Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίας μας «θεόπνευστον ὄργανον καὶ δογμάτων πέλαγος ἀνεξάντλητον»[1], ἑρμηνεύοντας τὴν ἀποστολικὴ ἐντολὴ περὶ ὑπακοῆς καὶ εὐπειθείας πρὸς τοὺς Προεστῶτες, τοὺς Ἡγουμένους, «πείθεσθε τοῖς ἠγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε» (Ἑβρ. 13, 17) διευκρινίζει: «Ἀλλ' ἴσως θὰ μᾶς εἰπῆ κάποιος, ὅτι ὑπάρχει καὶ τρίτο κακὸ [ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀναρχία καὶ τὴν ἀπειθαρχία], ὅταν ὁ ἄρχοντας [τῆς Ἐκκλησίας] εἶναι κακός. Τὸ γνωρίζω καὶ ἐγώ, καὶ δὲν εἶναι μικρὸ τὸ κακὸ τοῦτο, ἀλλὰ καὶ πολὺ χειρότερο ἀπὸ τὴν ἀναρχία: διότι εἶναι καλύτερο νὰ μὴ καθοδηγεῖσαι ἀπὸ κανένα, παρὰ νὰ καθοδηγεῖσαι ἀπὸ κάποιον κακόν. Διότι ὁ μὲν πολλὲς φορὲς σώθηκε, καὶ...
Τί γίνεται λοιπόν, λέγει, ὅταν εἶναι πονηρὸς καὶ δὲν πειθαρχοῦμε; Πονηρός, πῶς τὸ ἐννοεῖς; Ἂν ἐξ αἰτίας τῆς πίστεως, ἀπόφευγε καὶ παράτησέ τον, ὄχι μόνον ἂν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ κι ἂν εἶναι ἄγγελος ποὺ κατέρχεται ἐξ οὐρανοῦ [Γαλ. 1, 8] Ἂν ἐξ αἰτίας τῆς ζωῆς του, μὴν ἀσχολεῖσαι [...] Ἀλλὰ μὴν προσέχετε στὴν ζωή, ἀλλὰ στὰ λόγια τους· διότι ἐξ αἰτίας τῶν ἠθῶν δὲν θὰ ἠμποροῦσε κανεὶς ποτὲ νὰ βλαβτεῖ. Γιατί; Διότι εἶναι φανερὰ σὲ ὅλους, καὶ ὁ ἴδιος, ἀκόμη κι ἂν εἶναι πονηρὸς μύριες φορές, ποτὲ δὲν θὰ διδάξει πονηρά. Ἀλλὰ ὅταν εἶναι στὴν πίστη [πονηρὸς] οὔτε εἶναι φανερὸ σὲ ὅλους, κι ὁ πονηρὸς δὲν θὰ σταματήσει νὰ διδάσκει.
Διότι καὶ τὸ "Μὴ κρίνετε, ἴνα μὴ κριθῆτε" εἶναι γιὰ τὸν βίο καὶ ὄχι γιὰ τὴν πίστη».
[1] Μέγας Ἑσπερινὸς 13ης Νοεμβρίου, α' Κεκραγάριον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου