίσης και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης όπου ταξίδευα συχνά. Υπήρχαν άπειροι μετανάστες και με όποιον μιλούσες ακόμη και με τα εγγόνια τους που ήξεραν δεν ήξεραν Ελληνικά μιλούσαν για τις πατρογονικές τους εστίες και το πότε και πως θα επιστρέψουν μετά την Οδύσσεια της ξενιτειάς.
• Προστίθεται ότι τα τελευταία μνημονιακά χρόνια της δεκαετίας του 2010 αυτά τα φαινόμενα ξαναζωντάνεψαν και πλήθος φίλων και συγγενών τα παιδιά –εκατοντάδες χιλιάδες!!!!– ξενιτεύτηκαν για να επιβιώσουν λόγω των εγκληματικών, ύπουλων μνημονίων που κυριολεκτικά δολοφόνησαν την οικονομία, το κράτος και την κοινωνία.

Σταματώ εδώ τις βιωματικές αναφορές για να πω ότι όπως εξηγώ και στο άρθρο [«Απέλαση του οικονομικού Δαρβινισμού από την Ελλάδα»] αυτοί είναι οι σύγχρονοι Έλληνες. Δεν τους χαρίστηκε κανείς τίποτα, με κόπο, μόχθο και ενάντια στην ξενοκρατία απόκτησαν «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους», επιχείρηση, εξοχικό στις πατρογονικές τους εστίες μιας και το κράτος των Αθηνών μεταπολεμικά τους αστικοποίησε αντί να αναπτύξει τις περιφέρειες. Πάλεψαν διαχρονικά για να αποκτήσουν ότι θεμιτά και νομιμοποιημένα δικαιούνται. Ενάντια επαναλαμβάνω στην ξενοκρατία.

Την δεκαετία του 2000 όμως δεν άντεξε στον μεταμοντέρνο πόλεμο που χρήσιμοι ηλίθιοι ή παγκοσμιόπληκτοι φορείς εθνομηδενιστικών ιδεολογημάτων επέφεραν για λογαριασμό των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων.

• Απόσπασμα από το προαναφερθέν άρθρο μου.
  «Εδώ παρακαλώ, από το επερχόμενο άρθρο μου. Ο Ντάϊζεμπλουμ όταν ρωτήθηκε κατά πόσο έχει δίκαιο όταν είπε πως το πρώτο πρόγραμμα έγινε για να στηριχθούν οι τράπεζες: «Το πρώτο πρόγραμμα έγινε για να στηριχθούν οι τράπεζες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια ήταν οι Τράπεζες. Είχαμε τραπεζική κρίση και χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογούμενου, «με λάθος τρόπο κατά την γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες». Και «ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια του Ελληνικού προγράμματος, πως όλα έγιναν για τις τράπεζες, έχουν “κάποιο” δίκαιο. Οι τράπεζες, στην Ευρώπη, σώθηκαν σε βάρος του φορολογούμενου … αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί».
• Όπως ερωτώ και στο προαναφερθέν άρθρο: Τέτοιες και πολλές άλλες παραδοχές και ομολογίες των δραστών εγκληματικής οικονομικής και όχι μόνο κακοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας ενέχουν ή δεν ενέχουν νομικές, θεσμικές, πολιτικές, ηθικές, πολιτικοοικονομικές προεκτάσεις; Καταμαρτυρούν ναι ή όχι ότι οι τεχνοκράτες και όποιοι ήταν πίσω από διεθνικά και άλλα τραπεζικά συμφέροντα παρανόμησαν θηριωδώς κατά της Ελλάδας και ότι φέρουν την ευθύνη της συμφοράς που έπληξε ένα κράτος μέλος εν μέσω εκβιασμών, παραπλανήσεων και ψευδών υβριστικών χαρακτηρισμών περί διεφθαρμένων ή τεμπέληδων Ελλήνων.
• Μαχαίρια στο στήθος των Ελλήνων και αυτομαστίγωμα είναι να ρίχνουν το φταίξιμο στην Ελληνική κοινωνία οι ίδιοι οι Έλληνες. Ιδιαίτερα όταν λόγω πανδημίας, μεγάλων ανακατατάξεων και με την ΕΕ να λικνίζεται επικίνδυνα, ανοίγει «ευκαιρία» να αντικρούσουμε τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων που άρπαξαν και συνεχίζουν να θέλουν να αρπάξουν ότι με μόχθο και κόπο η μια γενιά μετά την άλλη κατόρθωσαν να αποκτήσουν οι Έλληνες.
• Κλείνω λέγοντας ότι τις τελευταίες δεκαετίες οι Έλληνες απέδειξαν ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι μέλη μιας καταπληκτικής κοινωνίας υψηλοτάτης υπόστασης και άξιοι κληρονόμοι του παμμέγιστου πολιτικού πολιτισμού της δημοκρατίας και της ελευθερίας.Στέκομαι μόνο σε δύο τελευταίες περιπτώσεις που αφορούν το «μακεδονικό» και την πανδημία: Καταμαρτυρήθηκε ότι ως φορείς του παμμέγιστου Ελληνικού πολιτισμού, ειρηνικά και μη εμφύλια αξιώνουν δημοκρατία. Αυτό σημαίνει οι πολίτες να είναι εντολείς μιας ανακλητής και εντολοδόχου εξουσίας. Να θυμίσω επίσης ότι οι Έλληνες που έκαναν Επανάσταση Ελευθερίας ζητούσαν Εθνοσυνέλευση όπου οι Πόλεις και τα Κοινά θα αντιπροσωπεύονταν με σκοπό την δημιουργία μιας σύγχρονης δημοκρατικής Πολιτείας. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Βαυαροί όπως προαναφέρθηκαν κατάργησαν με τον πρώτο τους νόμο το αυτεξούσιο των επί αιώνες δημοκρατικά οργανωμένων πόλεων και κοινών.
• Θα κατορθώσουν οι Έλληνες να γίνουν εντολείς της εξουσίας, δηλαδή να επιτύχουν δημοκρατικό προσανατολισμό προς την πολιτική ελευθερία υπό συνθήκες εθνικής ανεξαρτησίας; Μέχρι τότε όχι αυτομαστίγωμα και μαχαίρια στο στήθος

https://analyst.gr/2020/05/02/i-douloprepeia-tou-ipourgou-anaptixis/