Ακόμη και τα μέτρα απομόνωσης, με στόχο την πρόληψη της μη εξάπλωσης του ιού, αποτέλεσαν προνόμιο για ορισμένους ανθρώπους και κοινωνίες – αφού, παρά το «κλείδωμα», εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έπρεπε να εργάζονται είτε για να επιβιώσουν, είτε επειδή οι δουλειές τους ήταν απαραίτητες για τη διατήρηση του κλειδώματος σε όλους τους άλλους. Εν προκειμένω το γερμανικό κράτος, με στόχο τη στήριξη του γεωργικού κλάδου του χωρίς όμως να διακινδυνεύσουν οι Γερμανοί εργαζόμενοι, έπεισε την κυβέρνηση της Ρουμανίας να επιτρέψει τις διεθνείς ναυλωμένες πτήσεις για εποχιακά εργαζόμενους – τεκμηριώνοντας το μέγεθος της υποκρισίας της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία ως συνήθως «πείθει» εκβιάζοντας τις αδύναμες χώρες. Απομονωμένοι λοιπόν από τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς καν τη συλλογή διαβατηρίων από τις εταιρίες, οι Ρουμάνοι περιστασιακοί εργάτες στη Γερμανία εξαναγκάζονταν να εργάζονται δέκα ώρες την ημέρα και επτά ημέρες την εβδομάδα – καθώς επίσης να πληρώνουν το κόστος στέγασης και σίτισης τους. Ένας δε από αυτούς πέθανε με τραγικό τρόπο αφού μολύνθηκε από τον ιό σε μία καλλιέργεια σπαραγγιών στο Freiburg – ενώ δύο εβδομάδες αργότερα, 300 Ρουμάνοι εργαζόμενοι βρέθηκαν θετικοί στον ιό, σε ένα γερμανικό εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος
Επικαιρότητα
Ξεκινώντας από τον τίτλο, «κοινωνικός δαρβινισμός» είναι η διεύρυνση της θεωρίας του Δαρβίνου περί της «φυσικής επιλογής» που αφορά τα άτομα, στις ανθρώπινες κοινωνίες – σύμφωνα με την οποία επιβιώνουν οι καταλληλότερες, οι πλέον ανθεκτικές. Στα πλαίσια αυτά, τα πλούσια κράτη της ΕΕ διαθέτουν κοινωνίες καταλληλότερες όσον αφορά την επιβίωση τους, σε σχέση με τα φτωχότερα – τα οποία απομυζούν μέχρι θανάτου, χωρίς καμία διάθεση υπερβολής. Παράδειγμα η εσωτερική αγορά εργασίας της ΕΕ, η οποία τροφοδοτείται εποχιακά από εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους της Ανατολικής Ευρώπης που εργάζονται με μισθούς πείνας – όπως από τη Ρουμανία.
Ειδικότερα, λίγες ημέρες πριν τον ορθόδοξο εορτασμό του Πάσχα στη χώρα, εν μέσω της κρίσης του COVID-19, χιλιάδες Ρουμάνοι συγκεντρώθηκαν σε ένα επαρχιακό αεροδρόμιο της πόλης Cluj (πηγή) – έχοντας φτάσει με πλημμυρισμένα λεωφορεία από πολλές περιοχές της Ρουμανίας, ενώ περίμεναν όλοι μαζί για πολλές ώρες, χωρίς κανέναν προστατευτικό εξοπλισμό. Προορισμός τους ήταν η Γερμανία, για να εργαστούν παρά την πανδημία στη συγκομιδή σπαραγγιών – όταν την ίδια εποχή το ρουμανικό κράτος επέβαλλε την παραμονή των Πολιτών στα σπίτια τους, με αυστηρότατες ποινές, σε άτομα που παραβίαζαν την καραντίνα για να εργαστούν.
Το γεγονός αυτό τεκμηρίωσε εν πρώτοις ότι, ακόμη και τα μέτρα απομόνωσης με στόχο την πρόληψη της μη εξάπλωσης του ιού, αποτελούν προνόμιο για ορισμένους ανθρώπους και κοινωνίες – αφού, παρά το «κλείδωμα», εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έπρεπε να εργάζονται είτε για να επιβιώσουν, είτε επειδή οι δουλειές τους ήταν απαραίτητες για τη διατήρηση του κλειδώματος σε όλους τους άλλους.
Εν προκειμένω το γερμανικό κράτος, με στόχο τη στήριξη του γεωργικού κλάδου του χωρίς όμως να διακινδυνεύσουν οι Γερμανοί εργαζόμενοι, έπεισε την κυβέρνηση της Ρουμανίας να επιτρέψει τις διεθνείς ναυλωμένες πτήσεις για εποχιακά εργαζόμενους – τεκμηριώνοντας το μέγεθος της υποκρισίας της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία ως συνήθως «πείθει» εκβιάζοντας τις αδύναμες χώρες.
Από την άλλη πλευρά, η παροχή φθηνής και ευέλικτης εργασίας στις πλούσιες χώρες της ΕΕ, είναι κοινή πρακτική για τρεις περίπου δεκαετίες – η χρησιμοποίηση δηλαδή των εργαζομένων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, όπως συνέβαινε με τους σκλάβους στο παρελθόν. Απόδειξη η έγκριση στη συνέχεια πτήσεων από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία προς τη Μ. Βρετανία (πηγή) και την Αυστρία, μεταξύ άλλων νοσηλευτικού προσωπικού – το οποίο αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του, παρά το ότι η Ρουμανία έχει ένα από τα πιο αδύναμα συστήματα υγείας στην Ευρώπη (πηγή).
