Ο ΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ. ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΤΗΣ Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Ο ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΓΙΝΕ ΘΕΣΜΟΣ

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Επειδή οι νεώτεροι μάλλον δεν τον γνωρίζουν, σημειώνω από την Βικιπαίδεια: «….Ο Ηλίας Πετρόπουλος ήταν ο πρώτος (ερασιτέχνης) λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το "περιθώριο" και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την επίσημη ιστορία της χώρας του. Έζησε από κοντά ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πόρνες και ομοφυλόφιλους, φυλακισμένους, συμμορίτες και καταδιωκόμενους, που έγιναν οι 'ήρωες' των βιβλίων του.(…) Έγραφε μέχρι το 2003 που πέθανε από καρκίνο. Σύμφωνα με τη διαθήκη του, το πτώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του πετάχτηκαν στον υπόνομο…»

Πέστε μου, ειλικρινά, τι από όλα αυτά που περιέχει αυτό το περιεκτικό βιογραφικό σημείωμα, σήμερα δεν το συναντάμε στα καλύτερα πολιτικά σαλόνια, στις τηλεοράσεις, ακόμα και στους νόμους της πολιτείας; Τα βιβλία του Πετρόπουλου, Το άγιο χασισάκι, Το μπουρδέλο, Τα καλιαρντά σήμερα αποτελούν τα επίσημα εγχειρίδια αγωγής της νέο- ελληνικής πολιτείας. Πρωτοπόρος και στο θέμα της καύσης των νεκρών, με έναν πρόσθετο τόνο απόλυτου μηδενισμού: οι στάχτες του στον υπόνομο, μια ιδέα για να κάνουμε και οικονομία στις πολυέξοδες διαδικασίες.

‘Περιθώριο’, λεγόταν μέχρι το ’80, όλος εκείνος ο κόσμος που σήμερα αποτελεί το αριστοκρατικό κέντρο, το παράδειγμα, το σημείο αναφοράς. Και το παλιό περιθώριο λοιπόν που πήγε; Μα το περιθώριο γίναμε εμείς! Εγώ και όλοι εσείς που τώρα διαβάζετε το άρθρο μου. Αν τολμήσετε να βγείτε σε ένα τηλεοπτικό παράθυρο και εκφράσετε τα όσα υπερασπιζόμαστε από αυτή τη σελίδα, στην καλύτερη θα σας περιγελάσουν και θα σας υβρίσουν! Στη χειρότερη, μπορεί να καλέσουν και την αστυνομία να σας συλλάβει γιατί στρέφεστε εναντίον των (νέων) ηθών. Και ξέρετε ποια αστυνομική υπηρεσία θα καλέσουν;  Το τμήμα…. Ηθών.

Μια υπόγα, για να χρησιμοποιήσω ορολογία που ταιριάζει με το θέμα, διαμορφώνει όλο το πολιτιστικό και ηθικό κλίμα της χώρας μας. Αν η υπόγα αποφασίσει ότι πρέπει να καεί η Αθήνα γιατί πέθανε ένας ναρκομανής, τότε θα καεί. Αν η υπόγα αποφασίσει ότι πρέπει να καταστραφεί το βιβλιοπωλείο που πουλάει ‘ακροδεξιά’ βιβλία, το μαγαζί θα καταστραφεί. Αν η υπόγα ζητήσει να καταργηθεί το μάθημα των θρησκευτικών, θα καταργηθεί. Αν η υπόγα θέλει οι νεκροί να καίγονται τότε θα καούν και με πυροτεχνήματα. Αν η υπόγα σε δει να συλλαμβάνεις  τον ληστή του μαγαζιού σου, θα  σε βάλει να του ζητήσεις συγγνώμη και να του χαρίσεις και τα κλοπιμαία, διότι… παραφέρθηκες. Ποιος είσαι εσύ άλλωστε που τόλμησες να θίξεις την αξιοπρέπεια του περιθωρίου;

Πριν λίγες ημέρες ζήσαμε σκηνές απείρου σουρεαλιστικού κάλλους: ένας καταστηματάρχης προσπαθεί να εξουδετερώσει τον ληστή ναρκομανή (και περήφανου μέλους της LGBTQ κοινότητας κατά δήλωση παράγοντα της κοινότητας αυτής) που τρύπωσε στο μαγαζί του, και αντί να τον συγχαρούν, τα βάζουν μαζί του και ζητούν την αυστηρή καταδίκη του. Γίνονται διαδηλώσεις (!) υπέρ του ληστή ναρκομανή που ήταν ‘καλό παιδί’ και η αστυνομία… συλλαμβάνει τον καταστηματάρχη! Η υπόγα  πανταχού παρούσα.

Που θα μπορούσε όμως να τοποθετηθεί πολιτικά η κουλτούρα της υπόγας και ο Η. Πετρόπουλος; Φιλοσοφικά και οντολογικά, ο Η. Πετρόπουλος υπήρξε ο πιο αυθεντικός αριστερός. Θα ρωτήσετε ασφαλώς γιατί. Το έχουμε γράψει σε προηγούμενα άρθρα αλλά δεν θα κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε. O Ιουδαίος φιλόσοφος Jacob Taubes, ο οποίος υπήρξε καθηγητής στο Harvard και σημαντική φιγούρα της διανόησης του ‘60, στο γνωστό έργο του Abendlandische  Eschatologie (ελ. ‘Δυτική εσχατολογία’, που ήταν η διδακτορική του διατριβή), στο πρώτο κεφάλαιο που εξετάζει τον γνωστικισμό και τη σχέση του με τα σύγχρονα πολιτικά ρεύματα της αριστεράς  γράφει τα εξής:

«Και...το ότι εδώ δεν πρόκειται για μία παραξενιά της γνώσης, αλλά για ένα βασικό στοιχείο της γνωστικής εξέγερσης (όπως γενικά λέγεται το βαθύ ΠΑΘΟΣ της επανάστασης), φαίνεται καθαρά από τη σύγκριση με τις σύγχρονες τάσεις που διεκδικούν τον όρο ‘αριστερά’ και παρόλο που ή μάλλον ακριβώς διότι σε όλες τις γλώσσες αυτός ο όρος έχει μία δυσοίωνη και αρνητική έννοια. Είναι αυτονόητο ότι δεν είναι  λόγω  εξωτερικών και τυχαίων αιτίων (όπως για παράδειγμα η θέση των εδράνων στο κοινοβούλιο) που τα σύγχρονα ρεύματα διάλεξαν για τον εαυτό τους το λάβαρο της αριστεράς. Το κάνουν διότι δέχονται θετικά όλα αυτά που ο κόσμος απορρίπτει σαν αριστερά ακριβώς με τη γρουσούζικη έννοια που  έχει ο όρος.»

Προσοχή, η εξέγερση, πριν να είναι πολιτική είναι οντολογική. Εδώ μιλάμε για μία κατάσταση του πνεύματος, η οποία δια-βάλλει και αντιστρέφει τις πράξεις του Χριστού: είναι γνωστό ότι ο Διδάσκαλος πλησίαζε το περιθώριο, τις πόρνες, και τις έσωζε. Διότι ήταν το μετανοημένο περιθώριο, το περιθώριο που είχε αποκτήσει συνείδηση της παραβατικότητάς  του. Ο γνωστικός αντι–Χριστός ομως δεν εγκαλεί  το περιθώριο διότι το θεωρεί χαρισματικό, πλησιάζει εσένα τον κανονικό και σου λέει: μετανόησε που είσαι κανονικός για να σωθείς, για να χαριτωθείς!

Αυτός λοιπόν είναι ο πολιτικός, φιλοσοφικός και εσχατολογικός ορισμός της ΥΠΟΓΑΣ. Τώρα πλέον εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, φώλιασε μέσα στα πολιτικά γραφεία, μέσα στις τηλεοράσεις, μέσα στις εφημερίδες, μέσα στα πανεπιστήμια, μέσα στις γειτονιές μας. Αυτή κάνει κουμάντο, ενώ όλοι εμείς γίναμε το περιθώριο…

Θεόδοτος