Αυτό που γνωρίζουμε σίγουρα ως οικονομολόγοι είναι το ότι, ο Covid ως πανδημία ωφέλησε το σύστημα, ενώ εξυπηρετεί πάρα πολλά συμφέροντα – όπως το ότι διέσωσε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα από την καταιγίδα των καταιγίδων, από ένα πρωτόγνωρο κραχ που ήταν νομοτελειακό, πως χρησιμοποιείται για την επιβολή του αστυνομικού κράτους, ότι μέσω αυτής επιταχύνεται η ψηφιοποίηση που ωφελεί τις μεγάλες εταιρείες του διαδικτύου, ενώ διευκολύνει τον έλεγχο των κοινωνιών από τις κυριαρχούσες ελίτ, πως προωθεί το ηλεκτρονικό χρήμα σε αντικατάσταση του νομίσματος, αργότερα το ψηφιακό, μέσω των οποίων το οικονομικό μας απόρρητο, καθώς επίσης ο έλεγχος στα χρήματα και στα περιουσιακά μας στοιχεία θα εξαφανισθεί κοκ. Εν προκειμένω, η εκάστοτε κυβέρνηση θα γνωρίζει όλες τις συναλλαγές μας, περιορίζοντας κατά το δοκούν και τις ανάγκες της τα εισοδήματα και τον πλούτο μας – καθιστώντας μας έρμαιο αυτών που θα ελέγχουν απόλυτα το νομισματικό σύστημα. Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο, σε μία εποχή που κράτη, τράπεζες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά έχουν υπερχρεωθεί σε μεγάλο βαθμό και χρειάζονται τα αποταμιευμένα χρήματα – ιδίως μετά την κρίση του 2008 και την ευρωπαϊκή κρίση χρέους του 2010, οι οποίες δεν καταπολεμήθηκαν ποτέ, αλλά μεταφέρθηκαν επαυξημένες στο μέλλον. Όπως προβλέπεται, δεν θα υπάρχει σύντομα τρόπος να έχουμε αποθεματικά σε μετρητά, ως προστασία απέναντι σε τυχόν οικονομικά μας προβλήματα – όπου τα όποια άλλα περιουσιακά μας στοιχεία δεν μπορούν να προστατευθούν από τυχόν δημεύσεις ή κατασχέσεις. Με τους νόμους δε που προωθούνται, δήθεν για την προστασία από το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ακόμη και τα ιδιωτικά κρυπτονομίσματα θα πάψουν να υπάρχουν – ενώ ο χρυσός δεν αποτελεί προστασία, κρίνοντας από το παράδειγμα των Η.Π.Α. της δεκαετίας της Μεγάλης Ύφεσης του 1930, όπου ο κατ’ επίφαση φιλελεύθερος Roosevelt κατάφερε να «κλέψει» το χρυσό των Αμερικανών απαγορεύοντας την κατοχή του, πριν αυξήσει την τιμή του για την καταπολέμηση του πληθωρισμού
Ανάλυση
Είναι γεγονός πως όταν αμφισβητεί κανείς τις «αλήθειες» των επικρατούντων (mainstream) ΜΜΕ ή/και των συστημικών πολιτικών, χαρακτηρίζεται είτε ως συνωμοσιολόγος, είτε απλά ως γραφικός – ενώ όταν δεν συμβαδίζει με την αγέλη ακολουθώντας αντίθετη πορεία, πόσο μάλλον όταν επιμένει να σκέφτεται και να ερευνάει, αρνούμενος να πεισθεί από τους «ειδικούς» των τηλεπαραθύρων, κινδυνεύει να ποδοπατηθεί.
Στα πλαίσια αυτά, όταν ο P.C. Roberts αναφέρει πως ο καθένας μας πρέπει να αναρωτηθεί γιατί έχουμε τόσο παραπληροφόρηση σχετικά με τον Covid-19 από τις υγειονομικές αρχές, από την πολιτική ηγεσία και από τις «πόρνες» των ΜΜΕ, όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των δημοσιογράφων, δεν μπορεί παρά να είμαστε προσεκτικοί – εάν δεν θέλουμε να ποδοπατηθούμε από τη χειραγωγημένη μάζα, από τον όχλο, από την αγέλη.
Όπως γράφει, είμαστε οι αποδέκτες μεγάλων δόσεων παραπληροφόρησης από τους επαγγελματίες της υγείας, επειδή λαμβάνουν ψευδείς πληροφορίες από τις υγειονομικές αρχές και από ερευνητές που έχουν σχέση με τη βιομηχανία φαρμάκων – με τη γνωστή ως «Big Pharma». Γιατί όμως οι ίδιες οι υγειονομικές αρχές να μας λένε ψέματα;
Ξεκινώντας από το παράδειγμα της μάσκας, όπου τυχόν αντίθεση κατηγορείται αμέσως ως ανόητη και γραφική, αφού επιβάλλεται από όλες τις χώρες του πλανήτη, ενώ φοριέται από τη συντριπτική πλειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού, με τους 3 στους 4 Έλληνες να τάσσονται υπέρ (γράφημα, αδύνατον να μην ποδοπατηθεί από τον όχλο όποιος φέρει αντίρρηση), δεν παύει να είναι δεδομένο πως δεν μπορεί να αποτρέψει την εισπνοή και την εκπνοή βακτηρίων και ιών.
Εάν ένα άτομο που φορά μία μάσκα είναι άρρωστο με κρυολόγημα, με γρίπη ή με Covid, η μάσκα μπορεί να αποτρέψει το φτέρνισμα και το βήχα επάνω σε άλλους ή σε φρέσκα προϊόντα που είναι εκτεθειμένα. Εν τούτοις, δεν μπορεί να εμποδίσει το χρήστη να αναπνέει και να εκπνέει τον Covid – ο οποίος μεταδίδεται από τον αέρα και διαδίδεται από αερολύματα. Η μοναδική δυνατότητα λοιπόν να αποφευχθεί η εξάπλωση του ιού είναι η παραμονή των νοσούντων στο σπίτι – να μην έχουν επαφή με άλλους είτε με μάσκα, είτε χωρίς.
Εάν πράγματι οι απλές μάσκες που φορούν καθημερινά οι άνθρωποι προστάτευαν από βακτήρια, ιούς και άλλες παθογένειες, τότε δεν θα είχε νόημα να υπάρχουν διάφορες κατηγορίες μασκών, με σταδιακά υψηλότερη βαθμολογία προστασίας – κάτι που γνωρίζουν οι υγειονομικές αρχές, ενώ πρόσφατα υπήρξε μελέτη του αμερικανικού CDC που το επιβεβαιώνει απόλυτα (πηγή). Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς γιατί επιβάλλεται στους ανθρώπους να φορούν αναποτελεσματικές μάσκες – πόσο μάλλον όταν σχεδόν όλοι οι ειδικοί που δεν έχουν καμία σχέση με τις φαρμακευτικές εταιρίες και δεν πληρώνονται από αυτές, μας πληροφορούν πως η χρήση μάσκας είναι επικίνδυνη, επειδή μειώνει την πρόσληψη οξυγόνου και αυξάνει την πρόσληψη διοξειδίου του άνθρακα.
Μεταξύ αυτών μία Γερμανίδα νευρολόγος και νευροφυσιολόγος με διδακτορικό στη φαρμακολογία, η οποία αναφέρει πως οι μάσκες Covid αποτελούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και παιδική κακοποίηση, γράφοντας τα εξής:
«Η αναπνοή του εκπνεόμενου αέρα μας, προκαλεί αναμφίβολα έλλειψη οξυγόνου και εισπνοή μεγάλων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα. Γνωρίζουμε πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πολύ ευαίσθητος στην απόρριψη οξυγόνου. Υπάρχουν νευρικά κύτταρα, για παράδειγμα στον ιππόκαμπο, που δεν μπορούν να επιβιώσουν περισσότερο από τρία λεπτά χωρίς οξυγόνο. Τα οξεία προειδοποιητικά συμπτώματα είναι πονοκεφάλους, υπνηλία, ζάλη, προβλήματα συγκέντρωσης, επιβράδυνση του χρόνου αντίδρασης – αντιδράσεις του γνωστικού συστήματος.
Ωστόσο, όταν έχετε χρόνια απόρριψη οξυγόνου, όλα αυτά τα συμπτώματα εξαφανίζονται, επειδή τα έχετε συνηθίσει. Αλλά η αποδοτικότητά σας θα παραμείνει μειωμένη και η ανεφοδιασμός οξυγόνου στον εγκέφαλό σας συνεχίζει να προχωρά. Γνωρίζουμε ότι οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες χρειάζονται χρόνια έως δεκαετίες για να αναπτυχθούν. Εάν σήμερα ξεχάσετε τον αριθμό τηλεφώνου σας, η βλάβη στον εγκέφαλό σας θα είχε ήδη ξεκινήσει πριν από 20 ή 30 χρόνια.
Ενώ σκέφτεστε ότι έχετε συνηθίσει να φοράτε τη μάσκα σας και να αναζωογονείτε τον εκπνεόμενο αέρα σας, οι εκφυλιστικές διαδικασίες στον εγκέφαλό σας ενισχύονται καθώς συνεχίζεται η στέρηση οξυγόνου. Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλό σας δεν μπορούν να διαιρεθούν κανονικά. Σε περίπτωση που οι κυβερνήσεις μας επιτρέψουν να απαλλαγούμε από τις μάσκες και να επιστρέψουμε ελεύθερα στην αναπνοή οξυγόνου ξανά σε λίγους μήνες, τα χαμένα νευρικά κύτταρα δεν θα αναγεννηθούν πλέον. Αυτό που έχει φύγει έχει φύγει» (πηγή).
Γιατί να το κάνει; Γιατί να εκτεθεί επιστημονικά, αφού σίγουρα δεν κερδίζει τίποτα; Ένας άλλος γιατρός επιμένει πως η χρήση μάσκας είναι επιβλαβής για τους υγιείς ανθρώπους και αυξάνει τις «βακτηριακές πνευμονίες» (πηγή). Γιατί λοιπόν οι υγειονομικές αρχές να θέλουν να προκαλέσουν πονοκεφάλους, προβλήματα συγκέντρωσης και ζάλης στους ανθρώπους, αυξημένη άνοια στους ηλικιωμένους, να εμποδίσουν την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών και να αυξήσουν τους κινδύνους πνευμονίας από βακτήρια; Τι έχουν να κερδίσουν από όλα αυτά;
Από την άλλη πλευρά, οι υγειονομικές αρχές γνωρίζουν πολύ καλά ότι, τα ποσοστά θανάτου από τον Covid-19 είναι διογκωμένα, υπερβολικά. Τα νοσοκομεία έχουν βέβαια οικονομικά κίνητρα για να χαρακτηρίζουν όλους τους θανάτους ως Covid – ενώ το ίδιο το CDC στις Η.Π.Α., το κέντρο ελέγχου και προστασίας από ασθένειες, ανέφερε πως από τους 200.000 θανάτους που δηλώθηκαν στη χώρα ως Covid, μόνο οι 9.000 οφειλόταν μόνο στον Covid, ενώ όλοι οι άλλοι είχαν 2,6 θανατηφόρες ασθένειες επί πλέον (πηγή). Εκτός αυτού, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) φαίνεται να έχει επιβεβαιώσει πως ο Covid δεν είναι πιο επικίνδυνος από τη βαριά γρίπη (πηγή).
Γιατί λοιπόν οι υγειονομικές αρχές αποκρύπτουν αυτές τις πληροφορίες τόσο από τις πολιτικές αρχές, όσο και από το κοινό και γιατί οι δημοσιογράφοι δεν τις ανακοινώνουν, αφού υπάρχουν αλλά απλά δεν αναφέρονται; Γιατί δεν λένε πως ο αριθμός των περιπτώσεων Covid είναι υπερεκτιμημένος, επειδή το τεστ PCR εμφανίζει ψευδώς περισσότερα θετικά κρούσματα (90%) από τα πραγματικά; (πηγή). Γιατί το αναφέρουν μόνο οι New York Times;
Σύμφωνα πάντως με μία διεθνή ομάδα δικηγόρων, η οποία μετά από στοιχεία που της προσκομίσθηκαν από εμπειρογνώμονες κατέληξε στο συμπέρασμα πως η πανδημία Covid εξυπηρετεί μεγάλα συμφέροντα εις βάρος της υγείας των απλών ανθρώπων, καταθέτοντας αγωγή, ο ίδιος ο Covid είναι μεν πραγματικός, αλλά η πανδημία που έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτόν δεν είναι – πως πρόκειται για μία ενορχηστρωμένη φάρσα, με στόχο την αύξηση των κερδών της βιομηχανίας φαρμάκου και την επιβολή του αστυνομικού κράτους (πηγή). Εμείς φυσικά, ως μη ειδικοί, δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε τίποτα, ούτε φυσικά να προτείνουμε κάτι – παραθέτοντας μόνο πηγές που τεκμηριώνουν όσα γράφουμε, αν και έχουμε διαπιστώσει πως ελάχιστοι τις διαβάζουν.
