Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ συζητήσεις αγγλόφωνων ορθοδόξων καθώς και αντιπαραθέσεις των τελευταίων με αρνητές της αγίας Τριάδος (όπως, π.χ., μωαμεθανούς και ουνιταριανούς), όπου συνεχώς αναφέρονται στη μοναρχία του Πατρός ως να σημαίνει ότι ο Πατήρ είναι ο ένας Θεός, επικαλούμενοι μάλιστα όχι μόνο τις Γραφές, αλλά και τους Πατέρες της Εκκλησίας, ενώ καταδικάζουν την πεποίθηση ότι η Αγία Τριάδα είναι ο ένας Θεός ως ένα σφάλμα που ξεκίνησε από τον Αυγουστίνο και έκτοτε διαιωνίστηκε. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι αυτό.
Φυσικά αυτή η θέση με έφερε σε αμηχανία: εφόσον ο Πατήρ είναι ο ένας Θεός, τι είναι οι άλλες δύο υποστάσεις; Δύο κατώτεροι θεοί;
Στην κριτική που αναπύσσετε ως σχόλια σε κείμενα ανηρτημένα στο ιστολόγιό σας επικεντρώνεστε στην αδυναμία διακρίσεως μεταξύ οικονομικής και αϊδίου Τριάδος ως πηγή προέλευσης αυτού του θεολογικού λάθους. Κατανοώ τη διάκριση αυτή καθαυτή, αλλά δεν κατανοώ πώς ακριβώς λύνει αυτό το πρόβλημα. Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε αναλύοντάς το;
H ταύτιση αυτή προυποθέτει τήν από μέρους μας γνώση τής ουσίας τού Θεού. Καί συγκεκριμένα τόν σκοπό τής υπάρξεως τού θεού. Πού είναι η Δημιουργία. Η Δημιουργία προυπήρχε στόν Νού τού Θεού έλεγαν θεολόγοι σάν τόν Ωριγένη. Ο Θεός δέν μπορεί νά υπάρξει χωρίς τήν δημιουργία. Χωρίς τό έργο Του. Οπως ένας πίνακας ζωγραφικής ή ένα βιβλίο. Ο Θεός λοιπόν είναι ενυπάρχων στήν δημιουργία(immanent), υφίσταται στήν δημιουργία, όπως τό νόημα τών πραγμάτων ή τών φαινομένων. Λέγεται καί πανενθεισμός. Αφού δημιούργησε τόν κόσμο τόν άφησε νά ζήσει σύμφωνα μέ τούς νόμους του. Λόγω τής πτώσεως όμως αναγκάζεται νά αποκαλυφθεί,όχι νά ενανθρωπήσει ο Θεός Λόγος, καί πληρώνοντας ο Υιός γιά τήν αταξία τού ανθρώπου, νά αποκαταστήσει τήν χαμένη αρμονία. Μετά τήν αποκατάσταση ο άνθρωπος καί η κτίση μπορούν νά ζήσουν μέ αγάπη, μέ τήν αγάπη τού Θεού Πατρός ο οποίος απέστειλε τόν Υιό Του γιά νά άρει τήν αγνωσία τού κόσμου καί νά επιστρέψει στήν πρωτογενή του κατάσταση αγαπώντας όπως ο Πατήρ τόν Υιό καί ο Υιός τόν Πατέρα. Αυτή τήν αποκατάσταση οφείλουμε νά τήν εφαρμόσουμε καί στήν υπόλοιπη κτίση( οικολογία) Κάθε φορά πού δέν αγαπούμε όπως μάς αποκάλυψε μάς τραβά τό αυτί μέ σεισμούς καί καταποντισμούς. Λείπει τραγικά η θεολογία τών ακτίστων ενεργειών οι οποίες δέν είναι η ουσία τού Θεού. Επομένως εφόσον οι ενέργειες μεταμορφώνονται σέ κτιστές καί η φανέρωση τού θεού είναι κτιστή. Ο κτιστός Υιός σάν ψιλός άνθρωπος, σάν εμάς. μπήκε στήν ιστορία καί τήν άλλαξε όσο μπορούσε. Τουλάχιστον αποκάλυψε τήν εσχατολογία της. στήν οποία στηρίζεται η εκκλησία, ο παπισμός. Ο Αυγουστίνος επινόησε τίς σχέσεις σάν αυτές πού συστήνουν τίς υποστάσεις καταργώντας τίς υποστάσεις στήν πραγματικότητα διότι η μόνη σχέση είναι η αγάπη τού πατρός καί τού υιού , δηλ. τό Αγιο Πνεύμα. Τό οποίο εκχύνεται πλέον σέ κάθε σάρκα. Αγάπα καί κάνε ότι θές. Η Μοναρχία τού Πατρός καί η υποταγή τού Υιού διδάχθηκε από τόν Ωριγένη. Ο Αυγουστίνος στηρίχθηκε στόν Ωριγένη.Ο Ράνερ ισχυρίστηκε ότι μόνο τήν οικονομική τριάδα γνωρίζουμε καί από αυτή θεολογούμε, τήν μόνη υπαρκτή. Στήν ορθοδοξία πολλοί από τούς Αγίους μας είχαν τήν άμεση εμπειρία τής αιδίου Τριάδος καθώς ηδύναντο καί ο Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος μίλησε γιά τήν εμπειρία του. Μετά τήν ταύτιση αυτή επικράτησε ο νόμος τής ταυτότητος σάν ο μοναδικός νόμος τής λογικής. Σήμερα φτάνουν οι ορθόδοξοι, εν αγνοία τους, νά μιλούν γιά διαλεκτική κτιστού καί ακτίστου, ανοίγοντας στό δόγμα τής σωτηρίας τήν κερκόπορτα τών κτιστών ενεργειών οι οποίες γίγνονται καί απογίγνονται.
Εmail Προς: "amethystos.books@gmail.com"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί διαχειριστές του "Αμεθύστου", χαίρετε.
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ συζητήσεις αγγλόφωνων ορθοδόξων καθώς και αντιπαραθέσεις των τελευταίων με αρνητές της αγίας Τριάδος (όπως, π.χ., μωαμεθανούς και ουνιταριανούς), όπου συνεχώς αναφέρονται στη μοναρχία του Πατρός ως να σημαίνει ότι ο Πατήρ είναι ο ένας Θεός, επικαλούμενοι μάλιστα όχι μόνο τις Γραφές, αλλά και τους Πατέρες της Εκκλησίας, ενώ καταδικάζουν την πεποίθηση ότι η Αγία Τριάδα είναι ο ένας Θεός ως ένα σφάλμα που ξεκίνησε από τον Αυγουστίνο και έκτοτε διαιωνίστηκε. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι αυτό.
