Γέννηση του Κυρίου Ι. Μ. Διονυσίου
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Μεγάλου Aθανασίου, Ομιλία στη Γέννηση του Χριστού
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=329675
Αυτός διά του οποίου δημιουργήθηκε το σύμπαν, εννέα μήνες έμεινε στην κοιλιά χωρίς να αποξενωθεί από τον πατρικό κόλπο. Ενώ βρισκόταν στη μήτρα της παρθένου, από το πλήθος των επουρανίων δυνάμεων δοξολογούνταν και προσκυνούνταν.
Ενώ βρισκόταν στην κοιλιά της Παρθένου, γέμιζε τον ουρανό και τη γη, αυτός που κρατά τον ουρανό και τη γη όχι με τη δύναμή του, αλλά μ’ ένα νεύμα του. Αυτός ήταν μέσα στη μήτρα σαν άνθρωπος, ενεργούσε όμως ως Θεός.
Δεν βρισκόταν μόνον μέσα στη μήτρα της Παρθένου αυτός που γεννήθηκε από παρθένο, αλλά εξουσίαζε και κυβερνούσε τα πάντα ως Θεός σύμφωνα με την επίκληση του ονόματος «Εμμανουήλ», «Ο Θεός είναι μαζί μας».
Αν ονομάζεις μόνον παιδί αυτό που γεννήθηκε κι όχι Θεό, άκουσε τι βροντοφώνησε ο μεγάλος κήρυκας Ησαΐας, όταν απευθυνόταν προς την αχάριστη συναγωγή, μάλλον καλύτερα πες απόρριψη, των Ιουδαίων λέγοντας: «Αυτά θα πραγματοποιηθούν, γιατί θα γεννηθεί για μας ένα παιδί, θα δοθεί σε μας ο γιος αυτός, του οποίου η αρχή και η εξουσία υπάρχει απ’ αρχής επάνω στους ώμους του και θα καλείται το όνομά του αγγελιοφόρος της μεγάλης βουλής του Θεού, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, αρχηγός της ειρήνης, πατέρας του μέλλοντος αιώνος». Αμήν.
Ένα παιδί που γεννήθηκε φυσιολογικά, πότε έγινε Θεός εξουσιαστής, όπως ονομάστηκε αυτό το παιδί «Ο Θεός είναι μαζί μας»;
Αν όμως το παιδί που γεννήθηκε από την Παρθένο είναι Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, αρχηγός της ειρήνης και πατέρας του μέλλοντος αιώνος, πώς δεν είναι Θεοτόκος η Παρθένος αλλά είναι Θεοδόχος, αφού συνέλαβε και γέννησε και είναι Θεός αυτός που γεννήθηκε; Και πάλι επαναλαμβάνω γι’ αυτόν ότι, όπως θέλησε μπήκε στη μήτρα, όπως ευδόκησε κυοφορήθηκε και όπως θέλησε παρουσιάστηκε αυτός που γεννήθηκε. Γιατί εξετάζεις τη θέλησή του;
Γιατί εξετάζεις λεπτομερειακά το θέμα της ευδοκίας του; Γιατί προσπαθείς να εξι- χνιάσεις τη βούλησή του; Άκουσε τα λόγια του Παύλου, μάλλον πληροφορήσου απ’ αυτόν «Ποιος τάχα μπορεί να αντισταθεί στο θέλημά του;». Μάλιστα, άνθρωπέ μου, ποιος είσαι εσύ που ερευνάς και εξιχνιάζεις τη γέννησή του, ενώ ο προφήτης λέει: «Ποιος θα τολμήσει να διηγηθεί τη γενιά του;».
Ο προφήτης αποφεύγει να διηγηθεί τη γενιά του και συ άνθρωπε περιεργάζεσαι τη φύση του και πολυπραγμονείς; Ο ευαγγελιστής Λουκάς όταν διηγείται την ανθρώπινη γέννησή του λέει: «Στην περιοχή εκείνη βρίσκονταν βοσκοί, που έμεναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν βάρδιες για το κοπάδι τους. Σ’ αυτούς παρουσιάστηκε ένας άγγελος Κυρίου και θεϊκή λαμπρότητα τους περιέβαλε με τη λάμψη της και κατατρόμαξαν.
Ο άγγελος τους είπε: Μη τρομάζετε, να, σας φέρνω χαρμόσυνο άγγελμα, που θα γεμίσει με χαρά μεγάλη όλον τον κόσμο. Γιατί σήμερα στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για χάρη σας Σωτήρας, αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος». Ο άγγελος, που έφερε το χαρούμενο μήνυμα στους ποιμένες, ονόμασε Χριστό και Κύριο αυτόν που γεννήθηκε από την Παρθένο.
Αν λοιπόν αυτός που γεννήθηκε είναι ο Κύριος, πώς η Παρθένος δεν πρέπει να ονομάζεται Κυριοτόκος; Εγώ ισχυρίζομαι ότι η αγία Παρθένος σύμφωνα με το χαρούμενο μήνυμα του αγγέλου προς τους ποιμένες και την Παρθένο, πρέπει να ονομάζεται Χριστοτόκος και Κυριοτόκος και Σωτηριοτόκος και Θεοτόκος.
Αν οι ίδιοι οι άγγελοι τον ονομάζουν Σωτήρα, Χριστό, Κύριο και Θεό, εμείς γιατί δεν δεχόμαστε τη μαρτυρία τους αυτή; Εισήλθε στην Παρθένο άσαρκος, κυοφορήθηκε σωματικά και όπως εκείνος έκρινε σωστό. Εξήλθε με φυσικό τρόπο, όπως όλοι, από τη μητέρα του σύμφωνα με το θεϊκό σχέδιο, και δεν ενώθηκε βέβαια ο Θεός Λόγος μετά τη γέννησή του κατά το θεϊκό σχέδιο.
Γεννήθηκε χωρίς να αλλοιωθεί η φύση του, αφού έγινε αυτό που δεν ήταν, ενώ συγχρόνως παρέμεινε αυτό που ήταν. Χωρίς να αλλοιωθεί η ουσία του, απαρνήθηκε τη θεϊκή του δόξα, δηλαδή όπως το θέλησε ο ίδιος. Πήρε μορφή δούλου χωρίς να αναγκασθεί από κάποιον άλλο, δεν έχασε τη θεότητά του, όπως λέγει ο μακάριος Παύλος: «Ο Οποίος, αν και ήταν Θεός, δεν θεώρησε την ισότητά του με τον Θεό αποτέλεσμα αρπαγής, αλλά τα απαρνήθηκε όλα και πήρε μορφή δούλου».
Άδειασε τον Εαυτό του κι έγινε αυτό που δεν ήταν, και το επαναλαμβάνω, έμεινε αυτός που ήταν, γιατί ήταν αυτός ο Λόγος Θεός. Γεννήθηκε παιδάκι, αλλά δοξάζεται σαν Υιός Θεού. Εισήλθε ασώματος, απέκτησε σώμα, όπως το θέλησε ο ίδιος, και έτσι η ζωή νίκησε τον θάνατο.
Να λες λοιπόν, χριστιανέ μου, Θεοτόκο την Παρθένο και να μην την λες Θεοδόχο, ή μάλλον να την λες Θεοδόχο και Θεοτόκο. Αν είναι Θεοδόχος, είναι και Θεοτόκος, γιατί δεν έλαβε ο Θεός Λόγος απ’ αυτήν σάρκα;
Αλλά σ’ αυτό το χωρίο με εξαναγκάζει ο Ευαγγελιστής να το παραδεχτώ, όταν μ’ όλη του τη δύναμη διακηρύττει: «Ο Λόγος έγινε άνθρωπος».
Ο άλλος Ευαγγελιστής σημειώνει: «Ρώτησε ο Ιησούς τους μαθητές του: ‘Ποιος λένε οι άνθρωποι πως είναι ο Υιός του ανθρώπου;’. Απάντησαν οι Απόστολοι λέγοντας: ‘Άλλοι λένε πως είναι ο Ηλίας, άλλοι ο Ιερεμίας ή ένας από τους προφήτες’. Είπε ο Ιησούς: ‘Κι εσείς ποιος λέτε πως είμαι;’. Απάντησε ο Πέτρος και είπε: ‘Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του αληθινού Θεού’».
Δεν είπε: «Συ είσαι αυτός που έγινε Υιός Θεού με τη χάρη του Θεού», αλλά είπε: «Συ είσαι ο Χριστός», με ξεκάθαρη φωνή, «ο Υιός του αληθινού Θεού».
Και ο ευαγγελιστής Μάρκος πάλι την ίδια διατύπωση χρησιμοποιεί, αφού μιλά παρόμοια με τον μακάριο Πέτρο: «Αυτή είναι η αρχή του χαρμόσυνου μηνύματος για τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού».
Στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, στην ανάσταση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού αναφέρεται: «Ο Ρωμαίος εκατόνταρχος και οι στρατιώτες που φύλαγαν μαζί του τον Ιησού, όταν είδαν τον σεισμό και τ’ άλλα συμβάντα, φοβήθηκαν πάρα πολύ και είπαν: “Στ’ αλήθεια αυτός ήταν Υιός Θεού”».
Ο άγγελος είπε στους βοσκούς: «Μη τρομάζετε, σας φέρνω χαρμόσυνο άγγελμα, που θα γεμίσει με χαρά μεγάλη όλον τον κόσμο, γιατί σήμερα στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για χάρη σας σωτήρας, κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος».
Αν λοιπόν το παιδί που γεννήθηκε ονομάζεται Κύριος, και η Παρθένος πρέπει να λέγεται Κυριοτόκος. Όπου βέβαια λέμε Κύριος, εκεί εννοούμε και Θεός, γιατί δεν ξεχωρίζεται το Κύριος από το Θεός ή το Θεός από το Κύριος, όπως λέει η Παλαιά Διαθήκη: «Και έβρεξε φωτιά ο Κύριος από τον Κύριο», και αλλού: «Να αγαπήσεις Κύριο τον Θεό σου», και αλλού: «Άκουσε λαέ του Ισραήλ, Κύριος ο Θεός σου είναι ένας και μοναδικός Κύριος», και πάλι ο ψαλμωδός προσθέτει: «Κύριε και Θεέ των ουρανίων και επιγείων δυνάμεων, άκουσε με ευμένεια την προσευχή μου», και πάλι: «Ο Θεός και Κύριός μας εφώτισε με το φως της Θείας του παρουσίας», και επαναλαμβάνει: «Κύριε και Θεέ των ουράνιων αγγελικών δυνάμεων, ποιος είναι δυνατόν να συγκριθεί με σένα;».
Επίσης ο Παύλος στην επιστολή του προς τον Τίτο γράφει τα εξής: «Γιατί ο Θεός φανέρωσε τη χάρη του, για να σώσει όλους τους ανθρώπους. Αυτή μας καθοδηγεί να αρνηθούμε την ασέβεια και τις αμαρτωλές επιθυμίες και να ζήσουμε με σωφροσύνη, με δικαιοσύνη και με ευσέβεια στον παρόντα αιώνα, περιμένοντας τη μακαριότητα που ελπίζουμε, δηλαδή την εμφάνιση της δόξας του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας, του Ιησού Χριστού».
Από https://www.imaik.gr/?p=6141 Ιερά Μονή Τιμίου Προδόμου Καρέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου