του Παναγιώτη Λιάκου
Η εποχή της μετανεωτερικότητας έχει αρκετά κοινά σημεία με τα προηγούμενα στάδια της κοινωνικής εξέλιξης. Ζούμε μεν σε καιρούς φαινομενικά «αντιηρωϊκούς» αλλά η πρόσληψη της ιδέας του αρμόζοντος –στο συλλογικό υποκείμενο- θανάτου ακολουθεί ομηρικά, επικά, βαγκνερικά μοτίβα.
Ο Αχιλλεύς και πιο πολύ ο Έκτορας, ο Διγενής Ακρίτας, ο Λεωνίδας, ο Παπαφλέσσας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Φαβιέρος Κωνσταντινίδης, ο Λορέντζος Μαβίλης εφορμούν από το πεδίο του εφήμερου μέχρι το άφθιτο, θείο πεδίο του άχρονου όντος μέσα στην αχλή της μάχης. Η έξοδος από το φαινόμενο, το οποίο χαρακτηρίζουμε «ζωή» ή βίο (το αρσενικό της βίας) γίνεται με κρότο, λάμψη, αίμα, φωτιά και χαλασμό. Υπάρξεις συντονισμένες στον ρυθμό του αιώνιου, ενώθηκαν με αυτό σ’ ένα μυθικό κρεσέντο αντάξιο των ιδεών, των τρόπων, των λόγων και των πράξεών τους.
Ο μεταπολεμικός κόσμος –και ειδικά η εποχή της ιδεολογικοποίησης της αχρειότητας, η αποκαλούμενη «Μεταπολίτευση- απανθρακώνει τις προσωπικότητες στην πλουτώνεια πυρά του συμβιβασμού. Αποτελεί μια αδιάκοπη προσομοίωση θανάτου, ψυχικού και όχι σωματικού. Είναι μια μαθητεία στη
λατρεία του μη όντος, της ανυπαρξίας, η οποία είναι το ιδανικό των βαριόμοιρων χρόνων μας. Συνιστά μια πεισμώδη προσπάθεια αποκόλλησης του ανθρώπου από τον Θεό – τη μόνη πηγή ισχύος που υφίσταται και στην οποία μπορεί να καταφεύγει το είδος μας ώστε να κάνει άλματα γρηγορότερα από την φθορά.Η εποχή των Ιμίων, η ιδεολογία πίσω από την ντροπή και η υλοποίηση της πολιτικής, που φαντάζει σαν ευτυχές τέλος (“happy end”) για ταινία που θα μπορούσαν να λατρέψουν όλοι οι ανθέλληνες του πλανήτη, προσωποποιήθηκε και συμβολοποιήθηκε. Ο Κώστας Σημίτης είναι η βραδιά των Ιμίων και η βραδιά των Ιμίων, αν ήταν πρόσωπο, θα είχε αυτό του Κώστα Σημίτη. Η τέλεια κατάντια πολιτικού… Μιλώντας στη Βουλή ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για το όνειδος που… κατόρθωσε. Τα Ίμια είναι μεταστατική νόσος και έπληξαν ταυτόχρονα πολλά ζωτικά κέντρα του έθνους. Τα συγκείμενο των Ιμίων είναι συμβιβασμός, υποχώρηση, αδικαίωτος θάνατος τριών αξιωματικών (υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός), διεθνής εξευτελισμός, εκπλήρωση τουρκικών επιδιώξεων, ηττοπάθεια στο εσωτερικό, ιδεολογικοποίηση του ενδοτισμού, πτώση του ηθικού του λαού, εκποίηση άυλων και μη μεταβιβάσιμων περιουσιακών στοιχείων έναντι δανεικών πινακίων φακής.
Ο Ελληνικός λαός, με την ανοχή του στις πολιτικές επιλογές του Κώστα Σημίτη, που επισφράγισαν το όνειδος της υποχώρησης στα Ίμια, υπέγραψε τη θανατική καταδίκη του. Αντί να τιμωρήσει ακαριαία και δίχως ανοχή και έλεος εκείνον και τους συν αυτώ για την πανωλεθρία εκείνης της βραδιάς, τον εξέλεξε πάλι πρωθυπουργό με αποτέλεσμα η εθνική κατρακύλα να μην έχει τελειωμό. Παράδοση Οτσαλάν στους Τούρκους, Χρηματιστήριο, Ολυμπιακά Έργα, σκάνδαλο SIEMENS, Τσουκάτος, Μαντέλης κι ένα σωρό άλλοι πολιτικοί και οικονομικοί «σκελετοί» σωρεύτηκαν στα οστεοφυλάκια της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Λόγω της ατιμωρησίας Σημίτη και των συν αυτώ για την βραδιά και τις συνέπειες των Ιμίων επί σειρά ετών επιβεβαιώνονται αδιάκοπα τα χειρότερα σενάρια για τη χώρα. Χρεωκοπήσαμε, τεθήκαμε σε καθεστώς επιτροπείας, μετανάστευσαν περίπου 1.000.000 Έλληνες για το μεροκάματο, η χώρα εποικίζεται από ισλαμικούς πληθυσμούς, η ανεργία καταρρίπτει το ένα «ρεκόρ» μετά το άλλο και όλοι οι θεσμοί, που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν και να ενώσουν την κοινωνία προκαλούν το μειδίαμα των Ελλήνων ακόμα και με το άκουσμά τους. Ειδικά εκείνος της Δικαιοσύνης, ο οποίος θα έπρεπε να αποτελεί την ύστατη ελπίδα και το τελευταίο αποκούμπι για το λαό μας, θεωρείται ολότελα κατεδαφισμένος. Δεν υπάρχει αθλιότητα που να έχει διαπραχθεί σε βάρος του έθνους και του λαού, που να μην έχει χαρακτηριστεί και νόμιμη και συνταγματική. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου της λίστας Λαγκάρντ και του Μνημονίου κυκλοφορεί ελεύθερος και ο Αντώνης Σαμαράς που θα έκανε «μία και μόνη εξεταστική επιτροπή, για τον Μνημόνιο» συγκυβέρνησε με το καμποτίνικο ΠΑΣΟΚ του… Βενιζέλου.
Αν ο λαός μας επιθυμεί να μην εξέλθει της Ιστορίας με… τρίξιμο και λυγμό πρέπει να βρει τρόπο να απονείμει Δικαιοσύνη για τα Ίμια. Αυτή είναι η πρώτη βασική προϋπόθεση για την αποκατάσταση της εικόνας που έχουμε εμείς για τους εαυτούς μας.
Οἱ Ἀδιάβροχοι: Τι μας δίδαξαν τα Ίμια (adiavroxoi.blogspot.com)
ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΛΥΓΜΟΡΥΧΕΙΟΥ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΛΑΒΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. ΥΨΩΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΔΙΑΒΑΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΣΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΤΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ;
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το παχύδερμο των Ιμίων.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την γαλανόλευκη κουρελού που παρακαλούσε ο τρισάθλιος να την πάρει ο αέρας.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το «είστε συναισθηματικός Ναύαρχε» που απάντησε ο αναίσθητος προσκυνημένος του Κολωνακίου στον άνθρωπο που προσπαθούσε να πείσει πως το ποτισμένο με αίμα ηρώων, γαλανόλευκο «κουρελόπανο» ΔΕΝ πρέπει και δεν μπορεί να το πάρει κανένας άνεμος.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την νηπιακή απορία «τι σημαίνει κανόνες εμπλοκής κύριε Ναύαρχε?».
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τα ρεπορτάζ για τους Έλληνες του εξωτερικού που ζητούσαν να έρθουν να αμυνθούν υπέρ πατρίδος, την ίδια ώρα που τα μπουζουκάδικα ήταν τίγκα από ορδές βολεμένων με δανεικά.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τις σκατόφατσες από διάφορες γνωστές φυγόστρατες λούγκρες του life style που από τα παράθυρα της τηλεόρασης έκαναν «στρατηγικές» υποδείξεις «εκτόνωσης» της κρίσης.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον λυγμό που έπνιγε την φωνή αγανάκτησης των γενναίων καταδρομέων μας που έζησαν πάνω στις βραχονησίδες την εθνική ξεφτίλα μας, όταν στα μετέπειτα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, εξέφραζαν με πόνο την ντροπή της υποχώρησης.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το «ευχαριστώ τους Αμερικανους».
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ότι το απέραντο γαλάζιο της πατρίδας μου κάποιοι πράσινοι προσκυνημένοι ντενεκέδες το στιγμάτισαν με «γκρίζες ζώνες»
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ και τους επόμενους, τους επανιδρυτές του κράτους-οπερέτα που αντί να τις καθαρίσουν τις διατήρησαν.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τα κουμπαριλίκια με τους πασάδες.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τις ζεϊμπεκές.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το «Bravo Yorgos».
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ότι αυτό το έθνος που κάποτε έδειχνε έμπρακτα με την ιστορία του σε όλη την ανθρωπότητα πως «η μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα» έφτασε σε σημείο να αναδεικνύει φάρες ανελλήνιστων νεοραγιάδων που της καρδιάς το πύρωμα το ανταλλάσουν με έναν ήσυχο υπνάκο δηλώνοντας « ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας»
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ρε και ας πονώ, όσο «μακριά» και αν πέφτουν τα Ιμια, όσα χρόνια και αν περάσουν.
Όσο για τους προσκυνημένους...
που πιστεύουν πως η ξεδιάντροπη λήθη και η προδοτική ενδοτικότητα εξασφαλίζουν πάντα ήσυχο ύπνο τους παραπέμπω σε μια σοφή ρήση του Elias Canetti
«Όλα τα πράγματα που έχει ξεχάσει κανείς ΕΡΧΕΤΑΙ κάποτε στιγμή που κραυγάζουν στα ήσυχα όνειρά του…»
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον Χριστόδουλο Καραθανάση.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον Παναγιώτη Βλαχάκο.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον Έκτορα Γιαλοψό.
(απόσπασμα από άρθρο του Γ.Κάτσικα)
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το παχύδερμο των Ιμίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την γαλανόλευκη κουρελού που παρακαλούσε ο τρισάθλιος να την πάρει ο αέρας.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το «είστε συναισθηματικός Ναύαρχε» που απάντησε ο αναίσθητος προσκυνημένος του Κολωνακίου στον άνθρωπο που προσπαθούσε να πείσει πως το ποτισμένο με αίμα ηρώων, γαλανόλευκο «κουρελόπανο» ΔΕΝ πρέπει και δεν μπορεί να το πάρει κανένας άνεμος.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την νηπιακή απορία «τι σημαίνει κανόνες εμπλοκής κύριε Ναύαρχε?».
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τα ρεπορτάζ για τους Έλληνες του εξωτερικού που ζητούσαν να έρθουν να αμυνθούν υπέρ πατρίδος, την ίδια ώρα που τα μπουζουκάδικα ήταν τίγκα από ορδές βολεμένων με δανεικά.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τις σκατόφατσες από διάφορες γνωστές φυγόστρατες λούγκρες του life style που από τα παράθυρα της τηλεόρασης έκαναν «στρατηγικές» υποδείξεις «εκτόνωσης» της κρίσης.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον λυγμό που έπνιγε την φωνή αγανάκτησης των γενναίων καταδρομέων μας που έζησαν πάνω στις βραχονησίδες την εθνική ξεφτίλα μας, όταν στα μετέπειτα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, εξέφραζαν με πόνο την ντροπή της υποχώρησης.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το «ευχαριστώ τους Αμερικανους».
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ότι το απέραντο γαλάζιο της πατρίδας μου κάποιοι πράσινοι προσκυνημένοι ντενεκέδες το στιγμάτισαν με «γκρίζες ζώνες»
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ και τους επόμενους, τους επανιδρυτές του κράτους-οπερέτα που αντί να τις καθαρίσουν τις διατήρησαν.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τα κουμπαριλίκια με τους πασάδες.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τις ζεϊμπεκές.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το «Bravo Yorgos».
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ότι αυτό το έθνος που κάποτε έδειχνε έμπρακτα με την ιστορία του σε όλη την ανθρωπότητα πως «η μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα» έφτασε σε σημείο να αναδεικνύει φάρες ανελλήνιστων νεοραγιάδων που της καρδιάς το πύρωμα το ανταλλάσουν με έναν ήσυχο υπνάκο δηλώνοντας « ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας»
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ρε και ας πονώ, όσο «μακριά» και αν πέφτουν τα Ιμια, όσα χρόνια και αν περάσουν.
Όσο για τους προσκυνημένους...
που πιστεύουν πως η ξεδιάντροπη λήθη και η προδοτική ενδοτικότητα εξασφαλίζουν πάντα ήσυχο ύπνο τους παραπέμπω σε μια σοφή ρήση του Elias Canetti
«Όλα τα πράγματα που έχει ξεχάσει κανείς ΕΡΧΕΤΑΙ κάποτε στιγμή που κραυγάζουν στα ήσυχα όνειρά του…»
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον Χριστόδουλο Καραθανάση.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον Παναγιώτη Βλαχάκο.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον Έκτορα Γιαλοψό.
(απόσπασμα από άρθρο του Γ.Κάτσικα)
https://www.epilekta.com/2020/01/1996.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ. ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΡΩΜΟΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ. ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΧΕΣΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ. ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΤΑ ΙΜΙΑ. ΕΙΧΑΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΟΙ ΧΕΣΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΙΧΑΜΕΝΟ ΤΟΝ ΣΗΜΙΤΗ ΔΙΑΤΑΓΗ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΡΕ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ.
ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΟ 25.30 ΛΕΠΤΟ ΔΕΣ ΤΗ ΤΙ ΕΣΤΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. ΕΙΠΑΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Καπετάν Μιχάλης λέει στην εκπομπή «Πρόσωπα της Νέας Υόρκης», με τον Δημήτρη Φιλιππίδη, και τον Hellas FM όλα όσα μας κρύβουν και για τα οποία σιωπούν οι άθλιοι του πολιτικού συστήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Βρίσκαμε συντρίμμια από το ελικόπτερο στην περιοχή συνεχώς. Βρήκα έναν έλικα, το κράνος του Βλαχάκου και μια μέρα βρήκα το κάτω μέρος του ελικοπτέρου που ήταν τρύπιο από τις σφαίρες. Απείλησε η Κυβέρνηση ότι θα μου σκοτώσουν τη γυναίκα αν δεν το παραδώσω! Εκείνο το βράδυ ένιωσα ότι παραδίδαμε άνευ όρων την Ελλάδα, γιατί τώρα δεν μπορούμε να πλησιάσουμε στα Ίμια γιατί τα έχουν πατήσει οι Τούρκοι".
Μπορείτε να ακούσετε όλη τη συνέντευξη του Καλύμνιου Καπετάνιου.
https://www.youtube.com/watch?v=AjwOW0pAXl8&feature=emb_logo