Ακόμη χειρότερα, το ρουμανικό κράτος και οι εταιρείες που διακινούν εργαζομένους, τους διαβεβαίωναν πως δεν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία τους – ενώ οι μισθοί που τους υπόσχονταν οι τελευταίες ήταν στην πραγματικότητα πολύ χαμηλότεροι. Αρκετοί δε αναγκάσθηκαν να ζουν μαζί με πολλούς άλλους σε μικρούς στρατώνες – ενώ ορισμένοι κοιμόντουσαν ακόμη και στο πάτωμα.
Απομονωμένοι λοιπόν από τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς καν τη συλλογή διαβατηρίων από τις εταιρίες, οι Ρουμάνοι περιστασιακοί εργάτες στη Γερμανία εξαναγκάζονταν να εργάζονται δέκα ώρες την ημέρα και επτά ημέρες την εβδομάδα – καθώς επίσης να πληρώνουν το κόστος στέγασης και σίτισης τους. Ένας δε από αυτούς πέθανε με τραγικό τρόπο, αφού μολύνθηκε από τον ιό σε μία καλλιέργεια σπαραγγιών στο Freiburg – ενώ δύο εβδομάδες αργότερα 300 Ρουμάνοι εργαζόμενοι βρέθηκαν θετικοί στον ιό, σε ένα γερμανικό εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος (πηγή). Δυστυχώς όμως ο Ρουμάνος πρέσβης, αντί να ενδιαφερθεί για τους συμπολίτες του, έκανε ότι μπορούσε για τη διατήρηση της μετανάστευσης εργασίας από την Ανατολή στη Δύση – ανεξάρτητα από το κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Περαιτέρω, ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρθηκαν Ρουμάνοι και άλλοι ανατολικοευρωπαίοι εργαζόμενοι στη Γερμανία, αγνοώντας πλήρως την ασφάλεια τους και με τη συγκατάθεση των κυβερνήσεων τους, αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητες της μετανάστευσης εργασίας εντός της ΕΕ – στην οποία η εσωτερική αγορά και τα ανοιχτά σύνορα επιτρέπουν στους εργαζόμενους να κινούνται ελεύθερα, στα υποτιθέμενα ισοδύναμα κράτη-μέλη. Μία από αυτές είναι η δημιουργία στην καρδιά της Ευρώπης μίας εξαιρετικά κερδοφόρου «βιομηχανίας» που εξειδικεύεται στην εισαγωγή φθηνού εργατικού δυναμικού από την Ανατολή – σύγχρονων εμπόρων σκλάβων δηλαδή, θεσμοθετημένων σε επίπεδο ΕΕ.
Οι πλέον επιθυμητοί είναι οι Ρουμάνοι εργαζόμενοι, επειδή είναι πρόθυμοι να εργάζονται σκληρά, με πολύ χαμηλότερες αμοιβές από τους γηγενείς – ενώ η είσοδος της χώρας στην ΕΕ το 2007 τους κατέστησε ένα ευέλικτο εργατικό δυναμικό, με μεγαλύτερα προνόμια έναντι των υπολοίπων μεταναστών από τρίτες χώρες. Εκτιμάται δε πως η μετανάστευση εργασίας, κυρίως εποχιακής, έχει διπλασιαστεί μετά τη διεύρυνση της ΕΕ προς τα ανατολικά που ξεκίνησε το 2004 (πηγή) – ενώ την ίδια στιγμή τα δυτικά κεφάλαια που επενδύονται σε αυτές τις χώρες, όπως στη Ρουμανία, απολαμβάνουν ένα από τα υψηλότερα ποσοστά κερδοφορίας στην ΕΕ. Πόσο μάλλον όταν η Ρουμανία είναι ήδη ένας φορολογικός παράδεισος – ενώ το ρουμανικό δημόσιο είναι πολύ αδύναμο θεσμικά και πολιτικά, καθώς επίσης πολύ αδιάφορο όσον αφορά την είσπραξη φόρων.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, ο κοινωνικός δαρβινισμός της ΕΕ δεν φαίνεται μόνο στην περίπτωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης – αφού στην ουσία η κοινότητα δεν είναι τίποτα άλλο από μία κλειστή περιοχή, στην οποία τα ισχυρότερα οικονομικά κράτη απομυζούν τα ασθενέστερα. Όταν δε σταματήσει να αναπτύσσεται η οικονομία, σήμερα λόγω των συνεπειών της πανδημίας, θα επικρατήσουν συνθήκες κανιβαλισμού – ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα που έχει μετατραπεί σε αποικία χρέους της Γερμανίας.
Επίσης σε αποθήκη παράνομων μεταναστών που θα αλλοιώσουν την κοινωνία της και θα μειώσουν ακόμη περισσότερο τους μισθούς των εργαζομένων της – καθιστώντας τους κυριολεκτικά φθηνούς σκλάβους χρέους των Γερμανών. Είναι πάντως εξοργιστική η αρτηριοσκληρωτική αντίληψη των αριστερών κομμάτων για το μεταναστευτικό πρόβλημα – αφού στην ουσία υποστηρίζουν το σύγχρονο εμπόριο σκλάβων και τη συνεχή μείωση των μισθών των εγχωρίων εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου