Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Η Γερμανία είναι φίλη και σύμμαχος της Τουρκίας – ο δικτάτορας της οποίας δεν κάνει ποτέ τίποτα, χωρίς την έγκριση της. Όσο προσποιούνται πως δεν το γνωρίζουν Ελλάδα και Κύπρος (η Ελλάδα για να παίρνει δανεικά σπαταλώντας τα για να εκλέγονται ξανά οι ίδιοι) θα χάνουν συνεχώς εθνική κυριαρχία. Ο Χατζηδάκης τώρα συνεχίζει με το επόμενο έγκλημα του, το ασφαλιστικό, που θα χρεοκοπήσει ακόμη περισσότερο την Ελλάδα, κάνοντας πλούσια κάποια golden boys και προκαλώντας εκροές χρημάτων. Την ίδια στιγμή, δηλώνει πως… είναι με τους νέους(!) και την κοινή λογική. Απίστευτο θράσος – μας θεωρεί ανόητους! Δεν θα αφήσουν ούτε ένα μέτρο γης στα παιδιά μας και θα τα υποχρεώσουν να εργάζονται για τους Γερμανούς και τους Τούρκους (!) με μισθούς πείνας! Σχέδιο και όραμα χρειάζεται η πατρίδα μας για να τα καταφέρει – επίσης, σωστή παιδεία οι Έλληνες.

. Βασίλης Βιλιάρδος

Κοινοβουλευτική Εργασία

Θα ξεκινήσουμε το ότι, το βασικότερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι έλλειψη παιδείας, με την ευρύτερη έννοια της λέξης – καλλιέργειας δηλαδή, ήθους, σεβασμού στον άλλο, ευγένειας, αλληλεγγύης, εντιμότητας κοκ.

Η έλλειψη παιδείας έχει δυστυχώς  επιδεινωθεί στην εποχή των μνημονίων που φυσικά συνεχίζονται – αν και με άλλο όνομα. Αποκαλούνται «ενισχυμένη εποπτεία», ενώ αφορούν μόνο το σύνηθες πειραματόζωο, την Ελλάδα – γνωρίζοντας πως θα διαρκέσουν έως ότου εξοφληθεί το 75% των δανείων μας από την Ευρώπη, τουλάχιστον έως το 2060.

Όταν όμως η κυβέρνηση συνεχίζει να δανείζεται και να σπαταλάει τα δανεικά ανεξέλεγκτα, σαν να μην υπάρχει αύριο, τα μνημόνια θα συνεχιστούν και μετά το 2060 – οπότε η παιδεία των Ελλήνων θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο.

Χωρίς παιδεία όμως, ούτε καν όσον αφορά τη συμπεριφορά ορισμένων εντός  της Βουλής, πώς θα βελτιωθεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Πότε και πού στον πλανήτη βελτιώθηκε, χωρίς να υπάρχουν πρότυπα για τους νέους ούτε στην Κοινωνία, ούτε στις Επιχειρήσεις, ούτε στη Πολιτική;

Από την άλλη πλευρά, όταν οι νέοι μας ενοχοποιούνται διαρκώς από την κυβέρνηση για τα δικά της λάθη, όπως πρόσφατα για το ότι μεταφέρουν την πανδημία από τα νησιά, απειλώντας την ηλικιακή ομάδα 40-60 ετών, ακόμη χειρότερα τους γονείς τους όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, πώς να τους μιλήσει κανείς για παιδεία;

Εκτός αυτού, τι νόημα έχει να συζητάει για το εκπαιδευτικό σύστημα της μία χώρα που έχει διώξει 650.000 παιδιά στο εξωτερικό, επειδή δεν μπορούσε να τα ζήσει και που δεν φροντίζει καν να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για αυτούς που σπουδάζουν;

Δεν είναι υποκριτικό, όταν το μέλλον που προδιαγράφεται για τους νέους μας, είτε έχουν σπουδάσει, είτε όχι, είναι να εργασθούν για 500 € σε χαμηλού επιπέδου εργασίες, ανταγωνιζόμενοι τους δύστυχους φθηνούς μετανάστες; Ακόμη χειρότερα, έως ότου οι περισσότερες από  αυτές τις εργασίες  αυτοματοποιηθούν, όπως έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει στο εξωτερικό;

Δεν είναι θράσος να αναφέρεται η Τρόικα Εσωτερικού στη βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, όταν πρόκειται για τις μοναδικές κυβερνήσεις που θα κληροδοτήσουν στα παιδιά μας μία χώρα σε κατά πολύ χειρότερη κατάσταση, από αυτήν που κληρονομήσαμε εμείς;

Μία Ελλάδα  χρεοκοπημένη, οικονομικά κατεκτημένη,  υποθηκευμένη, σε καθεστώς λεηλασίας, εντελώς ανοχύρωτη, εξευτελισμένη και εκτεθειμένη σε δεκάδες κινδύνους, ακόμη και όσον αφορά την εδαφική της ακεραιότητα; Δεν βλέπουμε τι συμβαίνει στην Κύπρο;

Σε σχέση τώρα με το σημερινό νομοσχέδιο, είναι το πέμπτο κατά σειρά που καταθέτει το υπουργείο Παιδείας – ένα κάθε πέντε μήνες δηλαδή, στα καταστροφικά δύο χρόνια που κυβερνάει η ΝΔ την Ελλάδα. Το γεγονός αυτό από μόνο του δεν αποτελεί αποτυχία;

Πόσο μάλλον όταν μόλις ένα χρόνο πριν είχε ψηφιστεί ένα ανάλογο νομοσχέδιο, με τίτλο την αναβάθμιση του σχολείου; Ενός σχολείου που, μεταξύ άλλων, λόγω της απίστευτης κακοδιαχείρισης της πανδημίας, δεν έμαθε στα παιδιά μας ούτε καν τα στοιχειώδη;      

Δεν είναι εύλογο εδώ να απορούμε, γιατί δεν υιοθετείται η πρόταση που έχουμε στο πρόγραμμα μας, μεταξύ πολλών άλλων, αφού ο στόχος μας είναι να είμαστε εποικοδομητικοί;

Η σύσταση δηλαδή μίας διακομματικής επιτροπής για την κατάρτιση ενός 12ετούς προγράμματος εκπαίδευσης, το οποίο θα εφαρμόζει απαρέγκλιτα οποιοσδήποτε πολιτικός ή κομματικός σχηματισμός έχει την εξουσία;

Δεν είναι παράλογο η κάθε κυβέρνηση και ο κάθε υπουργός να κατεδαφίζει όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα της προηγούμενης, με αποτέλεσμα οι μαθητές και οι φοιτητές να αντιμετωπίζουν συνεχώς νέες, άγνωστες συνθήκες; 

Εμείς προτείνουμε πάντως το αυτονόητο, υπηρετώντας την κοινή λογική που έχει αντικατασταθεί από τη λογική της κομματοκρατίας στην Ελλάδα. Δηλαδή την παραπάνω επιτροπή, με βασική επιδίωξη της την υιοθέτηση ενός κορμού αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα στοχεύουν στην ανασύσταση και στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης.

Φυσικά στο πρόγραμμα μας υπάρχουν δεκάδες άλλες προτάσεις που αφορούν την επαγγελματική εκπαίδευση, την απολύτως απαραίτητη σύνδεση του εκπαιδευτικού συστήματος με την αγορά εργασίας κοκ.

Το κυριότερο, την κατάργηση της γάγγραινας των φροντιστηρίων που απομυζούν τους Έλληνες γονείς –  αποτελώντας στην ουσία μία έμμεση φορολόγηση τους που δεν υπάρχει σε άλλες χώρες.

Εκτός αυτού, υπονομεύουν την εκπαίδευση στα σχολεία – αφού ένας μεγάλος αριθμός καθηγητών δεν κάνει σκόπιμα σωστά τη δουλειά του, για να αναγκασθούν οι μαθητές να πληρώσουν τα ιδιωτικά μαθήματα που τους παρέχουν. 

Γιατί αλήθεια η αξιωματική αντιπολίτευση που διαμαρτύρεται για τη μη εισαγωγή στα Πανεπιστήμια 25.000 νέων το Φθινόπωρο, δεν προτείνει ένα σύστημα που θα καταργεί τα φροντιστήρια και τις εισαγωγικές, όπως το γερμανικό;

Για να μη χάσει από ψηφοφόρους όλους αυτούς που κερδίζουν εις βάρος τόσο των παιδιών μας, όσο και των γονέων τους; Δεν είναι τα πιο φτωχά εισοδηματικά στρώματα αυτά που επιβαρύνονται περισσότερο;

Συνεχίζοντας στο νομοσχέδιο,  αποτελεί μία ακόμη εντολή της Τρόικα, όπως αναφέρεται στην 10η Αξιολόγηση και στη σελίδα 59 – η οποία καθυστέρησε κάπως να ψηφιστεί, αφού προβλεπόταν έως το Μάιο του 2021. Γιατί αλήθεια η κυρία υπουργός δεν το λέει, αλλά υποκρίνεται πως πρόκειται για δική της πρωτοβουλία;  

Από τη 10η αξιολόγηση πάντως, από τη σελίδα 10, φαίνεται καθαρά πως η Τρόικα έχει ενοχληθεί από το ότι, δεν ψηφίσθηκε από τη Βουλή η απλούστευση της αδειοδότησης των ιδιωτικών κολλεγίων ΙΕΚ – με την απλή γνωστοποίηση της.

Γιατί δεν ψηφίσθηκε; Επειδή αποσύρθηκε από το υπουργείο ανάπτυξης που το κατέθεσε – λόγω του ότι στη διαβούλευση υπήρξαν 732 αρνητικά σχόλια.

Το παρόν νομοσχέδιο είχε ακόμη περισσότερα σχόλια στη διαβούλευση, 1.540 για την ακρίβεια – τεκμηριώνοντας πως οι Έλληνες ενδιαφέρονται όσο τίποτα άλλο για τις οικογένειες και τα παιδιά τους.

Σε κάθε περίπτωση η Τρόικα αναφέρει πως θα κατατεθούν ξανά οι ρυθμίσεις για την ιδιωτική εκπαίδευση έως το Σεπτέμβρη – σημειώνοντας την απαράδεκτη κατάθεση του σχεδίου νόμου για το ασφαλιστικό λίγο πριν το κλείσιμο της Βουλής, με τον ύπουλο στόχο να ψηφισθεί αμέσως μετά το ξεκίνημα της νέας περιόδου.

Ντροπή – δεν υπάρχει καμία άλλη λέξη που να περιγράφει αυτά που δρομολογούνται, καθώς επίσης τις φασιστικού τύπου μεθοδεύσεις που ακολουθούνται.

Περαιτέρω, ειδικά όσον αφορά το πρώτο μέρος του νομοσχεδίου, απορεί κανείς σχετικά με το εάν συντελεί στην αναβάθμιση του σχολείου – πόσο μάλλον όταν τα πρώτα άρθρα του αναλώνονται σε ορισμούς, σε αλλαγές τίτλων και σε υιοθέτηση καινούργιων.

Για παράδειγμα, το ΚΕΣΥ και πρώην ΚΕΔΔΥ μετονομάζεται σε ΚΕΔΑΣΥ – ενώ υιοθετούνται νέοι τίτλοι, όπως περιφερειακός επόπτης ποιότητας εκπαίδευσης κλπ. Πρόκειται πάντως για μία σταθερή πρακτική της κυβέρνησης που συναντάται σε πολλά άλλα νομοσχέδια – προφανώς για να θολώνει τα νερά, όπως συνηθίζει.

Είναι αυτονόητο εδώ πως οι αλλαγές αυτές δεν υπηρετούν κανέναν ουσιαστικό λόγο – ενώ μάλλον δημιουργούν προβλήματα και αυξάνουν τη γραφειοκρατία.

Άλλωστε, είναι γελοίο να αναφέρεται η υπουργός σε ποιότητα εκπαίδευσης, όταν και επί δικής της υπουργίας η Ελλάδα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο – με τους περισσότερους από τους μισούς διαγωνιζόμενους μαθητές εφέτος να αποτυγχάνουν να εξασφαλίσουν τη βάση στα μαθηματικά και με σχεδόν άλλους τόσους στην έκθεση. 

Δεν επρόκειτο βέβαια για κεραυνό εν αιθρία, θυμίζοντας τις επιδόσεις των μαθητών στον πρόσφατο διαγωνισμό ΠΙΖΑ – από τον οποίο προέκυψε πως η Ελλάδα υστερεί των χωρών του ΟΟΣΑ, με 6,2% έναντι 15,7% του μέσου όρου, στην κατανόηση κειμένου και στα μαθηματικά.

Δηλαδή, στα αντικείμενα του μέλλοντος και σε αυτά που απέτυχαν κυρίως οι μαθητές μας εφέτος: στην κριτική σκέψη και στις θετικές επιστήμες.

Φταίνε όμως αλήθεια τα παιδιά μας για όλες αυτές τις αποτυχίες, όπως οι νέοι μας για τη διασπορά της πανδημίας  κατά την κυβέρνηση;

Ασφαλώς όχι, αφού η αποτυχία οφείλεται ξεκάθαρα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, έτσι όπως το έχουν καταντήσει οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και τα μνημόνια στη συνέχεια  – καθώς επίσης στους εκπαιδευτικούς και στους υπολοίπους συμμετέχοντες.

Αλλά φυσικά γιατί να ενδιαφέρεται να προάγει την κριτική σκέψη η κυβέρνηση; Πόσο μάλλον όταν έχει φτάσει στο σημείο να αφαιρεί το δικαίωμα της κρίσης ακόμη και από τους ίδιους τους ειδικούς;

Όπως για παράδειγμα από τους υγειονομικούς υπαλλήλους που εξωθούνται σε υποχρεωτικό εμβολιασμό με ένα πειραματικό εμβόλιο, η αξιολόγηση του οποίου συνεχίζεται και που, όπως φαίνεται, δεν σταματάει την μετάδοση κάποιων μεταλλάξεων;

Ίσως δεν είναι πάντως τόσο αθώα η επιλογή της υποχρεωτικότητας – αφού με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται να μάθουν οι Πολίτες να αποδέχονται αναντίρρητα την όποια κυβερνητική γραμμή.

Όχι μόνο όσον αφορά τα εμβόλια αλλά, επί πλέον, τα μνημόνια, τους πλειστηριασμούς των σπιτιών τους, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την προβλεπόμενη παράδοση εθνικής κυριαρχίας στους Τούρκους κοκ.

Ο δεύτερος τώρα υπεύθυνος για την αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, σημειώνοντας πως τα μνημόνια έχουν κάψει ήδη δύο γενιές Ελλήνων καταδικάζοντας τες στην ανεργία, καθώς επίσης συνθλίβοντας όλα τα όνειρα και τις μελλοντικές τους προοπτικές, είναι οι χαμηλές δαπάνες.

Εν προκειμένω, η δημόσια δαπάνη ανά μαθητή στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, εκτιμάται στα 3.466 € ετησίως σε σχέση με 6.269 € κατά μέσο όρο στην ΕΕ – με βάση στοιχεία 2017 της Eurostat.

Όσον αφορά τη δαπάνη για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, πλησιάζει το 0,7% του ΑΕΠ, σύμφωνα επίσης με στοιχεία της Eurostat που θα καταθέσουμε στα πρακτικά – ενώ υπολείπεται του μέσου όρου της ΕΕ, ο οποίος είναι στο 1,2%.

Το ΑΕΠ μας βέβαια έχει καταρρεύσει στα χρόνια των μνημονίων, από 240 δις € στα 165 δις € ή πάνω από 30% – ενώ, μεταξύ άλλων, έχουμε τη χειρότερη αναλογία καθηγητών ανά φοιτητή στην ΕΕ. Σχεδόν 38 φοιτητές ανά καθηγητή, σε σχέση με μέσον όρο 15 φοιτητές ανά καθηγητή στην ΕΕ.

Η τρίτη αιτία της αποτυχίας είναι οι συνεχώς επιδεινούμενες οικονομικές προοπτικές – όπου αρκεί να δει κανείς πως η κυβέρνηση διέθεσε 41 δις € για την οικονομία με δανεικά, αλλά μόνο 183 εκ. € για τον πρωτογενή μας τομέα που δήθεν ο πρωθυπουργός δήλωσε πως αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα του, για να καταλάβει την κριτική της σκέψη.

Από την άλλη πλευρά, εκτός του ότι αφιερώνεται ένα μεγάλο μέρος του σχεδίου νόμου στο ποιος εποπτεύει ποιόν, στον έλεγχο δηλαδή παρά την εξαγγελλόμενη αυτονομία και ελευθερία, δημιουργείται ένα δαιδαλώδες οργανόγραμμα, με επί πλέον προσλήψεις – κατά την προσφιλή τακτική του Επιτελικού Κράτους που γίνεται συνεχώς πιο ογκώδες και αυταρχικό, όπως το κάθε νεοφιλελεύθερο κατασκεύασμα.

Τέλος, ένα άλλο θέμα που παρουσιάζεται ως τομή του νομοσχεδίου και που προκαλεί αντιπαράθεση, είναι το θέμα της αξιολόγησης – όπου βέβαια, όταν διενεργούνται αξιολογήσεις, θα περίμενε κανείς πως ένα ποσοστό δεν θα τις ικανοποιεί.

Πού είναι όμως οι κυρώσεις για αυτού του είδους τις περιπτώσεις; Πουθενά –  οπότε εύλογα υποθέτουμε πως οι αξιολογήσεις θα χρησιμοποιηθούν απλά ως κάλυμμα, για κομματικές διευκολύνσεις.

Εκτός αυτού, τι αξιολόγηση γίνεται στα ιδιωτικά ΙΕΚ που εξισώθηκαν και με τα ΑΕΙ; Ενδιαφέρει την κυβέρνηση η ποιότητα στα ιδιωτικά ΙΕΚ ή μήπως το ζητούμενο είναι απλά η επιχειρηματική δραστηριότητα που θα αυξάνει το ΑΕΠ και τα έσοδα του κράτους;

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που χρειάζεται είναι να δοθεί ένα όραμα στους νέους – να μορφωθούν και να εργασθούν στην πατρίδα τους,  συμβάλλοντας στην οικονομική και στην τεχνολογική της ανάπτυξη.

Εάν όχι, να εργασθούν σε άλλους τομείς, όπου επίσης θα παράγουν πλούτο – γνωρίζοντας πως οι επιδοτούμενες θέσεις εργασίας έχουν ημερομηνία λήξης και δεν οδηγούν πουθενά ούτε τους ίδιους, ούτε την Ελλάδα.

Σχέδιο και όραμα χρειάζεται η πατρίδα μας για να τα καταφέρει σε όλους τους τομείς – αφού υπάρχουν λύσεις, με τις τεράστιες δυνατότητες που διαθέτει.

Σχέδιο και όραμα, για να επιστρέψουν οι 650.000 Έλληνες που εξορίσθηκαν από τις κυβερνήσεις των μνημονίων, όπως έχουμε αναπτύξει στο πρόγραμμα μας – παρακαλώντας όλους τους Έλληνες, ιδίως τους νέους, να αφιερώσουν λίγο από το χρόνο τους για να το διαβάσουν.

Η χρεοκοπία της Παιδείας – The Analyst