Φυσικά αυτή η θέση με έφερε σε αμηχανία: εφόσον ο Πατήρ είναι ο ένας Θεός, τι είναι οι άλλες δύο υποστάσεις; Δύο κατώτεροι θεοί;
Στην κριτική που αναπύσσετε ως σχόλια σε κείμενα ανηρτημένα στο ιστολόγιό σας επικεντρώνεστε στην αδυναμία διακρίσεως μεταξύ οικονομικής και αϊδίου Τριάδος ως πηγή προέλευσης αυτού του θεολογικού λάθους. Κατανοώ τη διάκριση αυτή καθαυτή, αλλά δεν κατανοώ πώς ακριβώς λύνει αυτό το πρόβλημα. Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε αναλύοντάς το;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
H ταύτιση αυτή προυποθέτει τήν από μέρους μας γνώση τής ουσίας τού Θεού. Καί συγκεκριμένα τόν σκοπό τής υπάρξεως τού θεού. Πού είναι η Δημιουργία. Η Δημιουργία προυπήρχε στόν Νού τού Θεού έλεγαν θεολόγοι σάν τόν Ωριγένη. Ο Θεός δέν μπορεί νά υπάρξει χωρίς τήν δημιουργία. Χωρίς τό έργο Του. Οπως ένας πίνακας ζωγραφικής ή ένα βιβλίο. Ο Θεός λοιπόν είναι ενυπάρχων στήν δημιουργία(immanent), υφίσταται στήν δημιουργία, όπως τό νόημα τών πραγμάτων ή τών φαινομένων. Λέγεται καί πανενθεισμός. Αφού δημιούργησε τόν κόσμο τόν άφησε νά ζήσει σύμφωνα μέ τούς νόμους του. Λόγω τής πτώσεως όμως αναγκάζεται νά αποκαλυφθεί,όχι νά ενανθρωπήσει ο Θεός Λόγος, καί πληρώνοντας ο Υιός γιά τήν αταξία τού ανθρώπου, νά αποκαταστήσει τήν χαμένη αρμονία. Μετά τήν αποκατάσταση ο άνθρωπος καί η κτίση μπορούν νά ζήσουν μέ αγάπη, μέ τήν αγάπη τού Θεού Πατρός ο οποίος απέστειλε τόν Υιό Του γιά νά άρει τήν αγνωσία τού κόσμου καί νά επιστρέψει στήν πρωτογενή του κατάσταση αγαπώντας όπως ο Πατήρ τόν Υιό καί ο Υιός τόν Πατέρα. Αυτή τήν αποκατάσταση οφείλουμε νά τήν εφαρμόσουμε καί στήν υπόλοιπη κτίση( οικολογία) Κάθε φορά πού δέν αγαπούμε όπως μάς αποκάλυψε μάς τραβά τό αυτί μέ σεισμούς καί καταποντισμούς. Λείπει τραγικά η θεολογία τών ακτίστων ενεργειών οι οποίες δέν είναι η ουσία τού Θεού. Επομένως εφόσον οι ενέργειες μεταμορφώνονται σέ κτιστές καί η φανέρωση τού θεού είναι κτιστή. Ο κτιστός Υιός σάν ψιλός άνθρωπος, σάν εμάς. μπήκε στήν ιστορία καί τήν άλλαξε όσο μπορούσε. Τουλάχιστον αποκάλυψε τήν εσχατολογία της. στήν οποία στηρίζεται η εκκλησία, ο παπισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αυγουστίνος επινόησε τίς σχέσεις σάν αυτές πού συστήνουν τίς υποστάσεις καταργώντας τίς υποστάσεις στήν πραγματικότητα διότι η μόνη σχέση είναι η αγάπη τού πατρός καί τού υιού , δηλ. τό Αγιο Πνεύμα. Τό οποίο εκχύνεται πλέον σέ κάθε σάρκα. Αγάπα καί κάνε ότι θές. Η Μοναρχία τού Πατρός καί η υποταγή τού Υιού διδάχθηκε από τόν Ωριγένη. Ο Αυγουστίνος στηρίχθηκε στόν Ωριγένη.Ο Ράνερ ισχυρίστηκε ότι μόνο τήν οικονομική τριάδα γνωρίζουμε καί από αυτή θεολογούμε, τήν μόνη υπαρκτή.
Στήν ορθοδοξία πολλοί από τούς Αγίους μας είχαν τήν άμεση εμπειρία τής αιδίου Τριάδος καθώς ηδύναντο καί ο Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος μίλησε γιά τήν εμπειρία του. Μετά τήν ταύτιση αυτή επικράτησε ο νόμος τής ταυτότητος σάν ο μοναδικός νόμος τής λογικής. Σήμερα φτάνουν οι ορθόδοξοι, εν αγνοία τους, νά μιλούν γιά διαλεκτική κτιστού καί ακτίστου, ανοίγοντας στό δόγμα τής σωτηρίας τήν κερκόπορτα τών κτιστών ενεργειών οι οποίες γίγνονται καί απογίγνονται.