Αυτό που όμως γνωρίζουμε σίγουρα ως οικονομολόγοι είναι το ότι, ο Covid ως πανδημία, ωφέλησε το σύστημα, ενώ εξυπηρετεί πάρα πολλά συμφέροντα – όπως το ότι διέσωσε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα από την καταιγίδα των καταιγίδων, από ένα πρωτόγνωρο κραχ που ήταν νομοτελειακό, πως χρησιμοποιείται για την επιβολή του αστυνομικού κράτους, ότι μέσω της πανδημίας επιταχύνεται η ψηφιοποίηση που ωφελεί τις μεγάλες εταιρείες του διαδικτύου, ενώ διευκολύνει τον έλεγχο των κοινωνιών από τις κυριαρχούσες ελίτ, πως προωθεί το ηλεκτρονικό χρήμα σε αντικατάσταση του νομίσματος, αργότερα το ψηφιακό, μέσω των οποίων το οικονομικό μας απόρρητο, καθώς επίσης ο έλεγχος στα χρήματα και στα περιουσιακά μας στοιχεία θα εξαφανισθεί κοκ.
Εν προκειμένω, η εκάστοτε κυβέρνηση θα γνωρίζει όλες τις συναλλαγές μας, περιορίζοντας κατά το δοκούν και τις ανάγκες της, τα εισοδήματα και τον πλούτο μας – καθιστώντας μας έρμαιο αυτών που θα ελέγχουν απόλυτα το νομισματικό σύστημα. Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο, σε μία εποχή που κράτη, τράπεζες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά έχουν υπερχρεωθεί σε μεγάλο βαθμό και χρειάζονται τα αποταμιευμένα χρήματα – ιδίως μετά την κρίση του 2008 και την ευρωπαϊκή κρίση χρέους του 2010, οι οποίες δεν καταπολεμήθηκαν ποτέ, αλλά μεταφέρθηκαν επαυξημένες στο μέλλον.
Όπως προβλέπεται, δεν θα υπάρχει σύντομα τρόπος να έχουμε αποθεματικά σε μετρητά, ως προστασία απέναντι σε τυχόν οικονομικά μας προβλήματα – όπου τα όποια άλλα περιουσιακά μας στοιχεία δεν μπορούν να προστατευθούν από τυχόν δημεύσεις ή κατασχέσεις. Με τους νόμους δε που προωθούνται, δήθεν για την προστασία από το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ακόμη και τα ιδιωτικά κρυπτονομίσματα θα πάψουν να υπάρχουν – ενώ ο χρυσός δεν αποτελεί προστασία, κρίνοντας από το παράδειγμα των Η.Π.Α. της δεκαετίας της Μεγάλης Ύφεσης του 1930, όπου ο κατ’ επίφαση φιλελεύθερος Roosevelt κατάφερε να «κλέψει» το χρυσό των Αμερικανών απαγορεύοντας την κατοχή του, πριν αυξήσει την τιμή του για την καταπολέμηση του πληθωρισμού (ανάλυση).
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, δεν έχουμε την ψευδαίσθηση πως μπορούμε να επηρεάσουμε τις διαφαινόμενες εξελίξεις – αφού οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται, αλλά πείθονται από αυτά που τους μεταφέρουν σκόπιμα τα εξαγορασμένα ΜΜΕ, ενώ δυστυχώς οι νεότερες γενιές δεν έχουν διδαχθεί πώς να σκέφτονται, αλλά τι να σκέφτονται. Τα ΜΜΕ εξυπηρετούν συμφέροντα, παρουσιάζοντας τα ως γεγονότα ή ιδεολογίες – ενώ η ίδια η επιστήμη απειλείται, από τα ψεύδη που παρουσιάζονται ως επιστημονικές αλήθειες.
Εξέλιξη του αριθμού των Αμερικανών Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων που τάσσονται υπέρ της βίας αντί του διαλόγου, ως τρόπου επίλυσης των διαφορών.
Ο δημόσιος λόγος και οι ανοιχτές συζητήσεις παύουν σταδιακά να υπάρχουν – ειδικά στις Η.Π.Α. που προηγούνται ανέκαθεν των εξελίξεων στη Δύση, όπου η βία αυξάνεται ως ο προτιμότερος τρόπος επίλυσης των διαφορών, όπως φαίνεται από το γράφημα, από ένα ανάλογο άρθρο του Politico (πηγή). Όλοι καταλαβαίνουμε πάντως τι θα συμβαίνει στο μέλλον, σε μία χώρα που η οπλοκατοχή έχει συμπεριληφθεί στο Σύνταγμα της – οι μοναδικές δύο άλλες, είναι η Νικαράγουα και το Μεξικό.
Σε αυτούς που αναρωτώνται τώρα πόσα ψέματα αντέχουν οι απλοί Πολίτες, θα απαντούσε κανείς πως δεν είναι δικό τους λάθος – αφού οι εξηγήσεις που τους δίνονται ελέγχονται και ευθυγραμμίζονται αριστοτεχνικά με τις έμφυτες προκαταλήψεις τους. Όσον αφορά δε τις δημοσκοπήσεις που δήθεν αντανακλούν τις απόψεις της κοινής γνώμης, ελέγχονται και πληρώνονται από τα ΜΜΕ που τις κατασκευάζουν, σύμφωνα με τις οδηγίες της οικονομικής ή/και της πολιτικής εξουσίας – γεγονός που τεκμηριώνεται εύκολα στην Ελλάδα, σε μία χώρα που δεν θα μπορούσε να έχει περισσότερα προβλήματα βαδίζοντας συνεχώς προς το χειρότερο, όπου όμως σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το 50% είναι αισιόδοξο για το μέλλον!
Η έννοια της ανεξάρτητης αλήθειας έχει χαθεί εντελώς – αφού αλήθεια πλέον είναι ότι εξυπηρετεί την εκάστοτε ατζέντα. Όποιος δε προσπαθήσει να διαφοροποιηθεί, να πει την αλήθεια, «εξοστρακίζεται» και ποινικοποιείται με τη βοήθεια των ΜΜΕ – ενώ δυστυχώς χωρίς αντικειμενικά ΜΜΕ δεν μπορεί να υπάρξει υπεύθυνη διακυβέρνηση, ούτε Δημοκρατία.
Οι εκλογές δε καθίστανται ανίσχυρες, όπως στη Σταλινική Ρωσία – αφού στην ουσία χρησιμοποιούνται για να παρέχουν νομιμότητα σε αυτούς που οι ελίτ έχουν αποφασίσει να κυβερνήσουν. Σε χώρες αποικίες χρέους βέβαια, όπως η Ελλάδα, η μητρόπολη της, η Γερμανία. Στα πλαίσια αυτά, η δυστοπία (=η κοινωνία που είναι ανεπιθύμητη ή τρομακτική, απάνθρωπη ή ολοκληρωτική) που προδιαγράφεται για το μέλλον μας είναι σκοτεινότερη από όσο φανταζόμαστε – χωρίς καμία διάθεση απαισιοδοξίας, επίσης όμως χωρίς καμία πληρωμένη ή ψευδαισθητική αισιοδοξία.
Είναι έγκλημα να θυσιάζει μία οποιαδήποτε χώρα, όπως η Ελλάδα, την παραγωγική της οικονομία και τους πόρους της στο βωμό του χρέους – να ξεπουλάει δηλαδή τις επιχειρήσεις και τον ορυκτό ή άλλο πλούτο της, με στόχο τη μείωση του χρέους ή/και να εφαρμόζει μία πολιτική λιτότητας για να μην έχει ελλείμματα στον προϋπολογισμό της. Πόσο μάλλον όταν το δημόσιο χρέος της συνεχίζει να αυξάνεται τόσο σε...
Ο τουρκικός επεκτατισμός υπό τον απόλυτο έλεγχο του ισλαμο-φασιστικού «μείγματος» που ελέγχει την εξουσία στην Άγκυρα, βρίσκεται σε παροξυσμό. Αιτία του παροξυσμού, η παταγώδης, στρατιωτική και διπλωματική αποτυχία των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων σε όλα ανεξαιρέτως τα μέτωπα (Κουρδικό, Συρία, Λιβύη, Αρμενία, Κύπρος, Ελλάδα κ.α.) με μια πρωτοφανή διεθνή απομόνωση της σημερινής Τουρκίας.
Η Τουρκία λειτουργεί ως παραγωγική βάση για πολλές βιομηχανίες παρέχοντας χαμηλότερου κόστους εργατικό δυναμικό, αδασμολόγητη πρόσβαση δίπλα στην ΕΕ αλλά χωρίς να υπόκειται στους Ευρωπαϊκούς περιορισμούς, τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό με τα πλήρη μέλη της ΕΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου