«Η γενιά που ξύπνησε από τις ψευδαισθήσεις της απότομα» - Γράφει ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
Φέτος όλοι λέμε ότι γιορτάζουμε «διαφορετικά» Χριστούγεννα!
Που πάει να πει, «ξεκαβαλικέψαμε» από τις ψευδαισθήσεις μας, χάσαμε τις βεβαιότητές μας, προδοθήκαμε από την τεχνολογία, ισοπεδωθήκαμε από το φόβο, πανικοβληθήκαμε από το άγνωστο.
Φέτος, λησμονηθήκαμε από φίλους και εγκαταλειφθήκαμε από συγγενείς. Βλέπουμε να κρατούν απόσταση, όσοι παλιά, έπεφταν πάνω μας. Στέκονται μακριά μας, οι κάποτε «κολλητοί» μας... Ακόμα και ο θάνατος, έγινε πιο κρύος και αποκρουστικός (λες και ήταν ποτέ οικείος).
Μήπως, λοιπόν, φέτος, είναι καιρός να πάρουμε τη ζωή μας στα σοβαρά; Συνήθως στοχεύουμε σε μια ζωή, θεωρητική, εξωπραγματική, χολυγουντιανή, ασπόνδυλη. Και χάνουμε τις λεπτομέρειες ετούτης, της δικής μας. Χάνουμε τη ζωή, πίσω από το νόημά της.
Που είναι αυτή καθ’ αυτή η ζωή μας. Ο Χριστὸς είπε: «... εγώ ήρθα για να ζήσετε»! Να δημιουργήσετε, να χαρείτε, να απολαύσετε τον κόσμο με υγεία πνευματική, την αγάπη χωρίς καχυποψίες, τον έρωτα χωρίς εγωϊσμό, την οικογένεια χωρίς κατακτητικότητα, τα παιδιά χωρίς επιβλητικότητα. Να αγωνιστείτε να εξασφαλίσετε όσα σας δίνουν ικανοποίηση (που δεν μειώνεται), όσα σας ανεβάζουν (χωρίς κρατούμενα), όσα σας περιβάλλουν (χωρίς ενοχές), όσα σας συντροφεύουν (χωρίς τύψεις).
Σ ’ένα Συναξάρι γράφει πως κάποιος μοναχός περιφρονούσε την καθημερινότητά του κι όταν ο γέροντάς του του το επεσήμανε, είπε: «γέροντα, εγώ νοιάζομαι για την άλλη ζωή, τον παράδεισο». Τότε ο σοφός μονολόγησε: «πώς θα ζήσεις στον παράδεισο, εσύ που δεν ξέρεις να ζήσεις εδώ;»
Η πανδημία μας δίδαξε πολλά. Η ουσία είναι ο άνθρωπος. Αυτός ο άσημος, ο μικρός, ο ιδιότροπος, ο στριφνός, ο υποχρεωτικά... διπλανός μου. Όσα είναι έξω από την ουσία του, είναι η εξουσία του. Όσα είναι «πέριξ της ουσίας» του, είναι η περιουσία του. Η εξουσία και η περιουσία του, δεν είναι δικά του και γι’ αυτό, με αυτά δεν είναι ο εαυτός του. Η ουσία του ανθρώπου είναι ό,τι είναι ο καθένας. Όπως κι αν είναι. Χωρίς φτιασίδια και ψιμύθια. Όταν δεν φοβάται, ούτε ντρέπεται. Όταν γελάει κι όταν κλαίει. Όταν πονάει κι όταν χαίρεται. Όταν συμπαθεί κι όταν μισεί. Όταν αγαπάει κι όταν ερωτεύεται. Όταν καταναλώνει κι όταν στερείται. Όταν λογικεύεται κι όταν παραλογίζεται. Και πάνω απ’ όλα όταν ξέρει τις διαστάσεις του, ότι κάποτε είναι μικρός αλλά πάντα είναι και άπειρος. Ότι είναι από χρυσάφι και άργυρο, αλλά πάντα έχει και λίγο άχυρο μέσα του.
Στην καραντίνα δεν αντέχουμε τη μοναξιά, επειδή δεν αντέχουμε τον εαυτό μας. Βλέπουμε για πρώτη φορά τη γύμνια μας, επειδή μέχρι τώρα φορούσαμε μάσκες υποκρισίας. Τρωγόμαστε με τους οικογενείς μας, όταν ζούμε παράλληλες ζωές μ’ εκείνους. Μελαγχολούμε επειδή δεν μάθαμε να προσευχόμαστε στο Θεό. Χάσαμε το αυτονόητο, εξορίσαμε την κοινή λογική, βαυκαλιζόμαστε με τα fake news επειδή δεν αντέχουμε την πραγματικότητα που χτίσαμε.
Την καραντίνα, δεν θα την ξεχάσουμε, θα την κουβαλάμε μέσα μας για πάντα κι όταν τη διηγούμαστε, τότε οι νεώτεροι θα μας κοιτάζουν περίεργα. Με συμπάθεια. Θα μείνουμε ως η γενιά που ξύπνησε από τις ψευδαισθήσεις της απότομα. Που γκρεμίστηκε από τα ξυλοπόδαρα της ευτυχίας της. Που γεννήθηκε ξανά μετά τον θάνατο του εγωϊσμού της.
Χριστούγεννα είναι, μην με παρεξηγείτε που ελπίζω στη γέννηση μιας νέας αλήθειας που μέχρι τώρα πνίγαμε στα γεννοφάσκια της. Τα Χριστούγεννα κρύβουν μέσα τους ομορφιά και ζωντάνια. Προοπτική και συνέχεια.
Καλά, Χριστούγεννα, λοιπόν.
Νίκος Κ. είπε...
Μήπως, λοιπόν, φέτος, είναι καιρός να πάρουμε τη ζωή μας στα σοβαρά; Συνήθως στοχεύουμε σε μια ζωή, θεωρητική, εξωπραγματική, χολυγουντιανή, ασπόνδυλη. Και χάνουμε τις λεπτομέρειες ετούτης, της δικής μας. Χάνουμε τη ζωή, πίσω από το νόημά της.
Που είναι αυτή καθ’ αυτή η ζωή μας. Ο Χριστὸς είπε: «... εγώ ήρθα για να ζήσετε»! Να δημιουργήσετε, να χαρείτε, να απολαύσετε τον κόσμο με υγεία πνευματική, την αγάπη χωρίς καχυποψίες, τον έρωτα χωρίς εγωϊσμό, την οικογένεια χωρίς κατακτητικότητα, τα παιδιά χωρίς επιβλητικότητα. Να αγωνιστείτε να εξασφαλίσετε όσα σας δίνουν ικανοποίηση (που δεν μειώνεται), όσα σας ανεβάζουν (χωρίς κρατούμενα), όσα σας περιβάλλουν (χωρίς ενοχές), όσα σας συντροφεύουν (χωρίς τύψεις).
Σ ’ένα Συναξάρι γράφει πως κάποιος μοναχός περιφρονούσε την καθημερινότητά του κι όταν ο γέροντάς του του το επεσήμανε, είπε: «γέροντα, εγώ νοιάζομαι για την άλλη ζωή, τον παράδεισο». Τότε ο σοφός μονολόγησε: «πώς θα ζήσεις στον παράδεισο, εσύ που δεν ξέρεις να ζήσεις εδώ;»
Η πανδημία μας δίδαξε πολλά. Η ουσία είναι ο άνθρωπος. Αυτός ο άσημος, ο μικρός, ο ιδιότροπος, ο στριφνός, ο υποχρεωτικά... διπλανός μου. Όσα είναι έξω από την ουσία του, είναι η εξουσία του. Όσα είναι «πέριξ της ουσίας» του, είναι η περιουσία του. Η εξουσία και η περιουσία του, δεν είναι δικά του και γι’ αυτό, με αυτά δεν είναι ο εαυτός του. Η ουσία του ανθρώπου είναι ό,τι είναι ο καθένας. Όπως κι αν είναι. Χωρίς φτιασίδια και ψιμύθια. Όταν δεν φοβάται, ούτε ντρέπεται. Όταν γελάει κι όταν κλαίει. Όταν πονάει κι όταν χαίρεται. Όταν συμπαθεί κι όταν μισεί. Όταν αγαπάει κι όταν ερωτεύεται. Όταν καταναλώνει κι όταν στερείται. Όταν λογικεύεται κι όταν παραλογίζεται. Και πάνω απ’ όλα όταν ξέρει τις διαστάσεις του, ότι κάποτε είναι μικρός αλλά πάντα είναι και άπειρος. Ότι είναι από χρυσάφι και άργυρο, αλλά πάντα έχει και λίγο άχυρο μέσα του.
Στην καραντίνα δεν αντέχουμε τη μοναξιά, επειδή δεν αντέχουμε τον εαυτό μας. Βλέπουμε για πρώτη φορά τη γύμνια μας, επειδή μέχρι τώρα φορούσαμε μάσκες υποκρισίας. Τρωγόμαστε με τους οικογενείς μας, όταν ζούμε παράλληλες ζωές μ’ εκείνους. Μελαγχολούμε επειδή δεν μάθαμε να προσευχόμαστε στο Θεό. Χάσαμε το αυτονόητο, εξορίσαμε την κοινή λογική, βαυκαλιζόμαστε με τα fake news επειδή δεν αντέχουμε την πραγματικότητα που χτίσαμε.
Την καραντίνα, δεν θα την ξεχάσουμε, θα την κουβαλάμε μέσα μας για πάντα κι όταν τη διηγούμαστε, τότε οι νεώτεροι θα μας κοιτάζουν περίεργα. Με συμπάθεια. Θα μείνουμε ως η γενιά που ξύπνησε από τις ψευδαισθήσεις της απότομα. Που γκρεμίστηκε από τα ξυλοπόδαρα της ευτυχίας της. Που γεννήθηκε ξανά μετά τον θάνατο του εγωϊσμού της.
Χριστούγεννα είναι, μην με παρεξηγείτε που ελπίζω στη γέννηση μιας νέας αλήθειας που μέχρι τώρα πνίγαμε στα γεννοφάσκια της. Τα Χριστούγεννα κρύβουν μέσα τους ομορφιά και ζωντάνια. Προοπτική και συνέχεια.
Καλά, Χριστούγεννα, λοιπόν.
H ΝΕΑ ΜΑΝΙΧΑΙΣΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. ΔΕΝ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΤΡΑΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ. ΜΙΛΑΕΙ, ΟΠΩΣ Ο ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΡΟΜΕΡΟ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ. ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΚΥΒΟΥΝ ΔΟΥΛΙΚΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥΣ ΜΟΙΡΟΛΟΓΩΝΤΑΣ "ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ". ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ. ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΟΥ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΟΤΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ. ΠΟΙΜΕΝΕ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΟΧΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΟΥ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.
ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΤΗΣ ΦΑΤΝΗΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΖΕΣΤΑΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ. ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΨΑΛΛΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ, ΜΑΣ ΤΑ ΨΕΛΝΟΥΝ.
"Να ζήσετε το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως. «Ή Γέννησίς σου Χριστέ ό Θεός ημών...».Τα λέγω από μέσα μου και κλαίω. Το Αγιον Πνεύμα τα έχει φτιάξει, το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον...» και το «Ή Γέννησίς σου...», δεν τα έφτιαξε άνθρωπος. Είναι πλούσια σε νοήματα και βάθος. Λέξεις πολύ δυνατές. Πολύ βαθύ περιεχόμενο. Ψάλτε τα. Λίγο καταλαβαίνεις. Αλήθεια σας λέγω, δεν το έγραψαν άνθρωποι αλλά το Άγιον Πνεύμα. Κλαίω, κάθε φορά πού το ακούω. Όλη την ημέρα αν μού το λέεις το τροπάριο, θα συγκινούμαι συνεχώς. Να 'χα δύο μεγάφωνα να τα βάλω στα πεύκα και να βάλω στο μαγνητόφωνο το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον...» και το «Ή Γέννησίς σου Χριστέ ό Θεός ημών...» και να τα πάρει ό αέρας να τα πάει στο βοριά και στο νοτιά, ν' ακουστεί μακριά, να τ' ακούσει όλη ή κτίσις και ή φύσις!
-Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης-
τι να πεις περισσότερο όταν συνήθως απαντουν:και ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε ιερείς;;μας έφαγε βλεπεις αυτο το δεσμειν και λυειν χωρίς να αναρωτιούνται αν υπάρχει συμφωνία σε πίστη,βίο κ.α..Χρονια Πολλα&Καλα Χριστουγεννα σας ευχομαι αδερφοί με την ευχή του αγιου Παϊσίου:Η καρδιά σας να γίνει Φατνη και το Πανάγιο Βρέφος να σας δώσει κάθε ευλογια...ΑΠ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμήν αδελφέ. Οι Απόστολοι κήρυξαν τό Ευαγγέλιο, βαπτίζοντες εις τό όνομα τής Αγίας Τριάδος. Δέν δέχθηκαν όμως όλοι τό βάπτισμα τής ελευθερίας από τά δεσμά τού Πονηρού. Τήν καινή ζωή γύρω από τούς Αποστόλους καί τήν κοινότητα πού αποτέλεσε τήν εκκλησία. Τήν ενορία πού είναι ο απραγματοποίητος πόθος μας. Χωρίς ενορία- τό κελί τής ερήμου μέ τά πνευματικοπαίδια τού Γέροντα, πού έγινε Μοναστήρι καί Ενορία-ο κλήρος βρίσκεται στό χείλος τού γκρεμού καί γυρίζει πίσω νά πιεί τσάι. Οι ευχές τού Αγίου μας καί τής Παναγίας άς μάς συνοδεύουν όλους μας στήν απόφασή μας νά ακολουθήσουμε τόν Κύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Να ζήσετε το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως. «Ή Γέννησίς σου Χριστέ ό Θεός ημών...».Τα λέγω από μέσα μου και κλαίω. Το Αγιον Πνεύμα τα έχει φτιάξει, το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον...» και το «Ή Γέννησίς σου...», δεν τα έφτιαξε άνθρωπος. Είναι πλούσια σε νοήματα και βάθος. Λέξεις πολύ δυνατές. Πολύ βαθύ περιεχόμενο. Ψάλτε τα. Λίγο καταλαβαίνεις. Αλήθεια σας λέγω, δεν το έγραψαν άνθρωποι αλλά το Άγιον Πνεύμα. Κλαίω, κάθε φορά πού το ακούω. Όλη την ημέρα αν μού το λέεις το τροπάριο, θα συγκινούμαι συνεχώς. Να 'χα δύο μεγάφωνα να τα βάλω στα πεύκα και να βάλω στο μαγνητόφωνο το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον...» και το «Ή Γέννησίς σου Χριστέ ό Θεός ημών...» και να τα πάρει ό αέρας να τα πάει στο βοριά και στο νοτιά, ν' ακουστεί μακριά, να τ' ακούσει όλη ή κτίσις και ή φύσις!
ΑπάντησηΔιαγραφή-Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης-
Φίλε Αμέθυστε και φίλοι του ιστολογίου, χαλάρωσε, ΑΠ, Μαρία, ΑΜ, και όλοι όσοι κατά καιρούς έχουμε ανταλλάξει δύο κουβέντες διαδικτυακά από αυτό το μάχημο ιστολόγιο (από τα ελάχιστα στον κυβερνοχώρο) ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! http://apantaortodoxias.blogspot.com/2013/11/blog-post_5961.html
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ! ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΉΧΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΏΝ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΈΧΕΙ Η ΚΥΡΆ ΚΑΤΊΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΎΚΛΟ ΑΓΊΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ Ή ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΑΠΟΠΟΙΟΎΝΤΑΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κύριος φτιάχνει τούς δασκάλους, εφόσον υπάρχουν πιστοί νά ακούσουν. Ο κλήρος σάν κλήρος έχει άλλα διακονήματα. Γι' αυτό δέν έχουμε κατήχηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδελφέ Νίκο η Ευλογία Κυρίου νά μάς δείχνει πάντα τόν δρόμο Του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ ΠΙΣΤΗ ΑΚΡΑΔΑΝΤΗ ΣΤΟΝ αμεθυστο ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.
ΑΝΤΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΜΑΥΡΙΛΑ, ΠΟΥ ΣΑΝ ΠΑΧΙΑ ΠΑΧΝΗ ΕΧΕΙ ΚΑΘΙΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΙΣΕΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΩΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΕΔΟΘΗ Η ΧΑΡΑ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΟΥΜΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΣΧΕΡΟΥΣ ΑΞΑΦΑΝΙΣΕΩΣ ΤΗΣ.
Η χαρα της γεννήσεως του Κυριου ημων μενει να γινει και χαρα υμων των περιγελουντων ημας. Ο Κυριος μας επεσκεφθηκε στον καταλληλο χρονο. Τωρα που εχουμε περισσοτερο απο καθε στιγμη αναγκη το φως.
Η αστραπη φωτος θα διαλυσει τα δεσμα του φοβου και της πλανης.
Τις δυναται αντιστηναι τω Κυριω;
Ευχομαι ολοψυχα οι χριστιανοι να δουν και να τρυπηθουν απο την λογχη του φωτος του Κυριου. Οι τραυματισθεντες της λογχης Κυριου θα ειναι αυτοι που θα λογχισουν και την απελπισια. Μενει ο κοσμος να λαβει μερος στην φωτοχυσια. Η αρνησης του ειναι μετοχη στο κτισιμο της αυτοκρατοριας του αντιχριστου.
Μας εδοθη οι ποιμενες να μην δοξολογουν αλλα να λοξοδρομουν.
Ἀδελφοί, γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε
ΑΜΗΝ αδελφέ. Ευχόμαστε νά βγούν κάποια συμπεράσματα από τήν πρωτοφανή κρίση τών ποιμένων ώστε όλοι μας νά πάρουμε τά μέτρα μας, νά μήν χαραμίσουμε τήν ψυχή μας. Καλή Βασιλεία. Αυτή μάς χαρίζει ο Κύριος. Γιατί νά τήν αρνηθούμε;
ΑπάντησηΔιαγραφή