Ι. Σκήτη Ιβήρων, τη 22-6-67
Εν Χριστώ αδελφέ Β. χαίρε εν Κυρίω πάντοτε και αγάλλου εν Αυτώ.
[…] Αδελφέ Β. ένα πράγμα έχω διαπιστώσει εκ πείρας. Όταν παρακαλούμεν τον Θεό με όλην την καρδιά μας διά να μας βοηθήσει να απαλλαχτούμε από ένα πάθος, και δεν μας ακούει και συνεχίζει το πάθος, πρέπει αμέσως να καταλάβομε ότι πίσω από αυτό το πάθος που θεωρούμε μεγάλο, κρύβεται άλλο μεγαλύτερο από αυτό που βλέπουμε, το οποίο είναι η υπερηφάνεια.
Επειδή δεν την βλέπομε, συνεχίζει ένα πάθος που βλέπομε.
Πολλές φορές έχω χτυπήσει την σάρκα και αδιάκριτα διά να απαλλαγώ από έναν πόλεμον. Χωρίς να είναι αιτία η σάρκα, αλλά ένας ψιλός λογισμός υπερηφανείας.
Επόμενον είναι σε έναν μορφωμένον, ο οποίος ζει κάθε ημέρα στην κοσμική ατμόσφαιρα της υποκρισίας να έχει λογισμόν υπερηφανείας.
Αλλά προσπάθησε, αδελφέ μου, όσο μπορείς να βγεις από τον χώρον της ψευτιάς, και να κινείσαι στον χώρον της αληθείας βάζοντας την Λογικήν του Χριστού κάτω και όταν τα εξετάσεις κατ’ αυτόν τον τρόπον τα πράγματα, η ταπείνωσις θα σου γίνει πλέον κατάστασις.
Απόσπασμα Από Επιστολή Του Οσίου Παϊσίου Μέσα Από Το Βιβλίο, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου “Διδαχές Και Αλληλογραφία, Μετά Ασματικής Ακολουθίας”, Των Εκδόσεων, Η Μεταμόρφωσις Του Σωτήρος, Μήλεσι, 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου